Z cyklu "U-bootwaffe" ... cz. 1 - U 255 Typ VIIC

 

U 255 Typ VIIC

Stocznia: Vulkan Vegesack Werft, Bremen 

Numer zamówienia: 20

Zamówienie: 23.09.1939

Położenie stępki: 21.12.1940

Wodowanie: 08.10.1941

Wcielenie do służby: 29.11.1941

Numer pocztowy: M 47 763

Przebieg służby
29.11.1941 – 30.06.1942	8 Flotylla U-bootów, Königsberg/Danzig (szkolenie załogi)
01.07.1942 – 31.05.1943	11 Flotylla U-bootów, Bergen (okręt bojowy)
01.06.1943 – 30.11.1943	13 Flotylla U-bootów, Trondheim (okręt bojowy)
01.12.1943 – 01.09.1944	7 Flotylla U-bootów, St. Nazaire (okręt bojowy)
?.10.1944 – 01.03.1945	Wycofany ze służby
01.03.1945 – 08.05.1945	13 Flotylla U-bootów, Trondheim (-)

Dowódcy:
29.11.1941 – 06.06.1943	KL Reinhart Reche
07.06.1943 – ?.08.1944	OL Erich Harms
02.03.1945 – 19.05.1945	OL Helmuth Heinrich

Liczba patroli: 13

Zatopione/uznane za stracone/uszkodzone statki handlowe: 10 (47.640 ton) / 1 (7.191 ton)/0

Zatopione/uszkodzone okręty wojenne: 1 (1.200 ton) / 0

Okres służby U 255 przed rozpoczęciem wykonywania patroli bojowych
01.12. – 04.12.41	Bremen	próbne rejsy prowadzone na rzece Wezerze
06.12. – 21.12.41	Kiel	próby morskie w ramach UAK Kiel
22.12. – 27.12.41	Rostock	okres przerwy świątecznej
30.12. – 31.12.41	Rønne/Borholm	próby hydrofonów w ramach UAG-Schall
01.01. – 06.01.42	Danzig	próby i ćwiczenia w ramach UAG I
07.01. – 10.01.42	Gotenhafen	próby sprawności działania broni torpedowej w ramach TEK
11.01. – 14.01.42	Danzig	stacjonarne próby i ćwiczenia w ramach UAG I
16.01. – 26.01.42	Hela	ćwiczenia na morzu w ramach AGRU - Front
27.01. – 11.03.42	Königsberg	pobyt w stoczni Schichau w celu przeprowadzenia prac naprawczo – konserwacyjnych.
19.03. – 11.04.42	Zatoka Gdańska	ćwiczenia oraz pobyt w bazie w okresie zalodzenia wód zatoki.
13.04. – 15.04.42	Danzig	pobyt w doku stoczni Holm w celu przeprowadzenia napraw.
16.04. – 20.04.42	Hela	ćwiczenia na morzu w ramach AGRU - Front
23.04. – 10.05.42	Danzig	ćwiczenia w strzelaniu torpedowym w ramach 25 Flotylli U-bootów
11.05. – 20.05.42	Gotenhafen	ćwiczenia taktyczne w ramach 27 Flotylli U-bootów
22.05. – 10.06.42	Kiel	pobyt w stoczni Howaldtswerke w celu przeprowadzenia prac konserwacyjno - remontowych przed rozpoczęciem działalności operacyjnej.
11.06. – 14.06.42	Kiel	przygotowania do wyjścia na patrol w ramach 5 Flotylli U-bootów

15.06.1942 U 255 pod dowództwem Reinharta Reche wspólnie z U 173 o godzinie 07:00 wypłynął z bazy w Kiel, by zgodnie z otrzymanym rozkazem skierować się do bazy w Narwiku. Tego samego dnia o godzinie 10:23 w kwadracie marynarki AO 7428 oba okręty spotkały się z przerywaczem zagród minowych Spbr 21, w towarzystwie którego podążały następnie do godziny 18:10, kiedy to w kwadracie marynarki AO 7241 nastąpiła wymiana jednostek eskorty. W dniu 16 czerwca o godzinie 16:41, w celu uzupełnienia zapasów zawinięto do bazy w Kristiansand. Następnego dnia o godzinie 06:00 oba okręty w towarzystwie trałowca M 1105 wyruszyły w dalszą drogę. Dwanaście godzin później o 18:00 po osiągnięciu kwadratu marynarki AN 3153 okręt eskorty zawrócił do bazy, natomiast U 255 obrał kurs na Narwik, do którego przybył 20 czerwca o godzinie 10:37. Jeszcze tego samego dnia okręt Reinharta Reche udał się do położonego w pobliżu Narwiku Skjomenfjordu, gdzie przybył o 16:00 cumując do burty okrętu bazy.

21.06.1942 U 255 udał się pod burtę zaopatrzeniowca Kärnten, z którego to następnie pobrał zapasy oraz prowiant, potrzebne do odbycia pierwszego patrolu bojowego. Po zakończeniu załadunku okręt zacumował przy burcie okrętu – bazy Stella Polaris.

Patrol 1 (22.06.1942 – 15.07.1942)

22.06. U 255 pod dowództwem Reinharta Reche o godzinie 20:00 odbił od burty Stella Polaris, by następnie skierować się po rozkazy do nieodległego Narwiku, gdzie przybył o 21:50 cumując u burty statku bazy Tanga. Tuż po północy 23 czerwca opuszczono Narwik, by zgodnie z odebranymi rozkazami zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na Oceanie Arktycznym i Morzu Barentsa. Tego samego dnia o godzinie 12:40 (kwadrat marynarki AB 9832) przebywający na pomoście wachtowi zameldowali o zauważeniu trzech dryfujących min, z których jedna na rozkaz dowódcy w ramach ćwiczeń została rozstrzelana przez obsadę działka przeciwlotniczego. W dniu 24 czerwca o godzinie 02:19 (kwadrat marynarki AB 9443) nadano do dowództwa krótki meldunek pogodowy o następującej treści: "+7 stopni, mżawka, SSW". Tego samego dnia o godzinie 05:30 na polecenie dowódcy rozstrzelano kolejną zauważoną dryfującą minę. Następnego dnia o godzinie 02:15 (kwadrat marynarki AB 7275) osiągnięto rejon operacyjny. W dniu 28 czerwca w trakcie ćwiczeń wykryto nieszczelność wyrzutni torpedowej nr IV, którą następnie usunięto. Następnego dnia o godzinie 06:45 (kwadrat marynarki AB 7192) doszło do spotkania i wymiany informacji z U 251 (KL Heinrich Timm). Dodatkowo podczas tego spotkania pobrano też z jednostki Timma kartofle oraz chleb. W dniu 1 lipca o 07:40 (kwadrat marynarki AB 7516) doszło do kolejnego spotkania i wymiany informacji, tym razem z U 456 (OL Max-Martin Teichert). Tego samego dnia o godzinie 11:22 (kwadrat marynarki AB 7196) przebywający na pomoście okrętu wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu na kursie 230 stopni sylwetki samotnego frachtowca, w kierunku którego następnie się skierowano. O godzinie 12:05 niedoszła ofiara okazała się być wrogim patrolowcem, który zmusił Reinharta Reche do wydania rozkazu zanurzenia. Wkrótce potem podczas prowadzonej przez peryskop obserwacji okolicy dostrzeżono dodatkowo dwa wrogie niszczyciele, co ostatecznie spowodowało, że dowódca U 255 podjął decyzję o powolnym oddaleniu się z niebezpiecznego akwenu. Tego samego dnia o godzinie 23:16 odebrano pochodzącą z dowództwa oceanu arktycznego depeszę z informacją o płynącym kursem północno – wschodnim konwoju PQ 17, który na godzinę 16:00 znajdował się w kwadracie marynarki AB 7166 oraz skierowane bezpośrednio do dowódców U 255, U 408, U 334 i U 456 polecenie jego wykrycia i zaatakowania. Pozostałe przebywające w pobliżu okręty podwodne tj. U 251, U 355, U 657, U 88, U 457 i U 376 miały natomiast utworzyć do dnia 2 lipca, godziny 14:00 zgrupowanie Eisteufel, którego lina patrolowa miała być rozciągnięta od kwadratu marynarki AB 5155 do AB 5515 (mające odnaleźć konwój cztery u-booty – w tym i nasz bohater także weszły w skład ww. zgrupowania). W dniu 2 lipca o godzinie 04:15 w kwadracie marynarki AB 4944 okręt Reinharda Reche nawiązał kontakt z oczekiwanym konwojem, o którym niezwłocznie zameldowano dowództwu. O 13:27 podążający za nieprzyjacielem U 255 został zmuszony do schowania się pod wodę przez nadpływający niszczyciel, którego Reinhard Reche postanowił zaatakować. O 15:07 w kierunku wrogiego okrętu wystrzelono dwie torpedy, które jednak zostały dostrzeżone przez obsadę jego pomostu a następnie wymanewrowane. Wkrótce potem niedoszła ofiara wspólnie z przybyłą korwetą przystąpiła do kontrataku. Widząc i słysząc zbliżających się napastników Reinhard Reche rozkazał zejść na głębokość A+70 (150 metrów) oraz wystrzelić pozoratory Bold, aby w ten sposób zmylić nieprzyjacielskie urządzenia namiarowe. Manewr ten okazał się być skuteczny, bowiem żadna ze zrzuconych w sumie 39 bomb głębinowych, nie spowodowała poważnych szkód. O 19:25 (kwadrat marynarki AB 5412) U 255 znalazł się z powrotem na powierzchni rozpoczynając pościg za konwojem. 3 lipca o godzinie 14:05 (kwadrat marynarki AB 3772) nadano do dowództwa meldunek o ponownym kontakcie z nieprzyjacielem, znajdującym się w tym momencie w odległości około 12 mil morskich przed dziobem okrętu. Tego samego dnia o 20:01 (kwadrat marynarki AB 3874) okręt Reinharta Reche został zmuszony do alarmowego zanurzenia i pozostania pod wodą do godziny 22:06 przez dwa nieprzyjacielskie niszczyciele. Następnego dnia o 19:50 (kwadrat marynarki AC 1934) na płynącym na powierzchni U 255 dostrzeżono kierujące się w kierunku wschodnim 23 samoloty bombowo – torpedowe He 111, za którymi to następnie podążono. Prawie dwie godziny później o 21:42 w kwadracie marynarki AC 1658 wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu uszkodzonego frachtowca oraz krążącego w jego pobliżu niszczyciela. W celu zaatakowania wrogiego statku Reinhart Reche zszedł w zanurzenie, jednak w trakcie wychodzenia na pozycję dogodną do przeprowadzenia ataku uszkodzona jednostka, którą okazał się być trafiony torpedą lotniczą amerykański frachtowiec Navarino (7.176 ton) o godzinie 23:29 poszła na dno. W godzinach wieczornych tego samego dnia na rozkaz Pierwszego Lorda Admiralicji Admirała Pounda w związku z informacjami o niemieckiej operacji z udziałem dużych jednostek nawodnych (pancernik Tirpitz, krążowniki ciężkie Admiral Scheer i Admiral Hipper) konwój PQ 17 uległ rozproszeniu. W dniu 5 lipca o 15:08 (kwadrat marynarki AC 2925) w gęstej mgle dostrzeżono sylwetkę dużego frachtowca, w celu zaatakowania którego Reinhard Reche nakazał zejść w zanurzenie. Ze względu jednak na problemy z uzyskaniem kontaktu wzrokowego przez peryskop dowódca U 255 wydał rozkaz wynurzenia. Niedługo potem mgła zaczęła rzednąć, co z kolei spowodowało, że obserwatorzy na wrogiej jednostce dostrzegli sylwetkę U 255. Zaalarmowany kapitan frachtowca ogłosił alarm rozkazując zwiększyć prędkość i rozpocząć zygzakowanie a radiotelegrafiście nakazując nadanie sygnału "SSS torpedo"'. W dniu 6 lipca o 05:40 w kwadracie marynarki AC 6634 nawiązano kontakt prawdopodobnie z tym samym statkiem, którego zaalarmowana załoga zaraz po uzyskaniu kontaktu wzrokowego otworzyła w jego kierunku ogień zmuszając go do wycofania. O godzinie 07:15 z powodu mgły utracono kontakt ze statkiem, który ponownie odzyskano o 14:55 w kwadracie marynarki AT 7216. O godzinie 15:52 U 255 zszedł w zanurzenie w celu wykonania ataku. O 16:28 w kierunku wrogiej jednostki, którą okazał się być należący do amerykańskiego armatora Seas Shipping Co Inc z Nowego Jorku frachtowiec John Witherspoon (7.191 ton), wystrzelono salwę czterech torped, z których dwie okazały się celne. O godzinie 16:45 do ciężko uszkodzonego statku wystrzelono kolejną torpedę, po której to trafieniu poszedł on ostatecznie na dno. Kwadrans później U 255 wyszedł na powierzchnię a Reinhart Reche rozkazał skierować się w stronę trzech łodzi ratunkowych. Po przesłuchaniu kapitana statku Johna Stewarta Clarka, na łodzie ratunkowe przekazano prowiant, wodę oraz koordynaty najbliższego lądu. Poza tym Reinhart Reche obiecał nadać otwartym tekstem wiadomość adresowaną do wszystkich z pozycją łodzi ratunkowych. W dniu 7 lipca o godzinie 04:33 w kwadracie marynarki AT 4873 dostrzeżono najpierw smugę dymu a następnie sylwetki dwóch statków, w kierunku których niezwłocznie się skierowano. O 07:05 U 255 zszedł w zanurzenie w celu wykonania ataku. Trzydzieści minut później z odległości około 6 hektometrów w kierunku najbliższego ze statków wystrzelono dwie torpedy, które ze względu na dystans z jakiego zostały odpalone minęły jednak cel. Ponieważ oba statki niedługo potem zniknęły z pola zasięgu peryskopu Reinhard Reche ten o 08:27 wydał rozkaz wynurzenia i ich odszukania, co ostatecznie udało się szesnaście minut później. O godzinie 09:27 (kwadrat marynarki AT 4875) w kierunku najbliższego statku, którym okazał się być należący do amerykańskiego armatora Alcoa SS Co Inc z Nowego Jorku frachtowiec Alcoa Ranger (5.116 ton) z wyrzutni nr I wystrzelono torpedę, po której trafieniu zastopował on a jego załoga rozpoczęła przygotowania do jego opuszczenia. Osiemnaście minut po ataku U 255 wyszedł na powierzchnię kierując się w stronę drugiego, znajdującego się na kursie 10 stopni statku. O 10:05 Reinhard Reche zszedł w zanurzenie z zamiarem zaatakowania celu, co jednak zostało udaremnione przez obserwatorów na statku, którzy dostrzegli perykop informując o tym niezwłocznie kapitana, który to z kolei rozkazał zwiększyć prędkość do całej naprzód oraz zmienić kurs. Po bezskutecznym pościgu w zanurzeniu za niedoszłą ofiarą Reinhart Reche o godzinie 11:05 wynurzył swój okręt rozkazując powrócić na miejsce, gdzie dryfował uszkodzony Alcoa Ranger z zamiarem jego dobicia. Po przesłuchaniu załogi amerykańskiego frachtowca, które miało miejsce niedługo potem do uszkodzonego statku z odległości 100 metrów otworzono ogień z działa kal. 88 mm, w wyniku którego ten o godzinie 12:00 poszedł na dno (do Alcoa Ranger wystrzelono łącznie 60 granatów kal. 88 mm, choć według relacji rozbitków mogło ich być – nawet 150). O godzinie 19:27 (kwadrat marynarki AT 4843) przebywający na pomoście okrętu wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu położonej na wybrzeżu Nowej Ziemi wrogiej latarni morskiej. Jeszcze tego samego dnia o 23:20 w kwadracie marynarki AT 4819 nawiązano kontakt z samotnym frachtowcem. Pięćdziesiąt jeden minut później już 8 lipca Reinhard Reche zszedł w zanurzenie w celu zaatakowania wrogiej jednostki. O 01:00 (kwadrat marynarki AT 4827) po wyjściu na dogodną do ataku pozycję U 255 w kierunku dostrzeżonego statku, którym okazał się być należący do amerykańskiego armatora Matson Navigation Co z San Francisco frachtowiec Olopana (6.069 ton) z wyrzutni nr I wystrzelił torpedę, w wyniku trafienia której ten zastopował a jego załoga rozpoczęła przygotowania do jego opuszczenia. Szesnaście minut później do dryfującego frachtowca otworzono ogień z działa kal. 88 mm, w wyniku którego dwadzieścia minut później (01:36) poszedł on na dno (do celu wystrzelono łącznie 20 pocisków kal. 88 mm). Przed odpłynięciem z miejsca ataku Reinhard Reche przesłuchał jeszcze załogę, pytając ją jednocześnie o to czy mają dostateczną ilość prowiantu i wody a następnie przekazując im koordynaty najbliższego lądu. Tego samego dnia o godzinie 17:15 (kwadrat marynarki AT 7127) wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu dryfującej miny, którą minięto w bezpiecznej odległości. 9 lipca o 11:12 (kwadrat marynarki AC 9623) odebrano pochodzący z U 457 meldunek o kontakcie w kwadracie marynarki AC9352 z nieprzyjacielskim konwojem. Pomiędzy godziną 12:30 a 17:00 na polecenie dowódcy załoga przeładowała z umieszczonych pod pokładem wodoszczelnych zasobników do wnętrza okrętu dwie torpedy typu G7a. O 17:39 (kwadrat marynarki AC 9623) okręt zszedł w zanurzenie w celu przesłuchania okolicy hydrofonami, co pozwoliło na uzyskanie na kursie 335 stopni kontaktu akustycznego. O godzinie 18:29 U 255 wyszedł na powierzchnię rozpoczynając marsz w stronę uzyskanego kontaktu. Dwie godziny później o 20:28 w kwadracie marynarki AC 9527 wachtowi zameldowali o zauważeniu trzech frachtowców płynących w eskorcie pięciu niszczycieli, o których zameldowano niezwłocznie dowództwu. Siedemnaście minut później U 255 wymienił się informacjami z załogą łodzi latającej BV 138. Trzy godziny później nad konwój nadleciały bombowce nurkujące Ju 88, w wyniku ataku których jeden ze statków został trafiony stając w płomieniach. Już następnego dnia o godzinie 02:00 (kwadrat marynarki AC 9512) U 255 spotkał się z U 703 co obaj dowódcy wykorzystali do naradzenia się co do dalszego postępowania. Według powziętych decyzji obaj skierowali się w stronę płonącego statku, którym okazał się być amerykański frachtowiec Hoosier, który w międzyczasie został dobity przez U 376. O godzinie 03:45 w kwadracie marynarki AC 9736 nawiązano kontakt z trzema statkami płynącymi w eskorcie dwóch eskortowców, przeciwko którym następnie wspólnie z U 703 i U 376 się skierowano. W godzinach przedpołudniowych mini konwój został zaatakowany przez niemieckie lotnictwo stacjonujące w Norwegii. O godzinie 12:44 w kwadracie marynarki AW 2227 Reinhart Reche wystrzelił w kierunku dużego frachtowca z wyrzutni Nr III torpedę, która jednak chybiła celu. Ponad cztery godziny później o 16:56 okręt Reinharta Reche został zmuszony do alarmowego zanurzenia przez nadlatującą sowiecką łódź latającą MBR-2. Po wynurzeniu, co miało miejsce o 22:06 U 255 rozpoczął rejs w kierunku północnym. W tym samym też czasie odebrano pochodzącą z dowództwa depeszę o zakończeniu operacji przeciwko konwojowi PQ 17. 13 lipca o godzinie 05:05 (kwadrat marynarki AC 3729) przebywający na pomoście okrętu wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu wrogiego statku, w stronę którego następnie się skierowano. Wkrótce potem okazało się, że zauważony statek jest należącym do holenderskiego armatora Erhardt & Dekkers z Rotterdamu frachtowcem Paulus Potter (7.168 ton), który od czasu uszkodzenia w dniu 5 lipca i opuszczenia go przez jego załogę dryfował w lodzie. Ponieważ nieprzyjacielska jednostka nie wykazywała tendencji do rychłego zatonięcia Reinhart Reche wysłał na jej pokład II WO oraz dwóch matów, którzy w trakcie jej przeszukania zdobyli tajne materiały (m.in. listę statków w konwoju i ich ładunków, trasy konwojów) oraz paczki papierosów. Poza rekonesansem wysłany odział marynarzy miał też za zadanie ocenić czy istnieje szansa odholowania statku do Norwegii. Gdy jednak okazało się to niemożliwe, po uprzednim zabraniu wysłanej grupy i jej łupów o godzinie 08:25 w kierunku Paulusa Pottera z wyrzutni torpedowej nr V wystrzelono torpedę, w wyniku trafienia której w przeciągu dwóch minut poszedł on na dno. 14 lipca odebrano pochodzącą z dowództwa oceanu arktycznego depeszę nakazującą dowódcom U 255, U 376, U 703 i U 251, aby do godziny 09:00 dnia 15 lipca osiągnęli oni położoną w odległości 5 mil morskich od Andenes pozycję, by następnie pod osłoną eskorty skierować się do bazy w Narwiku. Następnego dnia o 01:00 (kwadrat marynarki AB 9382) przebywający na pomoście okrętu wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu dryfującej miny. O 06:35 tym razem w kwadracie marynarki AB 9648 zauważono kolejne dwie dryfujące miny. Prawie dwie godziny później o 08:30 U 255 spotkał się z trałowcem M 255 a pół godziny później z U 251, U 408 i U 703, w towarzystwie których udał się do Narwiku, gdzie przybył o 20:15, kończąc trwający ponad trzy tygodnie patrol (23 dni). Podczas jego trwania okręt przepłynął 4.752 mile morskie na i 138 mil morskich pod powierzchnią.

16.07.1942 tuż po północy U 255 opuścił  Narwik, kierując się do bazy w Skjomenfjordzie, gdzie przybył wkrótce potem cumując u burty statku bazy Stella Polaris. Prawdopodobnie jeszcze tego samego dnia okręt Reinharda Reche pobrał paliwo ze stojącego w pobliżu Stella Polaris okrętu zaopatrzeniowego Pelagos.

18.07.1942 o godzinie 10:15 U 255 opuścił wody Skjomenfjordu, kierując się do bazy w Narwiku, gdzie miał otrzymać rozkazy na najbliższe dni. Po ich otrzymaniu o 14:00 okręt Reinharta Reche wspólnie z U 376, U 408 i U 457 opuścił Narwik, po czym skierował się do bazy w Bergen, gdzie w tamtejszej stoczni miał przejść niezbędne prace remontowe. W dniu 20 lipca U 255 dotarł do Bergen, gdzie w okresie od 21 lipca do 1 sierpnia przeprowadzano na nim prace remontowe.

Patrol 2 (04.08.1942 – 09.09.1942)

04.08. U 255 pod dowództwem Reinharta Reche wspólnie z U 705 oraz w eskorcie patrolowca Tarantel o godzinie 19:00 opuścił bazę w Bergen, by zgodnie z otrzymanymi rozkazami zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na Oceanie Arktycznym i Morzu Barentsa. Tego samego dnia o 20:45 po osiągnięciu kwadratu marynarki AN 2421 okręt eskorty zawrócił do bazy a towarzyszący jednostce Reinharda Reche U 705 obrał kurs zachodni. Następnego dnia o 15:45 w kwadracie AF 7376 na polecenie dowódcy rozstrzelano z karabinu maszynowego MG 34 zauważoną wcześniej przez wachtowych dryfującą minę. Łącznie do dnia 9 sierpnia zauważono jeszcze 17 kolejnych dryfujących min. W dniu 6 sierpnia o godzinie 00:18 (kwadrat marynarki AF 4881) odebrano pochodzący z U 405 meldunek o kontakcie w kwadracie marynarki AA 8994 z nieprzyjacielskim konwojem, przeciwko któremu następnie się skierowano. Następnego dnia na U 255 odebrano adresowaną do Reinharda Reche oraz dowódców U 403, U 405, U 591, U 657, U 355, U 586, U 435, U 592 i U 589 a pochodzącą z dowództwa oceanu arktycznego depeszę z poleceniem sformowania zgrupowania Nebelkönig i utworzenia najpierw do dnia 8 sierpnia do godziny 08:00 pierwszej linii patrolowej (rozciągniętej od kwadratu marynarki AB 1725 do AB 4992) a następnie do dnia 9 sierpnia do godziny 01:00 drugiej linii patrolowej (rozciągniętej od kwadratu marynarki AB 2255 do AB 6277). Cele zgrupowania miał być kolejny konwój idący z zaopatrzeniem dla Związku Radzieckiego. 9 sierpnia U 255 otrzymał z dowództwa oceanu arktycznego polecenie udania się poprzez cieśninę Hinlopen na wody Spitzbergenu, gdzie następnie miał zaopatrywać w paliwo łodzie latające BV 138, które w ramach operacji Wunderland – rejsu bojowego krążownika ciężkiego Admiral Scheer przeciwko radzieckiej żegludze w Arktyce, miały prowadzić zwiad lotniczy. Następnego dnia Reinhard Reche zapisał w KTB okrętu o zaobserwowaniu w kwadracie marynarki ÄG 8519 połaci grubej dryfującej kry. 11 sierpnia o godzinie 16:00 (kwadrat marynarki AG 8431) z pokładu okrętu zauważono kontury małych wysepek Wilhelm i Bastion, gdzie napotkano wolny od lodu akwen wodny, na którym miały lądować łodzie latające. Tego samego dnia o godzinie 19:40 pojawił się pierwszy BV 138, którego załoga zakomunikowała jednak, że z powodu zbyt małego według ich oceny wolnego od lodu akwenu nie może wodować. Następnego dnia o godzinie 16:00 już w nowym miejscu, położonym w kwadracie marynarki ÄG 8196 doszło do spotkania z kolejną łodzią latającą, która po wymianie sygnałów rozpoznawczych wodowała w pobliżu okrętu. Czterdzieści pięć minut później U 255 rozpoczął holowanie BV 138 w stronę wyspy Langeoya, gdzie dotarto o 18:31 (kwadrat marynarki ÄG 8186). W trakcie uzupełniania paliwa (około 1m³) dowodzona przez OL. S. Dierschke załoga łodzi przeszła na pokład U 255, gdzie spędziła najbliższą noc oraz poranek 13 sierpnia. O 15:25 BV138 wystartował na rekonesans wód sowieckiej Arktyki podczas gdy U 255 trzydzieści pięć minut później skierował się w stronę cieśniny Hinlopen, by o 17:05 rozpocząć marsz powrotny idąc przez wolną od lodu cieśninę Bismarcka. Od 20:45 (kwadrat marynarki ÄG 8186) okręt z powrotem przebywał w pobliżu wyspy Langeoya stojąc na kotwicy a parę minut później w jego pobliżu wodował powracający z rekonesansu BV138, który następnego dnia po uprzednim uzupełnieniu zapasów paliwa o godzinie 15:15 (kwadrat marynarki ÄG 8188) wystartował w lot powrotny. Ze względu jednak na problemy z dwoma z trzech silników, które wkrótce potem wystąpiły dowódca maszyny zmuszony był zawrócić i o godzinie 17:27 ponownie wodować w pobliżu burty okrętu Reinharda Reche. Przeprowadzona następnie przez mechaników z U 255 kontrola silników wykazała, że w trakcie przepompowywania paliwa do baków łodzi latającej dostało się także około 8 litrów wody, która to spowodowała defekt obu silników. Dwadzieścia pięć minut później po zamocowaniu holu rozpoczęto holowanie uszkodzonej maszyny w stronę bezpiecznego kotwicowiska, gdzie dotarto około godziny 01:00 15 sierpnia (kwadrat marynarki ÄG 8438). Dwa dni później 17 sierpnia, tuż po północy podniesiono kotwicę rozpoczynając holowanie łodzi idąc przez przez Höllensund i zatokę Ginevra. O godzinie 08:00 w kwadracie marynarki ÄG 8713 na skutek silnego wiatru i falowania dochodzi do zerwania holu łączącego U 255 z BV138. O 12:00 (kwadrat marynarki AG 8742) pęka także mocniejsza lina manilowa a dodatkowo na skutek falowania i wiatru dochodzi też do poważnego uszkodzenia samego samolotu. O sytuacji tej Reinhard Reche powiadomił dowództwo prosząc jednocześnie o przysłanie do zatoki wielorybników kolejnej łodzi latającej. Wkrótce potem z dowództwa oceanu arktycznego nadeszła odpowiedź informująca, że jakiekolwiek operacje łodzi latających są niemożliwe oraz nakazująca podjęcie próby dalszego marszu. O godzinie 17:10 w kwadracie marynarki AG 7969 doszło do pęknięcia lewego skrzydła, co przekreśliło jakiekolwiek szanse na uratowanie samolotu. W tej sytuacji dowódca U 255 nakazał załodze BV138 przejść na pokład jego okrętu a latającą łódź zatopić ogniem z działka kal. 20 mm. 18 sierpnia Reinhart Reche otrzymał z dowództwa oceanu arktycznego polecenie przeprowadzenia rekonesansu lodowego akwenu położonego na północ od Nowej Ziemi a następnie jeżeli rejon ten okazał się wolny od lodu skierowanie się w pobliże przylądka Jelanija, gdzie miano meldować o ruchu wrogich jednostek w związku z zadaniem realizowanym przez krążownik ciężki Admiral Scheer ("Zeus") i wspierające go U 251 oraz U 601. Poza tym dowódca U 255 został poinformowany, że w przypadku spotkania się z jednostką „Zeus” istnieje możliwość uzupełnienia paliwa. W dniu 21 sierpnia o godzinie 11:00 (kwadrat marynarki AT 2216) po osiągnięciu granicy występowania lodów na północ od wybrzeży Nowej Ziemi rozpoczęto marsz kierunku przylądka Jelenija. Cztery dni później o północy 25 sierpnia w kwadracie marynarki ÄF 8895 przebywający na pomoście okrętu wachtowi zameldowali o zaobserwowaniu góry lodowej, którą następnie wyminięto w bezpiecznej odległości. Tego samego dnia o godzinie 04:12 (kwadrat marynarki AT 3216) U 255 podpłynął w pobliże przylądka Zhelania, gdzie z odległości 12 hektometrów rozpoczął ostrzał z działa kal. 88 mm radzieckiej stacji meteorologicznej, powodując jej zniszczenie (łącznie wystrzelono 88 pocisków burzących i zapalających). Następnie Reinhart Reche skierował się zgodnie z rozkazem w rejon przylądka Jelanija by meldować o sytuacji lodowej i ruchach jednostek nieprzyjaciela. 2 września o godzinie 20:00 w kwadracie marynarki AT 3215 U 255 zniszczył zabudowania radzieckiej stacji radiowej Shelanija. Tego samego dnia odebrano z dowództwa oceanu arktycznego polecenie skierowania się do kwadratu marynarki ÄG 9655, gdzie przez dwa dni od dnia przybycia miano oczekiwać na pojawienie się stawiacza min Ulm (jednostka ta w ramach operacji „Zar” miała postawić pole minowe jednak zanim do tego doszło w dniu 25 sierpnia została zatopiona przez brytyjskie niszczyciele). Dodatkowo Reinhart Reche został zobligowany przez dowództwo do zameldowania o przybyciu do wyznaczonego kwadratu marynarki. W dniu 6 września o godzinie 08:50 w kwadracie marynarki ÄF 9943 wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu na kursie 158 stopni wyspy Ensomheden na której to zaobserwowano maszt radiostacji. Ze względu jednak na różnice w głębokości jak i stan morza do wyspy można było podejść na nie więcej niż 2 mile morskie. Następnego dnia U 255 otrzymał z dowództwa polecenie skierowania się do bazy w Kirkenes. Dwa dni później 9 września okręt Reinholda Reche o godzinie 10:43 spotkał się w kwadracie marynarki AC 8485 z patrolowcem Schiff 18, w towarzystwie którego po uprzedniej wymianie sygnałów rozpoznawczych rozpoczął marsz do Kirkenes, gdzie przybył o 12:00, kończąc trwający ponad pięć tygodni patrol (36 dni).

W dniach 9 – 12 września U 255 cumował przy burcie zakotwiczonego na wodach Neidenfjordu zaopatrzeniowca Südmeer z którego to pobierał paliwo oraz inne zaopatrzenie.

Patrol 3 (13.09.1942 – 25.09.1942)

13.09. U 255 pod dowództwem Reinharta Reche o godzinie 09:00 opuścił Neidenfjord, by zgodnie z otrzymanymi rozkazami zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na wodach Oceanu Arktycznego i Morza Barentsa. Po drodze pomiędzy godziną 11:00 a 17:00 okręt cumował w Kirkenes, gdzie pobierał na swój pokład prowiant oraz amunicję. 15 września o godzinie 08:24 (kwadrat marynarki AC 2522) idący na powierzchni U 255 został zmuszony do alarmowego zanurzenia i trwającego do 09:01 pobytu pod wodą przez stacjonujący na pokładzie nieprzyjacielskiego lotniskowca samolot pokładowy. Cztery minuty po wynurzeniu okręt ponownie został zmuszony do ucieczki pod wodę, prawdopodobnie przez ten sam samolot. Niedługo potem na U 255 uzyskano najpierw akustyczny a następnie przez peryskop także i wzrokowy kontakt z brytyjskim lotniskowcem eskortowym, którym był HMS Avenger, osłaniający płynący do Rosji konwój PQ-18. Podczas powolnego skradania się w stronę wrogiego lotniskowca U 255 został wykryty przez jedną z korwet z eskorty konwoju, która zmusiła Reinharda Reche do zejścia na głębokość A+40 (120 metrów), po czym zrzuciła dwie bomby głębinowe. O godzinie 12:23 (kwadrat marynarki AC 2537) U 255 z powrotem znalazł się na powierzchni a wkrótce potem wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu zygzakującego po stronie lewej burty konwoju, którym był PQ 18. Ponad godzinę później o 13:26 w zasięgu wzroku pojawił się lotniskowiec na którego pokładzie dostrzeżono około 6 stojących samolotów. O godzinie 14:12 nad konwój nadleciały bombowce Ju 88 a obsada pomostu okrętu Reinharda Reche stała się świadkiem ataku jak i intensywnej obrony przeciwlotniczej, która jak zapisał w KTB okrętu dowódca składała się z licznych działek przeciwlotniczych, myśliwców oraz z ca. 18 balonów zaporowych, które przyczepione były do okrętów eskorty i statków hadlowych. Tego samego dnia o godzinie 23:44 w kwadracie marynarki AC 3517 U 255 bezskutecznie zaatakował trzema pojedynczymi torpedami trzy nieprzyjacielskie niszczyciele. Następnego dnia o godzinie 03:55 w kwadracie marynarki AC 3862 Reinhard Reche zszedł w zanurzenie z zamiarem zaatakowania lotniskowca, co zostało jednak po raz kolejny udaremnione przez eskortę, która wykryła jego jednostkę zrzucając na nią następnie w kilku podejściach łącznie 15 bomb głębinowych. O przyczynie niepowodzenia podejścia do ataku jak zapisał w KTB dowódca U 255 zadecydował bliżej nie określony hałas, który namierzyły wrogie okręty. O godzinie 11:53 płynący od 07:07 z powrotem na powierzchni okręt Reinharta Reche został wykryty i zmuszony do alarmowego zanurzenia przez dwa niszczyciele, które następnie przystąpiły do polowania podczas którego zrzuciły łącznie 13 bomb głębinowych, które spowodowały przecieki w rejonie głównego włazu oraz straty w szklanych elementach. O 15:18 okręt z powrotem znalazł się na powierzchni odchodząc w kierunku południowym. W dniu 17 września o godzinie 03:50 w kwadracie marynarki AT 4721 przebywający na pomoście U 255 wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu na kursie 90 stopni innego u-boota, którym okazał się być dowodzony przez KL Karla Borma U 592. Następnego dnia o godzinie 13:53 w kwadracie marynarki AC 5299 U 255 został zmuszony do alarmowego zanurzenia oraz pobytu pod wodą przez nadlatujący samolot Catalina. 19 września o godzinie 09:14 (kwadrat marynarki AB 3969) na kursie 240 stopni dostrzeżono znajdujące się w odległości 25 mil morskich kontury Wyspy Niedźwiedziej. Następnego dnia o godzinie 06:00 w kwadracie marynarki AB 2277 przebywający na pomoście wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu na kursie 340 stopni chmury dymu, która mogła oznaczać tylko jedno wrogi konwój. Wykrytym celem okazał się być konwój powrotny QP 14 o którym niezwłocznie zameldowano dowództwu. O 16:21 (kwadrat marynarki AB 1672) podążający za celem U 255 został zmuszony do alarmowego zanurzenia przez stacjonujący na pokładzie lotniskowca samolot pokładowy. Pomimo tego incydentu o 18:15 w kwadracie marynarki AB 1648 przebywający w pobliżu konwoju okręt Reinholda Reche w kierunku ocenianego na ca. 9000 ton frachtowca w krótkich odstępach czasu wystrzelił łącznie trzy torpedy, które trafiły go w momencie gdy U 255 schodził w głębokie zanurzenie (2A - 160 metrów) w ucieczce przed nadpływającym niszczycielem. Trafionym statkiem okazał się być należący do amerykańskiego armatora Sword SS Line Inc. z Nowego Jorku frachtowiec Silver Sword (4.937 ton), który po opuszczeniu przez załogę został ostrzelany przez brytyjski niszczyciel HMS Worcester, tonąc ostatecznie o godzinie 19:00. W tym czasie U 255 wymykał się polującym na niego okrętom, które podczas wykonanych ataków zrzuciły łącznie 86 bomb głębinowych, które eksplodowały w bezpiecznej odległości od jego burt, nie czyniąc mu poważniejszych szkód. O 23:15 okręt z powrotem znalazł się na powierzchni rozpoczynając pościg za konwojem, z którym to następnego dnia o godzinie 07:37 w kwadracie marynarki AB 1748 ponownie nawiązał kontakt o czym niezwłocznie zameldowano dowództwu. 22 września o 03:45 w kwadracie marynarki AA 6895 Reinhart Reche ponownie zaatakował śledzony konwój, ale tym razem wystrzelone w kierunku dwóch statków trzy torpedy spudłowały. O godzinie 18:30 (kwadrat marynarki AA 9817) podążający za konwojem U 255 został zmuszony do alarmowego zanurzenia oraz pobytu pod wodą do 20:04 przez nieprzyjacielski niszczyciel. 23 września o godzinie 03:09 (kwadracie marynarki AE 2374) ponownie uzyskano kontakt z konwojem, ale w wykonanym o godzinie 05:00 (kwadrat marynarki AE 2557) ataku podobnie jak to było w poprzednim przypadku wszystkie wystrzelone torpedy minęły cel (główną przyczyną niepowodzenia było silnie wzburzone morze). Tego samego dnia o godzinie 07:50 (kwadrat marynarki AE 2327) U 255 został wykryty i zmuszony do alarmowego zanurzenia przez należący do 210 Sqn RAF brytyjski samolot Catalina, który w wykonanym ataku zrzucił dwie bomby głębinowe. Na skutek bliskich detonacji jednostka Reinharta Reche odniosła poważne uszkodzenia, m.in. przez nieszczelności w dziobowej części do wnętrza okrętu w ciągu godziny dostawało sę około 1,5 m³ wody, którą to trzeba było systematycznie wypompowywać za burtę. Poza tym uszkodzone zostały wszystkie dziobowe wyrzutnie, peryskop wachtowy a przedni luk torpedowy został przesunięty o 2 cm w kierunku prawej burty. Po wynurzeniu, co miało miejsce o godzinie 14:45 i zameldowaniu dowództwu o stanie okrętu Reinhart Reche nakazał obrać kurs na bazę w Bergen. Dwa dni później 25 września o godzinie 17:45 uszkodzony U 255 spotkał się w kwadracie marynarki AF 2425 z patrolowcem Unitas w towarzystwie, którego o 19:35 wpłynął do bazy w Bergen, kończąc trwający prawie dwa tygodnie patrol (13 dni).

Po przeanalizowaniu rozmiaru szkód przez miejscowy zespół ekspertów zadecydowano by po przeprowadzeniu prowizorycznych napraw skierować U 255 na remont do jednej z krajowych stoczni. 29 września U 255 o godzinie 21:00 opuścił Bergen, by zgodnie z rozkazem skierować się na remont do stoczni w Kiel. Następnego dnia o godzinie 15:37 zawinięto do Kristiansand, gdzie w oczekiwaniu na przybycie eskorty spędzono nadchodzącą noc, po czym o godzinie 07:45 już 1 października w towarzystwie patrolowców V 1704, V 1703 oraz frachtowca Orion skierowano się do Kiel, gdzie przybyto czterdzieści minut po północy 3 października.

Okres od 21 października do 16 grudnia 1942 roku U 255 spędził w stoczni, gdzie m.in. wymieniono mu wszystkie dziobowe wyrzutnie torpedowe.

Okres służby U 255 po remoncie przed ponownym rozpoczęciem służby operacyjnej:

20.12. – 23.12.1942 – Gotenhafen – próby sprawności działania broni torpedowej w ramach TEK.

23.12. – 24.12.1942 – Rønne/Borholm – próby hydrofonów w ramach UAG-Schall.

28.12. – 02.01.1943 – Kiel – pobyt w stoczni Germaniawerft w celu przeprowadzenia drobnych pac naprawczych oraz konserwacyjnych.

08.01.1943 U 255 pod dowództwem Reinharta Reche wspólnie z U 414 o godzinie 08:00 wypłynął z bazy w Kiel, by zgodnie z otrzymanym rozkazem skierować się do bazy w Hammerfest. Od wejścia na rutę 15 obu jednostkom towarzyszył trałowiec M 1903, którego o godzinie 09:34 w kwadracie marynarki AO 7241 zastąpił patrolowiec V 1903 względnie V 1702 do którego prawie godzinę później o 10:23 dołączył także przerywacz zagród minowych Spbr 21 (ex-Nestor). Tego samego dnia o 22:10 wpłynięto do bazy w Kristiansand, gdzie spędzono noc, po czym następnego dnia o godzinie 07:30 ponowie z U 414 oraz pełniącym rolę eskorty trałowcem M 1502 wyruszono w dalszą drogę. W godzinach wieczornych okręty zawinęły do Egersund, który opuściły 10 stycznia o godzinie 09:00. Po południu o 15:39, po osiągnięciu kwadratu marynarki AN 3153 trałowiec M 1502 zawrócił do bazy zaś U 414 podążył w kierunku swojego rejonu operacyjnego. Tego samego też dnia o godzinie 16:33 U 255 zawinął do bazy w Stavanger, gdzie spędził noc, po czym 11 stycznia o godzinie 06:30 ruszył w dalszą drogę, by o 16:33 wpłynąć do bazy w Bergen, gdzie w tamtejszej stoczni wymieniono na nim wadliwe działające sprężarki Junkersa. W dniu 12 stycznia o 14:34 okręt Reinharta Reche opuścił bazę Bergen, kierując się poprzez Puddelfjord w stronę Hellisöy. Dwa dni później 14 stycznia o godzinie 22:36 zawinięto do bazy w Narwiku, gdzie z zaopatrzeniowca Pelagos pobrano paliwo. W dniu 16 stycznia o 11:00 opuszczono Narwik by poprzez Lödingen i Tjeldsund udać się do Harstad, gdzie przybyto tego samego dnia o godzinie 17:35. Podczas pobytu w tej bazie na pokład U 255 załadowano prowiant, po czym już w dniu 17 stycznia o godzinie 08:00 skierowano się do bazy w Tromsø, gdzie przybyto tego samego dnia o 14:55 cumując przy burcie statku bazy Larsen. 18 stycznia w towarzystwie kutra trałowego R 158 o godzinie 06:00 wyruszono w dalszą drogę do Hammerfest, gdzie przybyto jeszcze tego samego dnia o godzinie 17:25.

Patrol 4 (23.01.1943 – 09.02.1943)

23.01. U 255 pod dowództwem Reinharta Reche wspólnie z U 657 oraz w eskorcie kutrów trałowych R 160 i R 159 o godzinie 19:30 wypłynął z bazy w Hammerfest, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na Oceanie Arktycznym i Morzu Barentsa. Po osiągnięciu kwadratu marynarki AC 7279 obie jednostki eskorty zawróciły do bazy, zaś oba u-booty kontynuowały dalszy marsz indywidualnie. 24 stycznia o godzinie 01:55 na jednostce Reinharta Reche odebrano pochodzącą z FdU depeszę nakazującą dowódcom U 625,U 622, U 629, U 302, U 657 i U 255 utworzenie zgrupowania Nordwind, którego linia patrolowa miała być rozciągnięta od kwadratu marynarki AC 4174 do AC 4448. Następnego dnia o godzinie 07:50 (kwadrat marynarki AC 5596) odebrano pochodzący z U 622 meldunek o kontakcie w kwadracie marynarki AC 6777 z nieprzyjacielskim konwojem, którym był idący do Związku Radzieckiego konwój JW.52, który 17 stycznia opuścił wody szkockiego Loch Ewe. 26 stycznia o godzinie 10:15 w kwadracie marynarki AC 5596 przebywający na pomoście okrętu wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu na kursie 60 stopni bratniego okrętu podwodnego, którym okazał się być U 625 a za nim masztów należących do samotnego statku. Kilkanaście minut przed jedenastą w celu wykonania skrytego ataku na dostrzeżoną jednostkę U 255 zszedł w zanurzenie. O 11:00 (kwadrat marynarki AC 6751) w kierunku silnie oblodzonego statku, którym okazał się być należący do radzieckiego armatora Dalnevostochnoe Gosudarstvennoe Morskoe Parokhodstvo (DGMP) z Władywostoku frachtowiec Krasnyj Partizan (2.418 ton) Reinhart Reche z wyrzutni nr II i IV wystrzelił dwie torpedy, które trafiły w cel powodując jego zatonięcie. Zaraz po zniknięciu frachtowca U 255 pojawił się na powierzchni a Reinhart Reche nakazał podpłynąć na odległość głosu w pobliże szalup ratunkowych aby przesłuchać jego załogę. Ze względu jednak na brak znajomości rosyjskiego wśród członków załogi U 255 jak i niemieckiego wśród członków Krasynyj Partizanta jakakolwiek próba przesłuchania okazała się niemożliwa. Tego samego dnia o godzinie 16:27 (kwadrat marynarki AC 6587) na okręcie Reinharta Reche doszło do samoczynnego startu umieszczonej w wyrzutni nr I torpedy, którą na szczęcie udało się jednak wypchnąć na zewnątrz. Trzy dni później 29 stycznia o godzinie 01:40 w kwadracie marynarki AB 6364 przebywający na pomoście okrętu wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu sylwetki małego statku, w kierunku którego Reinhart Reche nakazał się natychmiast skierować. O godzinie 02:00 U 255 zszedł w zanurzenie a półgodziny później o 02:31 z wyrzutni nr IV wystrzelił do jak się później okazało należącego do radzieckiego armatora Severnoje Gosudarstvennoe Morskoe Parokhodstvo (SGMP) frachtowca Ufa (1,892 ton) pojedynczą torpedę. Ponieważ ta nie zadziałała jak należy (problemy ze sterem), dwie minuty później z wyrzutni nr III wystrzelono drugą torpedę, która miała podobny defekt jak pierwsza. Niezrażony tym niepowodzeniem Reinhart Reche kontynuował pościg za statkiem wystrzeliwując o godzinie 05:47 w kwadracie marynarki AB 6373 z wyrzutni nr IV trzecią torpedę, która tym razem okazała się celna powodując zatonięcie statku o godzinie 06:12. Tuż przed jego zatonięciem w pobliżu pływających w wodzie marynarzy pojawił się U 255 ale druga już podczas tego patrolu próba przesłuchania ze względu na barierę językową spełzła na niczym. Następnego dnia o godzinie 18:23 odebrano pochodzącą z FdU depeszę z informacją o awansowaniu przez Adolfa Hitlera dotychczasowego dowódcy U-bootwaffe admirała Karla Dönitza na stanowisko głównodowodzącego floty w miejsce dotychczasowego admirała Ericha Readera. 31 sierpnia o godzinie 00:26 w kwadracie marynarki AC 4182 doszło do spotkania z U 657 i wymiany informacjami za pomocą flag sygnałowych. Dnia 1 lutego o godzinie 11:12 w kwadracie marynarki AB 6392 przebywający na pomoście okrętu wachtowi zameldowali o zauważeniu pochodzącej od grupy wielu statków chmury dymu (był to płynący z Rosji konwój powrotny RA 52) o czym niezwłocznie zameldowano dowództwu. O 13:12 w związku z wejściem konwoju w zasięg wzroku U 255 zszedł w zanurzenie, pozwalając statkom przepłynąć tuż przed nim. Od 14:49 ponownie płynięto powierzchni podejmując się śledzenia celu z zamiarem jego zaatakowania tuż po zapadnięciu zmroku. O godzinie 17:22 okręt Reinharta Reche został wykryty i zmuszony do alarmowego zanurzenia przez nieprzyjacielski niszczyciel, który wkrótce potem przystąpił do ataków z wykorzystaniem bomb głębinowych. O 21:58 (kwadrat marynarki AB 6256) U 255 ponownie znalazł się na powierzchni rozpoczynając marsz w kierunku zachodnim. Następnego dnia o godzinie 11:45 w kwadracie marynarki AB 5561 doszło do spotkania z U 625 co obaj dowódcy wykorzystali do wymiany informacjami. 3 lutego o godzinie 02:45 (kwadrat marynarki AB 7363) w warunkach ograniczonej widoczności zaobserwowano cienie dwóch frachtowców oraz okrętu eskortowego należących do konwoju RA 52, które trzy minuty później zniknęły w gęstej zadymce śnieżnej. O 09:55 w kwadracie marynarki AB 7615 wachtowi zameldowali o dostrzeżeni dryfującej angielskiej miny. Prawie godzinę później o 10:50 w kwadracie marynarki AB 7615 okręt Reinharta Reche nawiązał kontakt wzrokowy z płynącym na kursie 160 stopni w odległości 3 mil U 625. Podobny kontakt uzyskano o 11:53 ze znajdującym się na południe od okrętu U 657. Tuż przed godziną pierwszą U 255 uzyskał kontakt z konwojem ale o 13:04 został zmuszony do zanurzenia przez wchodzący w skład eskorty konwoju niszczyciel. Mimo początkowego niepowodzenia Reinhart Reche kontynuował podejście do celu w zanurzeniu, wystrzeliwując o godzinie 14:12 w kwadracie marynarki AB 7552 z wyrzutni nr II, III i IV trzy torpedy w kierunku należącego do amerykańskiego armatora Seas Shipping Co Inc z Nowego Jorku frachtowca Greylock (7.460 ton), z których dwie trafiły w cel natomiast ostatnia miała trafić w kolejny frachtowiec o tonażu ca. 5.000 ton, co nie zostało jednak potwierdzone przez stronę aliancką. Niedługo potem okręt został zmuszony do zanurzenia na głębokość A+70 (150 metrów) przez nadpływające jednostki eskorty oraz do wystrzelenia pozoratorów Bold. W trakcie wymykania się prześladowcom, dwukrotnie trafiony przez U 255 statek po opuszczeniu przez załogę został dobity ogniem artyleryjskim przez jedną z jednostek eskorty, tonąc ostatecznie o godzinie 14:30. Prawie dwie godziny później znajdujący się ponownie na powierzchni okręt Reinharta Reche zbliżył się do miejsca niedawnego ataku, gdzie zaobserwowano cztery opuszczone łodzie motorowe, które następnie przeszukano. W dniu 4 lutego z powodu nadmiernego oblodzenia pomostu Reinhart Reche wydał rozkaz zanurzenia w celu jego roztopienia. Tego samego dnia dowódca podjął też decyzję o powrocie do bazy. Cztery dni później o godzinie 10:20 w kwadracie marynarki AB 9886 doszło do spotkania z trałowcami M 154 i M 202, w towarzystwie których skierowano się do bazy w Harstad, gdzie przybyto o 13:33. Po uzupełnieniu prowiantu oraz przyjęciu na pokład miejscowego pilota już następnego dnia o godzinie 07:30 opuszczono Harstad, kierując się via Lödingen do bazy w Narwiku, gdzie przybyto o 14:00, kończąc trwający ponad dwa tygodnie patrol (17 dni).

Patrol 5 (22.02.1943 - 15.03.1943)

22.02. U 255 pod dowództwem Reinharta Reche o godzinie 11:00 wypłynął z bazy w Narwiku, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na Oceanie Arktycznym i Morzu Barentsa. O 16:19 zwinięto po prowiant do bazy w Harstad, skąd o 19:15 wyruszono w dalszą drogę. Następnego dnia pomiędzy godziną 11:25 a 16:03 okręt Reinharta Reche czterokrotnie napotykał dryfujące miny: o 11:25 kiedy to podjęto bezskuteczną próbę rozstrzelania oraz o 11:55, 15:07 i 16:03. 24 lutego, dziesięć minut po północy osiągnięto wymieniony w rozkazie kwadrat marynarki AB 6816, w którym to oczekiwać miano na zmierzający w kierunku Związku Radzieckiego kolejny konwój z zaopatrzeniem (konwojem tym był JW.53, który 15 lutego opuścił wody  Loch Ewe). O godzinie 14:34 na pokładzie U 255 odebrano pochodzący z U 622 meldunek o kontakcie w kwadracie marynarki AB 6632 z płynącym w kierunku wschodnim konwojem, w stronę którego następnie się skierowano. 25 lutego o godzinie 08:33, przebywający aktualnie w kwadracie marynarki AC 5145 okręt Reinharta Reche został zmuszony do alarmowego zanurzenia przez nadlatujący samolot. W takcie pobytu pod wodą, które trwało do godziny 13:32 na okręcie oprócz eksplozji bomb lotniczych zrzuconych przez wrogi samolot naliczono też około 54 eksplozje pochodzące od innych bomb, które jak zapisał w KTB okrętu dowódca mogły pochodzić od ataku lotniczego wykonanego na wrogi konwój. Kwadrans po północy 26 lutego (kwadrat marynarki AC 4656) przebywający na pomoście U 255 wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu na horyzoncie rozbłysków flar oraz cieni, które wkrótce potem okazały się być jednostkami eskorty. O godzinie 04:34 podążający za konwojem okręt Reinharta Reche w kwadracie marynarki AC 5434 wystrzelił w kierunku jednego z płynących w nim frachtowców dwie torpedy, które jednak minęły cel. Niedługo potem okręt został zmuszony do wycofania się przez nieprzyjacielski niszczyciel, który pojawił się w pobliżu. O godzinie 07:57 nadano do dowództwa meldunek o aktualnej pozycji konwoju, z którym wkrótce utracono kontakt. W dniu 1 marca o godzinie 18:02 w kwadracie marynarki AC 8919 przebywający na pomoście okrętu wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu na kursie 290 stopni rozbłysków oddalonej o 30 mil morskich radzieckiej latarni morskiej Gawrilowski. Następnego dnia o 05:50 w kwadracie marynarki AC 8634 wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu masztów trzech eskortowców. O godzinie 07:17 (kwadrat marynarki AC 8642) U 255 został zmuszony do alarmowego zanurzenia i pobytu pod wodą do godziny 08:00 przez dwa stacjonujące na lądzie nieprzyjacielskie samoloty. Parę godzin później o 11:08 w kwadracie marynarki AC 8326 doszło do spotkania z bratnim U 355, co obaj dowódcy wykorzystali do wymienienia się informacjami oraz ustalenia wspólnych rejonów poszukiwania nieprzyjaciela. O 13:25 na kierunku północnym dostrzeżono kolejnego u-boota – U 622 oraz pole lodowe, które zmusiło Reinharda Reche do zmiany kursu na zachodni. W dniu 3 marca o godzinie 09:46 w kwadracie marynarki AC 5642 po raz drugi spotkano się z U 355, którego dowódca Günther La Baume zakomunikował Reinhartowi Reche, że jego poszukiwania wroga również były bezskuteczne. Następnego dnia o 03:30 (kwadrat marynarki AC 4293) odebrano pochodzący z U 622 meldunek o kontakcie w kwadracie marynarki AC 4354 z płynącym kursem 280 stopni konwojem, którym był konwój powrotny RA.53. Czterdzieści pięć minut później przebywający na pomoście okrętu wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu na kursie 245 i 340 stopni, w odległości 20 mil morskich rozbłyski pocisków oświetlających. Zmierzając w ich stronę o godzinie 05:40 w kwadracie marynarki AC 5265 dostrzeżono smugę dymu pochodzącą od statków konwoju, co pozwoliło na uzyskanie namiaru na jego pozycję. Po południu o 13:35 (kwadrat marynarki AC 4146) Reinhart Reche nakazał zejść w zanurzenie z zamiarem zaatakowania nieprzyjacielskiego niszczyciela, co jednak zostało udaremnione przez słońce, które utrudniało obserwację celu przez peryskop. 5 marca o godzinie 06:02, na kursie 60 stopni dostrzeżono smugi dymu, w kierunku których niezwłocznie się skierowano. O godzinie 08:01 okręt zszedł w zanurzenie z zamiarem wykonania ataku a 09:26 w kwadracie marynarki AB 5939 w kierunku dwóch frachtowców wystrzelił trzy torpedy, z których dwie okazały się celne zaś jedna minęła cel. Trafionymi statkami okazały się być :

- należący do amerykańskiego armatora American Export Lines Inc z Nowego Yorku frachtowiec Executive (4.978 ton), który po opuszczeniu przez załogę godzinę później został dobity ogniem artyleryjskim przez należący do sił eskorty niszczyciel,

- należący do amerykańskiego armatora American-South African Line Inc z Nowego Jorku frachtowiec Richard Bland (7.191 ton), który został trafiony na wysokości pierwszej ładowni, przez torpedę, która nie eksplodując przeszła przez cały kadłub wychodząc z drugiej strony.

Uszkodzony statek pomimo zalewania ładowni przez powstałe w obu burtach otwory pozostał w konwoju aż do 6 marca płynąc przez cały czas ze zmniejszoną prędkością, po czym zaczął od niego odpadać. Wracając do U 255 to wkrótce po tym ataku utracił on kontakt z RA.53, którego nie udało się mu już odzyskać. W dniu 6 marca o godzinie 13:00 osiągnięto w kwadrat marynarki AB 7672 zajmując wymienioną w rozkazie pozycję wyczekiwania. Cztery dni później (10.03.) o godzinie 16:12 w kwadracie marynarki AE 2824 przebywający na pomoście okrętu wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu sylwetki samotnego statku, którym okazał się być pozostawiony za konwojem uszkodzony wcześniej przez U 255 frachtowiec Richard Bland. Cztery minuty później Reinhard Reche zszedł w zanurzenie, po czym o 16:36, po wyjściu na dogodną do ataku pozycję, w kierunku statku wystrzelił z wyrzutni I, III i IV trzy torpedy, z których jedna okazała się być celna trafiając w cel na wysokości czwartej ładowni. O 16:45 okręt z powrotem znalazł się na powierzchni a dwie minuty później w kierunku statku wystrzelono czwartą torpedę, która mimo, że okazała się być celna nie spowodowała jego zatonięcia. Ponieważ U 255 nie posiadał już torped w dziobowych wyrzutniach Reinhart Reche o godzinie 17:05 nakazał zanurzyć okręt, by dać w ten sposób załodze dziobowego przedziału torpedowego możliwość ponownego załadowania wyrzutni. Operacja ta trwała do godziny 18:33, kiedy to ponownie pojawiono się na powierzchni. Siedem minut później okręt znowu zszedł w zanurzenie, wystrzeliwując niedługo potem z wyrzutni nr V piątą torpedę po której to trafieniu Richard Bland przełamał się tuż przed pomostem na dwie części, które zachowały jednak pływalność. O godzinie 19:54 do części rufowej statku wystrzelono szóstą już torpedę, po której trafieniu poszła ona na dno. Niedługo potem U 255 rozpoczął marsz powrotny do bazy, pozostawiając dryfującą część dziobową, która ostatecznie została odnaleziona i odholowana przez brytyjski holownik HMS Horsa do portu Akureyri na Islandii, gdzie stwierdzono nieopłacalność odbudowy statku i uznano go stratę całkowitą. 14 marca przebywający na pomoście okrętu wachtowi wpierw o godzinie 13:53 (kwadrat marynarki AF 3719) zameldowali o dostrzeżeniu dwóch dryfujących min a następnie o 17:22 (kwadrat marynarki AF 3493) o dostrzeżeniu latarni morskiej Skomvaer. Następnego dnia o 17:22 w kwadracie marynarki AG 1148 spotkano się z U 657 i U 622, w towarzystwie których jeszcze tego samego dnia o godzinie 10:00 wpłynięto do bazy w Narwiku, kończąc trwający ponad trzy tygodnie patrol (22 dni).

W dniu 18 marca Reinhart Reche w uznaniu zasług w niszczeniu wrogiego tonażu na trudnym akwenie Arktyki został odznaczony Krzyżem Rycerskim Żelaznego Krzyża.

Okres od 20 do 27 marca U 255 spędził na wodach Rombakkenfiordu cumując u burty okrętu warsztatowego Kamerun, którego specjaliści prowadzili na nim prace remontowe. Po zakończeniu prac, 28 marca okręt Reinharta Reche odbył na wodach Skjomenfjordu próbny rejs, po czym pobrał z zakotwiczonych na wodach tego fiordu statków Kärnten i Pelagus m.in. prowiant oraz paliwo.

Patrol 6 (29.03.1943 – 29.04.1943)

29.03. U 255 pod dowództwem Reinharta Reche o godzinie 10:41 wypłynął z bazy w Narwiku, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na Oceanie Arktycznym i Morzu Barentsa. Po drodze o 15:20 zawinięto do bazy w Harstad, którą to opuszczono jeszcze tego samego dnia o 20:00, po uprzednim pobraniu zapasu świeżego prowiantu. Następnego dnia o 01:50 na okręcie Reinharta Reche odebrano pochodząca z FdU depeszę nakazującą U 646 udanie się do kwadratu marynarki AF 1230, U 586 do AB 8758 i U 255 do AB 8570. W dniu 31 marca okręt Reinharta Reche osiągnął wymienioną w depeszy pozycję. 2 kwietnia na U 255 odebrano kolejną pochodzącą z FdU depeszę nakazującą okrętowi Reinharta Reche oraz U 586, U 629 i U 646 utworzenie zgrupowania Taifun. Poza tym w/w depesza określała też pozycję jaką mają zając poszczególne jednostki i tak dla U 255 przypadała ona na kwadrat marynarki AB 8255 a dla pozostałych jednostek – U 586 na AB 8267, U 629 na AB 8227 i U 646 na AB 8261. Dwa dni później 4 kwietnia Reinhart Reche otrzymał z FdU polecenie dołączenia do zgrupowania Eisbär i obsadzenia kwadratu marynarki AA 9631. 7 kwietnia poszukujący wroga U 255 dwukrotnie spotkał się z innymi u-bootami, pierwszy raz o godzinie 06:50 (kwadrat marynarki AB 7471) z U 302 i drugi raz o 08:57 (kwadrat marynarki AB 7472) z U 355. Jak zapisał w KTB swojego okrętu Reinhart Reche tego ranka panowały tak świetne warunki pogodowe, że możliwe było dostrzeżenie na kursie 341 stopni konturów położonej w odległości 52 mil morskich wyspy Jan Mayen. Następnego dnia o godzinie 17:00 w kwadracie marynarki AB 7447 przebywający na pomoście okrętu wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu dryfującej miny, którą minięto w bezpiecznej odległości. 11 kwietnia o 18:15 (kwadrat marynarki AB 9535) w zadymce śnieżnej na kursie 276 stopni dostrzeżono chmurę dymu pochodzącą od płynącego samotnie statku, którego jednak nie zaatakowano. Cztery dni później 15 kwietnia o godzinie 06:12 w kwadracie marynarki AB 7158 doszło do przypadkowego spotkania z U 629. 17 kwietnia na U 255 odebrano pochodzącą z FdU depeszę nakazującą Reinhartowi Reche przeprowadzić rekonesans lodowy pomiędzy 5 a 13 stopniem długości zachodniej, który pozwoliłby stwierdzić gdzie przebiega granica występowania lodu. 27 kwietnia (kwadrat marynarki AA 9611) po otrzymaniu z dowództwa rozkazu powrotu o godzinie 02:00 Reinhart Reche nakazał obrać kurs powrotny. Następnego dnia na U 255 odebrano kolejną pochodzącą z FdU depeszę tym razem nakazującą okrętowi Reinharta Reche oraz U 629 i U 467, by w drodze powrotnej omijały rejon Marstein. 29 kwietnia się o godzinie 13:47 (kwadrat marynarki AN 2413) U 255 spotkał z trałowcem M 433 oraz z U 467 a chwilę później ze spóźnionym U 629, w towarzystwie których o godzinie 16:45 tego samego dnia wpłynął do bazy w Bergen, kończąc trwający prawie pięć tygodni patrol (32 dni).

W dniu 30 kwietnia U 255 udał się do arsenału Askoy, gdzie na ląd przekazano wszystkie posiadane torpedy oraz amunicję. Jeszcze tego samego dnia okręt przybył do stoczni marynarki w Bergen, gdzie przed rozpoczęciem prac zdano na ląd pozostały na pokładzie prowiant.

W dniu 6 czerwca Reinhart Reche zdał obowiązki dowódcy U 255 przechodząc do służby w sztabie FdU Nordmeer zaś jego miejsce zajął dotychczasowy I WO okrętu OL Erich Harms.

09.07.1943 U 255 pod dowództwem Ericha Harmsa w eskorcie patrolowca Unitas o godzinie 00:30 wypłynął z bazy w Bergen (prawdopodobnie w celu przeprowadzenia prób). Czterdzieści minut później na okręcie odebrano pochodzącą z FdU depeszę z informacją o kontakcie w dniu 8 lipca o godzinie 15:00 w kwadracie marynarki AF 7973 samolotu dalekiego zwiadu z zespołem nieprzyjacielskich jednostek złożonym z 1 lotniskowca, trzech krążowników i 9 niszczycieli, który najprawdopodobniej ma na celu zaatakowanie baz w Norwegii lub żeglugi przybrzeżnej oraz rozkaz udania się do kwadratu marynarki AF 8770, gdzie spodziewano się zastać wroga. O godzinie 03:30 po osiągnięciu kwadratu marynarki AN 2413 patrolowiec Unitas zawrócił do bazy. Następnego dnia o 10:07 w kwadracie marynarki AF 8778 przebywający na pomoście U 255 wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu na kursie 300 stopni w odległości 4000 metrów sylwetki niezidentyfikowanego samolotu, co spowodowało, że Erich Harms ogłosił alarm dla obsady działek przeciwlotniczych. Wkrótce potem okazało się, że niezidentyfikowana maszyna to w rzeczywistości niemiecki samolot Ju 88. Tego samego dnia o 14:14 odebrano pochodzącą z FdU depeszę nakazującą dowódcy U 255 powrót do bazy w Bergen przez wody Fedjefjordu. O godzinie 23:30 w kwadracie marynarki AN 2413 doszło do spotkania z patrolowcem Unitas oraz dwoma dozorowcami. W trakcie wymiany sygnałów z dowódcą Unitas, Erich Harms został poinformowany o ataku ośmiu nieprzyjacielskich samolotów i uszkodzeniu patrolowca na skutek trafienia jedną bombą lotniczą. 11 lipca o godzinie 02:08 U 255 wpłynął do bazy w Bergen.

13.07.43 U 255 pod dowództwem Ericha Harmsa o godzinie 19:58 wypłynął z bazy w Bergen, by zgodnie z otrzymanym rozkazem skierować się do bazy w Narwiku, gdzie ostatecznie przybył 16 lipca o godzinie 20:00.

Patrol 7 (19.07.1943 – 19.09.1943)

19.07. U 255 pod dowództwem Ericha Harmsa o godzinie 06:05 wypłynął z bazy w Narwiku, by zgodnie z otrzymanym rozkazem w ramach operacji Wunderland II przeprowadzić rekonesans oraz atak na radziecką żeglugę na Syberyjskiej Drodze. Zgodnie z otrzymanymi rozkazami okręt Ericha Harmsa miał głównie zaopatrywać w paliwo łodzie latające BV138 oraz wyszukiwać położone w odludnych miejscach na Nowej Ziemi, nadające się do ich wodowania zatoki. O godzinie 09:30 zawinięto do Ramsund, które opuszczono prawie trzydzieści minut później po uprzednim zabraniu na pokład stacji meteorologicznej. Tego samego też dnia o 20:42 przybyto do Tromsø, gdzie zacumowano u burty statku bazy Tschirschky, z którego to następnie pobrano części zamienne, wyposażenie oraz zaopatrzenie potrzebne dla łodzi BV138. Poza tym w trakcie tego postoju na pokład U 255 weszli Ltn. Stodieck, Feldw. Boberowski, U-Offz. Meiring i Grotkop, Ob.Gfr. Hirschfelder i Gfr Tollner (meteorolog), którzy byli niezbędni do realizacji tego zadania. Następnego dnia o 15:30 opuszczono Tromsø, kierując się w stronę wyznaczonego rejonu operacyjnego. 22 lipca o godzinie 18:35 (kwadrat marynarki AC 6126) na polecenie dowódcy, przy pomocy działka kal. 20 mm rozstrzelano zauważoną wcześniej przecz wachtowych dryfującą radziecką minę morską. Trzy dni później 25 lipca o 04:20 (kwadrat marynarki ÄF 8591) osiągnięto granicę dryfującego lodu, po czym przystąpiono do rozpoznania zasięgu jego występowania. Następnego dnia o godzinie 18:24 (kwadrat marynarki AT 3268) przebywający w bezpośrednim sąsiedztwie przylądka Ledjanoy Gawani na Nowej Ziemi U 255 osiadł na nieoznaczonej na mapie skalnej półce. Zarządzona natychmiast przez dowódcę komenda cała stop pozwoliła uniknąć poważnych uszkodzeń. Wkrótce potem z pokładu okrętu Harmsa na wodę spuszczono gumowy ponton, w którym znalazło się kliku członków załogi, którzy mieli za zadanie zbadać jaka jest głębokość w tym miejscu oraz czy w pobliżu nie kryją się żadne inne niespodzianki. Następnie dzięki umiejętnemu manewrowaniu silnikami oraz balastami U 255 uwolnił się z pułapki, nie odnosząc przy tym żadnych poważniejszych uszkodzeń. 27 lipca o 06:55 (kwadrat marynarki AT 3278) idąc wolno naprzód zbliżono się na odległość 1 mili do wybrzeży położonego na Nowej Ziemi przylądka Sporyj Nawalok. Następnie, korzystając z faktu iż głębokości tego akwenu dochodziła do 30 metrów wpłynięto do pobliskiej zatoki, gdzie stanięto na kotwicy. Przez klika następnych godzin przy pomocy pontonu przeprowadzono sondowanie głębokości jej wód, co z kolei pozwoliło na to, że o godzinie 15:35 okręt mógł podnieść kotwicę i skierować się kierunku jej północno – zachodniego rogu, gdzie ponownie stanął na kotwicy w odległości zaledwie 300 metrów od brzegu. O 17:22 U 255 opuścił dotychczasowe miejsce kotwiczenia, by tym razem przeprowadzić rekonesans wód położonych na południe od przylądka. Dwie minuty później (kwadrat marynarki AT 3277) przebywający na pomoście okrętu wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu sylwetki płynącego pomiędzy polami dryfującego lodu samotnego statku. O godzinie 17:54 Erich Harms ogłosił alarm dla obsady działa pokładowego, rozkazując następnie rozpoczęcie ostrzału. Zaatakowanym statkiem okazał się być należący do radzieckiego armatora Glavnoe Upravlenie Severnogo Morskogo Puti statek badawczy Akademik Shokalskij (411 ton), który po trafieniu trzema pociskami i wewnętrznej eksplozji poszedł na dno o godzinie 18:27 (kwadrat marynarki AT 3513). O 19:20 U 255 odpłynął z miejsca ataku by kontynuować dalej swój rekonesans. Następnego dnia, tuż po północy (kwadrat marynarki AT 3249) zakończono rozpoznanie położonej w pobliżu przylądka Konstantin zatoki, gdzie na brzeg wysadzono grupę szturmową, której celem było zbadanie zauważonej z pomostu samotnej chaty. O 04:32 w oczekiwaniu na powrót grupy okręt stanął na kotwicy. Ponieważ rozpoznana zatoka nie posiadała należytej osłony przed wzrokiem nieprzyjaciela od strony pełnego morza o godzinie 11:30, po uprzednim zabraniu na pokład grupy szturmowej podniesiono kotwicę, po czym skierowano się w stronę Flissinski - Huk, gdzie planowano przeprowadzić następny rekonesans. 29 lipca o godzinie 01:30 (kwadrat marynarki AT 3436) z pomostu okrętu dostrzeżono wyrzucone na brzeg szczątki statku oraz ciało/ciała jego załogi. Prawie godzinę później o 02:20 (kwadrat marynarki AT 3436) na brzegu dostrzeżono szalupę oraz sylwetki ludzi, którzy według domysłów dowódcy mogli pochodzić z zatopionego poprzedniego dnia statku. O 12:10 (kwadrat marynarki AT 3431) dostrzeżono następne szczątki oraz kolejną grupę ludzi, która na widok u-boota uciekła w głąb lądu. W ślad za nimi Erich Harms wysłał na brzeg grupę szturmową, która m.in. po nazwie na kamizelce ratunkowej zidentyfikowała zatopioną jednostkę jako A. Shokalskij należący do GUSMP oraz określiła liczbę uratowanych na 13 mężczyzn i 6 kobiet. O 17:45 (kwadracie marynarki AT 3277 osiągnięto położone w zatoce w pobliżu przylądka Sporyj Nawalok lądowisko nr 1, gdzie stanięto na kotwicy w odległości 400 metrów od stromego oblodzonego brzegu. Mimo iż zatoka była dostatecznie osłonięta przed prowadzoną od strony morza obserwacją Erich Harms wysłał na brzeg obsadę dla dwóch posterunków, które korzystając z różnicy wysokości miały meldować o potencjalnych ruchach nieprzyjaciela. Poza ww. zadaniem oba posterunki miały też ubezpieczać rejon lądowiska od strony lądu. Dodatkowo w celu zamaskowania swojego okrętu Erich Harms rozkazał zbliżyć się w pobliże brzegu, gdzie na głębokości prawie 17 metrów osadził go na dnie tak że nad lustro wody wystawał jedynie jego pomost, który dodatkowo także został zamaskowany. 4 sierpnia o godzinie 16:10 w pobliżu U 255 wodowała łódź latająca BV138, która następnie skierowała się w kierunku jego rufy. Następnego dnia o godzinie 08:05 zaopatrzona w paliwo, z wypoczętą załogą maszyna wystartował na swój pierwszy lot rekonesansowy z którego powróciła o 15:35, wodując i niezwłocznie rozpoczynając pobieranie paliwa oraz smarów z U 255. W dniu 5 sierpnia o godzinie 09:49 BV138 wystartował w swój drugi lot z którego powrócił o 17:10. Podczas jego trwania załoga samolotu przeprowadziła rekonesans na trasie: Sporyj Nawolok – kwadrat marynarki AS 4371 – kwadrat marynarki XA 7337 – Sporyj Nawolok. Dwa dni później 7 sierpnia o godzinie 01:10 na wodach zatoki pojawił się U 601, którego dowódca OL Peter-Ottmar Grau po wymianie informacji z Erichem Harmsem stanął na kotwicy w pobliżu U 255. O 09:55 tego samego dnia łódź latająca wystartowała w swój trzeci lot przebiegający na trasie: Sporyj Nawolok – kwadrat marynarki XA 7423 – kwadrat marynarki XA 8129 – Sporyj Nawolok, z którego powróciła o godzinie 17:20. Następnego dnia przygotowany do swojego czwartego lotu samolot z powodu wzburzonego morza nie mógł wystartować, w związku z czym jego lot przesunięto na kolejny dzień. 9 sierpnia dotychczasowa pogoda nie uległa zmianie, po raz kolejny uniemożliwiając start BV138. Tego też dnia o 13:00 wody zatoki opuścił U 601, który udał się a rekonesans,. Dwa dni później 11 sierpnia o godzinie 07:10 powrócił U 601, który po zaledwie 140 minutach postoju wyruszył w kolejny rejs. W tym też czasie załoga BV138 podjęła dwie nieudane z powodu pogody próby wystartowania na lot rekonesansowy. Ostatecznie dopiero następnego dnia o godzinie 14:05 łódź latająca wystartowała na swój czwarty lot rekonesansowy, który tym razem przebiegał na trasie: Sporyj Nawolok – kwadrat marynarki AT 6253 – kwadrat marynarki AT 8387 – Sporyj Nawolok. 13 sierpnia planowany lot powrotny łodzi latającej do bazy został uniemożliwiony przez kolejne załamanie pogody. Trzy dni później, 16 sierpnia na wody zatoki przybył U 601, który po zacumowaniu w pobliżu U 255 rozpoczął przekazywanie na jego pokład prowiantu. 17 sierpnia dotychczasowa pogoda nie uległa poprawie (stan morza 3, wiatr 4) uniemożliwiając start łodzi latającej. Dodatkowo około godziny 18:00 warunki pogodowe jeszcze bardziej się pogorszyły (wiatr 7 – 8), co z kolei spowodowało, że okręt Harmsa jak i BV138 zmuszone zostały do sztormowania w bezpiecznej od brzegu odległości. Następnego dnia U 255 podpłynął w pobliże brzegu, z którego o godzinie 09:00 podjęto na pokład marynarzy osadzających stanowiska obserwacyjne na lądzie. O 13:00 do zatoki przybył U 601, który po zakotwiczeniu w pobliżu okrętu Harmsa rozpoczął przekazywanie na jego pokład paliwa i smarów. W trakcie trwania tej operacji na U 601 przekazano stanowiących załogę rezerwową dla operacji Husar (misja krążownika Admiral Hipper przeciwko żegludze w sowieckiej Arktyce) Ltn. Stodiecka, U-Offz. Bauscha i Ob.Gfr. Hirschfeldera. Jeszcze tego samego dnia o 22:00 okręt Petera-Ottmara Graua opuścił wody zatoki. 20 sierpnia, po poprawie pogody, o godzinie 12:30 BV138 wystartował w końcu w swój lot powrotny. Dwie godziny później w rufowej części pokładu U 255 doszło do eksplozji, której przyczyną było nadmierne przegrzanie się wylotu spalin, podczas ładowania baterii akumulatorów. Dwanaście minut później o 14:42 na okręcie odebrano pochodzący z wodnosamolotu meldunek o następującej treści: "Awaryjne wodowanie w kwadracie marynarki AT 2288". O 16:05, po uprzednim usunięciu uszkodzeń Otto Harms wydał rozkaz podniesienia kotwicy i skierowania się z jak największą prędkością w kierunku podanej pozycji. O godzinie 19:00 na U 255 odebrano kolejną, pochodzącą tym razem z FdU depeszę o następującej treści "Zmiana nastąpi 21.08. około 09:00. Około 04:00 meldować gotowość bojową", co z kolei spowodowało, że Erich Harms podjął decyzję o marszu w kierunku lądowiska nr 1. Jeszcze tego samego dnia BV138 został odnaleziony przez U 601, który po zabraniu jego załogi posłał go na dno. W dniu 21 sierpnia pomiędzy godziną 18:32 a 23:00 (kwadrat marynarki AT 3275) okręt Harmsa z powodu mgły stał na kotwicy w pobliżu Ledjanoy Gawani. Następnego dnia o godzinie 01:30 ponownie osiągnięto wody lądowiska nr 1. 23 sierpnia na wody zatoki przybył U 703 na którego pokładzie przebywał kierujący operacjami powietrznymi oficer Luftwaffe, z którym to Erich Harms przeprowadził rozmowę, dzieląc się z nim obserwacjami na temat warunków pogodowych oraz sytuacji w najbliższym rejonie. Poza tym na pokład U 255 przeszło dwóch pasażerów – Oblt. Stieler i Gfr. Kroll a w drugą stronę udał się Feldw. Boberowski. Następnego dnia, czterdzieści minut po północy okręt Ericha Harmsa podniósł kotwicę rozpoczynając marsz w kierunku lądowiska nr 3. 25 sierpnia o godzinie 10:50 (kwadrat marynarki AT 3149) dotarto na miejsce, gdzie stanięto na kotwicy. O 14:40 na wody lądowiska nr 3 przybył U 636, który przekazał na U 255 czternastodniowy zapas świeżego prowiantu, po czym już następnego dnia o 06:00 podniósł kotwicę i odpłynął. Ponad dwie godziny później o 08:15 kotwicę podniósł także i U 255, który skierował się na rekonesans wód zatoki Makahafen. O 11:30 (kwadrat marynarki AT 2393) okręt Harmsa pojawił się u wejścia na wody zatoki, która okazała się prawie w całości zalodzona. O 16:15 U 255 powrócił z powrotem do swojego miejsca kotwiczenia. Ponieważ na dłuższa metę rejon lądowiska nr 3 nie nadawał się do wykorzystania operacyjnego Erich Harms 28 sierpnia o godzinie 08:19 podjął decyzję o powróceniu na wody lądowiska nr 1, gdzie dotarł następnego dnia o 01:25, stając na kotwicy na wodach o głębokości 12 metrów. Ze względu na fatalne warunki pogodowe aż do późnych godzin 4 września lądowanie łodzi latających na obszarze lądowiska nr 1 było nie możliwe do zrealizowania. Dopiero o 21:20 tego dnia w pobliżu U 255 wodował BV138. Następnego dnia o godzinie 08:30 maszyna wystartowała w swój pierwszy lot patrolowy, przebiegający na trasie: Sporyj Nawolok – kwadrat marynarki AS 4372 – kwadrat marynarki XA 7266 – Sporyj Nawolok, z którego powróciła o 16:05. 6 września o godzinie 07:35 BV138 wystartował w swój drugi lot patrolowy na trasie: Sporyj Nawolok – kwadrat marynarki XA 7391 – kwadrat marynarki XA 8191 – kwadrat marynarki XA 5759 – Sporyj Nawolok, z którego to powrócił o 13:05. O 20:00 z powodu pogorszenia aury odwołano kolejny planowany start maszyny. Nieco później z polecenia Harmsa na brzeg wysadzono oddział strażniczy. Dwa dni później 8 września o godzinie 23:50 na kotwicowisko nr 1 przybył U 703, który po zakotwiczeniu, już za dnia rozpoczął przekazywanie na pokład okrętu Harmsa m.in. zapasów paliwa i oleju silnikowego przeznaczonego dla silników łodzi latającej. O 18:45 U 703 opuścił wody zatoki, by w bezpiecznej odległości od lądowiska nadać skierowany do dowództwa meldunek sytuacyjny. 10 września o 01:45, korzystając z poprawy aury BV138 wystartował w swój lot powrotny do bazy Billefjord. Cztery godziny później o 05:45 na wody zatoki przybył U 629 (Oblt Bugs), który stanął na kotwicy w pobliżu U 255. O 07:20 powrócił też U 703, który położył się na dnie w pobliżu okrętu Bugsa. O 20:05 na wszystkich okrętach odebrano pochodzący z łodzi latającej meldunek z informacją, że z powodu całkowitych ciemności zmuszona jest ona wodować na północ od Nowej Ziemi (jak się to później okaże był to wysłany z bazy zmiennik). Siedemdziesiąt pięć minut później o 21:20 na U 255 odebrano skierowaną do Ericha Harmsa depeszę z FdU informującą, go że jego samolot o godzinie 10:24 wylądował w bazie. O godzinie 22:00 wody zatoki opuściły U 629 i U 703. 11 września w godzinach porannych Harms został poinformowany, że łódź latająca o godzinie 08:05 wystartowała z kwadratu marynarki AT 3211 i kieruje się w stronę lądowiska nr 2, gdzie przy dobrych warunkach zamierza wodować. Tego samego dnia o 17:00 podniesiono kotwicę, obierając kurs na lądowisko nr 2, gdzie następnie miano przekazać na BV138 paliwo, które po długim locie musiało być na nim na wyczerpaniu. Półgodziny później o 17:30 odebrano meldunek o awaryjnym lądowaniu samolotu, który jednak nie zawierał informacji o jego pozycji. Radiooperatorom na U 255 udało się tylko uzyskać namiar 130 stopni skąd dochodził sygnał. Następnego dnia o 15:43 odebrano pochodzący z U 307 meldunek o odnalezieniu zguby w kwadracie marynarki AF 7563. O 19:45 (kwadrat marynarki AF 7563) przebywający na pomoście U 255 wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu U 307 i holowanego przez niego BV138. Dwadzieścia pięć minut później o 20:10 U 255 przejął z U 307 członków załogi łodzi latającej, po czym obaj dowódcy zadecydowali o podjęciu próby doholowania maszyny do brzegów wyspy Franciszka Józefa. W trakcie rozmowy Erich Harms poznał też przyczynę awaryjnego wodowania, którą był niesprawny kompas samolotu, który wskazywał błędną o 20 stopni pozycję. O godzinie 22:30 rozpoczęto holowanie. 13 września o 07:30 (kwadrat marynarki ÄF 7257) pękły dwie z trzech lin holowniczych łączących U 255 z łodzią latającą. Ponieważ dalsze holowanie było utrudnione przez coraz silniejsze falowanie, podjęto decyzję o przeniesieniu na pokład okrętu umieszczonej w maszynie specjalistycznej aparatury a jej samej zatopienia. O godzinie 15:50 (kwadrat marynarki ÄF 7275) BV138 został zatopiony ośmioma pociskami z działa kal. 88 mm przez okręt Harmsa, który wkrótce potem skierował się kierunku lądowiska nr 1. 14 września o godzinie 01:50 na pokładzie U 255 odebrano pochodzącą z FdU depeszę z informacją o zakończeniu operacji z udziałem łodzi latających na Morzu Karskim oraz polecenie nakazujące Erichowi Harmsowi powrót do bazy w Narwiku, płynąc przez bazy w Hammerfest i Tromsø. Następnego dnia o godzinie 09:00 w kwadracie marynarki AC 3551 doszło do ponownego spotkania z U 307. 17wrzesnia o 10:00 U 255 przycumował do burty zakotwiczonego w Hammerfest okrętu bazy Black Watch. Po przenocowaniu o godzinie 05:06 w eskorcie patrolowca opuszczono Hammerfest kierując się na Tromsø, gdzie przybyto jeszcze tego samego dnia o 15:59. Podczas pobytu w tamtejszej bazie na brzeg zdano pobraną na początku patrolu aparaturę oraz części zamienne. Poza tym na brzeg zeszli też pozostający na pokładzie żołnierze z obsługi technicznej operacji. 19 września o 09:00, z lokalnym pilotem na pokładzie opuszczono Tromsø kierując się przez Lödingen do bazy w Narwiku, gdzie dotarto o 14:00, kończąc trwający dziewięć tygodni patrol (63 dni).

23 września U 255 pod dowództwem Ericha Harmsa o godzinie 18:23 odbił od burty zacumowanego w bazie w Narwiku statku Meteor, po czym skierował do Skjomenfjordu, gdzie zacumował przy burcie okrętu bazy Stella Polaris. W następnych dniach U 255 ponownie udał się do Narwiku, gdzie zacumował przy burcie okrętu Kamerun, na który to przekazał pozostałe mu torpedy. 28 września okręt Harmsa o 06:23 opuścił Narwik kierując się do Bogenbucht, gdzie jeszcze tego samego dnia o 09:35 wszedł do pływającego doku na przegląd podwodnej części kadłuba. Po zakończeniu przeglądu, 2 października o 15:35 opuszczono Bogenbucht, obierając kurs na Narwik, gdzie przycumowano do burty okrętu bazy Kamerun, z którego to pobrano przekazane wcześniej torpedy. Dwa dni później 4 października o 22:05 opuszczono Narwik kierując się do Rombakkenfjordu, gdzie zacumowano przy burcie okrętu zaopatrzeniowego Kärnten, z którego to rozpoczęto pobieranie prowiantu.

5 października o godzinie 02:20 na pokładzie U 255 odebrano pochodzącą z FdU depeszę nakazującą: Erichowi Harmsowi skierowanie się do kwadratu marynarki AF 3730 a Eduardowi Büchlerowi – dowódcy U 486 do kwadratu AF 3750. O 06:15 U 255 opuścił Narwik kierując się na podaną w rozkazie pozycję. Tego samego dnia o godzinie 13:33 na okręcie odebrano kolejną depeszę z FdU, nakazującą tym razem Harmsowi i Büchlerowi powrót do bazy, przy czym U 255 otrzymał polecenie bezpośredniego skierowania się na wody Skjomenfjordu. 6 października, dwadzieścia dwie minuty po północy przybyto na miejsce. Ponieważ podczas ostatniego rejsu na U 255 wystąpiły problemy z silnikami diesla, których nie można było usunąć przy pomocy mechaników i wyposażenia okrętu bazy Kamerun (problem ten wynikał z faktu, że okręt jako jedyny na dalekiej północy wyposażony był w silniki diesla marki MAN), Erich Harms otrzymał polecenie skierowania się na remont do bazy w Bergen. Jeszcze tego samego dnia o godzinie 16:20 U 255 opuścił Skjomenfjord, kierując się do bazy w Narwiku, skąd po przenocowaniu już następnego dnia o godzinie 07:00 wyruszył do Ramsund, gdzie przybył o 09:42. Podczas pobytu w tamtejszej bazie na ląd zdano wszystkie posiadane torpedy. Jeszcze tego samego dnia o 18:00 w eskorcie patrolowców opuszczono Ramsund. 9 października w celu wymiany eskorty o godzinie 03:10 zawinięto do Rørvik, które opuszczono o 06:45 kierując się na Trondheim, gdzie przybyto o 21:15. Dwa dni później 11 października o 10:00 opuszczono Trondheim, kierując się na Ålesund, gdzie przybyto o 23:16. 13 października w towarzystwie okrętów eskorty (na które czekano od dwóch dni) o godzinie 03:00 U 255 wyruszył z Ålesund w ostatni etap swojego rejsu do Bergen, gdzie ostatecznie przybył o 22:20. Podczas pobytu w tamtejszej stoczni na okręcie Harmsa przeprowadzono generalny remont ze szczególnym uwzględnieniem obu silników diesla.

Patrol 8 (26.02.1944 – 11.04.1944)

26.02. U 255 pod dowództwem Ericha Harmsa o godzinie 14:30 wypłynął z bazy w Bergen, by zgodnie z otrzymanym rozkazem w ramach swojego przebazowania do Francji zwalczać  nieprzyjacielską żeglugę na Północnym Atlantyku. Po przeprowadzeniu trymowania okrętu o godzinie 15:00 rozpoczęto marsz w eskorcie patrolowca Unitas, który po osiągnięciu  o 17:30  kwadratu AN 2485 po uprzednim pożegnaniu zawrócił do bazy. 1 marca o 01:55 (kwadrat marynarki AF 4589) po dostrzeżeniu w pobliżu rozbłysków flar zrzuconych przez nieprzyjacielski samolot Erich Harms zarządził zanurzenie na głębokość A-20 (60 metrów). Wkrótce potem w bezpiecznej odległości od okrętu detonowały dwie bomby głębinowe. 2 marca o godzinie 20:40 (kwadrat marynarki AE 6654) U 255 pojawił się na powierzchni, ale niedługo potem, po uzyskaniu przez detektor fal radarowych Naxos namiaru na pracujący w pobliżu radar ponownie musiał zejść w zanurzenie na głębokość A+0 (80 metrów). W dniu 9 marca na okręcie Harmsa odebrano pochodzącą z BdU depeszę nakazującą mu dołączenie do zgrupowania Preussen i obsadzenie kwadratu marynarki AK 3869. O godzinie 19:15 (kwadrat marynarki AK 3896) na płynącym w zanurzeniu U 255 na kursie 290 stopni uzyskano kontakt akustyczny w stronę którego się skierowano. Zarządzone niemal w tym samym czasie przez Ericha Harmsa wyjście na peryskopową i obserwacja okolicy przez peryskop nie wykazała jednak obecności w pobliżu żadnego statku. Czterdzieści minut później okręt wyszedł na powierzchnię rozpoczynając trwające do godziny 21:30 ładowanie baterii akumulatorów. Wkrótce potem na idącym znów w zanurzeniu U 255 po raz drugi tego dnia uzyskano kontakt akustyczny, tym razem na kursie 355 stopni. O 21:42 okręt z powrotem znalazł się na powierzchni a kilka minut później wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu cieni, które przeistoczyły się w konwój CU-16. Dalsze podejście do celu zostało jednak udaremnione przez amerykański niszczyciel eskortowy USS Leopold, który oświetlił jednostkę Harmsa granatami świetlnymi a następnie otworzył do niej ogień. O 22:00 (kwadrat marynarki AK 3862) w kierunku napastnika Erich Harms z wyrzutni nr III wystrzelił torpedę akustyczną T-V, po czym nakazał zejść na głębokość 2A (160 metrów). W trakcie wykonywania tego manewru na okręcie  usłyszano odgłos trafienia a następnie eksplozję jednej bomby głębinowej oraz odgłosy tonącego okrętu. Wystrzelona torpeda rzeczywiście okazała się być celna powodując ciężkie uszkodzenie amerykańskiego okrętu, który po opuszczeniu przez swoją załogę ostatecznie zatonął rankiem następnego dnia. O godzinie 01:00 już 10 marca (kwadrat marynarki AK 3862) okręt Harmsa z powrotem pojawił się na powierzchni ale pomimo podjętych starań nie udało mu się już odzyskać kontaktu z konwojem CU-16. Tego samego dnia o 15:20 (kwadrat marynarki AL 2778) przebywający na pomoście wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu sylwetki samotnego statku, którym okazał się być należący do neutralnej Szwecji frachtowiec Chile. 11 marca idący na powierzchni U 255 o godzinie 00:43 w kwadracie marynarki AL 2882 został znienacka oświetlony flarą przez nieprzyjacielski samolot i zmuszony do alarmowego zanurzenia. O 03:05 (kwadrat marynarki AL 2867) okręt z powrotem znalazł się na powierzchni ale dwadzieścia pięć minut później o 03:30 ponownie został wykryty przez nieprzyjacielski samolot, który oświetlił go flarą a następnie zaatakował ogniem z działek pokładowych oraz zrzucił 3 bomby głębinowe. Na skutek tego ataku oprócz uszkodzeń kadłuba MaschObGfr Nothnick został ciężko a MtrGfr Kosta lekko ranny odłamkami. Sześć minut po pierwszym ataku nieprzyjacielski samolot zaatakował ponownie tym razem nie czyniąc już żadnych szkód. O godzinie 04:05 okręt zszedł w zanurzenie. W dniu 12 marca Erich Harms nadał do dowództwa meldunek o ranieniu dwóch członków załogi w tym jednego ciężko oraz prośbę o zaaranżowanie o ile jest to możliwe kontaktu z posiadającym, na swoim pokładzie lekarza u-bootem. Wkrótce potem otrzymano z BdU depeszę wyznaczającą U 255 spotkanie z U 608 w kwadracie marynarki AL 0176. Następnego dnia okręt Harmsa przybył na wymienioną w depeszy pozycję, gdzie nie zastał jednak dowodzonego przez OL Wolfganga Reisnera U 608. Tego samego dnia o godzinie 21:30 na okręcie odebrano kolejną depeszę z BdU nakazująca jednostkom zgrupowania Preussen obsadzenie nowych pozycji – w przypadku U 255 był to  kwadrat marynarki AK 2432. 19 marca o 03:55 (kwadrat marynarki AK 3942) okręt Harmsa nawiązał kontakt z nieprzyjacielską grupą poszukiwawczą, którą udało mu się na szczęście zgubić dzięki wystrzeleniu pozoratorów Bold. W dniu 28 marca o godzinie 03:05 przebywający w kwadracie marynarki AK 2283 U 225 rozpoczął rejs powrotny do bazy. Decyzja, którą podjął Erich Harms była spowodowana obawą o stan rannych oraz uszkodzeniem klapy wylotu spalin, która nie domykając się powodowała powstawanie silnych przecieków (na głębokości A-30 tj. 50 metrach do wnętrza okrętu dostawało się około 600 litrów wody) oraz ograniczała głębokość zanurzenia. 11 kwietnia o 06:40 (kwadrat marynarki BF 6493) doszło do spotkania z 4 trałowcami typu M oraz przerywaczem zagród minowych Spbr.168, w towarzystwie których obrano kurs na bazę w St. Nazaire. O 09:35 konwój został zaatakowany przez grupę złożoną od 10 do 15 samolotów Mosquito, które zaatakowały okręty eskorty. Wkrótce potem na miejsce walki nadleciało 10 samolotów Ju 88, które podjęły walkę z napastnikami. Na skutek tych ataków U 255 nie odniósł na szczęście żadnych uszkodzeń, zawijając jeszcze tego samego dnia o godzinie 11:40 do bazy w St. Nazaire i kończąc w ten sposób trwający ponad sześć tygodni patrol (45 dni).

Patrol 9 (06.05.1944 – 08.05.1944)

06.05. U 255 pod dowództwem Ericha Harmsa, wspólnie z U 382 oraz w towarzystwie eskorty  o godzinie 20:03 opuścił St. Nazaire, by zgodnie z otrzymanym rozkazem odbyć próby morskie po dopiero co zakończonym remoncie. Następnego dnia o godzinie 07:15 po osiągnięciu kwadratu marynarki BF 9134 okręty eskorty zawróciły do bazy zaś dwadzieścia minut później Erich Harms rozpoczął trwające do 11:23 próby wytrzymałości i szczelności kadłuba, schodząc w ich trakcie na głębokość 2A+20 (180 metrów). Po ich zakończeniu U 255 zaczął trwający do godziny 22:29 podwodny marsz, idąc na głębokość A-50 (30 metrów). 8 maja zamontowany na U 255 detektor fal radarowych Naxos, o godzinie 02:55 (kwadrat marynarki BF 6738) uzyskał namiar na pracujący w pobliżu radar, w zawiązku z czym zarządzono na nim alarm bojowy. Trzydzieści minut później osiągnięto punkt spotkania z eskortą a wkrótce potem w bezpiecznej odległości za rufą okrętu detonowały trzy bomby głębinowe. O godzinie 04:50 (kwadrat marynarki BF 6732) spotkano się z okrętami eskorty oraz z U 382, w towarzystwie których o godzinie 09:10 powrócono do St. Nazaire, kończąc trwający 3 dni patrol.

09.05.1944 o godzinie 11:20 U 255 opuścił bunkier w celu przeprowadzania prób aparatury nadawczej, które zakończyły się o 17:00 powrotem do bunkra.

14.05.1944 U 255 został przydzielony do zgrupowania Landwirt, które w stanie gotowości oczekiwać miało na rozkaz zaatakowania nieprzyjacielskich sił inwazyjnych.

15.05.1944 o godzinie 07:40 U 255 opuścił bazę w St. Nazaire, by odbyć krótki rejs szkoleniowy, który zakończono o godzinie 11:55 powrotem do St. Nazaire.

20.05.1944 o godzinie 07:55 U 255 opuścił bazę w St. Nazaire, by przeprowadzić na pełnym morzu próby ostatnio zainstalowanego radaru FuMo 61 Hohentwiel, które zakończono o godzinie 13:50 powrotem do St. Nazaire.

Patrol 10 (06.06.1944 – 15.06.1944)

06.06. U 255 pod dowództwem Ericha Harmsa o godzinie 13:15 odbił od kei w bunkrze w bazie w St. Nazaire, by zgodnie z otrzymanym rozkazem w ramach zgrupowania Landwirt razem z innymi u-bootami utworzyć rozciągniętą od Bordeaux do Brestu linię patrolową, która miała za zadanie wykryć a następnie zaatakować nieprzyjacielskie siły inwazyjne. O godzinie 15:03 wspólnie z U 270, U 260, U 608, U 228, U 281 i U 985 opuszczono prowadzącą do portu w St. Nazaire śluzę, po czym w towarzystwie eskorty skierowano się w stronę kwadratu marynarki BF 6493, który ostatecznie osiągnięto o godzinie 19:45. O 22:11 wszystkie jednostki zeszły w zanurzenie rozpoczynając następnie podwodny marsz, płynąc na głębokości A-50 (30 metrów). Następnego dnia odebrano pochodzący z FdU, skierowany do dowódców zgrupowania Landwirt rozkaz nr 1754/7/873 nakazujący im zajęcie nowych pozycji w kwadracie marynarki BF. W przypadku jednostki Ericha Harmsa pozycja ta przypadała na kwadrat marynarki BF 5458. O północy 8 czerwca (kwadrat marynarki BF 6779) z pomostu idącego na powierzchni okrętu Harmsa dostrzeżono rozbłyski ognia przeciwlotniczego prowadzonego przez inny  przebywający w pobliżu u-boot. Ponad pięćdziesiąt minut później (kwadrat marynarki BF 6775) U 255 zszedł w zanurzenie rozpoczynając trwający aż do godziny 24:00 podwodny marsz, płynąc na głębokości 30 metrów. Tego samego dnia odebrano też pochodzący FdU rozkaz Nr 2027/8/804 nakazujący Erichowi Harmsowi oraz dowódcom U 993, U 981, U 270, U 260, U 608, U 228, U 985, U 262 i U 281 utworzenie w kwadracie marynarki BF 5190 zgrupowania Tiger. Następnego dnia o godzinie 01:55 w kwadracie marynarki BF 5855 przebywający na powierzchni U 255 został zaatakowany od strony lewej burty ogniem z karabinów maszynowych przez nieprzyjacielski samolot, który następnie zrzucił serię bomb głębinowych, które wybuchły za jego rufą, nie czyniąc mu jednak żadnych poważnych szkód. Obrona przed napastnikiem prowadzona przez obsady działek 20 i 37 mm okazała się nieskuteczna, dodatkowo na skutek rykoszetu ranny odłamkiem został jeden z artylerzystów ObGfr Zimmermann. Tego samego dnia na wszystkich okrętach, w tym i U 255 odebrano pochodzący z FdU rozkaz Nr 0250/9/813 nakazujący im w związku z rozpoczętą aliancką inwazją zajęcie nowych pozycji. W przypadku jednostki Harmsa pozycja ta przypadała na kwadrat marynarki 6477. W dniu 11 czerwca odebrano pochodzącą z BDU depeszę nakazającą  dowódcom przebywających na wodach Zatoki Biskajskiej u-bootów, by ich okręty w ciągu dnia leżały na dnie osłuchując rejon hydrofonami oraz by o określonych godzinach wychodziły na peryskopową w celu obserwacji horyzontu przez peryskop. Tego samego dnia o godzinie 22:15 w kwadracie marynarki BF 6712 okręt Harmsa zszedł w zanurzenie a kilka minut później położył się na znajdującym się w tym miejscu na głębokości 123 metrów dnie. Dwa dni później 13 czerwca Erich Harms otrzymał z BdU polecenie udania się do bazy w St. Nazaire. 15 czerwca o godzinie 01:15 U 255 spotkał się w punkcie Pt. 438 z jednostkami eskorty. O  04:19 znajdujący się w kwadracie marynarki BF 6469 konwój stał się celem ataków w wykonaniu dwusilnikowego samolotu. Ponad cztery godziny później o 08:40 przybyto do St. Nazaire, kończąc trwający ponad tydzień patrol (9 dni). Podczas jego trwania U 255 przepłynął około 210 mil morskich na i około 212 mil morskich pod powierzchnią.

W dniu 25 lipca podczas urlopu spędzanego w Steibruch utonął jeden z członków załogi okrętu – BtsMt Helmut Klose (ur. 24.08.1922 r.), którego ciało zostało pochowane na cmentarzu Pornichet.

W sierpniu 1944 roku aktualnie dowodzony przez oficer wachtowego Lt. E-G. Brischke U 255 na skutek zużycia mechanizmów został wycofany ze służby i skierowany na generalny remont do miejscowej stoczni. Podczas prac, które trwały aż do ostatnich miesięcy 1944 roku oprócz wymiany niektórych mechanizmów okrętowych na U 255 zainstalowano także chrapy. W tym samym też miesiącu dotychczasowy dowódca okrętu OL Erich Harms zdał swoje obowiązki udając się do Niemiec, gdzie objął dowództwo nad nowobudowanym w stoczni AG Weser Bremen w Bremie okręcie typu XXI U 3023.

W lutym i w marcu 1945 roku przebywający w bunkrze w St. Nazaire U 255 został zaopatrzony w paliwo, które wraz z innym zaopatrzeniem zostało dostarczone z kraju przez U 868 i U 878 (oba typ IXC/40).

2 marca 1945 roku obowiązki dowódcy na U 255 objął OL Helmuth Heinrich, były dowódca U 299 (typ VIIC). Poza tą zmianą w trakcie ostatnich miesięcy postoju w St. Nazaire doszło też do sporych roszad w załodze.

Patrol 11 (22.04.1045 – 26.04.1945)

22.04. U 255 pod dowództwem Helmutha Heinricha wypłynął z bazy w St. Nazaire, by zgodnie z otrzymanym rozkazem postawić w rejonie Les Sable d'Olone złożone z 10 min TMB pole minowe. Dodatkowo na patrol ten na U 255 zaokrętował się dowódca 7 Flotylli U-bootów KK Adolf Cornelius Piening, który wspomagał Heinricha w obowiązkach dowódcy okrętu W dniu 23 kwietnia, po osiągnięciu kwadratu marynarki BF 6825 Helmuth Heinrich wydał rozkaz zanurzenia i położenia okrętu na dnie, co wkrótce potem wykonano. Następnego dnia (kwadrat marynarki BF 6821) U 255 w wyznaczonym mu rejonie postawił wszystkie przewożone na pokładzie miny, kładąc je w dwóch zagrodach, każda po pięć sztuk. W dniu 26 kwietnia U 255 powrócił do bazy w St. Nazaire, kończąc trwający pięć dni patrol.

Patrol 12 (28.04.1945 – 03.05.1945)

28.04. U 255 pod dowództwem Helmutha Heinricha wypłynął z bazy w St. Nazaire , by zgodnie z otrzymanym rozkazem skierować się do bazy w La Rochelle, gdzie miał załadować na swój pokład zaopatrzenie tj. paliwo, smary, olej napędowy, części zamienne, prowiant, które były niezbędne do utrzymania gotowości bojowej przez U 255 i nowoprzybyły w dniu 23 kwietnia z dalekiego wschodu U 510. Dwa dni później 30 kwietnia okręt Helmutha Heinricha wpłynął do La Rochelle cumując w tamtejszym bunkrze. Wkrótce potem rozpoczął się załadunek około 30 ton zaopatrzenia, który trwał do następnego dnia, kiedy to w całkowitych ciemnościach opuszczono bunkier i bazę w La Rochelle, obierając kurs na St. Nazaire, płynąc przez całą drogę w zanurzeniu na silnikach elektrycznych oraz na silnikach diesla, korzystając z zamontowanych podczas ostatniego remontu chrap. W dniu 03.05. U 255 wpłynął do bazy w St. Nazaire, kończąc trwający cztery dni patrol.

Dostarczone w ten sposób zaopatrzenie pozwoliło przygotować U 255 i U 510 do pełnienia służby przez okres najbliższych trzech miesięcy.

Patrol 13 (08.05.1945 – 19.05.1945)

08.05. U 255 pod dowództwem Helmutha Heinricha w eskorcie dozorowców wypłynął z bazy w St. Nazaire, by zgodnie z otrzymanym rozkazem przedrzeć się do jednej z baz w ojczyźnie. Dodatkowo dowódca U 255 otrzymał też polecenie by nie zawijać do portów neutralnej Hiszpanii i Portugali oraz nie atakować alianckich jednostek a w razie ataku grożącego utratą okrętu wynurzenie i poddanie się nieprzyjacielowi. Tego samego dnia po osiągnięciu kwadratu marynarki BF 6541 okręt został posadzony na dnie w oczekiwaniu na nadejście ciemności (w trakcie tego oczekiwania nad jego pozycją kilkakrotnie przepływały nieprzyjacielskie jednostki eskortowe). W dniu 9 maja po przekroczeniu linii głębokości 200 metrów, na polecenie Helmutha Heinricha wystrzelono cztery posiadane na pokładzie torpedy LUT. W dniu 14 maja, w związku z bezskutecznymi próbami nawiązania łączności z dowództwem nawiązano kontakt z położoną na Lands End aliancką radiostacją, która powtórzyła znany załodze rozkaz o kapitulacji, nakazujący dowódcom okrętów podwodnych marsz w wynurzeniu, zaniechanie aktów sabotażu oraz prób zatapiania własnych jednostek a także wywieszenie czarnej flagi. Tego samego dnia płynący w wynurzeniu okręt został dostrzeżony przez załogę łodzi latającej Sunderland, która naprowadziła na jego pozycję jedną z brytyjskich grup poszukiwawczych. W jej towarzystwie 17 maja U 255 wpłynął do angielskiej bazy w Loch Eriboll, kończąc trwający ponad tydzień patrol (10 dni).

Jeszcze 17 maja U 255 udał się do bazy w Loch Alsh, gdzie dotarł tego samego dnia. Następnego dnia były okręt Reche, Harmsa i Heinricha opuścił Loch Alsh udając się do bazy w Lishally, gdzie przybył 19 maja. W dniu 1 września U 255 został przebazowany z Lishally do Loch Ryan, przybywając do niej jeszcze tego samego dnia. 11 grudnia w ramach rejsu 5A[1] operacji Deadlight U 255 na holu fregaty HMS Cubitt wypłynął z bazy w Loch Ryan kierując się na pozycję ZZ. W dniu 13 grudnia były okręt Rechego, Harmsa i Heinricha przybył na wyznaczoną pozycję, gdzie o godzinie 10:30 został zatopiony rakietami przez należące do 254 Sqn RAF samoloty Beaufighter (pozycja 55.50N, 10.05W).

Przypisy:
[1] Okręty wchodzące w skład rejsu 5A – okręt dowódcy niszczyciel HMS Orwell (w zastępstwie za HMS Onslow); grupa pierwsza: niszczyciel eskortowy HMS Mendip mający na holu U 760, fregata HMS Cubitt mająca na holu U 255 i holownik oceaniczny HMS Masterful mający na holu U 293, grupa druga: niszczyciel ORP Błyskawica, niszczyciel eskortowy HMS Southdown mający na holu U 249 i holownik oceaniczny HMS Prosperous mający na holu U 1002. U-booty pierwszej grupy miały posłużyć za cele dla samolotów (pozycja ZZ), natomiast drugiej grupy za cel okrętowi podwodnemu HMS Tantivy (pozycja YY).

Godła, emblematy U 255 (źródło: witryna http://uboat.net)

 

Bibliografia

http://uboat.net

http://www.ubootwaffe.net

http://uboatarchive.net/

http://www.wlb-stuttgart.de/seekrieg/chronik.htm

http://www.u-boot-archiv.de

http://www.u-historia.com

Blair Clay - Hitlera Wojna U-bootów tom I i II

Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die U-boot-Kommandanten tom 1

Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Der U-Boot-Bau auf Deutschen Werften von 1935 bis 1945 tom 2

Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Erfolge von September 1939 bis Mai 1945 tom 3

Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Verluste von September 1939 bis Mai 1945 tom 4

Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die Ritterkreuzträger der U-Boot-Waffe von 1939 bis Mai 1945 tom 5

Ritschel Herbert - Kurzfassung Kriegstagebücher Deutscher U-boote 1939 - 1945 Band 6 KTB U 223 – U 300

Rohwer Jürgen: Axis Submarine Successes 1939 - 1945

Trojca Waldemar - U-bootwaffe 1939-1945 cz. 1, 2, 3

Wynn Kenneth U-Boot-Operationen im Zweiten Weltkrieg Einsatzgeschichte tom 1