Z cyklu „U-bootwaffe” … cz. 36 - U 463 Typ XIV

U 463 Typ XIV
Stocznia:		Deutsche Werke AG, Kiel
Numer zamówienia:		294
Zamówienie:		15.08.1940
Położenie stępki:		08.03.1941
Wodowanie:		20.12.1941
Wcielenie do służby:		02.04.1942
Numer pocztowy:		M 41 387
Przebieg służby:
02.04.1942 – 31.07.1942			4 Flotylla U-bootów, Stettin (szkolenie załogi)
01.08.1942 – 31.10.1942			10 Flotylla U-bootów, Lorient (służba frontowa)
01.11.1942 – 16.05.1943			12 Flotylla U-bootów, Bordeaux (służba frontowa)
16.05.1943			Zatopiony bombami głębinowymi na wodach Zatoki Biskajskiej (pozycja 45.57N, 11.40 W) przez brytyjski bombowiec Handley Page Halifax (Sqn 58/R).
Dowódcy:
02.04.1942 – 16.05.1943			KK Leo Wolfbauer
Liczba patroli:				5
Zatopione/uszkodzone statki handlowe:				0/0
Zatopione/uszkodzone okręty wojenne:				0/0
Zestrzelone/uszkodzone samoloty:				0/0
Okres służby U 463 przed rozpoczęciem wykonywania patroli bojowych:
03.04. – 20.04.1942	Kiel/Deutsche Werke – wymiana gniazdek.
22.04. – 11.05.1942	Kiel – próby morskie w ramach miejscowego oddziału UAK.
13.05. – 28.05.1942	Danzig – próby w ramach miejscowego oddziału UAG I.
29.05. – 07.06.1942	Hela – szklenie w morzu w ramach Agru-Front.
10.06. – 19.06.1942	Gotenhafen – ćwiczenia taktyczne w ramach 27 Flotylli U-bootów, w trakcie których trwania – w ramach szkolenia zaopatrzono w morzu dziewięć U-bootów.
19.06. – 20.06.1942	Rønne/Bornholm – próby hydrofonów w ramach miejscowego oddziału UAG-Schall.
21.06. – 06.07.1942	Kiel/Deutsche Werke – przegląd okrętu i prace konserwacyjne.
15.07. – 19.07.1942	Kiel-Wik – załadunek zaopatrzenia oraz instalacja i uzupełnienie brakującego wyposażenia okrętu.
10.07.1942	Strander Bucht – trymowanie okrętu.

Patrol 1 (11.07.1942 – 03.09.1942)

11.07. U 463 pod dowództwem Leo Wolfbauera o godzinie 07:10 opuścił bazę w Kiel, by zgodnie z otrzymanym rozkazem odbyć swój pierwszy operacyjny rejs zaopatrzeniowy. Ponad trzy godziny później o 10:35 wraz z U 592 (Born), tankowcem Orion oraz zapewniającym osłonę trałowcem rozpoczęto marsz rutą 15, w kierunku ruty 27. Po jej osiągnięciu, co miało miejsce o 20:35 pieczę nad w/w jednostkami przejęły dwa dozorowce. Następnego dnia o 17:35 zawinięto do bazy w Kristiansand, gdzie U 463 zacumował przy elewatorze zbożowym (wiązało się to z zanurzeniem załadowanego podwodnego tankowca oraz dogodną głębokością nadbrzeża), rozpoczynając wkrótce potem uzupełnianie własnych zapasów paliwa. Po zakończeniu w/w operacji w godzinach porannych 13 lipca o 03:45 wraz z U 592 i U 607 oraz w towarzystwie eskorty ruszono w dalszą drogę kierując się w stronę kwadratu AN 3532. Po jego osiągnięciu, co miało miejsce o 19:45 pożegnano się z eskortą oraz oboma U-bootami, rozpoczynając następnie indywidualne przedzieranie się na otwarte przestrzenie Atlantyku - płynąc położoną na północ od Wysp Owczych nakazaną przez dowództwo trasą. Czternastego lipca idący na powierzchni wzdłuż wybrzeży Norwegii (kwadrat marynarki AN 2824) U 463 aż czterokrotnie zmuszony był chować się pod wodę, wykonując alarmowe zanurzenie przed nadlatującymi samolotami (pierwszy raz o 04:24 a ostatni o 20:34). Siedemnastego i osiemnastego lipca w związku z wykryciem przez wachtowych znajdujących się w pobliżu nieprzyjacielskich jednostek nawodnych (zidentyfikowanych jako dozorowce) okręt Wolfbauera zmuszony był zmieniać swój dotychczasowy kurs w celu ich wyminięcia. Za drugim razem 18 lipca o 11:46 (kwadrat marynarki AE 8828) dodatkowo musiano schować się pod wodę, gdzie pozostawano do 13:15 (po wynurzeniu zaobserwowano, że nad akwenem, gdzie przebywa okręt pojawiła się gęsta mgła mocno ograniczająca zasięg obserwacji wzrokowej). Przez kolejne dwa tygodnie U 463 kierował się w stronę kwadratu CC 79. Jedynym znaczącym wydarzeniem jakie miało miejsce podczas tego marszu było zarejestrowanie dnia 26 lipca przez GHG dwóch detonacji oraz zaobserwowanie przez przebywających na pomoście wachtowych cieni dwóch małych i jednej dużej jednostki (według przypuszczeń Wolfbauera jego okręt natknął się na fragment bitwy toczonej przez grupę Wolf z nieprzyjacielskim konwojem). Trzydziestego pierwszego lipca osiągnięto nakazany sektor, gdzie o 14:15 (kwadrat marynarki CC 7978) dostrzeżono oczekujący na okręt Wolfbauera U 84 (Uphoff), na który to następnie pomiędzy 14:08 a 18:15 przekazano 12 m³ paliwa oraz pewną ilość świeżego prowiantu. Po zaopatrzeniu w/w jednostki U 463 skierował się w stronę położonego na południowy – wschód od Bermudów nowego sektora zaopatrzeniowego- przypadającego na kwadrat DG 9455. Trzeciego sierpnia osiągnięto nakazany sektor, gdzie o 14:15 (kwadrat marynarki 9455) spotkano się z U 129 (Witt), U 564 (Suhren) i U 654 (Forster). Korzystając z idealnych warunków pogodowych jakie panowały tego dnia zaopatrzono w/w jednostki przekazując:

• pomiędzy 14:40 a 18:45 na U 129: 40 m³ paliwa oraz zapas prowiantu na dwa tygodnie.
• pomiędzy 18:45 a 22:45 na U 564: 55 m³ paliwa oraz zapas prowiantu na pięć dni,
• pomiędzy 22:30 a 01:20 dnia następnego na U 654: 60 m³ paliwa oraz zapas prowiantu na dwa tygodnie, jednocześnie zabierając z jego pokładu rannego członka załogi – MaschMt Grande.

W trakcie trwania w/w operacji o 15:12 na miejsce spotkania przybył kolejny okręt – U 510 (Neitzel) na który to 4 sierpnia pomiędzy 13:40 a 21:30 przekazano 85 m³ paliwa, zapas prowiantu na trzy tygodnie, jednocześnie zabierając z jego pokładu jeńca – kapitana zatopionego urugwajskiego tankowca Maldonado – Maria Giambruno. O 16:15 podczas w/w operacji z pomostu U 463 dostrzeżono zbliżające się dwa kolejne okręty – U 658 (Senkel) i U 598 (Holtorf), na które to jeszcze w trakcie zaopatrywania U 510 równolegle rozpoczęto przekazywanie:

• pomiędzy 20:18 a 00:47 dnia 5 lipca na okręt Senkela: 65 m³ paliwa oraz zapas prowiantu na dwa tygodnie. Poza tym z U 658 zabrano też chorego członka załogi – MtrGfr Blaua oddelegowując w jego zastępstwie MtrGfr Heinricha Adlera.
• pomiędzy 20:30 a 23:30 na okręt Holtorfa: zapas prowiantu na dwa tygodnie.

Piątego lipca pomiędzy 11:50 a 17:00 dokończono zaopatrywanie U 598 przekazując na niego 65 m³ paliwa. W trakcie trwania w/w operacji doszło do nieszczęśliwego wypadku z udziałem pracującego przy śrubach U 598 nurka MaschMt Willego (Willi-Hermann-Karl) Brederecka, który prawdopodobnie na skutek niesprawnego aparatu ratunkowego utonął. Po wyciągnięciu topielca z wody w obecności lekarza podjęto się akcji reanimacyjnej, która niestety okazała się nieskuteczna. Wkrótce potem ciało Brederecka przetransportowano na pokład U 463, gdzie następnie z pełnym ceremoniałem pochowane zostało w morzu. W zastępstwie za tragicznie zmarłego członka załogi na pokład U 598 oddelegowany został MaschMt. Ernst Kaczorowski. Szóstego sierpnia o 20:14 (kwadrat marynarki DD 9455) spotkano się z U 600 (Zurmühlen), na który to pomiędzy 20:41 a 23:30 przekazano 65 m³ paliwa. Następnego dnia o 04:13 na miejsce spotkania przybył kolejny U-boot – U 154 (Kolle), na który to U 463 pomiędzy 11:00 a 17:10 przekazał: 65 m³ paliwa. Ósmego sierpnia zaopatrzono następny okręt – przybyły o 20:27 U 505 (Loewe), na który to pomiędzy 21:34 a 23:20 przekazano 24,8 m³ paliwa. Po zaopatrzeniu ostatniej z w/w jednostek jeszcze tego samego dnia U 463 zgodnie z poleceniem dowództwa skierował się w stronę nowego przypadającego na kwadrat DO 3357 sektora zaopatrzeniowego, gdzie dotarł 11 sierpnia. Tam o 11:08 U 463 spotkał się z U 164 (Fechner), na który to pomiędzy 13:15 a 18:07 przekazał 31,5 m³ paliwa, 1,6 m³ oleju silnikowego oraz zapas prowiantu na jeden tydzień. Tuż po północy następnego dnia o godzinie 00:15 do umówionego sektora przybył kolejny okręt – U 217 (Reichenbach-Klinke) do którego już za dnia o 11:05 dołączył następny – U 134 (Schendel). Pięć minut przed dostrzeżeniem okrętu Schendela o 11:00 rozpoczęto trwające do 18:00 przekazywanie na pierwszą z w/w jednostek zapasu prowiantu na dwadzieścia jeden dni, 1,1 m³ oleju silnikowego oraz 30,3 m³ paliwa (poza w/w zaopatrzeniem na prośbę dowódcy U 217 lekarz U 463 przeprowadził wizytę na jego okręcie). Od 16:00 równolegle do prowadzonej operacji na drugi z przybyłych okrętów rozpoczęto trwające do 20:30 przekazywanie 11 m³ paliwa oraz zapasu prowiantu na czternaście dni. O północy 13 sierpnia U 463 spotkał się z U 511 (Steinhoff) na który to pomiędzy 01:00 a 02:30 przekazał zapas świeżego prowiantu, głowicę sprężarki Junkersa oraz różne wykazane przez Steinhoffa w zapotrzebowaniu części zamienne. Poza tym w trakcie tego spotkania z pokładu jednostki Steinhoffa zabrano też chorego członka załogi – MaschMt Schwäke. Tego samego dnia o 18:33 na U 463 na skutek usterki technicznej doszło do zalania baterii akumulatorów nr II (przeciek powstał w środkowej części celi w/w baterii) i powstania w wyniku tego oparów chloru. Z ich powodu niezwłocznie ewakuowano załogę z wszystkich zagrożonych nimi przedziałów. Wkrótce potem przystąpiono do wypompowywania wody z zalanej baterii, po której to osuszeniu rozpoczęto sprawdzanie stopnia uszkodzenia znajdujących się w niej akumulatorów. Tuż przed północą udało się zakończyć prace naprawcze oraz wietrzenie zagazowanych pomieszczeń, dzięki czemu mogli do nich powrócić ewakuowani z nich członkowie załogi. Zanim jednak do tego doszło półgodziny wcześniej w związku z wydaniem prawie wszystkich zapasów Leo Wolfbauer zarządził rozpoczęcie rejsu powrotnego. W trakcie jego trwania 27 sierpnia o godzinie 07:32 w kwadracie CE 3363 U 463 spotkał się z U 594 (Mumm), na który to pomiędzy 09:25 a 13:20 przekazał z własnych zapasów 10 m³ paliwa oraz części zamienne do sprężarki Junkersa. Poza tym w trakcie trwania w/w operacji na prośbę Mumma na pokład jego jednostki z wizytą medyczną udał się zaokrętowany na U 463 lekarz. Trzydziestego sierpnia o 13:44 (kwadrat marynarki BE 9242) w ucieczce przed nadlatującym samolotem wykonano alarmowe zanurzenie, pozostając następnie pod wodą aż do 18:54. Trzeciego września pomiędzy 09:00 a 13:26 w kwadracie BF 5783 okręt Wolfbauera aż trzykrotnie zmuszony był wykonywać alarmowe zanurzenie uciekając w ten sposób przed nadlatującymi samolotami. Tego samego dnia o 15:50 U 463 osiągnął punkt Nanni 1, gdzie spotkał się z eskortą, w towarzystwie której o 18:20 dotarł do prowadzącej do/z portu St. Nazaire śluzy. W trakcie trwającego prawie osiem tygodni rejsu (55 dni) okręt Wolfbauera przepłynął 7.050 mil morskich na i 288,8 mili morskiej pod powierzchnią, zaopatrując w tym czasie łącznie 16 U-bootów.

Patrol 2 (28.09.1942 – 11.11.1942)

28.09. U 463 pod dowództwem Leo Wolfbauera w ramach swojego drugiego operacyjnego rejsu zaopatrzeniowego o godzinie 18:15 odbił od kei bunkra w St. Nazaire, po czym skierował się stronę prowadzącej do/z portu śluzy, którą wkrótce potem opuścił wypływając na zewnętrzną redę, gdzie następnie przeprowadzono na nim kalibrację jego radioodbiorników. Po spotkaniu z eskortą do jakiego doszło jakiś czas później okręt Wolfbauera w jej towarzystwie rozpoczął marsz w stronę punktu Nanni 1, który osiągnął jeszcze tego samego dnia o 21:40. Po pożegnaniu się tam z eskortą, już samotnie U 463 rozpoczął marsz korytarzem Morgennebel, kierując się w stronę pozycji wyjściowej na Zatokę Biskajską. Trzydziestego września idący na powierzchni okręt Wolfbauera o 07:36 (kwadrat marynarki BF 4982) został zaskoczony przez nieprzyjacielski samolot. Ze względu na spowodowany tym faktem brak czasu na wykonanie alarmowego zanurzenia Leo Wolfbauer nakazał obsadzić działka przeciwlotnicze i otworzyć w kierunku napastnika ogień zaporowy. Na szczęście dla U 463, na którym to po oddaniu pierwszych strzałów doszło do zacięcia obu działek kal. 20 mm nieprzyjacielska maszyna przeleciała nad nim nie zrzucając żadnych bomb. Wkrótce potem wykonano alarmowe zanurzenie, pozostając następnie pod wodą aż do 20:51. Pierwszego października płynący na powierzchni okręt Wolfbauera o 15:15 (kwadrat marynarki BF 4792) już po raz drugi w ciągu tego patrolu został znienacka zaskoczony przez nieprzyjacielski samolot (zidentyfikowany jako Hampden), który nadleciał od strony słońca. W trakcie wykonywania alarmowego zanurzenia, w momencie gdy U 463 osiągnął głębokość A-45 (35 metrów) w jego pobliżu detonowały cztery bomby głębinowe zrzucone przez napastnika, które spowodowały uszkodzenia (na szczęcie szybko usunięte): obydwu baterii akumulatorów, tablic rozdzielczych, oświetlenia części dziobowej, wyłącznika silników, żyrokompasu oraz dziobowych sterów głębokości a także nieznaczny przeciek paliwa ze zbiornika balastowego nr 8 do pomieszczenia mesy oficerskiej. Jedynym uszkodzeniem którego nie udało się niemal natychmiast usunąć a które wykryto zaraz po wynurzeniu był wyciek paliwa znaczący ślad okrętu na powierzchni (kilka dni później zlokalizowano źródło przecieku – nieszczelność zbiornika paliwowego nr 6). Dwa dni później 3 października po raz kolejny musiano uciekać pod wodę przed nadlatującym samolotem wykonując o 13:23 (kwadrat marynarki BE 5853) alarmowe zanurzenie. Tym razem na szczęście dla okrętu Wolfbauera zrzucone przez wrogą maszynę bomby detonowały na bezpiecznym dla niego dystansie. Siódmego października osiągnięto przypadający na kwadrat BD 2755 sektor zaopatrzeniowy, gdzie o 16:18 spotkano się z pierwszym z zawizowanych okrętów – U 216 (Schultz), na który to pomiędzy 17:17 a 21:00 przekazano 30 m³ paliwa oraz zapas prowiantu na cztery tygodnie. Poza tym w trakcie trwania w/w operacji dokonano też transferu na pokład U 463 mającego poważne obrażenia rąk członka załogi U 216 – BtsMt. Pfluga. Następnego dnia o 12:33 spotkano się z kolejnym okrętem – U 661 (Lilienfeld). Prawie półtorej godziny później o 13:52 w trakcie ustanawiania połączenia pomiędzy obiema jednostkami, zarówno wąż paliwowy jak i manilowa lina go podtrzymująca zaczepiły się o stery głębokości U 661 w wyniku czego doszło do ich zerwania. Wkrótce potem wszystkie uszkodzone elementy podniesiono z wody na pokład U 463 ale ze względu na wzburzone morze naprawa węża paliwowego okazała się niemożliwa do zrealizowania. Pomimo tego przykrego zdarzenia tego samego dnia udało się dokonać częściowego transferu prowiantu na okręt Lilienfelda (przeprowadzono go za pomocą ustanowionego pomiędzy pomostami obydwu okrętów linowego połączenia). W nocy U 463 utracił kontakt wzrokowy z U 661, który ponownie odzyskał następnego dnia. Ze względu na wzburzone morze także i tego dnia nie można było rozpocząć transferu paliwa a jedyną rzeczą jaką się udało się zrealizować była naprawa uszkodzonego węża, którą przeprowadzono na zalewanym przez fale górnym pokładzie (pracujący przy niej marynarze w celu uniknięcia zmycia i utonięcia wyposażeni byli w uprzęże i kapoki). Dziesiątego października po poprawie aury w kwadracie BD 2755 pomiędzy 11:30 a 16:44 na okręt Lilienfelda przekazano 68 m³ paliwa, 1,5 m³ oleju silnikowego oraz pozostały zapas prowiantu na dwa tygodnie. Kwadrans później po pożegnaniu się z U 661 okręt Wolfbauera rozpoczął marsz w stronę kolejnego położonego tym razem w kwadracie BD 57 sektora zaopatrzeniowego. Siedemnastego października (kwadrat marynarki BD 5755) operujący w sztormowych warunkach (stan morza 7 do 8, wiatr SW 8 – 9 ) w nakazanym sektorze U 463 nawiązał kontakt wzrokowy z dwoma przybyłymi na miejsce spotkania U-bootami, którymi były U 382 (Juli) i U 620 (Stein). Ze względu jednak na w/w warunki atmosferyczne nie tylko nie można było rozpocząć operacji zaopatrzeniowej obydwu jednostek ale też wkrótce potem utracono z nim kontakt wzrokowy, który następnie przez cały dzień 18 października bez powodzenia próbowano z powrotem odzyskać. Dwudziestego października pomimo ciągle wzburzonego morza podjęto się próby zaopatrzenia jednego z w/w okrętów – U 620, co jednak przyniosło odwrotny od zamierzonego celu efekt a mianowicie okręt Steina pracując ciężko na fali swoimi sterami głębokości rozerwał wąż paliwowy a manilowa linia dzięki która miała go podtrzymywać nawinęła się na jedną z jego śrub. Tego samego dnia na miejsce spotkania przybyły też kolejne U-booty – o 03:55 U 260 (Purkhold) i o 16:14 U 662 (Hermann), które tak jak i pozostałe dwie jednostki rozpoczęły manewrowanie w odległości ca. 4 – 5 kilometrów od podwodnego tankowca w oczekiwaniu na poprawę aury. Dwudziestego pierwszego października o 13:55 (kwadrat marynarki BD 5755) do krążących w pobliżu okrętów dołączyły kolejne – U 610 (v. Freyberg) i U 437 (Schulz). Kilka minut później korzystając z ustanowionego pomiędzy pomostami połączenia linowego na pokład U 620, który w międzyczasie ze względu na brak paliwa zastopował przekazano pewną ilość bochenków chleba. Następnego dnia pogoda uległa poprawie dzięki czemu możliwe było rozpoczęcie odkładanej od kilku dni operacji zaopatrzeniowej i tak:

• pomiędzy 10:00 a 16:50 na U 620 przekazano 70 m³ paliwa oraz zapas prowiantu na dwa tygodnie,
• pomiędzy 17:00 a 20:30 na U 382 przekazano: 28 m³ paliwa, 0,8 m³ oleju silnikowego,
• pomiędzy 21:54 a 02:10 dnia następnego na U 260 przekazano: 71 m³ paliwa oraz zapas prowiantu na dziesięć dni

Dwudziestego trzeciego października kontynuowano dalej operację zaopatrzeniową przekazując:

• pomiędzy 11:00 a 15:25 na U 662 ca. 55 m³ paliwa,
• pomiędzy 15:25 a 18:20 na U 610 ca. 35,5 m³ paliwa.

W trakcie trwania w/w operacji w odległości 60 mil morskich od punktu zaopatrzeniowego przepłynął nieprzyjacielski konwój. Następnego dnia o 10:00 z pomostu U 463 dostrzeżono zbliżanie się kolejnych dwóch jednostek – U 442 (Hesse) i U 437 (Schulz), na które to jeszcze tego samego dnia przekazano:

• pomiędzy 11:00 a 15:40 na okręt Hessego ca. 56 m³ paliwa oraz pewną ilość prowiantu (poza tym przeprowadzono też wizytę lekarską),
• pomiędzy 15:40 a 19:26 na okręt Schulza ca. 56 m³ paliwa (ponad trzy godziny wcześniej o 12:30 na jego pokład za pomocą połączenia pomost – pomost przekazano potrzebne dla dokonania napraw części zamienne).

W trakcie trwania pierwszej z w/w operacji na miejsce spotkania przybył kolejny U-boot – U 356 (Wallas), na który to jeszcze tego samego dnia pomiędzy 19:00 a 22:30 przekazano 25 m³ paliwa oraz zapas prowiantu na czternaście dni. Dwudziestego piątego października o 18:00 nawiązano kontakt wzrokowy z U 69 (Graf), na który to pomiędzy 18:40 a 21:55 przekazano 12 m³ paliwa oraz zapas prowiantu an czternaście dni. Dwa dni później 27 października o 15:22 (kwadrat marynarki BD 8274) U 463 spotkał się z następnym U-bootem – U 706 (von Zitzewitz) ale ze względu na fatalne warunki pogodowe nie był w stanie przekazać mu zaopatrzenia. Trzydzieści osiem minut później doszło do wypadku na U 706, którego świadkiem był dowodzący obsadą pomostu na U 463 I WO Oblt.z.S Franz a mianowicie duża fala który nadeszła od strony rufy nakryła okręt von Zitzewitza powodując zmycie za burtę trzech z czterech członków obsady jego pomostu (czwarty uratował się poprzez chwycenie się krawędzi deflektora). Ze względy na duże falowanie nadana przy pomocy lampy sygnałowej alfabetem morsa wiadomość została odebrana z opóźnieniem. Tylko dzięki zauważeniu przez IWO U 463 wypadku udało się rozpocząć niemal natychmiast akcję ratunkową podnosząc z wody jednego ze zmytych członków załogi U 706 – MaschGfr Hofmanna. Niestety pomimo prowadzonych dalej poszukiwań nie udało się odnaleźć I WO Lt. z.S. Ericha Eichmanna i MtrGfr Ralfa Köhlera. Tego samego dnia o 20:50 z pomostów obydwu okrętów na kursie 180˚ dostrzeżono dwukominową jednostkę, przed którą niezwłocznie schowano się pod wodą, pozostając tam do godziny 22:31 (U 706 który wykonał podobny manewr ze względu na w/w warunki atmosferyczne zrezygnował z przeprowadzenia próby ataku). Dwudziestego dziewiątego października po poprawie aury w kwadracie BD 8133, pomiędzy 10:25 a 16:50 na okręt von Zitzewitza przekazano 25 m³ paliwa, 600 litrów oleju silnikowego, zapas prowiantu na 14 dni oraz przeprowadzono wizytę medyczną. Następnego dnia dzięki czujności obsady pomostu o 04:30 (kwadrat marynarki BD 8313) dostrzeżono nieprzyjacielski niszczyciel, który następnie skutecznie wyminięto. Tego samego dnia po południu o 14:06 okręt Wolfbauera spotkał się z U 753 (von Mannstein), na który to następnie pomiędzy 14:50 a 17:50 przekazał 30 m³ paliwa oraz zapas prowiantu na trzy tygodnie. Trzydziestego pierwszego października o 19:00 w kwadracie BD 8313 nawiązano kontakt wzrokowy z kolejną oczekującą na zaopatrzenie jednostką – U 575 (Heydemann), której jednak ze względu na sztormowe warunku nie można było zaopatrzyć w przewidziane dla niej materiały. Następnego dnia o 09:50 na kursie 90˚ z pomostu U 463 dostrzeżono liczne smugi dymu, które zidentyfikowano jako idący w kierunku południowym konwój o którym niezwłocznie zameldowano dowództwu. Po nadaniu tego meldunku chcąc uniknąć wykrycia Leo Wolfbauer niezwłocznie zarządził zmianę dotychczasowego kursu najpierw na SW a potem na W. Po południu tego samego dnia o 13:10 w kwadracie BD 6815 doszło do ponownego spotkania z U 575, na który to niezwłocznie pomiędzy 13:35 a 16:08 przekazano 23,2 m³ paliwa oraz zapas prowiantu na dwa tygodnie. O 18:00 po uporządkowaniu pokładu, w związku z wydaniem prawie wszystkich zapasów U 463 rozpoczął marsz powrotny do bazy. Dziesięć dni później 11 listopada o 06:10 dotarto do punktu Pt. 346, gdzie spotkano się z eskortą, w towarzystwie której o 12:30 dotarto do Brestu. W takcie zakończonego a trwającego ponad sześć tygodni (44 dni) drugiego rejsu U 463 przepłynął 3.425 mil morskich na i 499,5 mili morskiej pod powierzchnią, zaopatrując w tym czasie 14 U-bootów.

Patrol 3 (06.12.1942 – 26.01.1943)

06.12. U 463 pod dowództwem Leo Wolfbauera w ramach swojego trzeciego rejsu zaopatrzeniowego o godzinie 16:05, w eskorcie przerywacza zagród minowych[1] opuścił Brest, kierując się w stronę punktu B.1, po którego osiągnięciu tym razem w eskorcie dwóch trałowców obrał kurs na punkt Kern. Po jego osiągnięciu, co miało miejsce następnego dnia o godzinie 02:44 pożegnano się z eskortą rozpoczynając następnie indywidualny marsz przez Biskaje. W celu uniknięcia kontaktu z nieprzyjacielem o godzinie 07:47 schowano się pod wodą kontynuując dalej marsz w zanurzeniu. Po minięciu zatoki Biskajskiej, gdzie ani razu nie napotykano wroga (ułatwiła to zła pogoda) obrano następnie kurs na położony na południowy – zachód od Azorów sektor zaopatrzeniowy. Przez cały czas marszu w jego stronę okrętowi wciąż towarzyszyły fatalne warunki pogodowe (siła wiatru od 6 do 7), które znacząco pogorszyły się 12 grudnia, kiedy to siła wiatru osiągnęła 10˚ w skali Beauforta a stan morza 9˚, zmuszając Leo Wolfbauera do sztormowania. Piętnastego grudnia przy wciąż fatalnej aurze o godzinie 13:51 U 463 spotkał się w kwadracie CF 2155 z wracającym do bazy U 183 (Schäfer), któremu zgodnie z instrukcjami miał przekazać zaopatrzenie. Ze względu na w/w warunki pogodowe operację tę udało się przeprowadzić dopiero trzy dni później 18 grudnia w kwadracie CF 3963, kiedy to pomiędzy 11:10 a 12:35 na okręt Schäfera przekazano 30 m³ paliwa, 1 egzemplarz anteny Fu.M.B oraz na prośbę jego dowódcy przeprowadzono wizytę zaokrętowanego na U 463 lekarza. Po uporządkowaniu pokładu i przygotowaniu okrętu do marszu Leo Wolfbauer o 14:40 nakazał rozpocząć marsz w stronę nieodległego kwadratu CF 5124, gdzie zaopatrzyć miano kolejne jednostki. Po dotarciu na w/w pozycję, co miało miejsce 19 grudnia rozpoczęto nadawanie sygnałów naprowadzających dla U 91 (Walkerling) i U 155 (Piening). Następnego dnia o 14:03 (kwadrat marynarki CF 2786) nawiązano kontakt wzrokowy z dwoma oczekiwanymi okrętami, na które to pomimo sztormowych warunków o 16:00 przekazano po egzemplarzu anteny Fu.M.B. wraz z okablowaniem oraz dodatkowo na U 91 jeszcze 400 litrów słodkiej wody (okręt Walkerlinga wracał do bazy z powodu odniesienia ciężkich uszkodzeń). Po pożegnaniu się oboma U-bootami U 463 skierował się w stronę kolejnej pozycji, która tym razem przypadała na kwadrat CE 63. Tam 22 grudnia o 10:12 (kwadrat marynarki CE 6352) z pomostu okrętu Wolfbauera dostrzeżono zbliżający się U 653 (Feiler) na który to 12:00 przekazano egzemplarz detektora Metox wraz anteną Fu.M.B. i okablowaniem. O 13:35 dostrzeżono zbliżanie się kolejnej jednostki – U 92 (Oelrich), na którą to o 15:10 rozpoczęto przekazywanie egzemplarza anteny Fu.M.B wraz z okablowaniem oraz pewnej ilości prowiantu. Pod wieczór o 17:54 doszło do spotkania z dwoma kolejnymi okrętami – U 103 (Jannsen) i U 130 (Kals), których jednak ze względu na zapadające ciemności i wzburzone morze nie udało się zaopatrzyć. Następnego dnia po poprawie aury w kwadracie CE 6355 przeprowadzono operację zaopatrzeniową obu jednostek przekazując:

• pomiędzy 14:30 a 15:35 na U 130: 9 m³ paliwa oraz egzemplarz detektora Metox,
• pomiędzy 16:10 a 18:05 na U 103: 25 m³ paliwa, kartofle i ponownie egzemplarz detektora Metox.

W wigilię o godzinie 16:19 w kwadracie CE 6177 U 463 spotkał się z U 86 (Schug), na który to pomiędzy 18:00 a 19:30 przekazał egzemplarz detektora Metox oraz zapas prowiantu na dziesięć dni. Dwadzieścia minut po zakończeniu tejże operacji Leo Wolfbauer nakazał rozpoczęcie marszu w stronę nowego sektora zaopatrzeniowego, przypadającego na kwadrat CD 9564. Dwudziestego szóstego grudnia w trakcie marszu w stronę w/w pozycji z pomostu U 463 o godzinie 12:16 (kwadrat marynarki CE 7154) dostrzeżono czubki masztów około pięciu jednostek handlowych o których niezwłocznie zameldowano dowództwu, po czym w celu ich wyminięcia zmieniono kurs na południowy. Następnego dnia po dotarciu do wyznaczonego sektora o godzinie 08:30 nawiązano kontakt wzrokowy z trzema oczekującymi na okręt Wolfbauera U-bootami, którymi były: U 129 (Witt), U 154 (Schuch), U 508 (Staats) i U 163 (Englemann). Dzięki w miarę spokojnemu morzu i sprawnie działającej załodze U 463 udało zaopatrzyć się w ciągu tego dnia wszystkie cztery jednostki, którym przekazano następujące ilości zaopatrzenia:

• pomiędzy 10:40 a 13:20 na U 129: 45 m³ paliwa, 1,1 m³ oleju silnikowego oraz zapas prowiantu na osiem dni,
• pomiędzy 13:30 a 17:30 (kwadrat marynarki CD 9442) na U 163: 42 m³ paliwa, 1,1 m³ oleju silnikowego oraz zapas prowiantu na dziesięć dni,
• pomiędzy 17:10 a 19:57 na U 154: 40 m³ paliwa i 1,2 m³ oleju silnikowego,
• pomiędzy 20:00 a 23:25 na U 508: 33 m³ paliwa oraz 2 m³ oleju silnikowego.

Po zakończeniu zaopatrywania ostatniej z w/w jednostek rozpoczęto marsz w stronę nowego sektora zaopatrzeniowego, który tym razem przypadał na kwadrat DF 20. Zgodnie z instrukcjami na tej pozycji zaopatrzyć miano jednostki wchodzące w skład zgrupowania Delphin, ale ponieważ żadna z nich nie zdołała odnaleźć U 463 ten rozpoczął marsz w stronę nowego sektora – położonego w kwadracie DG 50, który ostatecznie osiągnął dnia 9 stycznia. Dwa dni później 11 stycznia w kwadracie DG 5464 o 18:26 nawiązano kontakt wzrokowy z pierwszą jednostką – U 575 (Heydemann), na którą to pomiędzy 19:15 a 22:00 przekazano 50 m³ paliwa, 2,2 m³ oleju silnikowego oraz zapas prowiantu na dwadzieścia jeden dni. Następnego dnia o 12:45 (kwadrat marynarki DG 5464) do wyznaczonego sektora przybyły kolejne dwa U-booty – U 109 (Bleichrodt) i U 436 (Seibicke), na które to następnie przekazano:

• pomiędzy 13:30 a 16:00 na U 109: 15 m³ paliwa oraz przeprowadzono wizytę lekarską,
• pomiędzy 16:00 a 17:45 na U 436: 50 m³ paliwa oraz zapas prowiantu na dziesięć dni

Pod koniec ostatniej z w/w operacji w zasięgu wzroku pojawił się kolejny okręt U 442 (Hesse), na który to już 13 stycznia pomiędzy 10:00 a 16:36 przekazano: 53 m³ paliwa oraz zapas prowiantu na dziesięć dni. Tego samego dnia pomiędzy 18:35 a 20:50 zaopatrzono też kolejny okręt – przybyły o 18:03 U 381 (von Pückler), na który przekazano następujące ilości zaopatrzenia: 70 m³ paliwa oraz zapas prowiantu na dziesięć dni. Czternastego stycznia o 06:05 (kwadrat marynarki DG 5464) z pomostu U 463 dostrzeżono zbliżanie się dwóch następnych U-bootów – U 620 (Stein) i U 571 (Möhlmann), na które to w ciągu dnia przekazano:

• pomiędzy 10:00 a 21:10 na pierwszy z nich: 70m³ paliwa oraz cztery sztuki torped,
• pomiędzy 12:40 a 15:30 na drugi z nich: 50 m³ paliwa, 0,9 m³ oleju silnikowego oraz zapas prowiantu na dziesięć dni.

Dziesięć minut po zakończeniu w/w operacji rozpoczęto marsz powrotny do bazy, w trakcie którego trwania U 463 towarzyszył U 620. Następnego dnia na jednostkę Steina o 10:00 (kwadrat marynarki DG 5540) przekazano zapas prowiantu na dziesięć dni, którego nie przekazano za pierwszym razem. Dwa dni później 17 stycznia na okręcie Wolfbauera odebrano pochodzące z BdU polecenie spotkania się z U 258 (Koch), z którego to pokładu zabrać miano rannego członka załogi. Cztery dni później 21 stycznia o 06:30 w kwadracie CE 2855 spotkano się z U 258, z którego to zgodnie z w/w poleceniem pomiędzy 09:00 a 12:20 przy pomocy pontonu przetransportowano na pokład U 463 mającego złamaną kość ramienia MtrGfr Kokschta jednocześnie przekazując w drugą stronę części potrzebne do naprawy szwankującej sprężarki Junkersa. Następnego dnia osiągnięto wody Zatoki Biskajskiej, podczas płynięcia przez którą wielokrotnie wykrywano wrogie samoloty, unikając na szczęście bezpośredniego z nimi kontaktu. Dwudziestego szóstego stycznia o godzinie 07:15 U 463 przybył do punktu Pt. 438, gdzie spotkał się z wysłaną mu naprzeciw eskortą, w towarzystwie której o 11:45 osiągnął prowadzącą do/z St. Nazaire śluzę. W trakcie zakończonego a trwającego ponad siedem tygodni (51 dni) rejsu okręt Wolfbauera przepłynął 5.342 mile morskie na i 595 mil morskich pod powierzchnią, zaopatrując w tym czasie 19 U-bootów.

Patrol 4 (04.03.1943 – 17.04.1943)

04.03. U 463 pod dowództwem Leo Wolfbauera w ramach swojego czwartego rejsu zaopatrzeniowego o godzinie 15:40 odbił od kei bunkra w St. Nazaire, po czym skierował się stronę prowadzącej do/z portu śluzy, którą dwadzieścia minut później opuścił wypływając na zewnętrzną redę, gdzie spotkał się z przerywaczem zagród minowych Spbr 136. W jego eskorcie okręt Wolfbauera skierował się następnie w stronę punktu Nanni 2. Po jego osiągnięciu pieczę nad U 463 przejęły dozorowce V 625 i V 620, które towarzyszyły mu aż do punktu Pt. 438, który ostatecznie osiągnięto jeszcze tego samego dnia o 20:15. Piątego marca w trakcie marszu przez Biskaje, przebywający aktualnie w kwadracie BF 5786, idący na powierzchni okręt Wolfbauera o godzinie 21:29 został znienacka zaskoczony przez nadlatujący z godziny 12-tej nieprzyjacielski dwusilnikowy samolot, który w odległości 100 merów od jego burty zapalił reflektor Leigha, którego snop minął jego rufę w odległości 10 metrów. Wkrótce po odlocie napastnika niezwłocznie wykonano alarmowe zanurzenie. Ponieważ zbliżania się wrogiej maszyny nie wykrył pracujący przez cały czas detektor Metox Leo Wolfbauer chcąc uniknąć na przyszłość podobnych niespodzianek postanowił do momentu osiągnięcia 15˚ iść w zanurzeniu, pojawiając się na powierzchni tylko w celu przewentylowania wnętrza i doładowania baterii akumulatorów. Siódmego marca przebywająca na pomoście idącego na powierzchni okrętu wachta dostrzegła sylwetkę znajdującego się w pobliżu niszczyciela, którego dzięki umiejętnym manewrom udało się wyminąć. Po opuszczeniu Biskajów U 463 obrał następnie kurs na położony na północ od Azorów sektor zaopatrzeniowy (kwadrat BD). Czternastego marca osiągnięto pierwszy z przypadających na w/w kwadrat sektorów zaopatrzeniowych, gdzie natknięto się niestety na fatalne warunki pogodowe, które dodatkowo następnego dnia uległy jeszcze dalszemu pogorszeniu (wiatr o sile 8˚ a stan morza 7˚ w skali Beauforta). Szesnastego marca przy wciąż szalejącym sztormie o 15:10 (kwadrat marynarki BD 2458) U 463 spotkał się z pierwszym z awizowanych okrętów – U 409 (Massmann), którego dowódcy Leo Wolfbauer nakazał rozpocząć krążenie w pobliżu w oczekiwaniu na poprawę aury. W kolejnych dwóch dniach szalejącego sztormu w wyznaczonym sektorze zaopatrzeniowym pojawiły się następne jednostki – 17.03. o godzinie 15:12 (kwadrat marynarki BD 2728) U 521 (Zetzsche) i 18.03. o godzinie 15:30 (kwadrat marynarki BD 2726) U 758 (Manseck) oraz U 664 (Graef), które następnie dołączyły do krążącego w pobliżu U 409, pozostając w zasięgu sygnalizacji lampowej. Dziewiętnastego marca doszło do znaczącej poprawy aury, dzięki czemu w ciągu dnia w kwadracie BD 2726 udało się przeprowadzić odkładaną od kilku dni operację zaopatrzeniową, w trakcie której przekazano:

• pomiędzy 09:00 a 13:50 na U 409: 70 m³ paliwa, 2 m³ oleju silnikowego, egzemplarz detektora Metox oraz zapas prowiantu na czternaście dni,
• pomiędzy 13:48 a 17:08 na U 591: 60,5 m³ paliwa oraz zapas prowiant na czternaście dni (poza tym na prośbę Zetzschego przeprowadzono też wizytę lekarską),
• pomiędzy 16:12 a 18:28 na przybyły o 10:14 U 89 (Lohmann): 23 m³ paliwa, zapas prowiantu na osiem dni oraz wykazane przez niego w zapotrzebowaniu części zamienne
• o 16:00 na przybyły o 14:51 U 653 (Feiler): egzemplarz detektora Metox,
• pomiędzy 17:30 a 20:50 na U 758: 20 m³ paliwa (poza tym na prośbę Mansecka przeprowadzono wizytę lekarską w celu zbadania dwóch chorych członków jego załogi),
• pomiędzy 18:00 a 21:00 na U 664: 15 m³ paliwa, 1 m³ oleju silnikowego oraz egzemplarz detektora Metox.

Jedynym nie zaopatrzonym tego dnia okrętem był przybyły wraz U 653 dowodzony przez Walkerlinga U 91, na który to następnego dnia pomiędzy 09:55 a 12:00 w kwadracie BD 2728 przekazano 10 m³ paliwa oraz zapas prowiantu na pięć dni. Dwudziestego pierwszego marca o 16:40 (kwadrat marynarki BD 2751) nawiązano kontakt wzrokowy z kolejnym okrętem – U 230 (Siegmann), na który to pomiędzy 17:02 a 18:50 przekazano pięć szkieł do lornetek, 15 m³ paliwa oraz egzemplarz anteny Fu.M.B. Po zaopatrzeniu ostatniego z okrętów U 463 skierował się w stronę nowego sektora zaopatrzeniowego, położonego tym razem w nieodległym kwadracie BD 25. Dwudziestego trzeciego marca w nakazanym sektorze (kwadrat marynarki BD 2547) spotkano się z pierwszych z przybyłych okrętów – U 615 (Kapitzky) ,na który to pomiędzy 08:45 a 17:45 przekazano 70 m³ paliwa, 1 m³ oleju silnikowego oraz zapas prowiantu na 14 dni. W trakcie trwania w/w operacji o 10:45 na miejscu spotkania pojawił się U 190 (Wintermeyer), który to zgodne z otrzymanymi z BdU instrukcjami miał przekazać na U 463 ca. 80 m³ paliwa, które ten z kolei miał je przekazać na U 84 (Uphoff). W celu uproszczenia i przyspieszenia tej operacji na polecenie Leo Wolfbauera na okręt Wintermeyera przekazano zapasowy wąż paliwowy dzięki któremu ten bezpośrednio przepompował nakazaną ilość paliwa na U 84. W trakcie trwania tej operacji o 15:30 na jednostkę Uphoffa z U 463 przekazano zapas prowiantu na czternaście dni. Po zakończeniu wszystkich operacji jeszcze tego samego dnia U 463 skierował się w stronę położonego w kwadracie BD 55 nowego sektora, skąd następnie 27 marca o 21:15 udał się w stronę kolejnej, przypadającej tym razem na kwadrat BD 51 pozycji. Dwudziestego ósmego marca o 13:24 na nakazanym sektorze (kwadrat marynarki BD 5139) w sztormowych warunkach spotkano się z przybyłym U 642 (Brünning), na który to dopiero trzy dni później 31 marca po poprawie aury pomiędzy 11:30 a14:30 w kwadracie BD 2292 przekazano 21 m³ paliwa. Tego samego dnia wieczorem o 20:17 w kwadracie BD 2269 spotkano się z kolejnym okrętem – U 641 (Rendtel), do którego następnego dnia o 09:08 dołączyły dwa następne – U 666 (Engel) i U 440 (Geiβler). Ponieważ w międzyczasie warunki pogodowe uległy ponownemu pogorszeniu Leo Wolfbauer nie chcąc ryzykować życiem i zdrowiem własnych członków załogi, którzy musieliby pracować na zalewanym przez fale górnym pokładzie postanowił przekazać paliwo metodą pomost – pomost, dzięki wykorzystaniu w tym celu cienkiego węża używanego do transferu oleju smarnego. W ten właśnie sposób tego samego dnia pomiędzy 18:30 a 22:08 w kwadracie BD 2269 przekazano na U 641 ca. 17 m³ paliwa oraz jedną sztukę detektora Metox (w celu uchronienia go przed zamoczeniem wsadzono go w kombinezon nurka). Drugiego kwietnia pomimo pogorszenia się warunków pogodowych (fale o wysokości 7 – 8 metrów) Leo Wolfbauer postanowił powtórzyć zastosowany z powodzeniem poprzedniego dnia manewr, rozpoczynając o 10:00 (kwadrat marynarki BD 2238) przekazywanie na U 666 zapasu paliwa. W trakcie trwania w/w operacji doszło do wypadku z udziałem głównego mechanika okrętu Engela – Lt.(Ing.) Manfreda Garbersa, który podczas przeprowadzania prac naprawczych na zalewanym przez fale górnym pokładzie został z niego zmyty, wynurzając się następnie się w odległości 10 metrów od burty swojego okrętu. W celu ratowania własnego życia Grabers rozpoczął niezwłocznie płyniecie w kierunku rozpostartej pomiędzy obydwoma jednostkami liny, licząc że przy jej pomocy uda mu się powrócić na własny okręt. Pomimo jednak jej chwycenia ze względu na słabnące siły oraz moc szalejącego żywiołu głównemu mechanikowi nie tylko nie udało się powrócić na okręt ale po raz kolejny wylądował w wodzie. Po 10 minutach od tego wydarzenia walczącemu o utrzymanie się na powierzchni Manfredowi Garbersowi, którego w międzyczasie fala zrzuciła na odległość 4 metrów od węża paliwowego po raz drugi udało się dopłynąć a następnie go chwycić. Wkrótce potem z pomocą słabnącemu mechanikowi przyszli członkowie załogi U 463, który wyciągnęli go na pokład, gdzie ten z powodu wycieńczenia stracił przytomność (dzięki pomocy lekarza trzy dni później odzyskał on siły i powrócił do służby). Wracając do samej operacji zaopatrzeniowej to na skutek manewrów chcącego ratować swojego członka załogi U 666 doszło do rozerwania węża paliwowego, co z kolei zmusiło Leo Wolfbauera do podjęcia decyzji o przerwaniu całej operacji i odłożenia jej do momentu poprawy aury (do chwili rozerwania węża udało się przekazać na U 666 ca. 17 m³ paliwa). Tego samego dnia o 13:50 doszło do spotkania z kolejnymi jednostkami, którymi były: U 373 (Loeser), U 441 (Hartmann) oraz U 526 (Möglich). Trzeciego kwietnia pogoda uległa poprawie dzięki czemu możliwe było przeprowadzenie operacji zaopatrzeniowej, podczas której:

• pomiędzy 10:05 do 11:10 (kwadrat marynarki AK 8956) na U 440 (odzyskano z nim kontakt o 09:16) przekazano: 17 m³ paliwa oraz zapas prowiantu na pięć dni,
• pomiędzy 10:45 a 12:40 na U 666 przekazano dodatkowe 13 m³ paliwa oraz prowiant na dziewięć dni,
• pomiędzy 13:29 a 14:38 na U 373 przekazano: 15 m³ paliwa, 2,5 m³ oleju silnikowego, egzemplarz detektora Metox oraz przeprowadzono wizytę lekarza,
• pomiędzy 15:08 a 16:12 na przybyły o 11:55 U 590 (Müller-Edzards) przekazano 17 m³ paliwa,
• pomiędzy 17:15 a 22:10 na U 441 przekazano 20 m³ paliwa.

W trakcie ostatniej z w/w operacji, podczas transferu przy pomocy pontonu na pokład okrętu Hartmanna, lekarza Mar.Ass.Arzt Dr. Hoch, któremu asystowali Lt. (Ing.) Peters i San.Gfr Fischer doszło do jego wywrócenia. Pomimo, że wywrotka miała miejsce już przy burcie U 441 na jego pokład dostał się tylko ten ostatni, podczas gdy dwóch pozostałych członków załogi U 463 dryfując oddalało się z miejsca wypadku. Na szczęście dla nich nieco później zostali oni odnalezieni i uratowani. Oprócz w/w wydarzeń tego samego dnia na miejsce spotkania przybyły: o 16:48 (kwadrat marynarki AK 8984) U 527 (Uhlig) i o 19:18 U 333 (Schwaff). Następnego dnia kontynuowano dalej operację zaopatrzeniową, przekazując w kwadracie AK 8994:

• pomiędzy 17:30 a 19:00 na U 527: 22m³ paliwa oraz 2 m³ oleju silnikowego,
• pomiędzy 21:20 a 22:40 na przybyły o 19:00 U 336 (Hunger): 20 m³ paliwa i podwójne szkła,
• pomiędzy 23:02 a 00:05 na U 333: 17m³ paliwa oraz naprawioną antenę odbiornika Fu.M.B.

Po zaopatrzeniu ostatniej z w/w jednostek U 463 rozpoczął marsz w stronę kwadratu BD 2235, gdzie dwa dni później 5 kwietnia we mgle o 13:00 spotkał się z U 305 (Bahr), na który to następnie pomiędzy 13:50 a 16:05 przekazał 13 m³ paliwa, części zamienne oraz na prośbę jego dowódcy przeprowadził wizytę lekarską. Jako kolejny miał zostać zaopatrzony U 610 (v. Freyberg) ale ze względu na rozlewające się wszędzie „mleko”, pomimo nadawania sygnałów naprowadzających do planowego spotkania jednak nie doszło. Po ustąpieniu mgły 7 kwietnia spotkano się kolejnymi jednostkami: o 06:55 z U 618 (Baberg) i o 08:30 z U 86 (Schug). Na drugą z nich pomiędzy 09:00 a 14:40 przekazano 18 m³ paliwa. W trakcie trwania w/w operacji nawiązano też kontakt wzrokowy z idącym na spotkanie z U 461 (Schnoor) U 415 (Neide), z którego to pokładu przejęto chorego członka załogi – MaschGfr Schmatlocha. Następny dzień to kontynuacja operacji zaopatrzeniowej, podczas której w kwadracie BD 2223 przekazano:

• pomiędzy 09:20 a 11:00 na przybyły o 09:00 U 610 ca. 18 m³ paliwa,
• pomiędzy 11:15 a 12:30 na także przybyły o 09:00 U 523 ca. 22 m³ paliwa,
• pomiędzy 12:30 a 15:30 na U 618: 50 m³ paliwa, pewną ilość prowiantu oraz okablowanie dla detektora Metox.

Półgodziny po zakończeniu ostatniej z w/w operacji, w związku z wydaniem prawie wszystkich zapasów Leo Wolfbauer nakazał rozpoczęcie marszu powrotnego do bazy. Siedemnastego kwietnia po nieobfitującym w żadne znaczące wydarzenia rejsie (podczas marszu przez Biskaje nie uzyskano kontaktu z ani jednym samolotem wroga) o 06:45 uzyskano punkt Pt. Gabel, gdzie spotkano się z eskortą, w towarzystwie której o 16:30 osiągnięto bazę w Bordeaux. W trakcie trwającego ponad sześć tygodni (44 dni) rejsu przepłynięto 3.842 mile morskie na i 603 mile morskie pod powierzchnią, zaopatrując w tym okresie rekordową liczbę 26 U-bootów.

Patrol 5 (07.05.1943 – 16.05.1943)

07.05. U 463 pod dowództwem Leo Wolfbauera w ramach swojego piątego rejsu zaopatrzeniowego o godzinie 09:00 opuścił Bordeaux kierując się w stronę położonego u ujścia rzeki Żyrondy portu Le Verdon, którego redę osiągnął o 20:00, cumując do zakotwiczonej tam beczki. Ze względu na duże zagrożenie minowe i w związku z tym istniejącą konieczność przeprowadzenia trałowania przez lokalne siły przeciwminowe pobyt na redzie Le Verdon przeciągnął się do 10 maja. Tego też dnia o 17:30 U 463 w eskorcie przerywaczy minowych Spbr 136 i 21 oraz trałowca M 29 wraz z U 608 opuścił Le Verdon kierując się wyznaczoną rutą w stronę punktu Pt. Gabel. Zgodnie z otrzymanymi instrukcjami podczas tego patrolu głównym sektorem operacyjnym okrętu Wolfbauera miał być kwadrat BD 20. Dziesięć minut po północy 11 maja, po osiągnięciu kwadratu BF 9528 U 463 przeprowadził próbne zanurzenie, po czym po pożegnaniu się z eskortą rozpoczął marsz w stronę wyznaczonej mu pozycji. Jak się później okazało był to ostatni raz kiedy widziano okręt Wolfbauera, który 16 maja padł ofiarą ataku należącego do 58 Sqn RAF brytyjskiego bombowca Halifax R, którego sześć bomb głębinowych posłało go na dno wraz z całą załogą. Zanim jednak do tego doszło dowództwo nadało na okręt Wolfbauera depeszę z rozkazami o następującej treści:

·         „Obsadzić BD 20.”.,

Ponieważ U 463 milczał dnia 18 maja BdU nadało skierowaną do niego kolejną depeszę o następującej treści:

„Zameldować o przybyciu do BD 5150 wraz z raportem o przejściu.”.

Ponieważ także i ta depesza pozostała bez odzewu w dniu 22 maja dowództwo uznało okręt za utracony z nieznanych przyczyn.

Przypisy:

[1]: zgodnie z otrzymanymi przed wyjściem z bazy instrukcjami, w związku z zagrożeniem ze strony min okręt miał ściśle podążać za przerywaczem zagród minowych a ułatwiać mu to miała holowana przez przerywacz boja.

*     *     *

Członkowie załogi U 463 polegli w dniu 16.05.1943r (w kolejności alfabetycznej):
Nazwisko i Imię	Ranga	Rok urodzin
Abenthum, Anton	MtrObGfr	23.03.1923
Ackermann, Horst	Maat.	27.04.1918
Adler, Heinrich	MtrObGfr	07.01.1923
Aldenhövel, Heinz	ObGfr	20.06.1922
Baldner, Friedrich	ObGfr	20.01.1923
Becker, Paul	MtrObGfr	05.12.1922
Beeck, Heinrich	MtrObGfr	13.03.1922
Beernink, Gert	MtrObGfr.d.R.	17.07.1922
Bräuning, Walter	FkMt.akt.	10.11.1920
Brendel, Paul	MaschObGfr.akt.	21.04.1923
Brüdigam, Karl	Lt.z.S.d.R.	28.07.1914
Buhl, Harri-Eberhard	Mtr	16.09.1922
Bünz, Karl-Heinz	MaschMt	07.12.1919
Dammann, Hans	ObGfr	07.05.1923
Eisenbeiser, Kurt	MaschGfr.	14.03.1924
Gebhardt, Werner	MaschGfr	23.09.1923
Hoch Dr., Fritz-Walter	Mar.O.Ass.Arzt.	04.06.1914
Hütten, Wilhelm	SanObGfr	30.11.1922
Jansen, Hans-Christian	ObGfr	04.12.1922
Jerke, Manfred	MaschGfr.	01.09.1922
Kleinschnittger, Franz	MaschObGfr	23.10.1922
Klöser, Wilhelm	MaschMt	17.04.1922
Korste, Walter	ObGfr	21.07.1923
Kresse, Hermann	ObMasch	15.03.1916
Kulike, Joachim	FkObGfr	02.09.1922
Lemke, Helmut	BtsMt	24.09.1916
Lind, Franz	MtrOGfr	09.11.1922
Mattner, Wilhelm	OMasch	06.01.1919
Müller, Franz	ObGfr	15.09.1923
Müller, Manfred	ObGfr	06.02.1924
Niemann, Harry	Maat.	24.05.1920
Pubanz, Karl	ObMt.	31.08.1915
Rabenstein, Willi-Gerhardt	ObGfr	15.08.1923
Reinsch, Willi	ObGfr	25. 12.1922
Reiser, Otto	KpLt.ing.	18.03.1908
Richardt, Kurt-Erich	Gfr.	07.02.1922
Richter, Erwin	Lt.z.S.	10.12.1921
Riedel, Willy	Maat.	24.01.1920
Schiffers, Hermann	OLt.z.S.	19.04.1914
Schildtauer, Theodor	ObGfr	26.02.1924
Schitat, Johannnes	MaschObGfr	30.05.1920
Schmitt, Lothar	Gfr.	01.11.1921
Schoch, Alfons	ObGfr	10.10.1923
Schott, Heinz	ObGfr	09.03.1922
Seibert, Heinrich	Gfr.	31.12.1922
Stück, Karl	ObStrm	15.09.1913
Suckow, Hermann	Maat.	12.01.1920
Thoms, Willi	Maat.	20.07.1918
Vöck, Ewald	Btsm	14.08.1918
Wache, Eberhard	ObFähnr.ing.	07.03.1922
Wachs, Paul	Maat.	30.09.1920
Wendel, Harry	Gfr.	10.05.1924
Wien, Eberhard	ObMasch	13.10.1914
Wienke, Helmut	Maat.	30.07.1920
Wokatsch, Walter	ObGfr	11.11.1921
Wolf, Rudolf	ObMt.	24.10.1921
Wolfbauer, Leo	KKapt.01.04.42	21.07.1895

*     *     *

Bibliografia:

http://uboat.net

http://www.ubootwaffe.net

http://uboatarchive.net/

http://www.wlb-stuttgart.de/seekrieg/chronik.htm

http://www.u-boot-archiv.de/

http://www.u-historia.com/

Blair Clay - Hitlera Wojna U-bootów tom I i II

Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die U-boot-Kommandanten tom 1

Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Der U-Boot-Bau auf Deutschen Werften von 1935 bis 1945 tom 2

Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Erfolge von September 1939 bis Mai 1945 tom 3

Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche U-Boot-Verluste von September 1939 bis Mai 1945 tom 4

Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die Ritterkreuzträger der U-Boot-Waffe von 1939 bis Mai 1945 tom 5

Ritschel Herbert - Kurzfassung Kriegstagebücher Deutscher U-boote 1939 - 1945 Band 6 KTB U 223 - U 300

Rohwer Jürgen: Axis Submarine Successes 1939 – 1945

Trojca Waldemar - U-bootwaffe 1939-1945 cz. 1, 2, 3

Wynn Kenneth U-Boot-Operationen im Zweiten Weltkrieg Einsatzgeschichte U1-U510 tom 1

*     *     *

Poniżej zdjęcie  U 463 – (źródło: Internet).