W obiektywie shipspottera czyli z migawką nad portową sadzawką: Z cyklu muzea morskie/jednostki muzealne ... cz. 18

wtorek, 12 października 2021

Z cyklu muzea morskie/jednostki muzealne ... cz. 18 - s/s SCHAARHӦRN

s/s SCHAARHӦRN (IMO 5010323, MMSI: 211227410, Sygnał wywoławczy: DQDS, bandera: Niemcy) – statek reprezentacyjno – inspekcyjny a obecnie pływające muzeum, zbudowany przez niemiecką stocznię Schiffswerft und Maschinenfabrik (d. stocznia Janssen & Schimilinsky AG) z Hamburga na zamówienie władz Wolnego Miasta Hamburg. Po wybuchu I Wojny Światowej zmobilizowany i od 4 sierpnia 1914 roku przydzielony do Dywizjonu Trałowców z bazą w Cuxhafen, gdzie pełnił rolę jednostki flagowej. Od 16 marca 1918 roku w roli jednostki inspekcyjnej na rzece Ems. Od 15 listopada tego roku wciąż operując na rzece Ems oprócz dotychczasowej roli jest dodatkowo wykorzystywany jako jednostka mieszkalna. Od 4 lutego 1919 roku do 1925 wyłączony z eksploatacji, po czym znajdując się w gestii Deutsches Reich Wasserstraßenamt z siedzibą w Cuxhafen ponownie jest wykorzystywany w swojej pierwotnej roli. Od 1 marca 1945 roku SCHAARHӦRN bierze udział w ewakuacji wojsk i cywilów z portów: Swinemünde, Pillau, Hela, Neufahrwasser, Stolpmünde i Sassnitz. Od 1949 roku podporządkowany Wasser-und Schiffahrtsamt, Cuxhafen operuje w ujściu Łaby, ponownie pełniąc rolę jednostki inspekcyjnej. 15 stycznia 1972 roku wycofany z eksploatacji i przeznaczony na sprzedaż. Nabyty przez Hermanna Ropetera z Cuxhafen w czerwcu 1972 roku staje się jednostką muzealną cumującą w Kugelbakenhafen i Brunsbüttelhöft. W sierpniu 1973 roku zostaje sprzedany do Anglii, gdzie do roku 1979 pełni rolę pływającej restauracji zacumowanej w Newcastle (w tym okresie SCHAARHӦRN miał dwóch właścicieli – wpierw był nim Keith Schellenberg a następnie William Griffin Treolar sen. Amos & William Treolar). W 1979 roku statek zostaje przebazowany na zachodnie wybrzeże do Maryport, gdzie według planów jego właścicieli miał stać się zalążkiem muzeum morskiego. Od 1983 do 1989 roku nowym właścicielem jednostki zostaje Maryport Steamship Company Ltd. Plany wykorzystania statku jako eksponatu muzealnego spaliły jednak na panewce a on sam zaczął popadać w ruinę. W 1989 roku SCHAARHӦRN zostaje zajęty przez komornika Skarbu Jej Królewskiej Mości, który wystawia go na sprzedaż. W tym też okresie w Hamburgu zawiązuje się Stowarzyszenie Parowca SCHAARHӦRN, które postanawia uratować go przed ewentualnym złomowaniem i sprowadzić go z powrotem do Hamburga. Ostatecznie w 1990 roku zostaje on zakupiony za fundusze Commerz-Collegium Altona a następnie sprowadzony do Hamburga na pokładzie statku-doku. Przez kolejne lata aż do roku 1995 SCHAARHӦRN jest poddawany głębokim pracom restauracyjnym, mającym za zadanie przywrócenie mu pierwotnego stanu, po których to powraca do służby w roli pływającego muzeum, odbywającego dodatkowo w sezonie żeglarskim rejsy wycieczkowe i czarterowe. Od 2002 roku parowiec znajduje się w gestii Hamburskiej Fundacji Morskiej.

* * *

Historia budowy:
Stoczniowy numer budowy:	496
Wodowanie:	?
Data ukończenia:	1908

* * *

Dane techniczne:
Wyporność (BRT / NRT):	225 t. / 67 t.
Wymiary (d. x s. x z.):	41,66 x 6,80 x ~3,00
Kadłub:	materiał i typ: stal, pojedynczy
Kadłub:	pokłady ciągłe: 1
Napęd: spalinowy	2 maszyny parowe potrójnego rozprężania produkcji fabryki Janssen & Schmilinsky, każda o mocy 412 PSi
	1 opalany węglem kocioł parowy produkcji fabryki Ottenser Eisenwerke o ciśnieniu pary: 13,2 bara
	2 x 4 płatowe śruby o średnicy 2.000 mm
Prędkość:	8,5 węzłów
Załoga:	23 os.
Pasażerowie:	85 os.