|
U 404 Typ VIIC |
|
|
Stocznia: |
Danziger Werft AG, Danzig |
|
Numer zamówienia: |
105 |
|
Zamówienie: |
23.09.1939 |
|
Położenie stępki: |
04.06.1940 |
|
Wodowanie: |
04.06.1941 |
|
Wcielenie do służby: |
06.08.1941 |
|
Numer pocztowy: |
M 03 340 |
|
Przebieg służby |
|
|
06.08.1941 – 01.06.1942 |
6 Flotylla U-bootów, Danzig (szkolenie załogi) |
|
01.01.1942 – 28.07.1943 |
6 Flotylla U-bootów, St. Nazaire (okręt bojowy) |
|
28.07.1943 |
zatopiony na północny - zachód od Cape Ortegal (pozycja 45.53N, 09.25W) przez bomby dwóch amerykańskich bombowców B-24 Liberator (4 A/S Sqn USAAF) oraz brytyjskiego bombowca B-24 Liberator (224 Sqn RAF). |
|
Dowódcy |
|
|
06.08.1941 – 19.07.1943 |
KL ~ KK Otto von Bülow |
|
20.07.1943 – 28.07.1943 |
OL Adolf Schönberg |
Liczba patroli: 7
Zatopione/uszkodzone statki handlowe: 14 (71.450 ton) / 2 (16.689 ton)
Zatopione/uszkodzone okręty wojenne: 1 (1.120 ton) / 0
Zestrzelone/uszkodzone samoloty: 0 / 3 (2 x B-24 Liberator z 4th A/S Sqn USAAF, 1 x B-24 z 224 Sqn RAF)
|
Okres służby U 404 przed rozpoczęciem wykonywania patroli bojowych |
|
|
04.08.1941 |
w trakcie rejsu do bazy w Danzig na wysokości przylądka Arkona został zmyty za burtę i utonął przebywający na pomoście Gfr Skau |
|
07.08. – 23.08.1941 |
Danzig - próby okrętu w ramach UAK |
|
25.08. – 28.08.1941 |
Warnemünde - próby broni torpedowej w ramach TEK |
|
31.08. – 02.09.1941 |
Kiel - próby okrętu w ramach UAK |
|
05.09. – 27.09.1941 |
Danzig - pobyt w stoczni Danziger Werft |
|
29.09. – 08.10.1941 |
Danzig - rejsy szkoleniowe w ramach Agru-Front |
|
09.10. – 15.10.1941 |
Danzig - pobyt w stoczni Danziger Werft |
|
16.10. – 25.10.1941 |
Danzig - szkolenie w ramach 25 Flotylli U-bootów |
|
26.10. – 08.11.1941 |
Danzig - szkolenie taktyczne w ramach 27 Flotylli U-bootów |
|
09.11. – 15.11.1941 |
Danzig - powtórne szkolenie w ramach 25 Flotylli U-bootów, spowodowane wymianą głównego mechanika |
|
16.11. – 25.11.1941 |
Danzig - rejsy szkoleniowe w ramach Agru-Front |
|
28.11. – 12.01.1942 |
Kiel - pobyt w stoczni Deutsche Werke w celu przeprowadzenia przeglądu i prac konserwacyjnych |
|
13.01. – 16.01.1942 |
Kiel - przygotowanie okrętu do wyjścia na pierwszy patrol bojowy |
Patrol 1 (17.01.1942 – 01.02.1942)
17.01. U 404 pod dowództwem Otto von Bülowa wraz z U 753 o godzinie 06:00 opuścił Kiel, by zgodnie z otrzymanym rozkazem skierować się do swojej nowej bazy operacyjnej w Lorient. Trzy godziny później o 09:00 na rucie 15 obie jednostki spotkały się z przerywaczem zagród minowych Spbr.132, w eskorcie którego obrały następnie kurs na Duży Bełt. Następnego dnia o 10:45 zawinięto do bazy w Kristiansand, gdzie U 404 z zacumowanego tam tankowca Marne pobrał 8m3 paliwa. 19 stycznia, po zakończeniu załadunku wraz z U 753 oraz w eskorcie trawlera z.o.p. UJ 1703 o 03:00 opuszczono Kristiansand, kierując się następnie na kwadrat AN 3131, po osiągnięciu którego, co miało miejsce o 14:20 pożegnano się z eskortą i U 753, kontynuując dalej marsz samotnie. 23 stycznia o godzinie 09:30 (kwadrat marynarki AE 9997) U 404 zszedł w zanurzenie rozpoczynając trwający do 18:45 podwodny marsz. Trzy dni później 26 stycznia (kwadrat marynarki AM 4496) idący na powierzchni okręt von Bülowa o godzinie 12:50 został wykryty i zmuszony do wykonania alarmowego zanurzenia na głębokość A-30 (50 metrów) przez nieprzyjacielski samolot, który w wykonanym następnie ataku w ślad za nim zrzucił serię czterech bomb głębinowych, które spowodowały uszkodzenie: peryskopu bojowego (uległ całkowitemu zalaniu), żyrokompasu, manometrów oraz kolumny papenberga znajdującej się w kiosku. O godzinie 20:00 U 404 z powrotem pojawił się na powierzchni. W tym też czasie z powodu wykrytej usterki musiano wyłączyć z eksploatacji sterburtowy silnik diesla (mocno nagrzewał się jego fundament). 1 lutego o 10:05 okręt von Bülowa spotkał się w punkcie Lucie 2 z przerywaczem zagród minowych oraz dwoma patrolowcami, w eskorcie których o 11:53 przybył do Lorient, gdzie zacumował w boksie A4 miejscowego bunkra U-bootów. Podczas trwającego ponad dwa tygodnie patrolu (16 dni) przepłynięto 2.001,5 mili morskiej na i pod powierzchnią.
Patrol 2 (14.02.1942 – 04.04.1942)
14.02. U 404 pod dowództwem Otto von Bülowa o godzinie 18:00 opuścił Lorient, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na wodach Północnego Atlantyku. Pomiędzy 18:20 a 19:55 okręt von Bülowa płynął w towarzystwie eskorty, kierując się na punkt Lucie 2, po osiągnięciu którego skierował się następnie na punkt Tanne. Następnego dnia o 10:13 (kwadrat marynarki BF 5724) wykonano alarmowe zanurzenie uciekając po wodę przed nadlatującym samolotem, po czym w zanurzeniu kontynuowano dalej marsz aż do godziny 20:30. Dwa dni później 17 lutego na pokładzie U 404 odebrano pochodzącą z BdU depeszę z rozkazami o następującej treści:
„U 558, U 587, U 588, U 94 i U 404 operować na obszarze CB i CA szczególnie CA 30. Kierować się tam z ekonomiczną prędkością marszową.”.
Następnego dnia (kwadrat marynarki BE 5467) idący na powierzchni okręt von Bülowa o 15:42 został zmuszony do alarmowego zanurzenia i pobytu pod wodą do 16:45 przez nieprzyjacielską łódź latającą, która w wykonanym następnie ataku w ślad za nim zrzuciła serię ośmiu bomb głębinowych. 27 lutego o godzinie 19:44 (kwadrat marynarki BB 9656) wyminięto dostrzeżony chwilę wcześniej przez wachtowych eskortowiec. 1 marca o godzinie 22:00 (kwadrat marynarki BB 8270) z pomostu U 404 dostrzeżono kawałki pływającego lodu. Następnego dnia o godzinie 18:48 (kwadrat marynarki BB 8722) wykonano alarmowe zanurzenie uciekając w ten sposób przed nadlatującym samolotem, który w wykonanym następnie ataku zrzucił serię czterech bomb głębinowych, które wybuchły na głębokości A-45 (35 metrów), powodując powstanie drobnych szkód, głównie w elementach szklanych. Trzeciego marca o 04:00 (kwadrat marynarki BB 7991) nawiązano kontakt wzrokowy z grupą prowadzących połów jasno oświetlonych kutrów rybackich, którą następnie wyminięto w bezpiecznej dla okrętu odległości. Dwa dni później 5 marca (kwadrat marynarki BB 7924) o 06:15 dotarto w rejon Halifaxu, rozpoczynając następnie rozpoznanie okolicznych wód w poszukiwaniu celów. O 10:51 rozpoczęto podejście w kierunku oświetlonego statku, w którego stronę o 11:12 wystrzelono dwie niecelne torpedy G7e. Dwadzieścia trzy minuty później ponowiono atak, wystrzeliwując tym razem trzy torpedy G7E z których jedna okazała się celna, ciężko uszkadzając marudera z konwoju HX.178, należący do amerykańskiego armatora Hudson River Navigation Co. z Nowego Jorku frachtowiec Collamer (5.112 ton). O 11:50 w kierunku amerykańskiego statku oddano strzał dobijający, po którym to trafieniu (48 sekund od wystrzelenia) doszło na nim do silnej eksplozji, w wyniku której poszedł on natychmiast na dno. 6 marca o 12:45 (kwadrat marynarki BB 7745) z powodu gęstej mgły uniemożliwiającej prowadzenie obserwacji wzrokowej Otto von Bülow nakazał osadzić okręt na dnie i prowadzić nasłuch okolicy hydrofonami. Dwie godziny później z powodu silnego prądu okręt został oderwany od podłoża. Trzydzieści pięć minut później o 15:20 uzyskano kontakt akustyczny, ze zbliżającą się jednostka handlową, w kierunku której o 15:25 wystrzelono jedną niecelną torpedę G7e. Dwadzieścia cztery minuty później o 15:49 Otto von Bülow zarządził wynurzenie i pościg za celem na powierzchni, który ze względu na gęstą mgłę, która wkrótce potem nadciągnęła nad ten akwen zmuszony był jednak przerwać. 13 marca o 05:27 (kwadrat marynarki CA 5133) przebywający na pomoście okrętu wachtowi dostrzegli sylwetkę samotnego statku, w stronę którego niezwłocznie się skierowano. Ponad godzinę później o 06:55 (kwadrat marynarki CA 5241) w kierunku ściganego celu, którym był należący do chilijskiego armatora Cia Sud Americana de Vapores z Valparaiso frachtowiec Tolten (1.858 ton), wystrzelono torpedę G7e, po której to trafieniu w przeciągu prawie siedmiu minut poszedł on na dno. Ponad dwie godziny później o 09:00 dostrzeżono światła następnego statku, który po zidentyfikowaniu okazał się być portugalską jednostką. Następnego dnia o 04:00 (kwadrat marynarki CA 5198) z pomostu U 404 dostrzeżono światła Atlantic City a trzy godziny później iluminowaną przez w/w światła sylwetkę samotnego statku, w stronę którego niezwłocznie się skierowano. W wykonanych pomiędzy 07:17 a 07:32 atakach w kierunku ściganego statku, którym był należący do amerykańskiego armatora Mystic SS Co. z Bostonu frachtowiec Leumel Burrows (7.610 ton) wystrzelono trzy niecelne torpedy G7e. W trzecim ataku, mającym miejsce o 07:58 (kwadrat marynarki CA 5176) z trzech wystrzelonych torped G7e jedna okazała się być celna trafiając frachtowiec pomiędzy ładownią nr 2 i 3. Siedemnaście minut później o 08:15 oddano pierwszy strzał dobijający, który trafił statek przed mostkiem. Ponieważ Leumel Burrows pomimo dwóch trafień nadal nie chciał iść na dno o 08:28 oddano w jego kierunku drugi strzał dobijający (trafił go tym razem za mostkiem), po którym to poszedł on już bardzo szybko na dno. 15 marca o 09:16 (kwadrat marynarki CA 5479) w pobliżu zauważono ciemny cień, który zidentyfikowano jako niszczyciel, który następnie minął okręt von Bülowa w odległości zaledwie 250 metrów nie dostrzegając go. Następnego dnia o 01:25 (kwadrat marynarki CA 5728) z pomostu U 404 zauważono sylwetkę samotnego statku, który wkrótce potem zidentyfikowano jako jednostkę należącą do neutralnego Chile. O 12:50 (kwadrat marynarki CA 7363) w celu zaoszczędzenia paliwa Otto von Bülow osadził swój okręt na znajdującym się w tym miejscu na głębokości 44 metrów dnie, nakazując jednocześnie prowadzić stały nasłuch okolicy hydrofonami. O 18:30 po uzyskaniu kontaktu akustycznego U 404 oderwał się od dna, po czym został wysterowany na peryskopową. Podczas przeprowadzonej następnie lustracji okolicy przez peryskop zidentyfikowano cel jako krążownik pomocniczy. Dwadzieścia dwie minuty później, o 18:52 okręt znalazł się na powierzchni, rozpoczynając następnie podążanie za celem w oczekiwaniu na dogodny do przeprowadzenia ataku moment. Ze względu na radykalne pogorszenie się widoczności, która spowodowała utratę kontaktu o 19:30 Otto von Bülow wydał rozkaz ponownego zanurzenia w celu przesłuchania okolicy hydrofonami. Półgodziny później (kwadrat marynarki CA 8144) uzyskano nowy kontakt akustyczny, który po zidentyfikowaniu go przez peryskop okazał się być dużym tankowcem. Po mającym miejsce o 20:36 wynurzeniu rozpoczęto podejście w kierunku celu, podczas którego U 404 został niecelnie ostrzelany przez przebywający w pobliżu lugier. O 02:16 następnego dnia (kwadrat marynarki CA 8163) w stronę tankowca, którym był należący do brytyjskiego armatora Eagle Oil & Shipping Co. Ltd. z Londynu San Demetrio (8.073 ton)* wystrzelono torpedę G7e, która trafiła go na wysokości maszynowni, powodując jego zastopowanie a wkrótce potem eksplozję (opary przewożonego alkoholu i benzyny). Po zatonięciu tankowca sprawdzono dwie łodzie ratunkowe, po czym o 02:30 odpłynięto z miejsca ataku, rozpoczynając marsz powrotny. 20 marca o 11:12 w kwadracie CB 5628 dostrzeżono kolejny duży tankowiec, w stronę którego z zamiarem jego zaatakowania niezwłocznie się skierowano. Osiem minut później Davila bo tak nazywał się zauważony tankowiec dostrzegła skradający się U 404 nadając w eter informację o kontakcie z wrogiem, po czym rozpoczęła zygzakowanie oraz ostrzał z umieszczonego na rufie działa, zmuszając w ten sposób napastnika do zanurzenia. O 11:40 okręt von Bülowa ponownie znalazł się na powierzchni kontynuując pościg za celem, który przerwano ponad godzinę później z powodu niskiego stanu paliwa. Trzy dni później 23 marca o 14:21 (kwadrat marynarki CC 5125) z pomostu U 404 dostrzeżono wrogi konwój, w stronę którego niezwłocznie się skierowano, schodząc cztery minuty później pod wodę z zamiarem zaatakowania wrogich okrętów wojennych. O 15:14 w kierunku dużej jednostki zidentyfikowanej jako krążownik odpalono dwie torpedy G7e, które ze względu na defekt zapalnika okazały się niewypałami (hydroakustyk zarejestrował dwa głuche trafienia w burtę). Po mającym miejsce o 16:20 wynurzeniu, w związku z wystrzeleniem wszystkich posiadanych torped ponownie podjęto marsz powrotny do bazy. 27 marca o 07:30 (kwadrat marynarki BD 7319) przeprowadzono krótką rozmowę przy pomocy lampy sygnałowej z napotkanym szwedzkim statkiem Vingards. 3 kwietnia o 07:35 U 404 dotarł do punktu Lucie 2, gdzie spotkał się z przerywaczem zagród minowych, w eskorcie którego ponad dwie godziny później o 09:45 przybył do Lorient, które po uzupełnieniu zapasów paliwa opuścił jeszcze tego samego dnia o 20:00, kierując się samotnie w stronę Brestu, gdzie przybył następnego dnia o 12:30. Podczas trwającego siedem tygodni patrolu (49 dni) okręt von Bülowa przebył 7.042 mile morskie na i pod powierzchnią.
*San Demetrio płynął w słynnym konwoju HX.84 osłanianym przez krążownik pomocniczy HMS Jervis Bay, który 5 listopada 1940 roku został zaatakowany przez niemiecki krążownik ciężki Admiral Scheer. W wyniku prowadzonego przez niego ostrzału tankowiec otrzymał kilka trafień, które spowodowały na nim pożary. W obawie przez eksplozją oparów przewożonego ładunku załoga opuściła pokład w dwóch szalupach. Jedna z nich została dostrzeżona przez szwedzki frachtowiec, płynący w/w konwoju, który uratował znajdujących się w niej rozbitków (w tym kapitana) natomiast druga po 24 godzinach natknęła się na dryfujący wrak własnego tankowca, na którym zaobserwowano dogasający ogień. Po odczekaniu kolejnej doby w szalupie rozbitkowie postanowili dostać się na pokład San Demetrio, gdzie po zlikwidowaniu wszystkich ognisk pożaru udało im się uruchomić silnik a następnie doprowadzić go do ujścia rzeki Clyde.
Patrol 3 (06.05.1942 – 14.07.1942)
06.05. U 404 pod dowództwem Otto von Bülowa o godzinie 21:00 opuścił Brest, by zgodnie z otrzymanym poleceniem skierować się do bazy w Lorient. Następnego dnia o 07:00 okręt von Bülowa w punkcie Lucie 2 spotkał się z eskortą oraz U 505, w towarzystwie których udał się następnie do Lorient, gdzie przybył o 08:50. Podczas pobytu w bazie na U 404 uzupełniono zapasy paliwa oraz prowiantu a jego załoga stanęła do inspekcji na placu musztrowym przed Ob.D.M. Tego samego dnia po zakończeniu wszystkich prac o 20:00 opuszczono Lorient, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na wodach Północnego Atlantyku. 8 maja na pokładzie U 404 odebrano pochodzącą z BdU depeszę z rozkazami o następującej treści:
„U 590, U 569, U 406, U 94, U 124, U 578, U 404 jak najszybciej utworzyć grupę Hecht. Dnia 14 maja, godzina 10:00 przebywać w linii dozoru od AK 6155 do 9341. Kurs 240.”.
Osiem dni później 16 maja odebrano drugą depeszę z dowództwa:
„Bülow i Rehwinkel kierować się do CA 50. Okręty nie należą już do grupy Hecht. Po przekroczeniu 55˚ meldować o stanie paliwa.”.
23 maja odebrano trzecią już depeszę z BdU o rozkazami następującej treści:
„Bülow, obsadzić rejon ataku CB 43, 51, 52. Okręt wraz z U 213, U 432 należy do grupy Pfadfinder.”.
Głównym celem w/w grupy był nieprzyjacielskie konwoje oraz płynące samotnie jednostki handlowe. Następnego dnia, o godzinie 22:00 osiągnięto nakazany rejon operacyjny napotykając tam jednak na gęstą mgłę, która skutecznie utrudniała prowadzenie obserwacji. 27 maja odebrano czwartą depeszę z dowództwa o następującej treści:
„Grupa Pfadfinder rozwiązana. Bülow iść do DM 23.”.
Trzy dni później, 30 maja o godzinie 05:40 (kwadrat marynarki CB 7216) przebywający na pomoście okrętu wachtowi dostrzegli sylwetkę samotnego statek, w stronę którego niezwłocznie się skierowano. O 10:05 (kwadrat marynarki CB 4765) w kierunku ściganego celu z wyrzutni nr I i II wystrzelono dwie jak się później okazało niecelne torpedy. Dziewiętnaście minut później z wyrzutni nr III wystrzelono kolejną torpedę, która tym razem trafiła w należący do amerykańskiego armatora Alcoa SS Co. z Nowego Jorku frachtowiec Alcoa Shipper (5.491 ton), który w wyniku tego poszedł na dno w przeciągu czterech minut. Po zatonięciu statku U 404 zbliżył się w pobliże łodzi ratunkowych w celu przesłuchania rozbitków. Po jego zakończeniu, tuż przed odpłynięciem na łodzie ratunkowe przekazano kilka butelek rumu, papierosy a dla marynarza który był tylko w bieliźnie kombinezon roboczy. 1 czerwca o 12:00 w kwadracie DC 3212 dostrzeżono kolejny statek, w stronę którego niezwłocznie się skierowano, zamierzając zatopić go przy pomocy działa pokładowego. Dwadzieścia dwie minuty później, w kierunku ściganego celu, którym był należący do amerykańskiego armatora Moore-McCormack Lines Inc. z Nowego Jorku frachtowiec West Notus (5.492 ton) otworzono ogień z działa kal. 88m, uzyskując trafienie już czwartym pociskiem, po którym zmienił on swój kurs o 5˚, po czym odpowiedział z zainstalowanego na rufie własnego działa. O 12:24 Otto von Bülow nakazał wstrzymać ostrzał zaraz po tym jak nieprzyjacielski statek zaczął zwalniać a z jego komina uniósł się obłok białej pary. Po zejściu załogi do łodzi ratunkowych i ich odbiciu od burty frachtowca, o 12:36 wznowiono ostrzał West Notus, który prowadzony był na dystansie 18 hektometrów. Na jego skutek, cztery minuty później statek stanął w ogniu na całej swej długości. Wkrótce potem na polecenie dowódcy przerwano ostrzał i rozpoczęto opływanie frachtowca w bezpiecznej odległości, podczas którego prowadzono dokładną obserwację jego pokładów. O 14:00 w stronę niechcącego iść na dno statku oddano 10 kolejnych strzałów celując tym razem w jego linię wodną. Wkrótce potem podpłynięto w pobliże jednej z łodzi ratunkowych w której znajdował się tylko I oficer i 5 członków załogi, którą to następnie podholowano w kierunku drugiej przepełnionej rozbitkami. Ponieważ holowana szalupa przeciekała do jej uszczelnienia zostało oddelegowanych kilku członków załogi U 404. W trakcie tych prac wyłowiono też przebywającego w pobliżu w wodzie rannego członka załogi West Notus, którego po opatrzeniu umieszczono na jednej z w/w łodzi. Poza tym na obie szalupy przekazano też butelki wody mineralnej Perrier a kapitanowi i I oficerowi podano kurs na Cape Hatteras. O 23:00 w kierunku dryfującego frachtowca oddano sześć kolejnych strzałów, także i tym razem celując w linię wodną. Następnego dnia chcąc przyspieszyć zatonięcie West Notus, o 01:30 na polecenie dowódcy na statku umieszczono ładunki wybuchowe, które jednak nie detonowały. Pomimo podjętych prób dopiero o 14:00 udało się detonować dwa ładunki na pokładzie frachtowca, który siedem minut później poszedł na dno. Tego samego dnia o 21:05 z pomostu U 404 dostrzeżono smugę dymu a wkrótce potem sylwetkę samotnego statku, w kierunku którego następnie się skierowano. O 03:09 trzeciego czerwca (kwadrat marynarki DC 3256) w stronę ściganego celu, którym był należący do szwedzkiego armatora Rederi-A/B A.Th. Jonasson (Mauritz Jonasson) z Råå frachtowiec Anna (1.345 ton) z wyrzutni nr V odpalono torpedę, która jednak chybiła celu. Ponad półtorej godziny później o 04:50 (kwadrat marynarki DC 3267) ponowiono atak odpalając tym razem z wyrzutni nr I drugą torpedę, która także spudłowała. Jedenaście minut później Otto von Bülow nie chcąc marnować dalszych torped nakazał obsadzić działo pokładowe i otworzyć w kierunku frachtowca ogień artyleryjski, który przerwano siedem minut później zaraz po tym jak dostrzeżono, że ofiara próbuje przy pomocy lampy sygnałowej nawiązać kontakt z atakującym ją okrętem. Wkrótce potem okazało się, że celem ataku jest szwedzka jednostka mająca umieszczone na burcie flagi oraz napis „Anna Sverige”. O 08:50 w kierunku dryfującej, opuszczonej przez załogę szwedzkiej jednostki wystrzelono trzy pociski burzące, celując w jedną z ładowni, które spowodowały na niej pożar. Ponad godzinę później o 09:55 na skutek powstałych od ostrzału oraz pożaru uszkodzeń Anna poszła przez rufę na dno. Czwartego czerwca o 02:15 (kwadrat marynarki DC 3239) dostrzeżono kolejny statek, który wkrótce potem zidentyfikowano jako szwajcarską jednostkę. Prawie dwie godziny później o 04:00 przeładowano do wnętrza okrętu umieszczoną pod dziobowym pokładem w wodoszczelnym zasobniku zapasową torpedę. Następnego dnia (kwadrat marynarki DC 3217) o tej samej godzinie powtórzono tę samą operację tym razem jednak z umieszczoną pod rufowym pokładem torpedą. Szóstego czerwca o 16:10 (kwadrat marynarki DC 3236) przeszukano dostrzeżoną chwilę wcześniej przez wachtowych tratwę ratunkową oraz wyłowiono z wody koło ratunkowe z nazwą Pandia, które pochodziły z zatopionego w dniu 16 kwietnia przez U 572 frachtowca Desert Light, który poprzednio nosił w/w nazwę. Następnego dnia o 07:37 przebywający w kwadracie DC 1183 U 404 został zmuszony do alarmowego zanurzenia przez wrogi niszczyciel, który w wykonanym następnie ataku zrzucił 12 niecelnych bomb głębinowych. 12 czerwca o godzinie 04:00 (kwadrat marynarki CA 9958) okręt von Bülowa zatrzymał dostrzeżony chwilę wcześniej przez wachtowych portugalski statek Sines, który po sprawdzeniu papierów oraz manifestu pokładowego czterdzieści minut później puszczono w dalszą drogę. Pięć dni później, 17 czerwca na okręcie odebrano depeszę z BdU o następującej treści:
„Dla okrętów operujących w rejonie wybrzeży US nie jest możliwe zaopatrzenie.”.
Następnego dnia o godzinie 00:55 (kwadrat marynarki DC 2396) z pomostu U 404 dostrzeżono kolejny samotny statek, w stronę którego niezwłocznie się skierowano. O 02:19 wroga jednostka którą był należący do norweskiego armatora Den Norske Middelhavslinje A/S (Fred. Olsen & Co.) z Oslo frachtowiec Braga dostrzegła U 404 otwierając w jego kierunku ogień z umieszczonych na nadbudówce karabinów maszynowych. Minutę później Otto von Bülow nakazał obsadzić działo i przygotować się do otwarcia ognia, które nastąpiło o 02:38. Wkrótce potem norweska jednostka odpowiedziała kontrrostrzałem z działa rufowego oraz zrzuciła za burtę pławy dymne. O 02:45 w związku z utraceniem kontaktu U 404 przerwał ostrzał, po czym rozpoczął bezskuteczną próbę jego odzyskania (w tym też czasie „radio” na fali 600 metrów odebrał pochodzący z w/w statku sygnał donoszący o kontakcie z wrogim okrętem podwodnym). 24 czerwca o 07:07 (kwadrat marynarki DC 1234) nawiązano kolejny kontakt wzrokowy z samotną jednostką, w kierunku której o 08:53 i 09:02 z wyrzutni nr I i II wystrzelono dwie jak się to później okazało niecelne torpedy. O 09:37 wykonano trzeci atak wystrzeliwując ponownie z wyrzutni nr II kolejną torpedę, która tym razem trafiła i ciężko uszkodziła należący do jugosłowiańskiego armatora Brodarsko Poduzece Eugen Matkovic ze Splitu frachtowiec Ljubica Matcovic (3.289 ton). Dwadzieścia minut później w kierunku jugosłowiańskiej jednostki oddano strzał dobijający, po którego trafieniu ta poszła przez rufę na dno. Tego samego dnia o 12:15 (kwadrat marynarki DC 1226) nawiązano kontakt z grupą 14 statków osłanianych przez jeden eskortowiec, których ze względu na dystans, wynoszący 8 mil morskich jaki i porę dnia nie zaatakowano. O godzinie 00:58 dwudziestego piątego czerwca (kwadrat marynarki DC 1229) na przebywającym w zanurzeniu U 404 uzyskano kontakt akustyczny, który po zidentyfikowaniu przez peryskop okazał się być wrogim konwojem. Osiemnaście minut później o 01:16 w kierunku sprawiającego najokazalsze wrażenie frachtowca z wyrzutni nr I odpalono torpedę, która trafiła i zatopiła należący do amerykańskiego armatora A.H. Bull & Co. Inc. z Nowego Jorku frachtowiec Manuela (4.772 ton). W drugim ataku, mającym miejsce trzy minuty później w kierunku tankowca z wyrzutni nr II odpalono drugą torpedę, która trafiła i zatopiła należący do panamskiego armatora Viking Corp. (Johan Rasmussen & Co.) z Panamy frachtowiec Nordal (3.845 ton). Do dalszych ataków na konwój już jednak nie doszło, gdyż o 01:22 w celu uniknięcia staranowania musiano uciekać na głębokość A+50 (130 metrów). Wkrótce potem w pobliżu okrętu poczęły detonować pierwsze bomby głębinowe. Po odpłynięciu prześladowców o 03:45 U 404 ponownie znalazł się na powierzchni rozpoczynając marsz powrotny do bazy. 26 czerwca o 13:18 za rufą okrętu dostrzeżono sylwetkę statku a dwadzieścia dwie minuty później musiano uciekać pod wodę na głębokość A+50 (130 metrów) przed nadpływającym niszczycielem, który w wykonanym naprędce ataku zrzucił dwie bomby głębinowe. Wkrótce potem rozpoczęło się trwające dwie godziny polowanie, prowadzone według nasłuchu hydroakustyka przez dwie jednostki. Po mającym miejsce o 19:45 wynurzeniu ponownie podjęto marsz do bazy, nadając do dowództwa meldunek o kontakcie. Następnego dnia o 16:53 (kwadrat marynarki CB 7411) przed dziobem, po stronie bakburty dostrzeżono kolejny statek, w stronę którego niezwłocznie się skierowano. O 22:20 (kwadrat marynarki CA 9312) U 404 zszedł w zanurzenie w celu wykonania ataku na śledzony cel, którym był należący do norweskiego armatora A/S Westfal-Larsen & Co. z Bergen frachtowiec Moldanger (6.827 ton). Trzydzieści siedem minut później w stronę ściganego frachtowca z wyrzutni nr V odpalono torpedę, po której trafieniu zastopował on z przechyłem na trafiona burtę. O 23:02 w kierunku Moldanger oddano strzał dobijający, po którego trafieniu poszedł on w szybkim tempie na dno. Po mającym miejsce dwie minuty po ostatnim trafieniu wynurzeniu na polecenie dowódcy skierowano się w stronę szalup w celu przesłuchania rozbitków. 1 lipca o 15:10 (kwadrat marynarki CC 5756) okręt von Bülowa nawiązał kontakt wzrokowy z podwodnym tankowcem U 459, z którego to pomiędzy 16:20 a 18:35 pobrał 15m3 paliwa oraz 430 kg prowiantu. Trzynaście dni później 14 lipca o godzinie 09:15 U 404 w punkcie Nanni 2 spotkał się z eskortą, w towarzystwie której o 13:00 zawinął do bazy w St. Nazaire, kończąc trwający prawie siedemdziesiąt dni patrol (69 dni). W trakcie jego trwania okręt przepłynął 9.121 mil morskich na i pod powierzchnią.
Patrol 4 (23.08.1942 – 13.10.1942)
23.08. U 404 pod dowództwem Otto von Bülowa o godzinie 11:45 opuścił St.Nazaire, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na wodach Północnego Atlantyku (na ten rejs na pokładzie okrętu von Bülowa zaokrętowany został korespondent wojenny OL Gerhard Garms, który za pomocą umieszczonej w umocowanej do pomostu specjalnej wodoszczelnej kapsule kamery „Askania Z” zamierzał nakręcić film pokazujący fazę zanurzania, manewrów podwodnych oraz wynurzania okrętu podwodnego). Po opuszczeniu śluzy, na redzie spotkano się z przerywaczem zagród minowych, w eskorcie którego skierowano się następnie w stronę punktu Nanni 1, po którego to osiągnięciu o 14:05 rozpoczęto indywidualny marsz w stronę wyznaczonego rejonu operacyjnego. Następnego dnia o godzinie 06:55 (kwadrat marynarki BF 8232) U 404 zszedł w zanurzenie, rozpoczynając trwający cały dzień marsz pod wodą. 27 sierpnia na pokładzie U 404 odebrano pochodzący z U 566 meldunek o kontakcie z wrogim konwojem ale ze względu na otrzymane chwilę potem polecenie dowództwa nie podjęto żadnych działań przeciwko niemu. Dwa dni później 29 sierpnia odebrano kolejną pochodzącą z BdU depeszę z rozkazami o następującej treści:
„U 608, U 594, U 380, U 404, U 584 i U 96 z prędkością marszową obsadzić linię dozoru od AL 7128 do AL 8751. Głębokość 15 mil morskich. Okręty tworzą grupę Stier.”.
Dwa dni później 31 sierpnia o godzinie 11:05 zajęto przypadającą na kwadrat AL 7544 pozycję w linii dozoru, która patrolowano następnie przez kolejne dwa dni. 2 września, dwadzieścia trzy minuty po północy (kwadrat marynarki AL 7547) przebywający na pomoście okrętu wachtowi dostrzegli cienie, które wkrótce potem okazały się być płynącym w kierunku zachodnim wrogim konwojem (ze względu na wzburzone morze, które utrudniało prowadzenie obserwacji jak i ograniczoną widoczność najlepiej dostrzegalne i rozpoznawalne były okręty eskorty). Pięć minut po nawiązaniu kontaktu Otto von Bülow podjął decyzję o przeprowadzeniu ataku w wynurzeniu. Po wyminięciu jednego z eskortowców rozpoczęto podejście w kierunku znajdującego się na kursie 320˚ dużego tankowca (ze względu na powstające podczas marszu z dużą prędkością, dobrze widoczne odkosy piany dowódca U 404 nakazał zmniejszyć prędkość okrętu aby w ten sposób zmniejszyć ryzyko jego zbyt wczesnego wykrycia). Wkrótce potem zaobserwowano, że w pobliżu tankowca przebywają dwa małe eskortowce. W związku z obawą, że fosforyzująca woda może zdradzić pozycję okrętu, Otto von Bülow wydał rozkaz zanurzenia na peryskopową. Aż do godziny 02:50 U 404 próbował zająć dogodną do ataku pozycję, co jednak ze względu na zygzakowanie konwoju oraz okręty eskorty okazywało się niemożliwe. Po wynurzeniu, korzystając z poświaty księżyca Otto von Bülow postanowił prześcignąć konwój i zająć pozycję tuż przed nim, aby w godzinach rannych przeprowadzić atak. W trakcie wykonywania tego manewru, o godzinie 04:00 w kwadracie AL 7488 utracono z kontakt z wrogiem, który następnie przez dwa kolejne dni bezskutecznie próbowano odzyskać. 2 września w godzinach wieczornych, o 22:07 odebrano pochodząca z BdU depeszę z rozkazami o następującej treści:
„Grupa Stier, przerwać operację. Okręty dołączą do grupy Vorwärts. Nowa grupa Vorwärts w następującej kolejności: U 756, U 92, U 411, U 211, U 404, U 659, U 91, U 407, U 380, U 484, U 594, U 608 i U 96 utworzyć linię dozoru od AK 0391 do AL 7284.”.
Głównym celem w/w grupy był kolejny, płynący w kierunku zachodnim konwój. Trzy dni później 5 września o godzinie 02:20 (kwadrat marynarki AL 4477) na płynącym w sztormowych warunkach U 404 nagle zamknął się właz prowadzący na pomost uderzając przy tym MtrGfr Lautricha, który na skutek tego doznał złamania lewego ramienia. Tego samego dnia o 13:30 osiągnięto przypadające na kwadrat AK 6924 wyznaczone miejsce w linii dozoru, Następnego dnia okręt von Bülowa rozpoczął bezskuteczną operację przeciwko dostrzeżonemu przez U 608 konwojowi. W godzinach wieczornych 9 września jeden z okrętów grupy Vorwärts - U 584 nawiązał kontakt z osłanianym przez Grupę Eskortową C4 konwojem ON.127. Następnego dnia o 13:50 (kwadrat marynarki AK 9921) z pomostu okrętu von Bülowa dostrzeżono w/w konwój, w stronę którego niezwłocznie się skierowano. O 17:08 Otto von Bülow nakazał zanurzyć okręt na peryskopową z zamiarem wykonania skrytego podejścia. Godzinę później na zmierzającym w kierunku celu U 404 zarejestrowano odgłos detonacji trzech torped a sześć minut później detonacje bomb głębinowych. Po mającym miejsce o 20:15 wynurzeniu rozpoczęto śledzenie konwoju, w oczekiwaniu na dogodny do przeprowadzenia ataku moment. Tuż po północy następnego dnia (kwadrat marynarki AK 9876) rozpoczęto podejście w wynurzeniu, zamierzając zaatakować grupę pięciu statków. O godzinie 00:16, w kierunku tankowca i trzech nakładających się na siebie sylwetek frachtowców wystrzelono trzy torpedy, z których jedna trafiła i uszkodziła należący do norweskiego armatora Jørgen P. Jensen z Arendal tankowiec Marit II (7.417 ton)**, który jednak o własnych siłach zdołał dotrzeć do kanadyjskiego portu St. Johns. Siedem minut po tym ataku ze względu na rozbłyski pocisków świetlnych schowano się pod wodą, gdzie przebywano do 01:31, kiedy to z powrotem powrócono na powierzchnię przeszukując miejsce ataku w poszukiwaniu uszkodzonych jednostek (według obserwacji von Bülowa zatopiono tankowiec i uszkodzono frachtowiec o tonażu ca. 6.000 ton). Wkrótce potem na U 404 wystąpiły problemy z silnikami diesla, po których usunięciu w godzinach porannych o 09:25 ponownie nawiązano kontakt z konwojem, rozpoczynając jego śledzenie w oczekiwaniu na zapadnięcie ciemności. W trakcie jego trwania o 15:32 dwoma strzałami z działa zatrzymano czteromasztowy portugalski szkuner, który po sprawdzeniu papierów puszczono wolno w dalszy rejs. Wieczorem o 19:50 (kwadrat marynarki BD 2464) U 404 został wykryty i zmuszony do alarmowego zanurzenia oraz pobytu pod wodą do 23:05 przez wrogi eskortowiec zidentyfikowany jako niszczyciel. O 04:28 dwunastego września (kwadrat marynarki BD 2744) z pomostu okrętu von Bülowa dostrzeżono przebywający w pobliżu okręt podwodny typu VII (był nim U 584) oraz rozbłyski pocisków świetlnych nad ściganym konwojem. Półtorej godziny później (kwadrat marynarki BD 1994) rozpoczęto podejście w celu wykonania ataku na dostrzeżoną grupę dziesięciu jednostek. O 06:17 w kierunku czterech nakładających się na siebie sylwetek statków z wyrzutni dziobowych wystrzelono trzy torpedy. Wkrótce potem ze względu na jasną noc oraz dobrą widoczność Otto von Bülow zanurzył swój okręt na peryskopową. W trakcie wykonywania tego manewru zarejestrowano odgłos trzech trafień oraz dźwięki charakterystyczne dla pękających grodzi, co z kolei dało dowódcy powód do zgłoszenia zatopienia dwóch frachtowców – jednego o tonażu ca. 6.000 ton i drugiego o tonażu ca. 5.000 ton W rzeczywistości z wystrzelonych trzech torped tylko jedna okazała się być celna trafiając należący do norweskiego armatora John P. Pedersen & Son z Oslo tankowiec Daghild (9.272), który o własnych siłach zdołał dotrzeć do szkockiego portu St. Johns. O 08:45 przed dziobem okrętu ponownie dostrzeżono konwój, za którym to następnie podążono. Godzinę później nadano do dowództwa meldunek o następującej treści:
„(?) 2.) 10/9 noc, zatopiono tankowiec 6.000 ton, kolejne trafienie zaobserwowane 3.) 12/9 noc trzy pojedyncze strzały do frachtowców. 2 razy 6.000 i jeden 5.000 ton. 3 trafienia. 2 zatonięcia słyszane (...).”.
Tego samego dnia na okręcie odebrano też dwie pochodzące z BdU depesze o następujących treściach:
- 11:26 - „Grupa Vorwärts brawo, zniszczyć konwój.”,
- 13:20 – „Grupa Vorwärts, trzymać dyscyplinę w meldunkach, co będzie pomocne dla ściągnięcia pozostałych okrętów. Nie zatapiać żadnych jednostek żaglowych, gdyż w większości są one Portugalskie. Zachować umiar przy podawaniu tonażu, szczególnie w nocy. Stare motto „Solidna firma”.”.
W godzinach wieczornych, tuż przed dziewiętnastą musiano uciekać przed nadpływającym niszczycielem, którego następnie zgubiono w szkwale deszczowym, w którym też o 19:35 (kwadrat marynarki BD 4241) utracono kontakt wzrokowy z konwojem. Dziesięć minut później, po przejściu szkwału U 404 został zmuszony do wykonania alarmowego zanurzenia w ucieczce przed nadpływającym niszczycielem oraz korwetą, które następnie po uzyskaniu kontaktu rozpoczęły trwające dwie godziny polowanie. W trakcie pobytu w zanurzeniu hydroakustyk nawiązał kontakt ze słabnącym echem oddalającego się konwoju, który ostatecznie utracono o 01:00 następnego dnia. Trzynastego września o 11:10 (kwadrat marynarki BC 6381) przebywający na pomoście U 404 wachtowi zameldowali o zauważeniu samotnego statku, w stronę którego niezwłocznie się skierowano. Ze względu na ponowne problemy techniczne z silnikami diesla jakie wystąpiły wkrótce potem przerwano pościg za nieprzyjacielem. Przez cały 13 i 14 września borykający się wciąż z problemami technicznym okręt von Bülowa próbował odszukać konwój ON.127, rejestrując jedynie odległe kontakty akustyczne eksplodujących bomb głębinowych czy pracującego azdyku. Tuż po północy 15 września BdU nakazało okrętom grupy Vorwärts zakończyć operację konwojową i skierować się do punktu spotkania z podwodnym tankowcem. Tego samego dnia, w związku z w/w problemami Otto von Bülow nadał do dowództwa depeszę o następującej treści:
„Zapotrzebowanie na części zamienne: 2 głowice cylindrów, 7 grzybków zaworów wraz z gniazdami, jeden kompletny zawór wydechowy.”.
Następnego dnia o 07:05 w kwadracie BC 9395 wymieniono się sygnałami rozpoznawczymi z napotkanym U 96. Trzynaście godzin później o 20:00 U 404 dotarł na miejsce spotkania z podwodnym tankowcem, gdzie natknął się na oczekujące także na niego: U 96, U 211, U 91, U 218, U 380, U 594, U 92, U 407 i U 411. O 21:20 dostrzeżono zbliżający się podwodny tankowiec, którym był U 461. Jeszcze tego samego dnia o 23:00 z U 92 pobrano jedną pokrywę cylindra a siedemnastego września o 10:30 tym razem z U 594 głowicę cylindra oraz części zamienne. Dzięki pozyskanym w ten sposób podzespołom, w trakcie oczekiwania na swoją kolejkę na pobyt przy burcie podwodnego tankowca obsada maszynowni U 404 mogła przystąpić do naprawy szwankujących diesli. 18 września o 18:10 tym razem z U 411 pobrano kolejna partię części zamiennych. Następnego dnia pomiędzy 18:00 a 20:00 (kwadrat marynarki BC 9353) okręt von Bülowa pobrał z U 461 prowiant na 14 dni oraz przekazał na jego pokład o MtrGfr Lautricha. Dwudziestego września pomiędzy 10:20 a 15:00 (kwadrat marynarki BC 9328) zakończono operację uzupełnia zapasów, pobierając z podwodnego tankowca 55m3 paliwa. W trakcie trwania tej operacji o 12:00 główny mechanik zameldował o przywróceniu pełnej sprawności obu silnikom. Prawie dwie godziny po rozstaniu się z U 461 z pomostu okrętu von Bülowa dostrzeżono płynący samotnie statek, w stronę którego niezwłocznie się skierowano. O 21:10 po zidentyfikowani celu jako portugalskiego frachtowca Alferraede zatrzymano go a następnie sprawdzono jego papiery oraz manifest pokładowy. Po stwierdzeniu, że płynie on z Glasgow do Lizbony z ładunkiem papieru, pozwolono mu kontynuować dalej rejs. 22 września o 18:00 zajęto nową pozycję w linii dozoru, która przypadała na kwadrat BC 3462. Dwa dni później 24 września o godzinie 19:15 (kwadrat marynarki AK 5797) nawiązano kontakt wzrokowy z dwukominową jednostką w stronę której niezwłocznie się skierowano, rozpoczynając następnie bezskuteczny pościg. 25 września o godzinie 00:45 nawiązano kontakt z meldowanym dwa dni wcześniej przez U 380 konwojem RB.1. Ze względu na jasną noc, uniemożliwiającą atak na powierzchni Otto von Bülow zarządził zanurzenie na peryskopową. Prawie sześć godzin później o 06:08 U 404 znalazł się na pozycji przed konwojem. Wkrótce potem hydroakustyk zameldował o przepływających w pobliżu dwóch jednostkach eskorty. Ponieważ podczas przeprowadzonej przez peryskop obserwacji akwenu nie dostrzeżono konwoju o godzinie 08:10 Otto von Bülow zarządził wynurzenie i pościg za nieprzyjacielem, który ułatwiały mu sygnały naprowadzające nadawane przez U 595. O 17:00 z eksploatacji na dwie i pół godziny został wyłączony szwankujący bakburtowy silnik diesla. Następnego dnia o 09:25 (kwadrat marynarki AL 4565) z pomostu U 404 ponownie dostrzeżono poszukiwany konwój. Kwadrans później okręt von Bülowa zszedł na peryskopową z zamiarem zaatakowania dostrzeżonego niszczyciela oraz frachtowca, który został jednak udaremniony przez mgłę i duże fale. Minutę po mającym miejsce o 10:12 wynurzeniu musiano schowano się pod wodę zaraz po tym jak wachtowi dostrzegli po stronie sterburty frachtowiec. O 10:35 (kwadrat marynarki AL 5472) w trakcie prowadzonej przez peryskop obserwacji otaczającego okręt akwenu Otto von Bülow oprócz frachtowca dostrzegł też dwukominowy niszczyciel, w kierunku którego minutę później z wyrzutni nr I, II i IV nakazał odpalić salwę trzech torped, rejestrując dwa trafienia a jakiś czas później kolejne (to ostatnie dało mu powód do zgłoszenia prawdopodobnego zatopienia przebywającego w pobliżu frachtowca). W rzeczywistości z wystrzelonych trzech torped celne okazały się jedynie dwie, które zatopiły brytyjski niszczyciel HMS Veteran (1.120 ton), wraz z którym na dno poszła cała jego załoga oraz 78 rozbitków z zatopionych wcześniej dwóch frachtowców Boston (U 216) i New York (U 96). 27 września o 17:30 na pokładzie U 404 odebrano pochodzącą z BdU depeszę o następującej treści:
„U 253, U 620, U 610, U 442, U 619, U 382, U 404, U 257, U 216, U 575, U 584, U 753 i U 254 utworzyć grupę Luchs. W następującej kolejności z prędkością marszową obsadzić linię dozoru od AK 6653 do AL 7894.”.
Dwa dni później 29 września o godzinie 16:00 zajęto przypadającą na kwadrat AL 7156 pozycję w zgrupowaniu. Prawie trzy godziny później o 18:44 w dalszej odległości od okrętu zarejestrowano detonacje ca. 34 sztuk bomb głębinowych. Tego samego dnia odebrano też kolejną depeszę z dowództwa o następującej treści:
„U 410, U 404, U 216, U 584 utworzyć grupę Letzte Ritter i obsadzić w następującej kolejności linię dozoru do AL 7157 do 7468.”.
30 września o godzinie 07:00 zajęto przypadającą na kwadrat AL 7190 pozycję w linii dozoru, rozpoczynając następnie jej przemierzanie w poszukiwaniu wroga. Dwa dni później 1 października o 16:15 na U 404 odebrano depeszę z BdU z rozkazami o następującej treści:
„Grupa Letzte Ritter rozwiązana. Bülow i Deecke swoboda manewrów.”.
Następnego dnia o 16:00 w poszukiwaniu wroga rozpoczęto kwadratu BD 3266 płynąc kursem NO-SW. Cztery dni później 6 października w związku z brakiem jakiegokolwiek kontaktu Otto von Bülow zarządził rozpoczęcie rejsu powrotnego do bazy. 8 października o 08:50 (kwadrat marynarki BE 8378) rozpoczęto podwodny marsz, w trakcie którego trwania o 12:05 (kwadrat marynarki BE 8622) uzyskano kontakt akustyczny, który po wynurzeniu na peryskopową i zidentyfikowaniu go przez peryskop okazał się być płynącym w znacznej odległości konwojem. Po mającym miejsce o 16:07 wynurzeniu Otto von Bülow nadał meldunek o kontakcie z wrogiem, po czym kontynuował dalej marsz do bazy. Pięć dni później 13 października o godzinie 07:55 U 404 w punkcie Pt.483 spotkał się z przerywaczem zagród minowych, w eskorcie którego o 11:00 zawinął do St. Nazaire, kończąc trwający ponad siedem tygodni patrol (52 dni). W trakcie jego trwania okręt przepłynął 7.557 mil morskich na i pod powierzchnią.
** Marit II, który przetrwał wojnę i 13 września 1946 roku w trakcie rejsu z Curacao do Nowego Jorku w silnym huraganie przełamał się na dwie części, po czym poszedł na dno. Na skutek tej katastrofy zginęło 12 członków jego załogi w tym kapitan oraz płynąca w charakterze pasażera jego małżonka.
20.10.1943 w uznaniu zasług za bojowe przeprowadzenie trzech ostatnich patroli Otto von Bülow został odznaczony Krzyżem Rycerskim Żelaznego Krzyża.
Patrol 5 (21.12.1942 – 06.02.1943)
21.12. U 404 pod dowództwem Otto von Bülowa o godzinie 16:37 opuścił St.Nazaire, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na wodach Północnego Atlantyku. Wkrótce po wyjściu na redę doszło do spotkania z przerywaczem zagród minowych, w eskorcie którego skierowano się w stronę punktu Pt.438, który osiągnięto o 20:50. Tam po pożegnaniu się z eskortą rozpoczęto indywidualny marsz w stronę wyznaczonego rejonu operacyjnego. Następnego dnia o 08:07 (kwadrat marynarki BF 8321) U 404 rozpoczął podwodny marsz wychodząc na powierzchnię dopiero po zapadnięciu zmroku. Sześć dni później 28 grudnia o godzinie 13:05 na pokładzie jednostki von Bülowa odebrano pochodzącą z BdU depeszę o rozkazami o następującej treści:
„Następujące okręty utworzą grupę Falke i obsadzą od 31 grudnia, godziny 04:00 linię dozoru od AL 4882 do 9785. Kolejność: U 357, U 444, U 167, U 384, U 525, U 563, U 404, U 333, U 706, U 257, U 71, U 441.”.
30 grudnia o 22:30 zajęto przypadającą na kwadrat AL 8517 pozycję w linii dozoru, przystępując następnie do jej przemierzania w poszukiwaniu wroga. Pierwszego stycznia na okręcie doszło do uszkodzenia anteny radaru Fu.M.B., w której to pękły cztery izolatory dipoli antenowych. Trzy dni później 4 stycznia o 12:26 (kwadrat marynarki BE 1661) doszło do spotkania i wymiany sygnałami rozpoznawczymi z napotkanym U 333. Godzinę później U 404 wykonał alarmowe zanurzenie przed dostrzeżonym na kursie 20˚ wrogim niszczycielem. Po mającym miejsce o 14:25 wynurzeniu z dużą prędkością podążono kursem jakim oddaliła się wroga jednostka licząc na to, że może uda się przechwycić wrogi konwój. Po bezskutecznych próbach zlokalizowania nieprzyjaciela o 17:48 Otto von Bülow zakończył jego poszukiwania uznając, że miał do czynienia tylko z pojedynczym niszczycielem. 7 stycznia w południe zajęto nową pozycję w zgrupowaniu, która tym razem przypadała na kwadrat AK 6368. W tym też okresie zgrupowanie Falke opłynęły trzy nie wykryte przez nikogo konwoje: ON.158 (grupa eskortowa C4), ON.159 (grupa eskortowa B2) i ON.160 (grupa eskortowa C2), którym to brytyjska admiralicja wiedząc z przechwyconych i odszyfrowanych depesz Enigmy o miejscu zgrupowania U-bootów zmieniła trasy marszu. Trzy dni później 10 stycznia (kwadrat marynarki AJ 6334) płynący na powierzchni U 404 o godzinie 12:30 został zmuszony do alarmowego zanurzenia i pobytu pod wodą do 13:32 przez wrogi samolot zidentyfikowany jako łódź latająca Sunderland. Następnego dnia o 14:46 w kwadracie AK 6199 nawiązano kontakt wzrokowy z grupą trzech statków, w których stronę niezwłocznie się skierowano a które to wkrótce potem zidentyfikowano jako neutralne szwedzkie jednostki. Szesnastego stycznia o godzinie 08:00 okręt von Bülowa zajął nową, przypadającą na kwadrat AL 1786 pozycję w zgrupowaniu. Trzy dni później 19 stycznia o 16:01 odebrano pochodzącą z BdU depeszę o rozkazami następującej treści:
„Grupa Falke rozwiązana. Utworzyć grupę Landsknecht. U 187, U 267, U 632, U 631, U 444, U 384, U 404, U 456, U 333, U 614, U 584, U 257, U 71, U 572, U 402, U 465, U 553, U 609 i U 262 dnia 24.01., godzina 00:00 przebywać w linii dozoru od AL 4447 > BE 2136. Cisza radiowa do czasu nadania ważnego taktycznego meldunku. Kontakty z samolotami meldować tylko wtedy, gdy w pobliżu przebywa konwój. Dokładnie przeszukiwać wyznaczone rejony. Nie nudzić się podczas obserwacji. Wkrótce ponownie nadejdą lepsze czasy.”.
Zgodnie z tym poleceniem 24 stycznia o godzinie 08:30 U 404 zajął wyznaczoną mu pozycję w zgrupowaniu, która przypadała na kwadrat AL 4887. Cztery dni później 28 stycznia odebrano kolejną depeszę z dowództwa z rozkazami o następującej treści:
„Grupa Landsknecht, linia dozoru rozwiązana. Bülow obsadzić BF 2510. Od czerwca 1941 nie operował tam żaden U-boot. Niespodziewane pojawienie się może przynieść duży sukces. Pozostać niewyrytym.”.
Dnia 30 stycznia o godzinie 13:35 w kwadracie AL 9755 U 404 ponownie spotkał się z U 333, z którego to pobrał pozoratory Bold, których przez przeoczenie podczas przygotowywania okrętu do wyjścia na patrol nie załadowano na pokład. Drugiego lutego o 15:08 (kwadrat marynarki BF 2434) z pomostu okrętu von Bülowa zaobserwowano błyski latarni Wolfs Rock. Tego samego dnia o 23:21 (kwadrat marynarki BF 2432) przebywający w zanurzeniu U 404 został zepchnięty przez silny prąd na skały Seven-Stones-Riffe, w wyniku czego doznał uszkodzenia dziobowych sterów głębokości. Z powodu tego oraz innych drobniejszych uszkodzeń Otto von Bülow zaraz po wynurzeniu zmuszony był przerwać patrol i obrać kurs na bazę w St. Nazaire. Cztery dni później 6 lutego o godzinie 07:50 U 404 spotkał się w punkcie Pt.438 z przerywaczem zagród minowych, w eskorcie którego o 16:00 zawinął do St. Nazaire, kończąc trwający prawie siedem tygodni (47 dni) bezowocny patrol. W trakcie jego trwania okręt przepłynął 5.341 mil morskich na i pod powierzchnią.
Patrol 6 (21.03.1943 – 03.05.1943)
21.03. U 404 pod dowództwem Otto von Bülowa o godzinie 15:20 opuścił St.Nazaire, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na wodach Północnego Atlantyku. Prawie godzinę później o 16:12 na redzie doszło do spotkania z przerywaczem zagród minowych, w eskorcie którego skierowano się w stronę punktu Pt.438, po osiągnięciu którego, co miało miejsce o 21:10 rozpoczęto indywidualny marsz w stronę wyznaczonego rejonu operacyjnego. Sześć dni później 27 marca o 20:55 (kwadrat marynarki BF 5735) na okręcie von Bülowa odebrano pochodzący z samolotu dalekiego zwiadu meldunek o kontakcie z wrogim konwojem, którym był SL.126 (osłaniany najprawdopodobniej przez 39 Grupę Eskortową), w stronę którego niezwłocznie się skierowano. Następnego dnia o godzinie 08:10 w kwadracie BE 9118 U 404 spotkał się z U 267, co obaj dowódcy wykorzystali do omówienia metod wspólnego poszukiwania wroga, którego ostatnia znana pozycja według meldunku z 22:12 to kwadrat CF 3385. O 13:45 (kwadrat marynarki BE 9185) wykonano alarmowe zanurzenie przed nadlatującym dwusilnikowym samolotem, po czym pozostano pod wodą do 14:18. Prawie trzy godziny później o 17:08 (kwadrat marynarki BE 5951) ponownie musiano wykonać alarmowe zanurzenie, tym razem przed nadpływającym niszczycielem, który w wykonanym następnie ataku zrzucił sześć bomb głębinowych, które na szczęście dla okrętu detonowały na bezpiecznym dla niego dystansie. Po wynurzeniu, w oparach mgły dostrzeżono sylwetkę eskortowca, którego to następnie udało się wyminąć idąc na powierzchni. Prawie sześć godzin później o 23:04 (kwadrat marynarki BE 5653) z pomostu U 404 zarejestrowano odgłos oraz błysk detonacji torped, które znalazły drogę do celu (sprawcą ataku w wyniku którego trafione zostały dwie jednostki był U 662). Szesnaście minut później zaobserwowano też wrogi konwój nad którym to rozbłysły pociski świetlne. O 23:40 rozpoczęto podejście w celu zaatakowania idącego na czele kolumny statku, w stronę którego 4 minuty później z wyrzutni nr IV odpalono torpedę FAT. Wkrótce potem U 404 został dostrzeżony a następnie ostrzelany przez znajdujące się najbliżej jednostki, w wyniku czego musiał wykonać alarmowe zanurzenie. W trakcie jego trwania na okręcie zarejestrowano odgłos trafienia na jednym ze statków, którym był należący do brytyjskiego armatora Royal Mail Lines Ltd. z Londynu frachtowiec Nagara (8.791 ton), który to na skutek tego odniósł poważne uszkodzenia ale utrzymał się na powierzchni (podczas próby doprowadzenia go przez holownik marynarki HMS Dexterous do najbliższego portu ten 4 kwietnia poszedł na dno). Po wynurzeniu, które miało miejsce dwadzieścia sześć minut po północy następnego dnia obrano kurs 30˚ rozpoczynając pościg za SL.126. Dwadzieścia cztery minuty później U 404 został oświetlony pociskami świetlnymi przez wrogi niszczyciel, w ucieczce przed którym zmuszony był wykonać alarmowe zanurzenie. Wkrótce potem wroga jednostka przystąpiła do poszukiwań, podczas których zrzuciła pięć bomb głębinowych. Po ponownym pojawieniu się na powierzchni, co miało miejsce o 02:09 ponownie rozpoczęto pościg za konwojem, który został przerwany o 06:27 (kwadrat marynarki BE 6172), kiedy to po raz drugi musiano uciekać pod wodę przez nieprzyjacielskim niszczycielem, który oświetlił okręt pociskami świetlnymi. Trzynaście minut później okręt von Bülowa z powrotem pojawił się na powierzchni a chwilę później z jego pomostu dostrzeżono sylwetkę znajdującego się w pobliżu dużego statku, w kierunku którego o 06:43 z wyrzutni nr III odpalono torpedę FAT. Ze względu na konieczność wykonania alarmowego zanurzenia w ucieczce przed zamierzającym wykonać taranowanie kolejnym statkiem nie zaobserwowano jednak skutków ataku, rejestrując jedynie odgłos detonacji. Trafioną jednostką okazał się być należący do brytyjskiego armatora Hain SS Co. z Londynu frachtowiec Empire Bowman (7.031 ton), który w wyniku tego, w ciągu kilku minut poszedł na dno. Po mającym miejsce godzinę później wynurzeniu obrano kurs 50˚, kontynuując dalej pościg za wrogiem. O 08:28 (kwadrat marynarki BE 6149) ponownie nawiązano kontakt z konwojem o którym zameldowano dowództwu. Tego samego dnia o 15:40 na polecenie BdU zakończono operację przeciwko SL.126. Piątego kwietnia o godzinie 18:53 na pokładzie U 404 odebrano depeszę z dowództwa z rozkazami o następującej treści:
„W w/w kolejności przebywają: U 188, U 257, U 86, U 615, U 267, U 404, U 662, U 571, U 613 jako grupa Adler dnia 07.04. godzina 08:00 w linii dozoru od AJ 5693 do AK 7174. Kurs 210˚, przez około 100 mil morskich.”.
Trzy dni później (08.04.), o 10:00 osiągnięto przypadającą na kwadrat AJ 6361 pozycję w linii dozoru, gdzie natknięto się na gęstą mgłę, która uniemożliwiła prowadzenie jakiejkolwiek obserwacji. Tego samego dnia o 17:26 odebrano kolejną depeszę z dowództwa z instrukcjami o następującej treści:
„Jako nowa grupa Adler przebywają: U 188, U 257, U 84, U 615, U 267, U 404, U 662, U 571, U 613, U 71, U 108, U 438, U 258, U 413, U 381, U 618 dnia 11 kwietnia w linii dozoru od AK 7257 > BD 1959.”.
Głównym celem w/w grupy w tym okresie był osłaniany przez Grupę Eskortową B3 konwój HX.232. W trakcie poszukiwania w/w wroga 10 kwietnia o godzinie 13:56, przebywający w kwadracie AK 4768 U 404 nawiązał w kontakt z kolejnym konwojem, którym był osłaniany przez Grupę Eskortową B4 konwój ON.176, o którym to niezwłocznie zameldowano dowództwu. O 15:20 podążający za nieprzyjacielem okręt von Bülowa przeprowadził krótką rozmowę przy pomocy lampy sygnałowej z przebywającym w pobliżu U 84. Prawie dwie godziny później o 17:05 U 404 został wykryty przez jeden z niszczycieli, przed którym kwadrans później uciekł pod wodę wykonując alarmowe zanurzenie. O 17:45 w pobliżu okrętu poczęły detonować pierwsze bomby głębinowe, których do czasu zakończenia polowania naliczono łącznie 50 sztuk. Po mającym miejsce o godzinie 00:45 wynurzeniu (kwadrat marynarki AK 7136) na polecenie dowódcy obrano kurs 235˚, rozpoczynając ponowne poszukiwanie konwoju z którym to w międzyczasie utracono kontakt. O 12:34 (kwadrat marynarki AJ 9676) z pomostu okrętu von Bülowa dostrzeżono smugę dymu i niszczyciel, przed którym następnie schowano się pod wodą. Wkrótce potem wroga jednostka przepłynęła na dużej prędkości nad zanurzonym okrętem nie wykonując jednak żadnego ataku. Po mającym miejsce o 14:48 wynurzeniu ponownie uzyskano kontakt z konwojem, przystępując następnie do jego śledzenia, podczas którego o 18:00 w kwadracie AJ 9862 napotkano U 257. Półgodziny później idący wciąż na powierzchni U 404 został wykryty i zmuszony do alarmowego zanurzenia oraz pobytu pod wodą do 19:10 przez wrogi samolot. Po wynurzeniu ponownie uzyskano kontakt z ON.176 a prawie trzy godziny później o 22:00 (kwadrat marynarki BC 2213) dostrzeżono sylwetkę statku, w kierunku którego następnie się skierowano. W mającym miejsce już 12 kwietnia o godzinie 01:30 (kwadrat marynarki BC 3149) ataku w stronę grupy statków, wystrzelono cztery torpedy:
- z wyrzutni nr I (Pi 2) do statku o tonażu ca. 5.000 ton, detonacja na innym celu,
- z wyrzutni nr II (Pi 2) do statku o tonażu ca. 8.000 ton, prawdopodobne trafienie,
- z wyrzutni nr IV (FAT) do statku o tonażu ca. 6.000 ton, trafienie,
- z wyrzutni nr III (Pi 2) do statku o tonażu ca. 8.000 ton, prawdopodobne trafienie,
co z kolei dało Otto von Bülowowi asumpt do zgłoszenia zatopienia dwóch jednostek i uszkodzenia kolejnej. W rzeczywistości podczas tego ataku trafiony został tylko należący do brytyjskiego armatora Furness, Withy & Co. Ltd. z Londynu frachtowiec Lancastrian Prince (1.914 ton), który w wyniku tego poszedł na dno. Cztery minuty po tym ataku wykonano alarmowe zanurzenie, uciekając pod wodę przed nadpływającym niszczycielem. O 02:00 U 404 z powrotem znalazł się na powierzchni rozpoczynając pogoń za konwojem. Ponad dwie godziny później o 04:16 (kwadrat marynarki BC 3149) nawiązano kontakt z grupą statków oraz okrętem eskorty, w stronę których niezwłocznie się skierowano. Trzynaście minut później okręt von Bülowa został wykryty i zmuszony do wykonania alarmowego zanurzenie na głębokość A+60 (140 metrów) przez nieprzyjacielski eskortowiec, który wkrótce potem przystąpił do polowania z wykorzystaniem bomb głębinowych (w trakcie jego trwania kilkakrotnie wystrzelono pozoratory Bold). Po mającym miejsce o godzinie 09:00 wynurzeniu zaniechano dalszego pościgu, po czym skierowano się na spokojniejsze wody w celu usunięcia uszkodzeń powstałych od bliskich detonacji bomb głębinowych . Trzynastego kwietnia o 16:23 na pokładzie U 404 odebrano następną depeszę z dowództwa z rozkazami o następującej treści:
„Jako nowa grupa Meise przebywają od 14.04., godziny 10:00 w linii dozoru od AJ 9777 przez BC 3579 do 3679: U 267, U 257, U 188, U 71, U 84, U 613, U 404, U 571, U 415, U 413, U 598, U 438, U 662, U 381, U 618, U 108, U 258 i U 610.”.
Tego samego dnia o godzinie 22:20 osiągnięto wymienioną w rozkazach pozycję w zgrupowaniu, która w przypadku jednostki von Bülowa przypadała na kwadrat BC 3264,. 14 kwietnia o 11:00 osiągnięto nową pozycję, przypadającą tym razem na kwadrat BC 3476. Tego samego dnia o 15:50 (kwadrat marynarki BC 3457) U 404 został zmuszony do alarmowego zanurzenia i pobytu pod wodą do 16:34 przez wrogą łódź latającą, która w wykonanym następnie ataku zrzuciła serię trzech bomb głębinowych. Pięć dni później 19 kwietnia o 05:00 zajęto nową pozycję, która przypadała na kwadrat AJ 9856. Tego samego dnia o 16:00 wykonano alarmowe zanurzenie przed nadlatującą łodzią latającą, która w wykonanym następnie ataku zrzuciła cztery bomby głębinowe. Następnego dnia o 10:45 na pokładzie U 404 odebrano kolejną depeszę z dowództwa z rozkazami o następującej treści:
„Bülow, Rahe, Baberg i Uphoff oddzielić się od grupy Meise, po czym skierować się do BC 63.”.
Dwudziestego pierwszego kwietnia o 12:11 odebrano następną depeszę z rozkazami o następującej treści:
„U 404, U 257, U 618, U 84, U 584, U 168, U 270, U 260, U 92, U 628, U 707, U 358, U 264, U 614, U 226 jako nowa grupa Specht, dnia 22.4 przebywać w linii dozoru od BD 1752 do 7455. U 662 i U 630 przedłużą zgrupowanie o 20 mil morskich na północ. Kierujący się na wschód konwój spodziewany jest 22.4.”.
W/w konwojem był osłaniany przez Grupę Eskortową C1 konwój SC.127, który nie wykryty przez żaden z okrętów przepłynął spokojnie przez lukę jak istniała pomiędzy zgrupowaniami Meise i Specht. Dwudziestego trzeciego kwietnia o 20:20 (kwadrat marynarki BC 3698) na pokładzie U 404 odebrano pochodzący z U 191 meldunek o kontakcie z nieprzyjacielskim konwojem w AK 0165, w stronę którego niezwłocznie się skierowano. Wykrytym nieprzyjacielem był osłaniany przez Grupę Eskortową C2 konwój ON.179. Tuż po północy następnego dnia osiągnięto przypadający na kwadrat AK 4844 zakładany przez von Bülowa punkt przechwycenia konwoju nie napotykając tam jednak wroga. Dwudziestego piątego kwietnia o 04:43 (kwadrat marynarki AK 4875) z pomostu U 404 dostrzeżono jeden długi cień, w kierunku którego niezwłocznie się skierowano. Sześć minut później zauważono trzy kolejne cienie o których zameldowano dowództwu. Wykrytymi jednostkami okazała się być brytyjska 5 Grupa Wsparcia, składająca się z: lotniskowca eskortowego HMS Bitter oraz trzech niszczycieli: HMS Pathfinder, HMS Obdurate i HMS Opportune, którą to admiralicja brytyjska skierowała w ten rejon w celu wzmocnienia eskorty konwoju ON.179. Wkrótce po nadaniu meldunku U 404 rozpoczął skryte podejście w stronę największego celu tj. lotniskowa eskortowego HMS Bitter, którego Otto von Bülow zidentyfikował jako amerykański USS Ranger. O 08:16 (kwadrat marynarki AK 4729) wrogi lotniskowiec wykonał zwrot na bakburtę a minutę później w jego kierunku odpalono salwę trzech torped. O 08:19 w stronę tego samego celu odpalono jeszcze dwie kolejne torpedy a 08:24 na U 404 zarejestrowano odgłos czterech głośnych detonacji. Przeprowadzona trzy minuty później obserwacja celu przez peryskop pozwoliła na dostrzeżenie dwóch słupów ognia. Wkrótce potem hydroakustyk zameldował o odbieraniu odgłosów licznych trzasków i wstrząsów, które według oceny dowódcy oznaczały koniec trafionej jednostki. W rzeczywistości na skutek obu ataków nie zatonęła bądź została trafiona żadna jednostka. Po oddaleniu się z miejsca ataku i wynurzeniu o „sukcesie” niezwłocznie zameldowano dowództwu. Następnego dnia na pokładzie U 404 odebrano skierowaną bezpośrednio do Otto von Bülowa depeszę o następującej treści:
„W podziękowaniu za Pańską zaszczytną służbę w walce o przyszłość naszego Narodu wręczam Panu jako 234 żołnierzowi Wehrmachtu Liście Dębu do Krzyża Rycerskiego Żelaznego Krzyża.”.
Tego samego dnia o 21:15 okręt von Bülowa spotkał się w kwadracie AK 8759 z podwodnym tankowcem U 487, z którego kwadrans później rozpoczął pobieranie 12m3 paliwa potrzebnego na marsz powrotny do bazy. 3 maja o godzinie 16:10 U 404 spotkał się w kwadracie BF 6492 z eskortą, w towarzystwie której o 21:45 dotarł do St. Nazaire, kończąc trwający ponad sześć tygodni patrol (43 dni). Podczas jego trwania okręt przepłynął 6.442 mile morskie na i pod powierzchnią.
19.07.1943 obowiązki dowódcy U 404 zdał KK Otto von Bülow, który objął następnie stanowisko dowódcy stacjonującej w bazie w Danzig 23 Flotylli U-bootów. Na jego miejsce nowym dowódcą okrętu został, były dowódca szkolnej jednostki U 62 OL Adolf Schönberg.
Patrol 7 (24.07.1943 – 28.07.1943)
24.07. U 404 pod dowództwem Adolfa Schönberga opuścił St. Nazaire, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na wodach Północnego Atlantyku. Jeszcze tego samego dnia o 23:57 na okręcie odebrano pochodzącą z FdU West depeszę z rozkazami o następującej treści:
„U 404 wracać na redę zewnętrzną.”.
Stosując się do tego polecenia Adolf Schönberg z nakazał skierować okręt z powrotem w stronę St. Nazaire. Następnego dnia o 15:07 dowództwo 6 Flotylli U-bootów nadało do U 404 depeszę, z rozkazami o następującej treści:
„U 404 dołączyć do konwoju z U 667. Konwój przebywa 26.07. godzina 12:00 w punkcie Pt.438.”.
26 lipca na okręcie Schönberga odebrano pochodzącą tym razem z dowództwa FdU West depeszę z instrukcjami o następującej treści:
„U 614 i U 404 utworzyć mini konwój. Dowodzi U 614. Wymarsz przez BF 4830 do BE 83. Punkt spotkania godzina 12:00 BF 5895.”.
Dwa dni później, 28 lipca o godzinie 11:07 przebywający aktualnie w kwadracie BF 4881 U 404 został wykryty a następnie zmuszony do alarmowego zanurzenia przez wyposażony w radar amerykański bombowiec B-24 Liberator z 4th A/S Sqn. USAAF. Ponieważ na skutek zacięcia się mechanizmu zrzutowego bomb nie udało się zrzuć w ślad za zanurzającym się okrętem bomb głębinowych dowódca samolotu Major Stephen McEllroy postanowił poczekać na moment jego ponownego wynurzenia aby wtedy podjąć drugą próbę jego zaatakowania. O 15:17 przy pomocy radaru ponownie wykryto jednostkę Schönberga w stronę której niezwłocznie się skierowano. Tym razem U 404 przywitał zbliżającą się maszynę ogniem z broni przeciwlotniczej ale pomimo uzyskania trafień w jej kokpit oraz jeden z silników ta zdołała wykonać drugi atak zrzucają w ślad za zanurzającym się okrętem Schönberga osiem bomb głębinowych. Wkrótce potem ze względu na odniesione uszkodzenia amerykańska maszyna obrała kurs powrotny na bazę. Ponad dwie godziny później o 17:45 kolejny amerykański bombowiec B-24 Liberator należący do tego samego dywizjonu nawiązał kontakt z okrętem Schönberga a następnie przeprowadził dwa ataki, w wyniku których także i on odniósł uszkodzenia i musiał wracać do bazy. W trakcie tych ataków U 404 nadał do dowództwa depeszę o następującej treści:
„BF 47 zostałem zaatakowany przez samolot.”.
Oba taki w wykonaniu amerykańskiej maszyny obserwował przebywający w pobliżu brytyjski B-24 Liberator „BZ781” z 224/W Sqn. RAF, który wkrótce potem także zaatakował U 404, w wyniku czego ten poszedł na dno wraz z całą liczącą 51 osób załogą. Także i tym razem artylerzystom z okrętu Schönberga udało się uszkodzić napastnika.
|
Członkowie załogi U 404 polegli w dniu 28.07.1943 (w kolejności alfabetycznej) |
|||
|
Nazwisko |
Imię |
Ranga |
Rok urodzenia |
|
Altvater |
Gerhard |
MaschGfr |
26.10.1924 |
|
Besser |
Walter |
MaschObGfr |
26.08.1923 |
|
Bey |
Günter |
ObFkMt |
09.05.1918 |
|
Bittkau |
Paul |
ObBtsMt |
28.03.1920 |
|
Blassen |
Hans |
MtrGfr |
12.04.1924 |
|
Borchardt |
Helmut-Paul-Bruno |
ObMechMt |
11.11.1916 |
|
Bousonville |
Albert |
MtrGfr |
13.11.1923 |
|
Brakel |
Heinrich-Richard |
ObMaschMt |
16.08.1915 |
|
Erdt |
Friedrich |
MtrObGfr |
16.02.1920 |
|
Fechtig |
Helmut |
MtrOGfr |
08.08.1923 |
|
Frank |
Walter |
ObStrm |
05.09.1915 |
|
Friedenstab |
Alfred |
MtrObGfr |
12.02.1919 |
|
Gärtner |
Karl |
MtrGfr |
18.01.1925 |
|
Geisler |
Joachim-Friedrich |
ObLt.z.S, |
13.12.1919 |
|
Hähle |
Karl-Heinz |
ObMaschMt |
18.06.1919 |
|
Hanusa |
Karl |
MechObGfr |
01.08.1923 |
|
Heckhoff |
Karl |
MaschGfr |
07.12.1922 |
|
Heinrich |
Karl-Heinz |
ObLt.z.S |
18.04.1913 |
|
Henke |
Heinz |
MtrObGfr |
21.05.1923 |
|
Jäke |
Georg |
ObMaschMt |
11.11.1919 |
|
Janßen |
Wilhelm |
MaschObGfr |
07.07.1920 |
|
Klasen |
Franz |
Lt.ing |
26.01.1916 |
|
Koch |
Heinz |
FkObGfr |
07.11.1922 |
|
Kohl |
Heinz-Günter |
MechObGfr |
01.08.1922 |
|
Kostrzewa |
Wilhelm |
MaschObGfr |
03.07.1921 |
|
Kümmet |
Willi |
Btsm |
30.09.1916 |
|
Kunze |
Walter |
FkMt |
13.11.1920 |
|
Ladwig |
Heinrich |
MtrObGfr |
25.01.1920 |
|
Lau |
Herbert |
Mtr |
18.04.1923 |
|
Lehnert |
Alfred |
MaschObGfr |
02.05.1923 |
|
Lorenz |
Alfred |
ObMaschMt |
30.10.1919 |
|
Lowack |
Friedrich |
MaschObGfr |
02.11.1923 |
|
Magerstädt |
Ewald |
MaschObGfr |
22.05.1922 |
|
Molka |
Horst |
FkObGfr |
20.10.1922 |
|
Neukirchen |
Karl |
BtsMt |
10.05.1918 |
|
Nickol |
Werner |
MaschObGfr |
27.03.1921 |
|
Ortmann |
Ruben |
MtrGfr |
16.09.1922 |
|
Panitz |
Gerhard |
MaschMt |
29.05.1922 |
|
Rademacher |
Heinrich |
MtrObGfr |
05.02.1921 |
|
Rhein |
Werner |
ObMasch |
27.01.1916 |
|
Rickert |
Harald |
MtrObGfr |
24.12.1922 |
|
Schönberg |
Adolf |
ObLt.z.S. |
07.08.1918 |
|
Schröter |
Kurt |
MaschObGfr |
22.10.1923 |
|
Schumann |
Heinz |
MaschMt |
24.11.1920 |
|
Spättmann |
Theodor |
MtrGfr |
03.06.1922 |
|
Stöhning |
Ernst |
MaschObGfr |
18.12.1923 |
|
Thiele |
Heinz |
MaschObGfr |
12.12.1921 |
|
Vagt |
Hans-Joachim |
Dr |
03.09.1914 |
|
Wechsler |
Hugo |
MtrObGfr |
24.09.1922 |
|
Wolf |
Helmut |
MaschObGfr |
13.10.1920 |
|
Bibliografia |
|
http://uboat.net |
|
www.ubootwaffe.net |
|
http://uboatarchive.net |
|
http://www.wlb-stuttgart.de/seekrieg/chronik.htm |
|
http://www.u-boot-archiv.de |
|
http://www.u-historia.com |
|
Blair Clay - Hitlera Wojna U-bootów tom I i II |
|
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die U-boot-Kommandanten tom 1 |
|
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Der U-Boot-Bau auf Deutschen Werften von 1935 bis 1945 tom 2 |
|
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Erfolge von September 1939 bis Mai 1945 tom 3 |
|
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Verluste von September 1939 bis Mai 1945 tom 4 |
|
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die Ritterkreuzträger der U-Boot-Waffe von 1939 bis Mai 1945 tom 5 |
|
Ritschel Herbert - Kurzfassung Kriegstagebücher Deutscher U-boote 1939 - 1945 Band 7 KTB U 375 - U 435 |
|
Rohwer Jürgen: Axis Submarine Successes 1939 – 1945 |
|
Trojca Waldemar - U-bootwaffe 1939-1945 cz. 1, 2, 3 |
|
Wynn Kenneth U-Boot-Operationen im Zweiten Weltkrieg Einsatzgeschichte U1-U510 tom 1 |
Poniżej herb U 404 i jego malowanie na kiosku (źródło: internet)
Poniżej: zdjęcie U 404 i jego załoga (źródło: internet).
Poniżej: zdjęcie HMS VETERAN, zdjęcie Lt. F.G. Rooper (fotografia A9726 z kolekcji Imperial War Museum).
.jpg)
