MARDER
(pol.: Kuna)
– niemiecki miniaturowy pojazd podwodny, będący rozwinięciem wcześniejszego
pojazdu o kryptonimie NEGER (pol.: Murzyn). W obu przypadkach konstrukcja
pojazdu oparta była na odpowiednio zmodyfikowanej i nieco powiększonej
torpedzie G7e (usunięto głowicę bojową oraz dodano stanowisko dla operatora,
który kontakt ze światem zewnętrznym utrzymywał za pomocą półkolistej
pleksiglasowej osłony), która przenosiła pod swoim kadłubem pojedynczą torpedę
G7e. W odróżnieniu od swojego poprzednika pojazd typu MARDER wyposażony został w
200 kg zbiornik sprężonego powietrza umieszczony bezpośrednio za siedzeniem
pilota natomiast w jego części dziobowej znalazł się zalewany 30 litrowy zbiornik,
który o 63 cm zwiększył długość jednostki pływającej (długość całego pojazdu po
modyfikacjach wyniosła łącznie 8,3 m). Po tych modyfikacjach wzrosła też sama wyporność
pojazdu Marder która wyniosła 5,5 tony (dla pojazdu Neger było to 5
ton). Dzięki tym modyfikacjom Marder zdolny był do zanurzania się na głębokość
ca. 30 metrów, przy czym czas jego pobytu pod wodą był mocno ograniczony (przy
założeniu, że do zanurzenia potrzebne było ca. 10 kg sprężonego powietrza pojazd
mógł wykonać około 20 zanurzeń). Prędkość pojazdu wahała się od 1,5 węzła w
zanurzeniu do nieco ponad 4 węzłów na powierzchni. Kokpit operatora / pilota składał
się z pleksiglasowej kopuły z możliwością zamknięcia jej od wewnątrz za pomocą klucza
służącego do obracania metalowego pierścienia włazu (pierścień po dociśnięciu
przyciskał gumową uszczelkę kopuły zapewniając jej wodoszczelność). Dodatkowo na
wyposażenie kokpitu oprócz mechanizmów sterowania pojazdem wszedł wskaźnik głębokości
ze skalą do 30 metrów oraz umieszczona w lewej części kokpitu wyskalowana od
+15˚ do -15˚ poziomica, która służyła do orientacji w warunkach przebywania pod
wodą. Poza ww. w kokpicie znalazły się też wskaźniki ciśnienia: w zbiorniku ciśnieniowym,
zbiorniku tlenu jak i w samym kokpicie. Operator pojazdu zaopatrywany był w mieszaninę
tlenu za pośrednictwem gumowej rurki – po otwarciu zaworu mieszanka ta przepływała
przez czynnik oczyszczający, natomiast zużyte powietrze odprowadzane było na
zewnątrz przez niewielką dyszę. Dodatkowo na wyposażenie operatora tak jak to
było na Negrze wchodziła maska tlenowa z myśliwców oraz dodatkowe zbiorniki z
powietrzem. Co ciekawe na wielu zbudowanych Marderach montowane były części
produkcji włoskiej (np. kompletny przedział silnikowy). Łącznie do maja 1945 roku
zbudowano ca. 500 Marderów, z których pierwsze do linii trafiły w lipcu 1944
roku.
Wykorzystanie
bojowe
Debiut
Marderów miał miejsce w nocy z 2 na 3 sierpnia 1944 roku, kiedy to 58 pojazdów (należały
one do 362 Flotylli Sił Szturmowych) zaatakowało alianckie jednostki w rejonie
Courseulles-sur-Mer. Po akcji do bazy powróciło zaledwie 17 pojazdów natomiast
reszta została zniszczona przez nieprzyjaciela lub zatonęła na skutek defektów
lub wypadków. W wyniku ich ataku, połączonego jednocześnie z atakiem łodzi wybuchowych
Linse zatopiono: niszczyciel eskortowy HMS QUORN, trałowiec oraz ciężko uszkodzono:
statek typu Liberty (7.219 ton), statek typu Empire/Park (7.000 ton) i
przeznaczony do zatopienia w roli sztucznego falochronu krążownik lekki HMS
DURBAN.
W
nocy z 16 na 17 sierpnia wykonano ostatni atak przeciwko siłom inwazyjnym, w
którym uczestniczyły łącznie 42 Mardery, które dwukrotnie trafiły pełniący rolę
sztucznego falochronu dawny francuski pancernik COURBET oraz zatopiły dwie małe
jednostki: okręt pomocniczy HMS FRATTON (jednostka przenosząca balon zaporowy)
oraz barkę desantową LCT. Tym razem z akcji nie powróciło 26 z 42 wysłanych
jednostek.
Na
początku września 30 Marderów zaatakowało alianckie siły inwazyjne w rejonie
Rivery Francuskiej nie odnosząc jednak żadnych sukcesów a tracąc łącznie 14
jednostek. Dalsze ataki Marderów na tym obszarze działań zostały udaremnione przez
aliantów, którzy 10 września nalotem na bazę w Vertimiglia zniszczyli pozostałe
jednostki
* *
*
Dane techniczne:
|
Wyporność:
|
5,5
tony
|
Wymiary:
|
długość:
8,3 m
|
szerokość:
0,53 m
|
średnica:
0,53 m
|
Napęd:
|
baterie
akumulatorów zasilające silnik elektryczny o mocy 8.8 kW napędzający
czteropłatową śrubę,
|
Prędkość:
|
na
powierzchni: 4.2 węzła (maks.)
|
w zanurzeniu:
1,5 węzła
|
Zasięg:
|
40
Mm przy prędkości 3 węzłów
|
Zanurzenie:
|
maksymalne:
30 metrów
|
Uzbrojenie:
|
podczepiana
pod kadłubem pojedyncza torpeda G7e
|
Załoga:
|
1
os.
|
* *
*
Bibliografia:
|
Lawrence
Paterson – Desperaci Dönitza Niemieckie żywe torpedy i bezzałogowe łodzie
podwodne, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 2008
|
http://uboat.net
|
www.uboataces.com
|
* *
*
Poniżej:
pojazd Marder stanowiący eksponat Muzeum Wojskowo – Historycznego Bundeswehry w
Dreźnie, Drezno sierpień 2023 r., zdjęcia: Łukasz Błaszczak (aby powiększyć kliknij
na zdjęcie).