|
U 404 Typ VIIC
|
|
Stocznia:
|
Danziger
Werft AG, Danzig
|
|
Numer
zamówienia:
|
105
|
|
Zamówienie:
|
23.09.1939
|
|
Położenie
stępki:
|
04.06.1940
|
|
Wodowanie:
|
04.06.1941
|
|
Wcielenie
do służby:
|
06.08.1941
|
|
Numer
pocztowy:
|
M
03 340
|
|
Przebieg służby
|
|
06.08.1941
– 01.06.1942
|
6
Flotylla U-bootów, Danzig (szkolenie załogi)
|
|
01.01.1942
– 28.07.1943
|
6
Flotylla U-bootów, St. Nazaire (okręt bojowy)
|
|
28.07.1943
|
zatopiony
na północny - zachód od Cape Ortegal (pozycja 45.53N, 09.25W) przez bomby
dwóch amerykańskich bombowców B-24 Liberator (4 A/S Sqn USAAF) oraz
brytyjskiego bombowca B-24 Liberator (224 Sqn RAF).
|
|
Dowódcy
|
|
06.08.1941
– 19.07.1943
|
KL
~ KK Otto von Bülow
|
|
20.07.1943
– 28.07.1943
|
OL
Adolf Schönberg
|
Liczba
patroli:
7
Zatopione/uszkodzone
statki handlowe:
14 (71.450 ton) / 2 (16.689 ton)
Zatopione/uszkodzone
okręty wojenne: 1
(1.120 ton) / 0
Zestrzelone/uszkodzone
samoloty:
0 / 3 (2 x B-24 Liberator z 4th A/S Sqn USAAF, 1 x B-24 z 224 Sqn RAF)
|
Okres służby U 404 przed rozpoczęciem
wykonywania patroli bojowych
|
|
04.08.1941
|
w
trakcie rejsu do bazy w Danzig na wysokości przylądka Arkona został zmyty za
burtę i utonął przebywający na pomoście Gfr Skau
|
|
07.08.
– 23.08.1941
|
Danzig
- próby okrętu w ramach UAK
|
|
25.08.
– 28.08.1941
|
Warnemünde
- próby broni torpedowej w ramach TEK
|
|
31.08.
– 02.09.1941
|
Kiel
- próby okrętu w ramach UAK
|
|
05.09.
– 27.09.1941
|
Danzig
- pobyt w stoczni Danziger Werft
|
|
29.09.
– 08.10.1941
|
Danzig
- rejsy szkoleniowe w ramach Agru-Front
|
|
09.10.
– 15.10.1941
|
Danzig
- pobyt w stoczni Danziger Werft
|
|
16.10.
– 25.10.1941
|
Danzig
- szkolenie w ramach 25 Flotylli U-bootów
|
|
26.10.
– 08.11.1941
|
Danzig
- szkolenie taktyczne w ramach 27 Flotylli U-bootów
|
|
09.11.
– 15.11.1941
|
Danzig
- powtórne szkolenie w ramach 25 Flotylli U-bootów, spowodowane wymianą
głównego mechanika
|
|
16.11.
– 25.11.1941
|
Danzig
- rejsy szkoleniowe w ramach Agru-Front
|
|
28.11.
– 12.01.1942
|
Kiel
- pobyt w stoczni Deutsche Werke w celu przeprowadzenia przeglądu i prac
konserwacyjnych
|
|
13.01.
– 16.01.1942
|
Kiel
- przygotowanie okrętu do wyjścia na pierwszy patrol bojowy
|
Patrol
1 (17.01.1942 – 01.02.1942)
17.01.
U 404 pod dowództwem Otto von Bülowa wraz z U 753 o godzinie 06:00 opuścił
Kiel, by zgodnie z otrzymanym rozkazem skierować się do swojej nowej bazy
operacyjnej w Lorient. Trzy godziny później o 09:00 na rucie 15 obie jednostki
spotkały się z przerywaczem zagród minowych Spbr.132, w eskorcie którego obrały
następnie kurs na Duży Bełt. Następnego dnia o 10:45 zawinięto do bazy w
Kristiansand, gdzie U 404 z zacumowanego tam tankowca Marne pobrał 8m3
paliwa. 19 stycznia, po zakończeniu załadunku wraz z U 753 oraz w eskorcie
trawlera z.o.p. UJ 1703 o 03:00 opuszczono Kristiansand, kierując się następnie
na kwadrat AN 3131, po osiągnięciu którego, co miało miejsce o 14:20 pożegnano
się z eskortą i U 753, kontynuując dalej marsz samotnie. 23 stycznia o godzinie
09:30 (kwadrat marynarki AE 9997) U 404 zszedł w zanurzenie rozpoczynając
trwający do 18:45 podwodny marsz. Trzy dni później 26 stycznia (kwadrat
marynarki AM 4496) idący na powierzchni okręt von Bülowa o godzinie 12:50 został
wykryty i zmuszony do wykonania alarmowego zanurzenia na głębokość A-30 (50
metrów) przez nieprzyjacielski samolot, który w wykonanym następnie ataku w
ślad za nim zrzucił serię czterech bomb głębinowych, które spowodowały
uszkodzenie: peryskopu bojowego (uległ całkowitemu zalaniu), żyrokompasu,
manometrów oraz kolumny papenberga znajdującej się w kiosku. O godzinie 20:00 U
404 z powrotem pojawił się na powierzchni. W tym też czasie z powodu wykrytej usterki
musiano wyłączyć z eksploatacji sterburtowy silnik diesla (mocno nagrzewał się
jego fundament). 1 lutego o 10:05 okręt von Bülowa spotkał się w punkcie Lucie
2 z przerywaczem zagród minowych oraz dwoma patrolowcami, w eskorcie których o
11:53 przybył do Lorient, gdzie zacumował w boksie A4 miejscowego bunkra
U-bootów. Podczas trwającego ponad dwa tygodnie patrolu (16 dni) przepłynięto
2.001,5 mili morskiej na i pod powierzchnią.
Patrol
2 (14.02.1942 – 04.04.1942)
14.02.
U 404 pod dowództwem Otto von Bülowa o godzinie 18:00 opuścił Lorient, by
zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na wodach Północnego
Atlantyku. Pomiędzy 18:20 a 19:55 okręt von Bülowa płynął w towarzystwie
eskorty, kierując się na punkt Lucie 2, po osiągnięciu którego skierował się
następnie na punkt Tanne. Następnego dnia o 10:13 (kwadrat marynarki BF 5724)
wykonano alarmowe zanurzenie uciekając po wodę przed nadlatującym samolotem, po
czym w zanurzeniu kontynuowano dalej marsz aż do godziny 20:30. Dwa dni później
17 lutego na pokładzie U 404 odebrano pochodzącą z BdU depeszę z rozkazami o
następującej treści:
„U
558, U 587, U 588, U 94 i U 404 operować na obszarze CB i CA szczególnie CA 30.
Kierować się tam z ekonomiczną prędkością marszową.”.
Następnego
dnia (kwadrat marynarki BE 5467) idący na powierzchni okręt von Bülowa o 15:42
został zmuszony do alarmowego zanurzenia i pobytu pod wodą do 16:45 przez
nieprzyjacielską łódź latającą, która w wykonanym następnie ataku w ślad za nim
zrzuciła serię ośmiu bomb głębinowych. 27 lutego o godzinie 19:44 (kwadrat
marynarki BB 9656) wyminięto dostrzeżony chwilę wcześniej przez wachtowych
eskortowiec. 1 marca o godzinie 22:00 (kwadrat marynarki BB 8270) z pomostu U
404 dostrzeżono kawałki pływającego lodu. Następnego dnia o godzinie 18:48
(kwadrat marynarki BB 8722) wykonano alarmowe zanurzenie uciekając w ten sposób
przed nadlatującym samolotem, który w wykonanym następnie ataku zrzucił serię
czterech bomb głębinowych, które wybuchły na głębokości A-45 (35 metrów),
powodując powstanie drobnych szkód, głównie w elementach szklanych. Trzeciego
marca o 04:00 (kwadrat marynarki BB 7991) nawiązano kontakt wzrokowy z grupą prowadzących
połów jasno oświetlonych kutrów rybackich, którą następnie wyminięto w
bezpiecznej dla okrętu odległości. Dwa dni później 5 marca (kwadrat marynarki
BB 7924) o 06:15 dotarto w rejon Halifaxu, rozpoczynając następnie rozpoznanie
okolicznych wód w poszukiwaniu celów. O 10:51 rozpoczęto podejście w kierunku
oświetlonego statku, w którego stronę o 11:12 wystrzelono dwie niecelne torpedy
G7e. Dwadzieścia trzy minuty później ponowiono atak, wystrzeliwując tym razem
trzy torpedy G7E z których jedna okazała się celna, ciężko uszkadzając marudera
z konwoju HX.178, należący do amerykańskiego armatora Hudson River Navigation
Co. z Nowego Jorku frachtowiec Collamer (5.112 ton). O 11:50 w kierunku
amerykańskiego statku oddano strzał dobijający, po którym to trafieniu (48
sekund od wystrzelenia) doszło na nim do silnej eksplozji, w wyniku której poszedł
on natychmiast na dno. 6 marca o 12:45 (kwadrat marynarki BB 7745) z powodu
gęstej mgły uniemożliwiającej prowadzenie obserwacji wzrokowej Otto von Bülow
nakazał osadzić okręt na dnie i prowadzić nasłuch okolicy hydrofonami. Dwie
godziny później z powodu silnego prądu okręt został oderwany od podłoża.
Trzydzieści pięć minut później o 15:20 uzyskano kontakt akustyczny, ze
zbliżającą się jednostka handlową, w kierunku której o 15:25 wystrzelono jedną
niecelną torpedę G7e. Dwadzieścia cztery minuty później o 15:49 Otto von Bülow
zarządził wynurzenie i pościg za celem na powierzchni, który ze względu na
gęstą mgłę, która wkrótce potem nadciągnęła nad ten akwen zmuszony był jednak
przerwać. 13 marca o 05:27 (kwadrat marynarki CA 5133) przebywający na pomoście
okrętu wachtowi dostrzegli sylwetkę samotnego statku, w stronę którego niezwłocznie
się skierowano. Ponad godzinę później o 06:55 (kwadrat marynarki CA 5241) w
kierunku ściganego celu, którym był należący do chilijskiego armatora Cia Sud
Americana de Vapores z Valparaiso frachtowiec Tolten (1.858 ton), wystrzelono
torpedę G7e, po której to trafieniu w przeciągu prawie siedmiu minut poszedł on
na dno. Ponad dwie godziny później o 09:00 dostrzeżono światła następnego
statku, który po zidentyfikowaniu okazał się być portugalską jednostką.
Następnego dnia o 04:00 (kwadrat marynarki CA 5198) z pomostu U 404 dostrzeżono
światła Atlantic City a trzy godziny później iluminowaną przez w/w światła
sylwetkę samotnego statku, w stronę którego niezwłocznie się skierowano. W
wykonanych pomiędzy 07:17 a 07:32 atakach w kierunku ściganego statku, którym był
należący do amerykańskiego armatora Mystic SS Co. z Bostonu frachtowiec Leumel
Burrows (7.610 ton) wystrzelono trzy niecelne torpedy G7e. W trzecim ataku,
mającym miejsce o 07:58 (kwadrat marynarki CA 5176) z trzech wystrzelonych
torped G7e jedna okazała się być celna trafiając frachtowiec pomiędzy ładownią
nr 2 i 3. Siedemnaście minut później o 08:15 oddano pierwszy strzał dobijający,
który trafił statek przed mostkiem. Ponieważ Leumel Burrows pomimo dwóch
trafień nadal nie chciał iść na dno o 08:28 oddano w jego kierunku drugi strzał
dobijający (trafił go tym razem za mostkiem), po którym to poszedł on już bardzo
szybko na dno. 15 marca o 09:16 (kwadrat marynarki CA 5479) w pobliżu zauważono
ciemny cień, który zidentyfikowano jako niszczyciel, który następnie minął
okręt von Bülowa w odległości zaledwie 250 metrów nie dostrzegając go.
Następnego dnia o 01:25 (kwadrat marynarki CA 5728) z pomostu U 404 zauważono
sylwetkę samotnego statku, który wkrótce potem zidentyfikowano jako jednostkę
należącą do neutralnego Chile. O 12:50 (kwadrat marynarki CA 7363) w celu
zaoszczędzenia paliwa Otto von Bülow osadził swój okręt na znajdującym się w
tym miejscu na głębokości 44 metrów dnie, nakazując jednocześnie prowadzić
stały nasłuch okolicy hydrofonami. O 18:30 po uzyskaniu kontaktu akustycznego U
404 oderwał się od dna, po czym został wysterowany na peryskopową. Podczas
przeprowadzonej następnie lustracji okolicy przez peryskop zidentyfikowano cel
jako krążownik pomocniczy. Dwadzieścia dwie minuty później, o 18:52 okręt
znalazł się na powierzchni, rozpoczynając następnie podążanie za celem w
oczekiwaniu na dogodny do przeprowadzenia ataku moment. Ze względu na radykalne
pogorszenie się widoczności, która spowodowała utratę kontaktu o 19:30 Otto von
Bülow wydał rozkaz ponownego zanurzenia w celu przesłuchania okolicy
hydrofonami. Półgodziny później (kwadrat marynarki CA 8144) uzyskano nowy
kontakt akustyczny, który po zidentyfikowaniu go przez peryskop okazał się być
dużym tankowcem. Po mającym miejsce o 20:36 wynurzeniu rozpoczęto podejście w kierunku
celu, podczas którego U 404 został niecelnie ostrzelany przez przebywający w
pobliżu lugier. O 02:16 następnego dnia (kwadrat marynarki CA 8163) w stronę
tankowca, którym był należący do brytyjskiego armatora Eagle Oil & Shipping
Co. Ltd. z Londynu San Demetrio (8.073 ton)*
wystrzelono torpedę G7e, która trafiła go na wysokości maszynowni, powodując
jego zastopowanie a wkrótce potem eksplozję (opary przewożonego alkoholu i
benzyny). Po zatonięciu tankowca sprawdzono dwie łodzie ratunkowe, po czym o
02:30 odpłynięto z miejsca ataku, rozpoczynając marsz powrotny. 20 marca o
11:12 w kwadracie CB 5628 dostrzeżono kolejny duży tankowiec, w stronę którego z
zamiarem jego zaatakowania niezwłocznie się skierowano. Osiem minut później
Davila bo tak nazywał się zauważony tankowiec dostrzegła skradający się U 404
nadając w eter informację o kontakcie z wrogiem, po czym rozpoczęła
zygzakowanie oraz ostrzał z umieszczonego na rufie działa, zmuszając w ten
sposób napastnika do zanurzenia. O 11:40 okręt von Bülowa ponownie znalazł się
na powierzchni kontynuując pościg za celem, który przerwano ponad godzinę
później z powodu niskiego stanu paliwa. Trzy dni później 23 marca o 14:21
(kwadrat marynarki CC 5125) z pomostu U 404 dostrzeżono wrogi konwój, w stronę którego
niezwłocznie się skierowano, schodząc cztery minuty później pod wodę z zamiarem
zaatakowania wrogich okrętów wojennych. O 15:14 w kierunku dużej jednostki
zidentyfikowanej jako krążownik odpalono dwie torpedy G7e, które ze względu na
defekt zapalnika okazały się niewypałami (hydroakustyk zarejestrował dwa głuche
trafienia w burtę). Po mającym miejsce o 16:20 wynurzeniu, w związku z
wystrzeleniem wszystkich posiadanych torped ponownie podjęto marsz powrotny do
bazy. 27 marca o 07:30 (kwadrat marynarki BD 7319) przeprowadzono krótką
rozmowę przy pomocy lampy sygnałowej z napotkanym szwedzkim statkiem Vingards.
3 kwietnia o 07:35 U 404 dotarł do punktu Lucie 2, gdzie spotkał się z
przerywaczem zagród minowych, w eskorcie którego ponad dwie godziny później o
09:45 przybył do Lorient, które po uzupełnieniu zapasów paliwa opuścił jeszcze tego
samego dnia o 20:00, kierując się samotnie w stronę Brestu, gdzie przybył
następnego dnia o 12:30. Podczas trwającego siedem tygodni patrolu (49 dni) okręt
von Bülowa przebył 7.042 mile morskie na i pod powierzchnią.
*San
Demetrio płynął w słynnym konwoju HX.84 osłanianym przez krążownik pomocniczy
HMS Jervis Bay, który 5 listopada 1940 roku został zaatakowany przez niemiecki
krążownik ciężki Admiral Scheer. W wyniku prowadzonego przez niego ostrzału
tankowiec otrzymał kilka trafień, które spowodowały na nim pożary. W obawie
przez eksplozją oparów przewożonego ładunku załoga opuściła pokład w dwóch
szalupach. Jedna z nich została dostrzeżona przez szwedzki frachtowiec, płynący
w/w konwoju, który uratował znajdujących się w niej rozbitków (w tym kapitana)
natomiast druga po 24 godzinach natknęła się na dryfujący wrak własnego
tankowca, na którym zaobserwowano dogasający ogień. Po odczekaniu kolejnej doby
w szalupie rozbitkowie postanowili dostać się na pokład San Demetrio, gdzie po
zlikwidowaniu wszystkich ognisk pożaru udało im się uruchomić silnik a
następnie doprowadzić go do ujścia rzeki Clyde.
Patrol
3 (06.05.1942 – 14.07.1942)
06.05.
U 404 pod dowództwem Otto von Bülowa o godzinie 21:00 opuścił Brest, by zgodnie
z otrzymanym poleceniem skierować się do bazy w Lorient. Następnego dnia o
07:00 okręt von Bülowa w punkcie Lucie 2 spotkał się z eskortą oraz U 505, w
towarzystwie których udał się następnie do Lorient, gdzie przybył o 08:50.
Podczas pobytu w bazie na U 404 uzupełniono zapasy paliwa oraz prowiantu a jego
załoga stanęła do inspekcji na placu musztrowym przed Ob.D.M. Tego samego dnia
po zakończeniu wszystkich prac o 20:00 opuszczono Lorient, by zgodnie z
otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na wodach Północnego
Atlantyku. 8 maja na pokładzie U 404 odebrano pochodzącą z BdU depeszę z
rozkazami o następującej treści:
„U
590, U 569, U 406, U 94, U 124, U 578, U 404 jak najszybciej utworzyć grupę
Hecht. Dnia 14 maja, godzina 10:00 przebywać w linii dozoru od AK 6155 do 9341.
Kurs 240.”.
Osiem
dni później 16 maja odebrano drugą depeszę z dowództwa:
„Bülow
i Rehwinkel kierować się do CA 50. Okręty nie należą już do grupy Hecht. Po
przekroczeniu 55˚ meldować o stanie paliwa.”.
23
maja odebrano trzecią już depeszę z BdU o rozkazami następującej treści:
„Bülow,
obsadzić rejon ataku CB 43, 51, 52. Okręt wraz z U 213, U 432 należy do grupy
Pfadfinder.”.
Głównym
celem w/w grupy był nieprzyjacielskie konwoje oraz płynące samotnie jednostki
handlowe. Następnego dnia, o godzinie 22:00 osiągnięto nakazany rejon
operacyjny napotykając tam jednak na gęstą mgłę, która skutecznie utrudniała
prowadzenie obserwacji. 27 maja odebrano czwartą depeszę z dowództwa o
następującej treści:
„Grupa
Pfadfinder rozwiązana. Bülow iść do DM 23.”.
Trzy
dni później, 30 maja o godzinie 05:40 (kwadrat marynarki CB 7216) przebywający
na pomoście okrętu wachtowi dostrzegli sylwetkę samotnego statek, w stronę którego
niezwłocznie się skierowano. O 10:05 (kwadrat marynarki CB 4765) w kierunku ściganego
celu z wyrzutni nr I i II wystrzelono dwie jak się później okazało niecelne
torpedy. Dziewiętnaście minut później z wyrzutni nr III wystrzelono kolejną
torpedę, która tym razem trafiła w należący do amerykańskiego armatora Alcoa SS
Co. z Nowego Jorku frachtowiec Alcoa Shipper (5.491 ton), który w wyniku tego poszedł
na dno w przeciągu czterech minut. Po zatonięciu statku U 404 zbliżył się w
pobliże łodzi ratunkowych w celu przesłuchania rozbitków. Po jego zakończeniu,
tuż przed odpłynięciem na łodzie ratunkowe przekazano kilka butelek rumu,
papierosy a dla marynarza który był tylko w bieliźnie kombinezon roboczy. 1
czerwca o 12:00 w kwadracie DC 3212 dostrzeżono kolejny statek, w stronę którego
niezwłocznie się skierowano, zamierzając zatopić go przy pomocy działa pokładowego.
Dwadzieścia dwie minuty później, w kierunku ściganego celu, którym był należący
do amerykańskiego armatora Moore-McCormack Lines Inc. z Nowego Jorku frachtowiec
West Notus (5.492 ton) otworzono ogień z działa kal. 88m, uzyskując trafienie
już czwartym pociskiem, po którym zmienił on swój kurs o 5˚, po czym
odpowiedział z zainstalowanego na rufie własnego działa. O 12:24 Otto von Bülow
nakazał wstrzymać ostrzał zaraz po tym jak nieprzyjacielski statek zaczął
zwalniać a z jego komina uniósł się obłok białej pary. Po zejściu załogi do
łodzi ratunkowych i ich odbiciu od burty frachtowca, o 12:36 wznowiono ostrzał
West Notus, który prowadzony był na dystansie 18 hektometrów. Na jego skutek,
cztery minuty później statek stanął w ogniu na całej swej długości. Wkrótce
potem na polecenie dowódcy przerwano ostrzał i rozpoczęto opływanie frachtowca
w bezpiecznej odległości, podczas którego prowadzono dokładną obserwację jego
pokładów. O 14:00 w stronę niechcącego iść na dno statku oddano 10 kolejnych
strzałów celując tym razem w jego linię wodną. Wkrótce potem podpłynięto w
pobliże jednej z łodzi ratunkowych w której znajdował się tylko I oficer i 5
członków załogi, którą to następnie podholowano w kierunku drugiej
przepełnionej rozbitkami. Ponieważ holowana szalupa przeciekała do jej
uszczelnienia zostało oddelegowanych kilku członków załogi U 404. W trakcie
tych prac wyłowiono też przebywającego w pobliżu w wodzie rannego członka
załogi West Notus, którego po opatrzeniu umieszczono na jednej z w/w łodzi.
Poza tym na obie szalupy przekazano też butelki wody mineralnej Perrier a
kapitanowi i I oficerowi podano kurs na Cape Hatteras. O 23:00 w kierunku
dryfującego frachtowca oddano sześć kolejnych strzałów, także i tym razem
celując w linię wodną. Następnego dnia chcąc przyspieszyć zatonięcie West Notus,
o 01:30 na polecenie dowódcy na statku umieszczono ładunki wybuchowe, które
jednak nie detonowały. Pomimo podjętych prób dopiero o 14:00 udało się detonować
dwa ładunki na pokładzie frachtowca, który siedem minut później poszedł na dno.
Tego samego dnia o 21:05 z pomostu U 404 dostrzeżono smugę dymu a wkrótce potem
sylwetkę samotnego statku, w kierunku którego następnie się skierowano. O 03:09
trzeciego czerwca (kwadrat marynarki DC 3256) w stronę ściganego celu, którym
był należący do szwedzkiego armatora Rederi-A/B A.Th. Jonasson (Mauritz
Jonasson) z Råå frachtowiec Anna (1.345 ton) z wyrzutni nr V odpalono torpedę,
która jednak chybiła celu. Ponad półtorej godziny później o 04:50 (kwadrat
marynarki DC 3267) ponowiono atak odpalając tym razem z wyrzutni nr I drugą
torpedę, która także spudłowała. Jedenaście minut później Otto von Bülow nie
chcąc marnować dalszych torped nakazał obsadzić działo pokładowe i otworzyć w
kierunku frachtowca ogień artyleryjski, który przerwano siedem minut później
zaraz po tym jak dostrzeżono, że ofiara próbuje przy pomocy lampy sygnałowej
nawiązać kontakt z atakującym ją okrętem. Wkrótce potem okazało się, że celem
ataku jest szwedzka jednostka mająca umieszczone na burcie flagi oraz napis „Anna
Sverige”. O 08:50 w kierunku dryfującej, opuszczonej przez załogę szwedzkiej
jednostki wystrzelono trzy pociski burzące, celując w jedną z ładowni, które
spowodowały na niej pożar. Ponad godzinę później o 09:55 na skutek powstałych
od ostrzału oraz pożaru uszkodzeń Anna poszła przez rufę na dno. Czwartego
czerwca o 02:15 (kwadrat marynarki DC 3239) dostrzeżono kolejny statek, który
wkrótce potem zidentyfikowano jako szwajcarską jednostkę. Prawie dwie godziny
później o 04:00 przeładowano do wnętrza okrętu umieszczoną pod dziobowym
pokładem w wodoszczelnym zasobniku zapasową torpedę. Następnego dnia (kwadrat
marynarki DC 3217) o tej samej godzinie powtórzono tę samą operację tym razem
jednak z umieszczoną pod rufowym pokładem torpedą. Szóstego czerwca o 16:10
(kwadrat marynarki DC 3236) przeszukano dostrzeżoną chwilę wcześniej przez
wachtowych tratwę ratunkową oraz wyłowiono z wody koło ratunkowe z nazwą
Pandia, które pochodziły z zatopionego w dniu 16 kwietnia przez U 572
frachtowca Desert Light, który poprzednio nosił w/w nazwę. Następnego dnia o
07:37 przebywający w kwadracie DC 1183 U 404 został zmuszony do alarmowego
zanurzenia przez wrogi niszczyciel, który w wykonanym następnie ataku zrzucił
12 niecelnych bomb głębinowych. 12 czerwca o godzinie 04:00 (kwadrat marynarki
CA 9958) okręt von Bülowa zatrzymał dostrzeżony chwilę wcześniej przez
wachtowych portugalski statek Sines, który po sprawdzeniu papierów oraz
manifestu pokładowego czterdzieści minut później puszczono w dalszą drogę. Pięć
dni później, 17 czerwca na okręcie odebrano depeszę z BdU o następującej
treści:
„Dla
okrętów operujących w rejonie wybrzeży US nie jest możliwe zaopatrzenie.”.
Następnego
dnia o godzinie 00:55 (kwadrat marynarki DC 2396) z pomostu U 404 dostrzeżono
kolejny samotny statek, w stronę którego niezwłocznie się skierowano. O 02:19
wroga jednostka którą był należący do norweskiego armatora Den Norske Middelhavslinje
A/S (Fred. Olsen & Co.) z Oslo frachtowiec Braga dostrzegła U 404
otwierając w jego kierunku ogień z umieszczonych na nadbudówce karabinów
maszynowych. Minutę później Otto von Bülow nakazał obsadzić działo i
przygotować się do otwarcia ognia, które nastąpiło o 02:38. Wkrótce potem
norweska jednostka odpowiedziała kontrrostrzałem z działa rufowego oraz
zrzuciła za burtę pławy dymne. O 02:45 w związku z utraceniem kontaktu U 404
przerwał ostrzał, po czym rozpoczął bezskuteczną próbę jego odzyskania (w tym
też czasie „radio” na fali 600 metrów odebrał pochodzący z w/w statku sygnał donoszący
o kontakcie z wrogim okrętem podwodnym). 24 czerwca o 07:07 (kwadrat marynarki
DC 1234) nawiązano kolejny kontakt wzrokowy z samotną jednostką, w kierunku
której o 08:53 i 09:02 z wyrzutni nr I i II wystrzelono dwie jak się to później
okazało niecelne torpedy. O 09:37 wykonano trzeci atak wystrzeliwując ponownie
z wyrzutni nr II kolejną torpedę, która tym razem trafiła i ciężko uszkodziła
należący do jugosłowiańskiego armatora Brodarsko Poduzece Eugen Matkovic ze
Splitu frachtowiec Ljubica Matcovic (3.289 ton). Dwadzieścia minut później w
kierunku jugosłowiańskiej jednostki oddano strzał dobijający, po którego
trafieniu ta poszła przez rufę na dno. Tego samego dnia o 12:15 (kwadrat
marynarki DC 1226) nawiązano kontakt z grupą 14 statków osłanianych przez jeden
eskortowiec, których ze względu na dystans, wynoszący 8 mil morskich jaki i
porę dnia nie zaatakowano. O godzinie 00:58 dwudziestego piątego czerwca (kwadrat
marynarki DC 1229) na przebywającym w zanurzeniu U 404 uzyskano kontakt
akustyczny, który po zidentyfikowaniu przez peryskop okazał się być wrogim
konwojem. Osiemnaście minut później o 01:16 w kierunku sprawiającego
najokazalsze wrażenie frachtowca z wyrzutni nr I odpalono torpedę, która
trafiła i zatopiła należący do amerykańskiego armatora A.H. Bull & Co. Inc.
z Nowego Jorku frachtowiec Manuela (4.772 ton). W drugim ataku, mającym miejsce
trzy minuty później w kierunku tankowca z wyrzutni nr II odpalono drugą
torpedę, która trafiła i zatopiła należący do panamskiego armatora Viking Corp.
(Johan Rasmussen & Co.) z Panamy frachtowiec Nordal (3.845 ton). Do
dalszych ataków na konwój już jednak nie doszło, gdyż o 01:22 w celu uniknięcia
staranowania musiano uciekać na głębokość A+50 (130 metrów). Wkrótce potem w
pobliżu okrętu poczęły detonować pierwsze bomby głębinowe. Po odpłynięciu
prześladowców o 03:45 U 404 ponownie znalazł się na powierzchni rozpoczynając
marsz powrotny do bazy. 26 czerwca o 13:18 za rufą okrętu dostrzeżono sylwetkę statku a dwadzieścia dwie
minuty później musiano uciekać pod wodę na głębokość A+50 (130 metrów) przed
nadpływającym niszczycielem, który w wykonanym naprędce ataku zrzucił dwie
bomby głębinowe. Wkrótce potem rozpoczęło się trwające dwie godziny polowanie,
prowadzone według nasłuchu hydroakustyka przez dwie jednostki. Po mającym
miejsce o 19:45 wynurzeniu ponownie podjęto marsz do bazy, nadając do dowództwa
meldunek o kontakcie. Następnego dnia o 16:53 (kwadrat marynarki CB 7411) przed
dziobem, po stronie bakburty dostrzeżono kolejny statek, w stronę którego niezwłocznie
się skierowano. O 22:20 (kwadrat marynarki CA 9312) U 404 zszedł w zanurzenie w
celu wykonania ataku na śledzony cel, którym był należący do norweskiego
armatora A/S Westfal-Larsen & Co. z Bergen frachtowiec Moldanger (6.827
ton). Trzydzieści siedem minut później w stronę ściganego frachtowca z wyrzutni
nr V odpalono torpedę, po której trafieniu zastopował on z przechyłem na
trafiona burtę. O 23:02 w kierunku Moldanger oddano strzał dobijający, po
którego trafieniu poszedł on w szybkim tempie na dno. Po mającym miejsce dwie
minuty po ostatnim trafieniu wynurzeniu na polecenie dowódcy skierowano się w
stronę szalup w celu przesłuchania rozbitków. 1 lipca o 15:10 (kwadrat
marynarki CC 5756) okręt von Bülowa nawiązał kontakt wzrokowy z podwodnym
tankowcem U 459, z którego to pomiędzy 16:20 a 18:35 pobrał 15m3
paliwa oraz 430 kg prowiantu. Trzynaście dni później 14 lipca o godzinie 09:15
U 404 w punkcie Nanni 2 spotkał się z eskortą, w towarzystwie której o 13:00
zawinął do bazy w St. Nazaire, kończąc trwający prawie siedemdziesiąt dni
patrol (69 dni). W trakcie jego trwania okręt przepłynął 9.121 mil morskich na
i pod powierzchnią.
Patrol
4 (23.08.1942 – 13.10.1942)
23.08.
U 404 pod dowództwem Otto von Bülowa o godzinie 11:45 opuścił St.Nazaire, by
zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na wodach Północnego
Atlantyku (na ten rejs na pokładzie okrętu von Bülowa zaokrętowany został
korespondent wojenny OL Gerhard Garms, który za pomocą umieszczonej w
umocowanej do pomostu specjalnej wodoszczelnej kapsule kamery „Askania Z”
zamierzał nakręcić film pokazujący fazę zanurzania, manewrów podwodnych oraz
wynurzania okrętu podwodnego). Po opuszczeniu śluzy, na redzie spotkano się z
przerywaczem zagród minowych, w eskorcie którego skierowano się następnie w
stronę punktu Nanni 1, po którego to osiągnięciu o 14:05 rozpoczęto
indywidualny marsz w stronę wyznaczonego rejonu operacyjnego. Następnego dnia o
godzinie 06:55 (kwadrat marynarki BF 8232) U 404 zszedł w zanurzenie,
rozpoczynając trwający cały dzień marsz pod wodą. 27 sierpnia na pokładzie U
404 odebrano pochodzący z U 566 meldunek o kontakcie z wrogim konwojem ale ze
względu na otrzymane chwilę potem polecenie dowództwa nie podjęto żadnych
działań przeciwko niemu. Dwa dni później 29 sierpnia odebrano kolejną pochodzącą
z BdU depeszę z rozkazami o następującej treści:
„U
608, U 594, U 380, U 404, U 584 i U 96 z prędkością marszową obsadzić linię
dozoru od AL 7128 do AL 8751. Głębokość 15 mil morskich. Okręty tworzą grupę
Stier.”.
Dwa
dni później 31 sierpnia o godzinie 11:05 zajęto przypadającą na kwadrat AL 7544
pozycję w linii dozoru, która patrolowano następnie przez kolejne dwa dni. 2
września, dwadzieścia trzy minuty po północy (kwadrat marynarki AL 7547)
przebywający na pomoście okrętu wachtowi dostrzegli cienie, które wkrótce potem
okazały się być płynącym w kierunku zachodnim wrogim konwojem (ze względu na
wzburzone morze, które utrudniało prowadzenie obserwacji jak i ograniczoną
widoczność najlepiej dostrzegalne i rozpoznawalne były okręty eskorty). Pięć
minut po nawiązaniu kontaktu Otto von Bülow podjął decyzję o przeprowadzeniu
ataku w wynurzeniu. Po wyminięciu jednego z eskortowców rozpoczęto podejście w
kierunku znajdującego się na kursie 320˚ dużego tankowca (ze względu na
powstające podczas marszu z dużą prędkością, dobrze widoczne odkosy piany
dowódca U 404 nakazał zmniejszyć prędkość okrętu aby w ten sposób zmniejszyć
ryzyko jego zbyt wczesnego wykrycia). Wkrótce potem zaobserwowano, że w pobliżu
tankowca przebywają dwa małe eskortowce. W związku z obawą, że fosforyzująca
woda może zdradzić pozycję okrętu, Otto von Bülow wydał rozkaz zanurzenia na
peryskopową. Aż do godziny 02:50 U 404 próbował zająć dogodną do ataku pozycję,
co jednak ze względu na zygzakowanie konwoju oraz okręty eskorty okazywało się
niemożliwe. Po wynurzeniu, korzystając z poświaty księżyca Otto von Bülow
postanowił prześcignąć konwój i zająć pozycję tuż przed nim, aby w godzinach
rannych przeprowadzić atak. W trakcie wykonywania tego manewru, o godzinie
04:00 w kwadracie AL 7488 utracono z kontakt z wrogiem, który następnie przez
dwa kolejne dni bezskutecznie próbowano odzyskać. 2 września w godzinach
wieczornych, o 22:07 odebrano pochodząca z BdU depeszę z rozkazami o
następującej treści:
„Grupa
Stier, przerwać operację. Okręty dołączą do grupy Vorwärts. Nowa grupa Vorwärts
w następującej kolejności: U 756, U 92, U 411, U 211, U 404, U 659, U 91, U
407, U 380, U 484, U 594, U 608 i U 96 utworzyć linię dozoru od AK 0391 do AL
7284.”.
Głównym
celem w/w grupy był kolejny, płynący w kierunku zachodnim konwój. Trzy dni
później 5 września o godzinie 02:20 (kwadrat marynarki AL 4477) na płynącym w
sztormowych warunkach U 404 nagle zamknął się właz prowadzący na pomost
uderzając przy tym MtrGfr Lautricha, który na skutek tego doznał złamania
lewego ramienia. Tego samego dnia o 13:30 osiągnięto przypadające na kwadrat AK
6924 wyznaczone miejsce w linii dozoru, Następnego dnia okręt von Bülowa
rozpoczął bezskuteczną operację przeciwko dostrzeżonemu przez U 608 konwojowi.
W godzinach wieczornych 9 września jeden z okrętów grupy Vorwärts - U 584 nawiązał
kontakt z osłanianym przez Grupę Eskortową C4 konwojem ON.127. Następnego dnia
o 13:50 (kwadrat marynarki AK 9921) z pomostu okrętu von Bülowa dostrzeżono w/w
konwój, w stronę którego niezwłocznie się skierowano. O 17:08 Otto von Bülow nakazał
zanurzyć okręt na peryskopową z zamiarem wykonania skrytego podejścia. Godzinę
później na zmierzającym w kierunku celu U 404 zarejestrowano odgłos detonacji
trzech torped a sześć minut później detonacje bomb głębinowych. Po mającym
miejsce o 20:15 wynurzeniu rozpoczęto śledzenie konwoju, w oczekiwaniu na dogodny
do przeprowadzenia ataku moment. Tuż po północy następnego dnia (kwadrat
marynarki AK 9876) rozpoczęto podejście w wynurzeniu, zamierzając zaatakować
grupę pięciu statków. O godzinie 00:16, w kierunku tankowca i trzech
nakładających się na siebie sylwetek frachtowców wystrzelono trzy torpedy, z
których jedna trafiła i uszkodziła należący do norweskiego armatora Jørgen P.
Jensen z Arendal tankowiec Marit II (7.417 ton)**,
który jednak o własnych siłach zdołał dotrzeć do kanadyjskiego portu St. Johns.
Siedem minut po tym ataku ze względu na rozbłyski pocisków świetlnych schowano
się pod wodą, gdzie przebywano do 01:31, kiedy to z powrotem powrócono na
powierzchnię przeszukując miejsce ataku w poszukiwaniu uszkodzonych jednostek
(według obserwacji von Bülowa zatopiono tankowiec i uszkodzono frachtowiec o
tonażu ca. 6.000 ton). Wkrótce potem na U 404 wystąpiły problemy z silnikami
diesla, po których usunięciu w godzinach porannych o 09:25 ponownie nawiązano
kontakt z konwojem, rozpoczynając jego śledzenie w oczekiwaniu na zapadnięcie
ciemności. W trakcie jego trwania o 15:32 dwoma strzałami z działa zatrzymano
czteromasztowy portugalski szkuner, który po sprawdzeniu papierów puszczono
wolno w dalszy rejs. Wieczorem o 19:50 (kwadrat marynarki BD 2464) U 404 został
wykryty i zmuszony do alarmowego zanurzenia oraz pobytu pod wodą do 23:05 przez
wrogi eskortowiec zidentyfikowany jako niszczyciel. O 04:28 dwunastego września
(kwadrat marynarki BD 2744) z pomostu okrętu von Bülowa dostrzeżono
przebywający w pobliżu okręt podwodny typu VII (był nim U 584) oraz rozbłyski
pocisków świetlnych nad ściganym konwojem. Półtorej godziny później (kwadrat
marynarki BD 1994) rozpoczęto podejście w celu wykonania ataku na dostrzeżoną
grupę dziesięciu jednostek. O 06:17 w kierunku czterech nakładających się na
siebie sylwetek statków z wyrzutni dziobowych wystrzelono trzy torpedy. Wkrótce
potem ze względu na jasną noc oraz dobrą widoczność Otto von Bülow zanurzył
swój okręt na peryskopową. W trakcie wykonywania tego manewru zarejestrowano
odgłos trzech trafień oraz dźwięki charakterystyczne dla pękających grodzi, co
z kolei dało dowódcy powód do zgłoszenia zatopienia dwóch frachtowców – jednego
o tonażu ca. 6.000 ton i drugiego o tonażu ca. 5.000 ton W rzeczywistości z
wystrzelonych trzech torped tylko jedna okazała się być celna trafiając
należący do norweskiego armatora John P. Pedersen & Son z Oslo tankowiec
Daghild (9.272), który o własnych siłach zdołał dotrzeć do szkockiego portu St.
Johns. O 08:45 przed dziobem okrętu ponownie dostrzeżono konwój, za którym to
następnie podążono. Godzinę później nadano do dowództwa meldunek o następującej
treści:
„(?)
2.) 10/9 noc, zatopiono tankowiec 6.000 ton, kolejne trafienie zaobserwowane
3.) 12/9 noc trzy pojedyncze strzały do frachtowców. 2 razy 6.000 i jeden 5.000
ton. 3 trafienia. 2 zatonięcia słyszane (...).”.
Tego
samego dnia na okręcie odebrano też dwie pochodzące z BdU depesze o
następujących treściach:
-
11:26 - „Grupa Vorwärts brawo, zniszczyć konwój.”,
- 13:20
– „Grupa Vorwärts, trzymać dyscyplinę w meldunkach, co będzie pomocne dla
ściągnięcia pozostałych okrętów. Nie zatapiać żadnych jednostek żaglowych, gdyż
w większości są one Portugalskie. Zachować umiar przy podawaniu tonażu,
szczególnie w nocy. Stare motto „Solidna firma”.”.
W
godzinach wieczornych, tuż przed dziewiętnastą musiano uciekać przed
nadpływającym niszczycielem, którego następnie zgubiono w szkwale deszczowym, w
którym też o 19:35 (kwadrat marynarki BD 4241) utracono kontakt wzrokowy z
konwojem. Dziesięć minut później, po przejściu szkwału U 404 został zmuszony do
wykonania alarmowego zanurzenia w ucieczce przed nadpływającym niszczycielem oraz
korwetą, które następnie po uzyskaniu kontaktu rozpoczęły trwające dwie godziny
polowanie. W trakcie pobytu w zanurzeniu hydroakustyk nawiązał kontakt ze
słabnącym echem oddalającego się konwoju, który ostatecznie utracono o 01:00
następnego dnia. Trzynastego września o 11:10 (kwadrat marynarki BC 6381)
przebywający na pomoście U 404 wachtowi zameldowali o zauważeniu samotnego
statku, w stronę którego niezwłocznie się skierowano. Ze względu na ponowne
problemy techniczne z silnikami diesla jakie wystąpiły wkrótce potem przerwano
pościg za nieprzyjacielem. Przez cały 13 i 14 września borykający się wciąż z
problemami technicznym okręt von Bülowa próbował odszukać konwój ON.127,
rejestrując jedynie odległe kontakty akustyczne eksplodujących bomb głębinowych
czy pracującego azdyku. Tuż po północy 15 września BdU nakazało okrętom grupy
Vorwärts zakończyć operację konwojową i skierować się do punktu spotkania z
podwodnym tankowcem. Tego samego dnia, w związku z w/w problemami Otto von
Bülow nadał do dowództwa depeszę o następującej treści:
„Zapotrzebowanie
na części zamienne: 2 głowice cylindrów, 7 grzybków zaworów wraz z gniazdami,
jeden kompletny zawór wydechowy.”.
Następnego
dnia o 07:05 w kwadracie BC 9395 wymieniono się sygnałami rozpoznawczymi z
napotkanym U 96. Trzynaście godzin później o 20:00 U 404 dotarł na miejsce
spotkania z podwodnym tankowcem, gdzie natknął się na oczekujące także na
niego: U 96, U 211, U 91, U 218, U 380, U 594, U 92, U 407 i U 411. O 21:20
dostrzeżono zbliżający się podwodny tankowiec, którym był U 461. Jeszcze tego
samego dnia o 23:00 z U 92 pobrano jedną pokrywę cylindra a siedemnastego
września o 10:30 tym razem z U 594 głowicę cylindra oraz części zamienne. Dzięki
pozyskanym w ten sposób podzespołom, w trakcie oczekiwania na swoją kolejkę na pobyt
przy burcie podwodnego tankowca obsada maszynowni U 404 mogła przystąpić do
naprawy szwankujących diesli. 18 września o 18:10 tym razem z U 411 pobrano kolejna
partię części zamiennych. Następnego dnia pomiędzy 18:00 a 20:00 (kwadrat
marynarki BC 9353) okręt von Bülowa pobrał z U 461 prowiant na 14 dni oraz
przekazał na jego pokład o MtrGfr Lautricha. Dwudziestego września pomiędzy
10:20 a 15:00 (kwadrat marynarki BC 9328) zakończono operację uzupełnia zapasów,
pobierając z podwodnego tankowca 55m3 paliwa. W trakcie trwania tej
operacji o 12:00 główny mechanik zameldował o przywróceniu pełnej sprawności
obu silnikom. Prawie dwie godziny po rozstaniu się z U 461 z pomostu okrętu von
Bülowa dostrzeżono płynący samotnie statek, w stronę którego niezwłocznie się
skierowano. O 21:10 po zidentyfikowani celu jako portugalskiego frachtowca
Alferraede zatrzymano go a następnie sprawdzono jego papiery oraz manifest
pokładowy. Po stwierdzeniu, że płynie on z Glasgow do Lizbony z ładunkiem
papieru, pozwolono mu kontynuować dalej rejs. 22 września o 18:00 zajęto nową pozycję
w linii dozoru, która przypadała na kwadrat BC 3462. Dwa dni później 24
września o godzinie 19:15 (kwadrat marynarki AK 5797) nawiązano kontakt
wzrokowy z dwukominową jednostką w stronę której niezwłocznie się skierowano,
rozpoczynając następnie bezskuteczny pościg. 25 września o godzinie 00:45
nawiązano kontakt z meldowanym dwa dni wcześniej przez U 380 konwojem RB.1. Ze
względu na jasną noc, uniemożliwiającą atak na powierzchni Otto von Bülow zarządził
zanurzenie na peryskopową. Prawie sześć godzin później o 06:08 U 404 znalazł
się na pozycji przed konwojem. Wkrótce potem hydroakustyk zameldował o
przepływających w pobliżu dwóch jednostkach eskorty. Ponieważ podczas przeprowadzonej
przez peryskop obserwacji akwenu nie dostrzeżono konwoju o godzinie 08:10 Otto
von Bülow zarządził wynurzenie i pościg za nieprzyjacielem, który ułatwiały mu sygnały
naprowadzające nadawane przez U 595. O 17:00 z eksploatacji na dwie i pół
godziny został wyłączony szwankujący bakburtowy silnik diesla. Następnego dnia
o 09:25 (kwadrat marynarki AL 4565) z pomostu U 404 ponownie dostrzeżono
poszukiwany konwój. Kwadrans później okręt von Bülowa zszedł na peryskopową z
zamiarem zaatakowania dostrzeżonego niszczyciela oraz frachtowca, który został
jednak udaremniony przez mgłę i duże fale. Minutę po mającym miejsce o 10:12 wynurzeniu
musiano schowano się pod wodę zaraz po tym jak wachtowi dostrzegli po stronie
sterburty frachtowiec. O 10:35 (kwadrat marynarki AL 5472) w trakcie
prowadzonej przez peryskop obserwacji otaczającego okręt akwenu Otto von Bülow oprócz
frachtowca dostrzegł też dwukominowy niszczyciel, w kierunku którego minutę
później z wyrzutni nr I, II i IV nakazał odpalić salwę trzech torped,
rejestrując dwa trafienia a jakiś czas później kolejne (to ostatnie dało mu
powód do zgłoszenia prawdopodobnego zatopienia przebywającego w pobliżu
frachtowca). W rzeczywistości z wystrzelonych trzech torped celne okazały się jedynie
dwie, które zatopiły brytyjski niszczyciel HMS Veteran (1.120 ton), wraz z
którym na dno poszła cała jego załoga oraz 78 rozbitków z zatopionych wcześniej
dwóch frachtowców Boston (U 216) i New York (U 96). 27 września o 17:30 na pokładzie
U 404 odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„U
253, U 620, U 610, U 442, U 619, U 382, U 404, U 257, U 216, U 575, U 584, U
753 i U 254 utworzyć grupę Luchs. W następującej kolejności z prędkością
marszową obsadzić linię dozoru od AK 6653 do AL 7894.”.
Dwa
dni później 29 września o godzinie 16:00 zajęto przypadającą na kwadrat AL 7156
pozycję w zgrupowaniu. Prawie trzy godziny później o 18:44 w dalszej odległości
od okrętu zarejestrowano detonacje ca. 34 sztuk bomb głębinowych. Tego samego
dnia odebrano też kolejną depeszę z dowództwa o następującej treści:
„U
410, U 404, U 216, U 584 utworzyć grupę Letzte Ritter i obsadzić w następującej
kolejności linię dozoru do AL 7157 do 7468.”.
30
września o godzinie 07:00 zajęto przypadającą na kwadrat AL 7190 pozycję w
linii dozoru, rozpoczynając następnie jej przemierzanie w poszukiwaniu wroga.
Dwa dni później 1 października o 16:15 na U 404 odebrano depeszę z BdU z
rozkazami o następującej treści:
„Grupa
Letzte Ritter rozwiązana. Bülow i Deecke swoboda manewrów.”.
Następnego
dnia o 16:00 w poszukiwaniu wroga rozpoczęto kwadratu BD 3266 płynąc kursem
NO-SW. Cztery dni później 6 października w związku z brakiem jakiegokolwiek
kontaktu Otto von Bülow zarządził rozpoczęcie rejsu powrotnego do bazy. 8
października o 08:50 (kwadrat marynarki BE 8378) rozpoczęto podwodny marsz, w
trakcie którego trwania o 12:05 (kwadrat marynarki BE 8622) uzyskano kontakt
akustyczny, który po wynurzeniu na peryskopową i zidentyfikowaniu go przez
peryskop okazał się być płynącym w znacznej odległości konwojem. Po mającym
miejsce o 16:07 wynurzeniu Otto von Bülow nadał meldunek o kontakcie z wrogiem,
po czym kontynuował dalej marsz do bazy. Pięć dni później 13 października o
godzinie 07:55 U 404 w punkcie Pt.483 spotkał się z przerywaczem zagród
minowych, w eskorcie którego o 11:00 zawinął do St. Nazaire, kończąc trwający
ponad siedem tygodni patrol (52 dni). W trakcie jego trwania okręt przepłynął
7.557 mil morskich na i pod powierzchnią.
** Marit II, który przetrwał wojnę i 13
września 1946 roku w trakcie rejsu z Curacao do Nowego Jorku w silnym huraganie
przełamał się na dwie części, po czym poszedł na dno. Na skutek tej katastrofy
zginęło 12 członków jego załogi w tym kapitan oraz płynąca w charakterze
pasażera jego małżonka.
20.10.1943 w uznaniu zasług
za bojowe przeprowadzenie trzech ostatnich patroli Otto von Bülow został odznaczony
Krzyżem Rycerskim Żelaznego Krzyża.
Patrol
5 (21.12.1942 – 06.02.1943)
21.12.
U 404 pod dowództwem Otto von Bülowa o godzinie 16:37 opuścił St.Nazaire, by
zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na wodach Północnego
Atlantyku. Wkrótce po wyjściu na redę doszło do spotkania z przerywaczem zagród
minowych, w eskorcie którego skierowano się w stronę punktu Pt.438, który osiągnięto
o 20:50. Tam po pożegnaniu się z eskortą rozpoczęto indywidualny marsz w stronę
wyznaczonego rejonu operacyjnego. Następnego dnia o 08:07 (kwadrat marynarki BF
8321) U 404 rozpoczął podwodny marsz wychodząc na powierzchnię dopiero po
zapadnięciu zmroku. Sześć dni później 28 grudnia o godzinie 13:05 na pokładzie
jednostki von Bülowa odebrano pochodzącą z BdU depeszę o rozkazami o następującej
treści:
„Następujące
okręty utworzą grupę Falke i obsadzą od 31 grudnia, godziny 04:00 linię dozoru
od AL 4882 do 9785. Kolejność: U 357, U 444, U 167, U 384, U 525, U 563, U 404,
U 333, U 706, U 257, U 71, U 441.”.
30
grudnia o 22:30 zajęto przypadającą na kwadrat AL 8517 pozycję w linii dozoru,
przystępując następnie do jej przemierzania w poszukiwaniu wroga. Pierwszego
stycznia na okręcie doszło do uszkodzenia anteny radaru Fu.M.B., w której to pękły
cztery izolatory dipoli antenowych. Trzy dni później 4 stycznia o 12:26
(kwadrat marynarki BE 1661) doszło do spotkania i wymiany sygnałami
rozpoznawczymi z napotkanym U 333. Godzinę później U 404 wykonał alarmowe
zanurzenie przed dostrzeżonym na kursie 20˚ wrogim niszczycielem. Po mającym
miejsce o 14:25 wynurzeniu z dużą prędkością podążono kursem jakim oddaliła się
wroga jednostka licząc na to, że może uda się przechwycić wrogi konwój. Po
bezskutecznych próbach zlokalizowania nieprzyjaciela o 17:48 Otto von Bülow
zakończył jego poszukiwania uznając, że miał do czynienia tylko z pojedynczym
niszczycielem. 7 stycznia w południe zajęto nową pozycję w zgrupowaniu, która tym
razem przypadała na kwadrat AK 6368. W tym też okresie zgrupowanie Falke
opłynęły trzy nie wykryte przez nikogo konwoje: ON.158 (grupa eskortowa C4),
ON.159 (grupa eskortowa B2) i ON.160 (grupa eskortowa C2), którym to brytyjska admiralicja
wiedząc z przechwyconych i odszyfrowanych depesz Enigmy o miejscu zgrupowania
U-bootów zmieniła trasy marszu. Trzy dni później 10 stycznia (kwadrat marynarki
AJ 6334) płynący na powierzchni U 404 o godzinie 12:30 został zmuszony do
alarmowego zanurzenia i pobytu pod wodą do 13:32 przez wrogi samolot
zidentyfikowany jako łódź latająca Sunderland. Następnego dnia o 14:46 w
kwadracie AK 6199 nawiązano kontakt wzrokowy z grupą trzech statków, w których
stronę niezwłocznie się skierowano a które to wkrótce potem zidentyfikowano
jako neutralne szwedzkie jednostki. Szesnastego stycznia o godzinie 08:00 okręt
von Bülowa zajął nową, przypadającą na kwadrat AL 1786 pozycję w zgrupowaniu.
Trzy dni później 19 stycznia o 16:01 odebrano pochodzącą z BdU depeszę o rozkazami
następującej treści:
„Grupa
Falke rozwiązana. Utworzyć grupę Landsknecht. U 187, U 267, U 632, U 631, U
444, U 384, U 404, U 456, U 333, U 614, U 584, U 257, U 71, U 572, U 402, U
465, U 553, U 609 i U 262 dnia 24.01., godzina 00:00 przebywać w linii dozoru
od AL 4447 > BE 2136. Cisza radiowa do czasu nadania ważnego taktycznego
meldunku. Kontakty z samolotami meldować tylko wtedy, gdy w pobliżu przebywa
konwój. Dokładnie przeszukiwać wyznaczone rejony. Nie nudzić się podczas
obserwacji. Wkrótce ponownie nadejdą lepsze czasy.”.
Zgodnie
z tym poleceniem 24 stycznia o godzinie 08:30 U 404 zajął wyznaczoną mu pozycję
w zgrupowaniu, która przypadała na kwadrat AL 4887. Cztery dni później 28
stycznia odebrano kolejną depeszę z dowództwa z rozkazami o następującej
treści:
„Grupa
Landsknecht, linia dozoru rozwiązana. Bülow obsadzić BF 2510. Od czerwca 1941
nie operował tam żaden U-boot. Niespodziewane pojawienie się może przynieść
duży sukces. Pozostać niewyrytym.”.
Dnia
30 stycznia o godzinie 13:35 w kwadracie AL 9755 U 404 ponownie spotkał się z U
333, z którego to pobrał pozoratory Bold, których przez przeoczenie podczas
przygotowywania okrętu do wyjścia na patrol nie załadowano na pokład. Drugiego
lutego o 15:08 (kwadrat marynarki BF 2434) z pomostu okrętu von Bülowa
zaobserwowano błyski latarni Wolfs Rock. Tego samego dnia o 23:21 (kwadrat
marynarki BF 2432) przebywający w zanurzeniu U 404 został zepchnięty przez
silny prąd na skały Seven-Stones-Riffe, w wyniku czego doznał uszkodzenia
dziobowych sterów głębokości. Z powodu tego oraz innych drobniejszych uszkodzeń
Otto von Bülow zaraz po wynurzeniu zmuszony był przerwać patrol i obrać kurs na
bazę w St. Nazaire. Cztery dni później 6 lutego o godzinie 07:50 U 404 spotkał
się w punkcie Pt.438 z przerywaczem zagród minowych, w eskorcie którego o 16:00
zawinął do St. Nazaire, kończąc trwający prawie siedem tygodni (47 dni) bezowocny
patrol. W trakcie jego trwania okręt przepłynął 5.341 mil morskich na i pod
powierzchnią.
Patrol
6 (21.03.1943 – 03.05.1943)
21.03.
U 404 pod dowództwem Otto von Bülowa o godzinie 15:20 opuścił St.Nazaire, by
zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na wodach Północnego
Atlantyku. Prawie godzinę później o 16:12 na redzie doszło do spotkania z
przerywaczem zagród minowych, w eskorcie którego skierowano się w stronę punktu
Pt.438, po osiągnięciu którego, co miało miejsce o 21:10 rozpoczęto
indywidualny marsz w stronę wyznaczonego rejonu operacyjnego. Sześć dni później
27 marca o 20:55 (kwadrat marynarki BF 5735) na okręcie von Bülowa odebrano
pochodzący z samolotu dalekiego zwiadu meldunek o kontakcie z wrogim konwojem,
którym był SL.126 (osłaniany najprawdopodobniej przez 39 Grupę Eskortową), w stronę
którego niezwłocznie się skierowano. Następnego dnia o godzinie 08:10 w
kwadracie BE 9118 U 404 spotkał się z U 267, co obaj dowódcy wykorzystali do
omówienia metod wspólnego poszukiwania wroga, którego ostatnia znana pozycja
według meldunku z 22:12 to kwadrat CF 3385. O 13:45 (kwadrat marynarki BE 9185)
wykonano alarmowe zanurzenie przed nadlatującym dwusilnikowym samolotem, po
czym pozostano pod wodą do 14:18. Prawie trzy godziny później o 17:08 (kwadrat
marynarki BE 5951) ponownie musiano wykonać alarmowe zanurzenie, tym razem
przed nadpływającym niszczycielem, który w wykonanym następnie ataku zrzucił
sześć bomb głębinowych, które na szczęście dla okrętu detonowały na bezpiecznym
dla niego dystansie. Po wynurzeniu, w oparach mgły dostrzeżono sylwetkę
eskortowca, którego to następnie udało się wyminąć idąc na powierzchni. Prawie
sześć godzin później o 23:04 (kwadrat marynarki BE 5653) z pomostu U 404
zarejestrowano odgłos oraz błysk detonacji torped, które znalazły drogę do celu
(sprawcą ataku w wyniku którego trafione zostały dwie jednostki był U 662).
Szesnaście minut później zaobserwowano też wrogi konwój nad którym to rozbłysły
pociski świetlne. O 23:40 rozpoczęto podejście w celu zaatakowania idącego na czele
kolumny statku, w stronę którego 4 minuty później z wyrzutni nr IV odpalono
torpedę FAT. Wkrótce potem U 404 został dostrzeżony a następnie ostrzelany
przez znajdujące się najbliżej jednostki, w wyniku czego musiał wykonać
alarmowe zanurzenie. W trakcie jego trwania na okręcie zarejestrowano odgłos
trafienia na jednym ze statków, którym był należący do brytyjskiego armatora
Royal Mail Lines Ltd. z Londynu frachtowiec Nagara (8.791 ton), który to na
skutek tego odniósł poważne uszkodzenia ale utrzymał się na powierzchni (podczas
próby doprowadzenia go przez holownik marynarki HMS Dexterous do najbliższego
portu ten 4 kwietnia poszedł na dno). Po wynurzeniu, które miało miejsce dwadzieścia
sześć minut po północy następnego dnia obrano kurs 30˚ rozpoczynając pościg za
SL.126. Dwadzieścia cztery minuty później U 404 został oświetlony pociskami
świetlnymi przez wrogi niszczyciel, w ucieczce przed którym zmuszony był
wykonać alarmowe zanurzenie. Wkrótce potem wroga jednostka przystąpiła do
poszukiwań, podczas których zrzuciła pięć bomb głębinowych. Po ponownym pojawieniu
się na powierzchni, co miało miejsce o 02:09 ponownie rozpoczęto pościg za
konwojem, który został przerwany o 06:27 (kwadrat marynarki BE 6172), kiedy to po
raz drugi musiano uciekać pod wodę przez nieprzyjacielskim niszczycielem, który
oświetlił okręt pociskami świetlnymi. Trzynaście minut później okręt von Bülowa
z powrotem pojawił się na powierzchni a chwilę później z jego pomostu dostrzeżono
sylwetkę znajdującego się w pobliżu dużego statku, w kierunku którego o 06:43 z
wyrzutni nr III odpalono torpedę FAT. Ze względu na konieczność wykonania
alarmowego zanurzenia w ucieczce przed zamierzającym wykonać taranowanie
kolejnym statkiem nie zaobserwowano jednak skutków ataku, rejestrując jedynie
odgłos detonacji. Trafioną jednostką okazał się być należący do brytyjskiego
armatora Hain SS Co. z Londynu frachtowiec Empire Bowman (7.031 ton), który w
wyniku tego, w ciągu kilku minut poszedł na dno. Po mającym miejsce godzinę
później wynurzeniu obrano kurs 50˚, kontynuując dalej pościg za wrogiem. O 08:28
(kwadrat marynarki BE 6149) ponownie nawiązano kontakt z konwojem o którym
zameldowano dowództwu. Tego samego dnia o 15:40 na polecenie BdU zakończono
operację przeciwko SL.126. Piątego kwietnia o godzinie 18:53 na pokładzie U 404
odebrano depeszę z dowództwa z rozkazami o następującej treści:
„W
w/w kolejności przebywają: U 188, U 257, U 86, U 615, U 267, U 404, U 662, U
571, U 613 jako grupa Adler dnia 07.04. godzina 08:00 w linii dozoru od AJ 5693
do AK 7174. Kurs 210˚, przez około 100 mil morskich.”.
Trzy
dni później (08.04.), o 10:00 osiągnięto przypadającą na kwadrat AJ 6361
pozycję w linii dozoru, gdzie natknięto się na gęstą mgłę, która uniemożliwiła
prowadzenie jakiejkolwiek obserwacji. Tego samego dnia o 17:26 odebrano kolejną
depeszę z dowództwa z instrukcjami o następującej treści:
„Jako
nowa grupa Adler przebywają: U 188, U 257, U 84, U 615, U 267, U 404, U 662, U
571, U 613, U 71, U 108, U 438, U 258, U 413, U 381, U 618 dnia 11 kwietnia w
linii dozoru od AK 7257 > BD 1959.”.
Głównym
celem w/w grupy w tym okresie był osłaniany przez Grupę Eskortową B3 konwój
HX.232. W trakcie poszukiwania w/w wroga 10 kwietnia o godzinie 13:56,
przebywający w kwadracie AK 4768 U 404 nawiązał w kontakt z kolejnym konwojem,
którym był osłaniany przez Grupę Eskortową B4 konwój ON.176, o którym to niezwłocznie
zameldowano dowództwu. O 15:20 podążający za nieprzyjacielem okręt von Bülowa
przeprowadził krótką rozmowę przy pomocy lampy sygnałowej z przebywającym w
pobliżu U 84. Prawie dwie godziny później o 17:05 U 404 został wykryty przez
jeden z niszczycieli, przed którym kwadrans później uciekł pod wodę wykonując
alarmowe zanurzenie. O 17:45 w pobliżu okrętu poczęły detonować pierwsze bomby
głębinowe, których do czasu zakończenia polowania naliczono łącznie 50 sztuk.
Po mającym miejsce o godzinie 00:45 wynurzeniu (kwadrat marynarki AK 7136) na
polecenie dowódcy obrano kurs 235˚, rozpoczynając ponowne poszukiwanie konwoju
z którym to w międzyczasie utracono kontakt. O 12:34 (kwadrat marynarki AJ
9676) z pomostu okrętu von Bülowa dostrzeżono smugę dymu i niszczyciel, przed
którym następnie schowano się pod wodą. Wkrótce potem wroga jednostka
przepłynęła na dużej prędkości nad zanurzonym okrętem nie wykonując jednak
żadnego ataku. Po mającym miejsce o 14:48 wynurzeniu ponownie uzyskano kontakt
z konwojem, przystępując następnie do jego śledzenia, podczas którego o 18:00 w
kwadracie AJ 9862 napotkano U 257. Półgodziny później idący wciąż na
powierzchni U 404 został wykryty i zmuszony do alarmowego zanurzenia oraz
pobytu pod wodą do 19:10 przez wrogi samolot. Po wynurzeniu ponownie uzyskano
kontakt z ON.176 a prawie trzy godziny później o 22:00 (kwadrat marynarki BC
2213) dostrzeżono sylwetkę statku, w kierunku którego następnie się skierowano.
W mającym miejsce już 12 kwietnia o godzinie 01:30 (kwadrat marynarki BC 3149)
ataku w stronę grupy statków, wystrzelono cztery torpedy:
- z
wyrzutni nr I (Pi 2) do statku o tonażu ca. 5.000 ton, detonacja na innym celu,
- z
wyrzutni nr II (Pi 2) do statku o tonażu ca. 8.000 ton, prawdopodobne
trafienie,
- z
wyrzutni nr IV (FAT) do statku o tonażu ca. 6.000 ton, trafienie,
- z
wyrzutni nr III (Pi 2) do statku o tonażu ca. 8.000 ton, prawdopodobne
trafienie,
co z
kolei dało Otto von Bülowowi asumpt do zgłoszenia zatopienia dwóch jednostek i
uszkodzenia kolejnej. W rzeczywistości podczas tego ataku trafiony został tylko
należący do brytyjskiego armatora Furness, Withy & Co. Ltd. z Londynu
frachtowiec Lancastrian Prince (1.914 ton), który w wyniku tego poszedł na dno.
Cztery minuty po tym ataku wykonano alarmowe zanurzenie, uciekając pod wodę
przed nadpływającym niszczycielem. O 02:00 U 404 z powrotem znalazł się na
powierzchni rozpoczynając pogoń za konwojem. Ponad dwie godziny później o 04:16
(kwadrat marynarki BC 3149) nawiązano kontakt z grupą statków oraz okrętem
eskorty, w stronę których niezwłocznie się skierowano. Trzynaście minut później
okręt von Bülowa został wykryty i zmuszony do wykonania alarmowego zanurzenie
na głębokość A+60 (140 metrów) przez nieprzyjacielski eskortowiec, który
wkrótce potem przystąpił do polowania z wykorzystaniem bomb głębinowych (w
trakcie jego trwania kilkakrotnie wystrzelono pozoratory Bold). Po mającym
miejsce o godzinie 09:00 wynurzeniu zaniechano dalszego pościgu, po czym
skierowano się na spokojniejsze wody w celu usunięcia uszkodzeń powstałych od
bliskich detonacji bomb głębinowych . Trzynastego kwietnia o 16:23 na pokładzie
U 404 odebrano następną depeszę z dowództwa z rozkazami o następującej treści:
„Jako
nowa grupa Meise przebywają od 14.04., godziny 10:00 w linii dozoru od AJ 9777
przez BC 3579 do 3679: U 267, U 257, U 188, U 71, U 84, U 613, U 404, U 571, U
415, U 413, U 598, U 438, U 662, U 381, U 618, U 108, U 258 i U 610.”.
Tego
samego dnia o godzinie 22:20 osiągnięto wymienioną w rozkazach pozycję w
zgrupowaniu, która w przypadku jednostki von Bülowa przypadała na kwadrat BC
3264,. 14 kwietnia o 11:00 osiągnięto nową pozycję, przypadającą tym razem na
kwadrat BC 3476. Tego samego dnia o 15:50 (kwadrat marynarki BC 3457) U 404
został zmuszony do alarmowego zanurzenia i pobytu pod wodą do 16:34 przez wrogą
łódź latającą, która w wykonanym następnie ataku zrzuciła serię trzech bomb
głębinowych. Pięć dni później 19 kwietnia o 05:00 zajęto nową pozycję, która
przypadała na kwadrat AJ 9856. Tego samego dnia o 16:00 wykonano alarmowe
zanurzenie przed nadlatującą łodzią latającą, która w wykonanym następnie ataku
zrzuciła cztery bomby głębinowe. Następnego dnia o 10:45 na pokładzie U 404
odebrano kolejną depeszę z dowództwa z rozkazami o następującej treści:
„Bülow,
Rahe, Baberg i Uphoff oddzielić się od grupy Meise, po czym skierować się do BC
63.”.
Dwudziestego
pierwszego kwietnia o 12:11 odebrano następną depeszę z rozkazami o
następującej treści:
„U
404, U 257, U 618, U 84, U 584, U 168, U 270, U 260, U 92, U 628, U 707, U 358,
U 264, U 614, U 226 jako nowa grupa Specht, dnia 22.4 przebywać w linii dozoru
od BD 1752 do 7455. U 662 i U 630 przedłużą zgrupowanie o 20 mil morskich na
północ. Kierujący się na wschód konwój spodziewany jest 22.4.”.
W/w
konwojem był osłaniany przez Grupę Eskortową C1 konwój SC.127, który nie
wykryty przez żaden z okrętów przepłynął spokojnie przez lukę jak istniała
pomiędzy zgrupowaniami Meise i Specht. Dwudziestego trzeciego kwietnia o 20:20
(kwadrat marynarki BC 3698) na pokładzie U 404 odebrano pochodzący z U 191
meldunek o kontakcie z nieprzyjacielskim konwojem w AK 0165, w stronę którego
niezwłocznie się skierowano. Wykrytym nieprzyjacielem był osłaniany przez Grupę
Eskortową C2 konwój ON.179. Tuż po północy następnego dnia osiągnięto
przypadający na kwadrat AK 4844 zakładany przez von Bülowa punkt przechwycenia
konwoju nie napotykając tam jednak wroga. Dwudziestego piątego kwietnia o 04:43
(kwadrat marynarki AK 4875) z pomostu U 404 dostrzeżono jeden długi cień, w
kierunku którego niezwłocznie się skierowano. Sześć minut później zauważono
trzy kolejne cienie o których zameldowano dowództwu. Wykrytymi jednostkami okazała
się być brytyjska 5 Grupa Wsparcia, składająca się z: lotniskowca eskortowego
HMS Bitter oraz trzech niszczycieli: HMS Pathfinder, HMS Obdurate i HMS
Opportune, którą to admiralicja brytyjska skierowała w ten rejon w celu
wzmocnienia eskorty konwoju ON.179. Wkrótce po nadaniu meldunku U 404 rozpoczął
skryte podejście w stronę największego celu tj. lotniskowa eskortowego HMS
Bitter, którego Otto von Bülow zidentyfikował jako amerykański USS Ranger. O
08:16 (kwadrat marynarki AK 4729) wrogi lotniskowiec wykonał zwrot na bakburtę
a minutę później w jego kierunku odpalono salwę trzech torped. O 08:19 w stronę
tego samego celu odpalono jeszcze dwie kolejne torpedy a 08:24 na U 404
zarejestrowano odgłos czterech głośnych detonacji. Przeprowadzona trzy minuty
później obserwacja celu przez peryskop pozwoliła na dostrzeżenie dwóch słupów
ognia. Wkrótce potem hydroakustyk zameldował o odbieraniu odgłosów licznych trzasków
i wstrząsów, które według oceny dowódcy oznaczały koniec trafionej jednostki. W
rzeczywistości na skutek obu ataków nie zatonęła bądź została trafiona żadna
jednostka. Po oddaleniu się z miejsca ataku i wynurzeniu o „sukcesie”
niezwłocznie zameldowano dowództwu. Następnego dnia na pokładzie U 404 odebrano
skierowaną bezpośrednio do Otto von Bülowa depeszę o następującej treści:
„W
podziękowaniu za Pańską zaszczytną służbę w walce o przyszłość naszego Narodu
wręczam Panu jako 234 żołnierzowi Wehrmachtu Liście Dębu do Krzyża Rycerskiego
Żelaznego Krzyża.”.
Tego
samego dnia o 21:15 okręt von Bülowa spotkał się w kwadracie AK 8759 z podwodnym
tankowcem U 487, z którego kwadrans później rozpoczął pobieranie 12m3
paliwa potrzebnego na marsz powrotny do bazy. 3 maja o godzinie 16:10 U 404
spotkał się w kwadracie BF 6492 z eskortą, w towarzystwie której o 21:45 dotarł
do St. Nazaire, kończąc trwający ponad sześć tygodni patrol (43 dni). Podczas
jego trwania okręt przepłynął 6.442 mile morskie na i pod powierzchnią.
19.07.1943 obowiązki dowódcy
U 404 zdał KK Otto von Bülow, który objął następnie stanowisko dowódcy
stacjonującej w bazie w Danzig 23 Flotylli U-bootów. Na jego miejsce nowym
dowódcą okrętu został, były dowódca szkolnej jednostki U 62 OL Adolf Schönberg.
Patrol
7 (24.07.1943 – 28.07.1943)
24.07.
U 404 pod dowództwem Adolfa Schönberga opuścił St. Nazaire, by zgodnie z
otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na wodach Północnego
Atlantyku. Jeszcze tego samego dnia o 23:57 na okręcie odebrano pochodzącą z FdU
West depeszę z rozkazami o następującej treści:
„U
404 wracać na redę zewnętrzną.”.
Stosując
się do tego polecenia Adolf Schönberg z nakazał skierować okręt z powrotem w
stronę St. Nazaire. Następnego dnia o 15:07 dowództwo 6 Flotylli U-bootów
nadało do U 404 depeszę, z rozkazami o następującej treści:
„U
404 dołączyć do konwoju z U 667. Konwój przebywa 26.07. godzina 12:00 w punkcie
Pt.438.”.
26
lipca na okręcie Schönberga odebrano pochodzącą tym razem z dowództwa FdU West
depeszę z instrukcjami o następującej treści:
„U
614 i U 404 utworzyć mini konwój. Dowodzi U 614. Wymarsz przez BF 4830 do BE
83. Punkt spotkania godzina 12:00 BF 5895.”.
Dwa
dni później, 28 lipca o godzinie 11:07 przebywający aktualnie w kwadracie BF
4881 U 404 został wykryty a następnie zmuszony do alarmowego zanurzenia przez
wyposażony w radar amerykański bombowiec B-24 Liberator z 4th A/S Sqn. USAAF.
Ponieważ na skutek zacięcia się mechanizmu zrzutowego bomb nie udało się zrzuć
w ślad za zanurzającym się okrętem bomb głębinowych dowódca samolotu Major
Stephen McEllroy postanowił poczekać na moment jego ponownego wynurzenia aby
wtedy podjąć drugą próbę jego zaatakowania. O 15:17 przy pomocy radaru ponownie
wykryto jednostkę Schönberga w stronę której niezwłocznie się skierowano. Tym
razem U 404 przywitał zbliżającą się maszynę ogniem z broni przeciwlotniczej
ale pomimo uzyskania trafień w jej kokpit oraz jeden z silników ta zdołała wykonać
drugi atak zrzucają w ślad za zanurzającym się okrętem Schönberga osiem bomb
głębinowych. Wkrótce potem ze względu na odniesione uszkodzenia amerykańska
maszyna obrała kurs powrotny na bazę. Ponad dwie godziny później o 17:45
kolejny amerykański bombowiec B-24 Liberator należący do tego samego dywizjonu
nawiązał kontakt z okrętem Schönberga a następnie przeprowadził dwa ataki, w
wyniku których także i on odniósł uszkodzenia i musiał wracać do bazy. W
trakcie tych ataków U 404 nadał do dowództwa depeszę o następującej treści:
„BF
47 zostałem zaatakowany przez samolot.”.
Oba
taki w wykonaniu amerykańskiej maszyny obserwował przebywający w pobliżu
brytyjski B-24 Liberator „BZ781” z 224/W Sqn. RAF, który wkrótce potem także
zaatakował U 404, w wyniku czego ten poszedł na dno wraz z całą liczącą 51 osób
załogą. Także i tym razem artylerzystom z okrętu Schönberga udało się uszkodzić
napastnika.
|
Członkowie załogi U 404 polegli w dniu
28.07.1943 (w kolejności alfabetycznej)
|
|
Nazwisko
|
Imię
|
Ranga
|
Rok urodzenia
|
|
Altvater
|
Gerhard
|
MaschGfr
|
26.10.1924
|
|
Besser
|
Walter
|
MaschObGfr
|
26.08.1923
|
|
Bey
|
Günter
|
ObFkMt
|
09.05.1918
|
|
Bittkau
|
Paul
|
ObBtsMt
|
28.03.1920
|
|
Blassen
|
Hans
|
MtrGfr
|
12.04.1924
|
|
Borchardt
|
Helmut-Paul-Bruno
|
ObMechMt
|
11.11.1916
|
|
Bousonville
|
Albert
|
MtrGfr
|
13.11.1923
|
|
Brakel
|
Heinrich-Richard
|
ObMaschMt
|
16.08.1915
|
|
Erdt
|
Friedrich
|
MtrObGfr
|
16.02.1920
|
|
Fechtig
|
Helmut
|
MtrOGfr
|
08.08.1923
|
|
Frank
|
Walter
|
ObStrm
|
05.09.1915
|
|
Friedenstab
|
Alfred
|
MtrObGfr
|
12.02.1919
|
|
Gärtner
|
Karl
|
MtrGfr
|
18.01.1925
|
|
Geisler
|
Joachim-Friedrich
|
ObLt.z.S,
|
13.12.1919
|
|
Hähle
|
Karl-Heinz
|
ObMaschMt
|
18.06.1919
|
|
Hanusa
|
Karl
|
MechObGfr
|
01.08.1923
|
|
Heckhoff
|
Karl
|
MaschGfr
|
07.12.1922
|
|
Heinrich
|
Karl-Heinz
|
ObLt.z.S
|
18.04.1913
|
|
Henke
|
Heinz
|
MtrObGfr
|
21.05.1923
|
|
Jäke
|
Georg
|
ObMaschMt
|
11.11.1919
|
|
Janßen
|
Wilhelm
|
MaschObGfr
|
07.07.1920
|
|
Klasen
|
Franz
|
Lt.ing
|
26.01.1916
|
|
Koch
|
Heinz
|
FkObGfr
|
07.11.1922
|
|
Kohl
|
Heinz-Günter
|
MechObGfr
|
01.08.1922
|
|
Kostrzewa
|
Wilhelm
|
MaschObGfr
|
03.07.1921
|
|
Kümmet
|
Willi
|
Btsm
|
30.09.1916
|
|
Kunze
|
Walter
|
FkMt
|
13.11.1920
|
|
Ladwig
|
Heinrich
|
MtrObGfr
|
25.01.1920
|
|
Lau
|
Herbert
|
Mtr
|
18.04.1923
|
|
Lehnert
|
Alfred
|
MaschObGfr
|
02.05.1923
|
|
Lorenz
|
Alfred
|
ObMaschMt
|
30.10.1919
|
|
Lowack
|
Friedrich
|
MaschObGfr
|
02.11.1923
|
|
Magerstädt
|
Ewald
|
MaschObGfr
|
22.05.1922
|
|
Molka
|
Horst
|
FkObGfr
|
20.10.1922
|
|
Neukirchen
|
Karl
|
BtsMt
|
10.05.1918
|
|
Nickol
|
Werner
|
MaschObGfr
|
27.03.1921
|
|
Ortmann
|
Ruben
|
MtrGfr
|
16.09.1922
|
|
Panitz
|
Gerhard
|
MaschMt
|
29.05.1922
|
|
Rademacher
|
Heinrich
|
MtrObGfr
|
05.02.1921
|
|
Rhein
|
Werner
|
ObMasch
|
27.01.1916
|
|
Rickert
|
Harald
|
MtrObGfr
|
24.12.1922
|
|
Schönberg
|
Adolf
|
ObLt.z.S.
|
07.08.1918
|
|
Schröter
|
Kurt
|
MaschObGfr
|
22.10.1923
|
|
Schumann
|
Heinz
|
MaschMt
|
24.11.1920
|
|
Spättmann
|
Theodor
|
MtrGfr
|
03.06.1922
|
|
Stöhning
|
Ernst
|
MaschObGfr
|
18.12.1923
|
|
Thiele
|
Heinz
|
MaschObGfr
|
12.12.1921
|
|
Vagt
|
Hans-Joachim
|
Dr
|
03.09.1914
|
|
Wechsler
|
Hugo
|
MtrObGfr
|
24.09.1922
|
|
Wolf
|
Helmut
|
MaschObGfr
|
13.10.1920
|
|
Bibliografia
|
|
http://uboat.net
|
|
www.ubootwaffe.net
|
|
http://uboatarchive.net
|
|
http://www.wlb-stuttgart.de/seekrieg/chronik.htm
|
|
http://www.u-boot-archiv.de
|
|
http://www.u-historia.com
|
|
Blair
Clay - Hitlera Wojna U-bootów tom I i II
|
|
Busch
Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die U-boot-Kommandanten tom 1
|
|
Busch
Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Der U-Boot-Bau auf Deutschen
Werften von 1935 bis 1945 tom 2
|
|
Busch
Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Erfolge von
September 1939 bis Mai 1945 tom 3
|
|
Busch
Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Verluste von
September 1939 bis Mai 1945 tom 4
|
|
Busch
Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die Ritterkreuzträger der
U-Boot-Waffe von 1939 bis Mai 1945 tom 5
|
|
Ritschel
Herbert - Kurzfassung Kriegstagebücher Deutscher U-boote 1939 - 1945 Band 7
KTB U 375 - U 435
|
|
Rohwer
Jürgen: Axis Submarine Successes 1939 – 1945
|
|
Trojca
Waldemar - U-bootwaffe 1939-1945 cz. 1, 2, 3
|
|
Wynn
Kenneth U-Boot-Operationen im Zweiten Weltkrieg Einsatzgeschichte U1-U510 tom
1
|
Poniżej
herb U 404 i jego malowanie na kiosku (źródło: internet)
Poniżej: zdjęcie U 404 i jego załoga (źródło: internet).
Poniżej: zdjęcie HMS VETERAN, zdjęcie Lt. F.G. Rooper (fotografia A9726 z kolekcji Imperial War Museum).
.jpg)