|
U 453 Typ VIIC
|
|
Stocznia:
|
Deutsche
Werke AG Kiel
|
|
Numer zamówienia:
|
284
|
|
Zamówienie:
|
30.10.1939
|
|
Położenie stępki:
|
04.07.1940
|
|
Wodowanie:
|
30.04.1941
|
|
Wcielenie do służby:
|
26.06.1941
|
|
Numer pocztowy:
|
M 43787
|
|
Przebieg służby:
|
|
26.06.1941
– 01.11.1941
|
7 Flotylla
U-bootów, Kiel (szkolenie załogi)
|
|
01.11.1941
– 31.12.1941
|
7 Flotylla
U-bootów, St. Nazaire (służba frontowa)
|
|
01.01.1942
– 21.05.1944
|
29 Flotylla
U-bootów, La Spezia/Pola/Salamis /służba frontowa)
|
|
21.05.1944
|
Zatopiony na
Morzu Jońskim na północny – wschód od Cape Spartivento (pozycja 38.13N,
16.30E) bombami głębinowymi przez brytyjskie niszczyciele HMS Termagent i HMS
Tenacious oraz niszczyciel eskortowy HMS Liddesdale.
|
|
Dowódcy:
|
|
26.06.1941
– 08.07.1941
|
KL Gert
Hetschko
|
|
09.07.1941
– 06.12.1943
|
KL Freiherr
Egon Reiner von Schlippenbach (KR)
|
|
07.12.1943
– 21.05.1943
|
OL Dierk
Lührs
|
|
Liczba patroli:
|
17
|
|
Zatopione/uszkodzone statki
handlowe:
|
9 (23.289
ton)/2 (16.610 ton).
|
|
Zatopione/uznane za
stracone/uszkodzone okręty wojenne:
|
1 (835
tons)/1 (1.705 ton)/0
|
|
Zestrzelone/uszkodzone samoloty:
|
2
|
0
|
|
24.04.1943 –
brytyjski bombowiec Hudson AM781 (500 Sqn RAF/N, dowódca W/O R. Obee).
|
|
04.02.1944 –
południowo afrykański bombowiec Ventura 565 (17 Sqn SAAF/Y, dowódca Lt. A. de
Joong.)
|
|
Okres służby U
453 przed rozpoczęciem wykonywania patroli bojowych:
|
|
08.07.1941
|
obowiązku dowódcy U 451 zdał Ol Gert Hetschko, który następnego dnia
objął dowództwo nad szkolna jednostką typu Ii – U 121.
|
|
09.07.1941
|
nowym dowódca U 453 zostaje były dowódca szkolenie jednostki typu II
- U 121 KL Freiherr Egon Reiner von Schlippenbach.
|
|
|
|
|
|
Patrol 1 (12.11.1941 – 17.12.1941)
12.11. U 453 pod dowództwem Egona Reinera von Schlippenbacha wraz z U
375 oraz zaopatrzeniowcem Kärnten o godzinie 06:00 opuszcza bazę w Kiel, by
zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę na wodach Północnego
Atlantyku. O 10:05 na rucie 15 pieczę nad trzema jednostkami obejmuje
przerywacz zagród minowych Spbr 131. Tego samego dnia ze względu na konieczność
rozminowania akwenu o 21:15 (kwadrat marynarki AO 7245) wszystkie jednostki
stanęły na kotwicy, oczekując na zgodę na dalszy marsz. Po spędzeniu tak nocy,
o 08:30 następnego dnia ruszono w dalszą drogę. O 12:50 ze względu na
pogorszenie się warunków pogodowych (kwadrat marynarki AO 7246) ponownie stanięto
na kotwicy, spędzając tak czas do godziny 17:30 dnia 14 listopada, kiedy to po
uprzedniej wymianie składu eskorty na dozorowiec V 1901 ponownie ruszono w dalszy
rejs. Następnego dnia, w celu uzupełnienia zapasów o 10:30 zawinięto do
Kristiansand, które opuszczono cztery godziny później w towarzystwie U 375 oraz
w eskorcie trałowca M 252 i dozorowca V 5506. Pod wieczór o 19:00 zespół
okrętów zawinął do Farsund, gdzie spędził nadchodzącą noc, po czym o 09:15
ruszył w dalszy rejs w stronę kwadratu AN 2997. Po jego osiągnięciu, co miało
miejsce o 17:42 nastąpiło pożegnanie z pozostałymi jednostkami, po czym U 453
obrał kurs 290˚. Siedemnastego listopada o 14:20 (kwadrat marynarki AF 3881) natknięto
się na dwie zerwane z łańcucha kotwicznego dryfujące miny morskie. Zarządzone
przez dowódcę ich rozstrzelanie w ramach treningu artyleryjskiego ze względu na
duże falowanie okazało się jednak nieskuteczne. Dwa dni później 19 listopada o
godzinie 08:40 w kwadracie AM 2425 z pomostu U 453 dostrzeżono dwie jednostki,
w stronę których niezwłocznie się skierowano, schodząc wkrótce potem pod wodę.
Godzinę później, po wyjściu na dogodną do ataku pozycję w kierunku jednej z
nich wystrzelono torpedę, która jednak chybiła celu. Ze względu na utratę
dogodnej pozycji nie podejmowano się już prób kolejnych ataków. poza tym w
związku z bliskością angielskich baz lotniczych (półgodziny lotu) zrezygnowano
też z próby pościgu na powierzchni. Tuż po południu o 12:15 na okręcie odebrano
pochodzącą z BdU depeszę z rozkazami o następującej treści:
„Könenkamp i Schlippenbach kierować się do AK 59. ObStrm Luxa
awans o stopień z datą wsteczną od 1 października.”.
Dwudziestego listopada o 19:50 (kwadrat marynarki AL 3829) po raz
pierwszy od wyjścia z bazy udało się uchwycić namiar potrzebny do obliczenia
aktualnej pozycji okrętu i porównania jej z pozycją dotychczas zliczaną. Dwa
dni później 22 listopada o 17:21 odebrano kolejne rozkazy z dowództwa o
następującej treści:
„Nowy punkt docelowy dla Könenkampa i Schlippenbacha to
kwadrat CG 89. Prędkość marszowa.”.
Trzydziestego listopada, w trakcie marszu w stronę nakazanej pozycji o
15:00 w kwadracie CG 8576, po stronie bakburty dostrzeżono smugę dymu, w
kierunku której niezwłocznie się skierowano. Pięć i pół godziny później o 20:30
śledzony kontakt zapalił światła, co pozwoliło na jego zidentyfikowanie jako
neutralnej jednostki, z ataku na którą zrezygnowano. Następnego dnia o 09:00
(kwadrat marynarki CG 9817) na płynącym na powierzchni U 453 uzyskano przelotny
kontakt z hiszpańską jednostką rybacką. Ponad godzinę później okręt
Schlippenbacha uzyskał kolejny kontakt, tym razem z dwukominowym statkiem nad
którym kręgi zataczał samolot zidentyfikowany jako typ Sunderland. O 10:43
wroga maszyna dostrzegła próbujący wyjść na dogodną do ataku pozycję U 453, po
czym skierowała się jego stronę zmuszając go do wykonania alarmowego
zanurzenia. Trzynaście minut później ponownie pojawiono się na powierzchni ale
po dostrzeżeniu zbliżającego się Sunderlanda po zaledwie minutowym wynurzeniu z
powrotem musiano chować się pod wodę. Po południu o 13:41 na przebywającym od
prawie dwóch godzin na powierzchni U 453 udało się uchwycić namiar potrzebny do
obliczenia aktualnej pozycji okrętu. Ponad dwie godziny później o 15:30, po
dostrzeżeniu przez wachtowych kiosku przebywającego w pobliżu
niezidentyfikowanego okrętu podwodnego (był to U 372) wykonano alarmowe
zanurzenie, pozostając pod wodą do 16:10. Drugiego grudnia o 06:57 (kwadrat
marynarki CG 9449) w związku z wykryciem zbliżającego się niszczyciela wykonano
alarmowe zanurzenie. Egon Reiner von Schlippenbach postanowił zaatakować wrogi
okręt nakazując przygotowanie do strzału wszystkich wyrzutni torpedowych.
Zamiar ten jednak został udaremniony przez zwroty jakie wykonał niszczyciel,
który wkrótce potem zrzucił jedną bombę głębinową. O 07:41 U 453 z powrotem
pojawił się na powierzchni rozpoczynając następnie obejście niebezpiecznego
obszaru od zachodu. Pięć dni później 7 grudnia na okręcie odebrano pochodzącą z
BdU depeszę o następującej treści:
„Schlippenbach obsadzić położony na wschód od Gibraltaru nowy rejon
operacyjny.”.
Ósmego grudnia o godzinie 06:00 (kwadrat marynarki CG 9822) z pomostu
gotującego się do sforsowania Cieśniny Gibraltarskiej U 453 dostrzeżono
rozbłyski światła pochodzące z położonej na Cape Espartel latarni morskiej.
Prawie dwie godziny później o 07:40 (kwadrat marynarki CG 9589) w ucieczce
przed zbliżającym się niszczycielem wykonano alarmowe zanurzenie. Wkrótce potem
pomyślnie wyminięto nieprzyjacielską jednostkę a następnie rozpoczęto marsz
przez cieśninę, w trakcie którego trwania w celu zaoszczędzania baterii
akumulatorów wyłączono żyrokompas oraz silniki sterów głębokości. Poza tym w
celu zaoszczędzania zapasu powietrza wolna od służby załoga otrzymała rozkaz
przebywania w swoich kojach. Po mającym miejsce o 19:30 w kwadracie CG 9672
wynurzeniu z pomostu U 453 dostrzeżono rozbłyski światła położonej w Ceucie
latarni morskiej (według obliczeń dowódcy podczas marszu w zanurzeniu przebyto
dystans 38 mil morskich). Dziesiątego grudnia o 12:25 (kwadrat marynarki CH
7384) doszło do spotkania i wymiany sygnałami rozpoznawczymi z napotkanym U
372. Trzy dni później 13 grudnia o 10:00 (kwadrat marynarki CH 7430) po
dostrzeżeniu trzech zbliżających się samolotów wykonano alarmowe zanurzenie,
pozostając następnie pod wodą przez czterdzieści minut. Wkrótce po wynurzeniu,
z pomostu U 453 dostrzeżono dwie jednostki handlowe – frachtowiec oraz
tankowiec. Ze względu na większe znaczenie strategiczne tankowca Egon Reiner
von Schlippenbach postanowił zaatakować go jako pierwszego. W trakcie
wychodzenia na dogodną do ataku pozycję o 11:03, 11:50 i 12:17 musiano chować
się pod wodę przed krążącym w pobliżu samolotem. O 15:47 po raz czwarty musiano
uciekać pod wodę przed nieprzyjacielskim bombowcem zidentyfikowanym jako typ
Hudson, kontynuując jednak dalej marsz w zanurzeniu w stronę tankowca. O 16:44
U 453 z powrotem pojawił się na powierzchni nadając w kierunku jak udało się w
międzyczasie ustalić hiszpańskiego tankowca polecenie zastopowania. Ponieważ
ścigana jednostka zwiększyła prędkość oraz rozpoczęła korespondencję radiową z
wrogą radiostacją o 17:10 Egon Reiner von Schlippenbach nakazał oddać przed jej
dziób strzał ostrzegawczy, po którym to wreszcie zastopowała, wysyłając w
stronę U 453 szalupę z oficerem. Na podstawie udostępnionych papierów
okrętowych ustalono, że zatrzymanym tankowcem jest idąca na Arubę, należąca do
armatora Cia Arrendataria del Monopolio de Petroleos SA (CAMPSA) z Madrytu
Badalona (4.202 ton). Ze względu na naruszenie przepisów prawa pryzowego tj.
nie zareagowanie na polecenie zastopowania oraz prowadzenie korespondencji z
wrogiem Egon Rainer von Schlippenbach wydał załodze zatrzymanego statku
polecenie jego opuszczenia, gdyż ten zgodnie z przepisami zostanie wkrótce
zatopiony. O 18:05 (kwadrat marynarki CH 7423) w kierunku tankowca odpalono z
wyrzutni nr I torpedę, która trafiła go powodując eksplozję o żółtym
zabarwieniu. Ponieważ jednak storpedowana jednostka nie przejawiała tendencji
do zatonięcia kwadrans później w jej stronę odpalono drugą torpedę, po której
to trafieniu przełamała się ona na dwie części, po czym poszła na dno.
Czternastego grudnia (kwadrat marynarki CH 7520) dwukrotnie chowano się pod
wodę w związku z dostrzeżeniem przez wachtowych znajdujących się w pobliżu
statków handlowych, którymi za każdym razem okazywały się być hiszpańskiej
jednostki i tak o 08:35 była to Christina a o 10:38 Villa de Madrid. Wkrótce po
mającym miejsce o 16:40 wynurzeniu z pomostu U 453 dostrzeżono płynące przy
brzegu trzy duże jednostki z działań przeciwko którym jednak zrezygnowano. Tego
samego dnia o 19:00 w związku z kończącymi się zapasami Egon Reiner von
Schlippenbach zarządził rozpoczęcie marszu w stronę nowej bazy operacyjnej okrętu,
która znajdowała się we włoskiej La Spezii. Trzy dni później 17 grudnia o 16:00
w kwadracie CJ 1348 U 453 spotkał się z eskortą, w towarzystwie której półtorej
godziny później zawinął do La Spezii, kończąc trwający ponad pięć tygodni
patrol (36 dni).
Patrol 2 (17.01.1942 – 01.02.1942)
17.01. U 453 pod dowództwem Egona Reinera von Schlippenbacha o godzinie
14:30 opuścił La Spezię z poleceniem skierowania się w stronę cieśniny
Messyńskiej. Dwa dni później 19 stycznia w celu usunięcia wykrytych w trakcie
rejsu drobnych usterek o 10:30 zawinięto do Messyny, w której jak się to okazało
przebywały dwa inne U-booty tj. U 372 i U 375. Po wykonaniu napraw, siedem
godzin później, z miejscowym pilotem na pokładzie opuszczono port, kierując się
w stronę punktu N, który osiągnięto o 19:04 przekazując na towarzyszący U 453 okręt
pilota. Dwudziestego pierwszego stycznia na okręcie odebrano pochodzącą z FdU
depeszę z rozkazami o następującej treści:
„Schlippenbach kierować się do CO 6740. Tam rozpocząć następnie
marsz wzdłuż wybrzeża w stronę CJ 7100. Marszruta ta obowiązuje dla wszystkich
idących na wschodnią część Morza Śródziemnego U-bootów.”.
Dwa dni później 23 stycznia o godzinie 06:10 (kwadrat marynarki CO
9232) przebywający w odległości 40 mil morskich od afrykańskiego wybrzeża okręt
Schlippenbacha zszedł w zanurzenie rozpoczynając podwodny marsz. O 13:30 w celu
przewentylowania wnętrza oraz doładowania baterii akumulatorów rozpoczęto
trwający do 14:25 marsz na powierzchni. Po ponownym, mającym miejsce o 17:24
wynurzeniu Egon Reiner von Schlippenbach postanowił zrobić wypad w stronę
wybrzeża licząc na przechwycenie nieprzyjacielskich jednostek. Jeszcze tego
samego dnia na U 453 odebrano kolejną depeszę z dowództwa z rozkazami o
następującej treści:
„Schlippenbach, jako rejon ataku obsadzić CP 7150 do 7180.”.
Dwudziestego czwartego stycznia o 21:23 w kwadracie CO 9330 z pomostu U
453 dostrzeżono światła samotnego statku, który po bliższej identyfikacji
okazał się być jednostką szpitalną. Następnego dnia o 12:07 (kwadrat marynarki
CP 7176) wykonano alarmowe zanurzenie uciekając pod wodę przed nadlatującym
bombowcem typu Hudson. O 15:07 przebywający od prawie półgodziny z powrotem na
powierzchni U 453 ponownie musiał uciekać pod wodę przed nadlatującym Hudsonem,
pozostając w zanurzeniu do 17:17. Wieczorem o 19:46 w kwadracie CP 7141 po raz
trzeci wciągu tego samego dnia musiano uciekać pod wodę przed nadlatującym
samolotem, który w wykonanym następnie ataku w ślad za okrętem zrzucił dwie
bomby głębinowe, które detonowały w momencie gdy ten znajdował się na głębokości
15 metrów. Na skutek ich detonacji U 453 stanął dęba, po czym zaczął szybko się
zanurzać. Zarządzone przez głównego mechanika szasowanie zbiornika nr 5
pozwoliło opanować sytuację w momencie gdy okręt osiągnął głębokość 100 metrów.
Po wynurzeniu, w związku z odniesionymi uszkodzeniami nadano do dowództwa
depeszę alarmową o następującej treści:
„Zostałem ciężko uszkodzony, kwadrat CP 7111 – U 453.”.
Już następnego dnia na okręcie odebrano pochodzącą z FdU odpowiedź o
następującej treści:
„Schlippenbach jeżeli to możliwe kierować się do bazy w Puli. Jeśli
jednak stan okrętu na to nie pozwala iść do bazy w Salaminie. Znajdująca się
tam stocznia dysponuje jednak ograniczonym potencjałem naprawczym.”.
Na podstawie przedstawionego przez głównego mechanika raportu o stanie
okrętu i poczynionych naprawach Egon Reiner von Schlippenbach postanowił iść do
dysponującej lepszym potencjałem stoczniowym bazy w Puli. Tego samego dnia o
06:33 (kwadrat marynarki CO 6532) po zarejestrowaniu przez hydroakustyka
pracujących w pobliżu śrub jednostki nawodnej na polecenie dowódcy wykonano
zanurzenie na peryskopową, po czym przygotowano wyrzutnie torpedowe do
przeprowadzenia ataku. Prawie godzinę później o 07:30 zidentyfikowano kontakt
jako znajdujący się na kursie 0˚, odległy o 3000 metrów niszczyciel,
który wkrótce potem zmienił kurs udaremniając w ten sposób planowany na niego atak.
W południe U 453 z powrotem znalazł się na powierzchni, kontynuując dalej marsz
w stronę bazy. Pierwszego lutego o 07:30 okręt Schlippenbacha osiągnął punkt
Hans, rozpoczynając następnie oczekiwanie na przebycie pilota. Ponieważ do
10:30 na miejsce spotkania nie przybył żaden okręt dowódca U 453 postanowił
zasygnalizować swoją obecność nadając krótki sygnał. Po którym dopiero po
południu o 13:00 na miejsce spotkania przybył dozorowiec, w eskorcie którego
godzinę później U 453 przybył do Puli, kończąc trwający ponad dwa tygodnie
patrol (15 dni), podczas którego przepłynął 2.100 mil morskich na i pod
powierzchnią.
Patrol 3 (22.03.1942 – 21.04.1942)
22.03. U 453 pod dowództwem Egona Reinera von Schlippenbacha w eskorcie
dozorowca o godzinie 17:00 opuścił bazę w Puli, by zgodnie z otrzymanym
rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę we wschodniej części Morza
Śródziemnego. Dwie godziny później po osiągnięciu punktu Hans pożegnano się z
towarzyszącym dozorowcem, po czym wkrótce potem przeprowadzono próbne
zanurzenie oraz trymowanie okrętu. Dwudziestego piątego marca o 03:15
osiągnięto przypadający na kwadrat CK 7568 punkt wyjścia z Adriatyku. Dwa dni
później 27 marca o 17:00 (kwadrat marynarki CO 5551) z pomostu U 453
dostrzeżono zarys afrykańskiego wybrzeża. Prawie półtorej godziny później o
18:22 (kwadrat marynarki CO 5556), w związku z wykryciem nadlatującej
dwupłatowej maszyny wykonano alarmowe zanurzenie, pozostając pod wodą przez
dwadzieścia osiem minut. Dwudziestego ósmego marca ze względu na intensywną
poświatę księżyca oraz w miarę spokojny stan morza a także meldunki z U 205 i U
97 o intensywnych nocnych patrolach lotniczych w kwadratach CO 67 i 68,
znajdujący się aktualnie na pozycji CO 6725 U 453 schował się pod wodę,
kontynuując dalej marsz w zanurzeniu. Trzydziestego marca o godzinie 08:00
osiągnięto przypadający na kwadrat CO 6876 centralny punkt wyznaczonego rejonu
operacyjnego (tego samego dnia nastąpiło też pogorszenie się pogody). Trzeciego
kwietnia U 453 obsadził znajdujący się w pobliżu Marsa Matruh nowy obszar
operacyjny (kwadrat marynarki CO 9397), nie napotykając tam jednak żadnej
aktywności wroga. Następnego dnia o godzinie 16:08 w kwadracie CO 9352 bez
powodzenia próbowano rozstrzelać dostrzeżoną przez wachtowych, zerwaną z
łańcucha kotwicznego dryfującą minę morską. Po południu o 17:22 idący na
powierzchni U 453 po dostrzeżeniu nadlatującego dwupłatowca zmuszony był
wykonać alarmowe zanurzenie, pozostając następnie pod wodą do 18:50. Siódmego
grudnia o 10:00 (kwadrat marynarki CO 9352) przed dziobem okrętu dostrzeżono
samotną jednostkę, w stronę której niezwłocznie się skierowano. Po zbliżeniu
się do zygzakującego celu o 12:07 Egon Reiner von Schlippenbach nakazał zejść
na peryskopową. Pięćdziesiąt minut później (kwadrat marynarki CO 6896) w
kierunku ściganego statku odpalono salwę czterech torped, rejestrując po 47
sekundach odgłos trzech detonacji. Po zbliżeniu się na odległość 400 metrów od
zastopowanego celu, podczas prowadzonej przez peryskop obserwacji dowódca U 453
dostrzegł na jej kominach znaki czerwonego krzyża. Storpedowaną jednostką
okazał się byćz budowany dla brytyjskiego armatora Bibby Brothers & Co z
Liverpoolu a następnie od niego odkupiony w 1928 roku przez Royal Navy statek
pasażerski a obecnie okręt szpitalny HHMS Somersetshire (9.716 ton), który na
szczęście oprócz tego że nie przewoził w tym rejsie ani jednego rannego został
trafiony tylko przez jedną torpedę, dzięki czemu utrzymał się na powierzchni i
o własnych siłach w asyście holowników dotarł do Alexandrii. Zanim jednak do
tego doszło o 14:12 na miejscu ataku pojawił się nieprzyjacielski niszczyciel
(prawdopodobnie grecki), który po uzyskaniu kontaktu z zanurzonym U 453 zrzucił
jedną bombę głębinową. Wkrótce potem rozpoczęto zakończone pomyślnie wymykanie
się przeciwnikowi, po czym po spędzeniu jeszcze jakiś czas pod wodą o 19:47 z
powrotem pojawiono się na powierzchni. Jedenastego kwietnia o 01:45 (kwadrat
marynarki CP 7169) po stronie sterburty dostrzeżono światła samotnej jednostki,
w stronę której niezwłocznie się skierowano, a którą to wkrótce potem
zidentyfikowano jako kolejny statek szpitalny. Tego samego dnia o 20:42
(kwadrat marynarki CP 7247) z pomostu U 453 dostrzeżono smukłą sylwetkę samotnej
jednostki, której próby zaatakowania wkrótce potem się podjęto. Zanim jednak
udało się wyjść na dogodną do ataku pozycję kontakt zmienił swój kurs
udaremniając w ten sposób cały plan. Trzynastego kwietnia o 22:20 w kwadracie
CP 7277 po stronie bakburty zaobserwowano cień jednostki wojennej, którą
zidentyfikowano jako niszczyciel. W trakcie wychodzenia na dogodną do ataku
pozycję dostrzeżono kolejny okręt (w międzyczasie pierwszy cel Schlippenbach
przekwalifikował na dozorowiec). O 22:42 w kierunku pierwszej jednostki
odpalono salwę czterech torped a ponad godzinę później o 23:51 w kierunku
drugiej salwę dwóch torped. W obu przypadkach wystrzelone torpedy chybiły jednak
swoich celów. Dalszych prób ataku U 453 już się nie podejmował a wkrótce potem,
w związku z wystrzeleniem prawie wszystkich torped rozpoczął marsz powrotny do
bazy. Siedemnastego kwietnia o 23:30 okręt Schlippenbacha osiągnął przypadający
na kwadrat CK 7513 punkt wejścia na Adriatyk. Trzy dni później 20 kwietnia
(kwadrat marynarki CJ 3763) o 10:00 na U 453 obchodzono urodziny Führera.
Następnego dnia o 06:00 w punkcie N okręt Schlippenbacha spotkał się z
pilotówką oraz trzema jednostkami rybackim, w towarzystwie których o 11:15
zawinął do bazy w Puli. W trakcie trwającego ponad cztery tygodnie patrolu (30
dni) U 453 przepłynął ca. 3.800 mil morskich na i pod powierzchnią.
Patrol 4 (25.05.1942 – 14.06.1942)
25.05. U 453 pod dowództwem Egona Reinera von Schlippenbacha o godzinie
19:45 opuścił bazę w Puli, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać
nieprzyjacielską żeglugę we wschodniej części Morza Śródziemnego. Dwudziestego
dziewiątego maja na okręcie odebrano pochodzącą z FdU depeszę z rozkazami o
następującej treści:
„Schlippenbach obsadzić południową połówkę wyznaczonego Preussowi
rejonu operacyjnego. Rejon operacyjny znajduje się w pobliżu Ras Azzas.”.
Drugiego czerwca odebrano nowe rozkazy, nakazujące tym razem obsadzić
obszar w pobliżu Marsa Matruh. Dwa dni później 4 czerwca o 08:42 (kwadrat
marynarki CO 6898) na polecenie dowódcy przeprowadzono ćwiczebne zanurzenie, w
trakcie którego trwania hydroakustyk na kursie 150˚ uchwycił odgłosy pracy maszyny tłokowej.
Osiemnaście minut później U 453 z powrotem pojawił się na powierzchni a wkrótce
potem jego wachtowi zameldowali o dostrzeżeniu dwumasztowego statku. W trakcie
pościgu za dostrzeżoną jednostką o 10:40 musiano wykonać alarmowe zanurzenie,
uciekając pod wodę przed dwoma zbliżającymi się samolotami. Po mającym miejsce
dwadzieścia dwie minuty później wynurzeniu ponownie dostrzeżono ścigany statek,
który zidentyfikowano jako jednostkę szpitalną z ataku na którą odstąpiono.
Tego samego dnia w godzinach popołudniowych o 14:10 na przebywającym w
kwadracie CO 9236 okręcie Schlippenbacha odebrano pochodzący z U 331 meldunek o
kontakcie z konwojem, w stronę którego pozycji niezwłocznie się skierowano
(meldowanym nieprzyjacielskim zgrupowaniem był prawdopodobnie konwój TA.40) O
16:30 (kwadrat marynarki CO 9341) po dostrzeżeniu nadlatującego dwupłatowca
wykonano alarmowe zanurzenie. O 19:04 utrzymujący od jakiegoś czasu kontakt
akustyczny z wrogiem U 453 wyszedł na peryskopową, co pozwoliło na dostrzeżenie
przez peryskop znajdujących się w znacznej odległości trzech frachtowców (było
to poszukiwany konwój). Chcąc zaatakować przeciwnika Egon Reiner von
Schlippenbach postanowił poczekać do zapadnięcia ciemności a następnie po
wynurzeniu dogonić go a następnie zająć dogodną pozycję. O 22:08 z pomostu
płynącego na powierzchni w kierunku wroga U 453 dostrzeżono cień
nieprzyjacielskiego niszczyciela eskortowego, w kierunku którego wkrótce potem
odpalono salwę czterech torped, które jednak chybiły celu. O 22:55 ponownie
załadowano dwie z czterech opróżnionych dziobowych wyrzutni torpedowych, dzięki
czemu trzy minuty później (kwadrat marynarki CO 9382) możliwe było zaatakowanie
dwiema torpedami płynącego w konwoju frachtowca. Niestety także i tym razem
wystrzelone torpedy spudłowały. Już następnego dnia o godzinie 00:30 w
kwadracie CO 9283 utracono kontakt z wrogiem, którego pomimo podjętej próby nie
udało się już odnaleźć. Wieczorem tego samego dnia o 23:30 (kwadrat marynarki
CO 9358) idący na powierzchni U 453 został zmuszony do wykonania alarmowego
zanurzenia przez nadlatujący dwupłatowy samolot, który w wykonanym następnie
ataku w ślad za nim zrzucił trzy bomby głębinowe, które poczyniły pewne szkody
w systemie napędowym. Po mającym miejsce już 6 czerwca o godzinie 04:00
wynurzeniu rozpoczęto marsz w stronę spokojniejszych wód w celu ponownego
naładowania baterii akumulatorów. Ósmego czerwca o 22:38 (kwadrat marynarki CO
9357) przebywający na pomoście wachtowi wpierw usłyszeli odgłos pracujących
silników lotniczych a wkrótce potem dostrzegli nadlatujący od strony rufy
samolot. W trakcie wykonywania zarządzonego przez dowódcę manewru alarmowego
zanurzania wroga maszyna przeprowadziła atak zrzucając pojedynczą bombę
głębinową, która silnie wstrząsnęła okrętem nie czyniąc na szczęście na nim żadnych
poważniejszych szkód. Dwa dni później 10 czerwca o 10:08 (kwadrat marynarki CO
9389) w ucieczce przed nadlatującym dwusilnikowym samolotem wykonano alarmowe
zanurzenie a dwadzieścia dwie minuty później uzyskano kontakt akustyczny. Po
wyjściu na peryskopową, w trakcie prowadzonej przez peryskop obserwacji Egon
Reiner von Schlippenbach dostrzegł czubki masztów jednostek nawodnych (tworzyły
one konwój AT.49), w stronę których niezwłocznie się skierował. O 11:41 w
kierunku ocenianego na ca. 3000 ton frachtowca wystrzelono salwę czterech
torped, rejestrując odgłos pojedynczej detonacji. Ze względu jednak na mający
miejsce niedługo potem kontratak eskorty nie udało się potwierdzić skutków ataku
(zgłoszono niepotwierdzone przez aliantów uszkodzenie statku). Po wymknięciu
się przeciwnikowi i ponownym załadowaniu wyrzutni torpedowych o 17:09 (kwadrat
marynarki CO 9385) U 453 z powrotem pojawił się na powierzchni. Następnego dnia
na okręcie Schlippenbacha odebrano pochodzącą z FdU depeszę z rozkazami o następującej
treści:
„Schlippenbach, wracać do Salaminy w celu uzupełnienia zapasów.”.
Czternastego czerwca o 06:00 U 453 osiągnął punkt 140a, gdzie spotkał
się z eskortą, w towarzystwie której o 08:30 zawinął do Salaminy, kończąc
trwający prawie trzy tygodnie patrol (20 dni). W trakcie jego trwania
przepłynięto 2.389 mil morskich na i 420 mil morskich pod powierzchnią.
Patrol 5 (18.06.1942 – 21.07.1942)
25.05. U 453 pod dowództwem Egona Reinera von Schlippenbacha w
towarzystwie eskorty o godzinie 18:00 opuścił Salaminę, by zgodnie z otrzymanym
rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę we wschodniej części Morza
Śródziemnego. O 19:20 minięto zaporę minową a czterdzieści minut później
pożegnano się z eskortą. Następnego dnia o 08:00 (kwadrat marynarki CO 2911) z
pomostu U 453 dostrzeżono zarysy Krety. Dwudziestego czerwca na okręcie
Schlippenbacha odebrano pochodzącą z FdU depeszę z rozkazami o następującej
treści:
„Pojawiły się informacje o ewakuacji Tobruku. W kolejności:
Schlippenbach, Bürgel i Neumann jak najszybciej obsadzić następujące rejony
ataku. Obszar pomiędzy CO 9217 i 5357. (…). Północna granica w odległości 30
mil morskich od równolegle położonego wybrzeża.”.
Tego samego dnia o 18:30 (kwadrat marynarki CO 6782) osiągnięto
znajdujący się w pobliżu Raz Azzaz obszar operacyjny. Dwudziestego pierwszego
czerwca po dostrzeżeniu nadlatującego samolotu o 08:26 (kwadrat marynarki CO
6759) wykonano alarmowe zanurzenie, pozostając następnie pod wodą do 09:07. Dwa
dni później 23 czerwca zgodnie z nowymi rozkazami o 20:36 obsadzono
przypadający na kwadrat CO 9265, znajdujący się na wysokości Ras Abu Lau nowy
rejon operacyjny (w trakcie jego przemierzania z pomostu okrętu zaobserwowano
unoszące się nad lądem chmury dymu, ogień artyleryjski oraz krążące w powietrzu
samoloty). Dwudziestego szóstego czerwca jak zapisał w KTB okrętu dowódca
nastąpiło pogorszenie stanu zdrowia załogi, która zaczęła uskarżać się na bóle
ucha. Tego samego dnia w związku z kolejnym rozkazami o 16:00 (kwadrat
marynarki CO 9358) rozpoczęto marsz w kierunku wschodnim. Trzy dni później 29
czerwca o godzinie 08:00 (kwadrat marynarki CP 4985) osiągnięto północną
krawędź wyznaczonego rejonu operacyjnego, rozpoczynając następnie marsz w
kierunku południowym w stronę linii wód o głębokości 60 metrów, gdzie możliwe
było jeszcze wykonanie manewru alarmowego zanurzenia. Wieczorem tego samego
dnia o 23:39 w kwadracie CP 7334 z pomostu U 453 dostrzeżono idące kursem
zachodnim dwa niszczyciele, których ze względu na zbyt duży dystans nie
atakowano. Trzydziestego czerwca o 12:02 (kwadrat marynarki CP 7383) skierowano
się w stronę dostrzeżonych wcześniej przez wachtowych dwóch smug dymu.
Czterdzieści cztery minuty później idący w stronę kontaktu U 453 zmuszony
został do wykonania alarmowego zanurzenia przez nadlatujący samolot
zidentyfikowanym jako typ Spitfire. Po mającym miejsce o 13:40 wynurzeniu nie
udało się już odnaleźć kontaktu. Drugiego lipca o 07:10 w kwadracie CP 7332 po
raz drugi podczas tego patrolu dostrzeżono dwie smugi dymu, w stronę których niezwłocznie
się skierowano, schodząc na peryskopową. Ponieważ przez peryskop nic nie było
widać Egon Reiner von Schlippenbach o 08:24 wydał rozkaz wynurzenia. Wkrótce po
pojawieniu się na powierzchni dostrzeżono, że tropiony kontakt, którym okazał
się być frachtowiec idzie prosto na okręt, w związku z czym musiano salwować
się ucieczką wykonując alarmowe zanurzenie (dzięki tej przygodzie odkryto
uszkodzenie peryskopu bojowego). Po ponownym wynurzeniu, mającym miejsce o 09:18
nie ścigano już celu tylko obrano kurs przeciwny. Trzy minuty później
dostrzeżono kolejną jednostkę handlową, w stronę której wkrótce potem się
skierowano. W trakcie wychodzenia na dogodną do ataku pozycję o 10:00
dostrzeżono nadlatujący samolot, w ucieczce przed którym wykonano alarmowe
zanurzenie. Ze względu na wspomniany wyżej defekt peryskopu bojowego odstąpiono
od przeprowadzenia ataku. Tego samego dnia po wynurzeniu Egon Reiner von
Schlippenbach nadał do dowództwa meldunek o następującej treści:
„Hydrofon, echosonda niesprawne. Ob.Masch. silników diesla od
czterech tygodni uskarżają się na zdrowie. Lekkie podtrucie dwutlenkiem węgla.
Proszę o zgodę na powrót do Puli w celu przeprowadzenia napraw i podleczenia
załogi.”.
Wkrótce potem otrzymano odpowiedź z FdU o następującej treści:
„Pozostać w rejonie operacyjnym. Powrót będzie zarządzony.”.
Piątego lipca o 15:37 (kwadrat marynarki CP 7362) w ucieczce przed
nadlatującym samolotem typu Spitfire wykonano alarmowe zanurzenie, pozostając następnie
pod wodą do godziny 17:25. Dwa dni później 7 lipca o 04:00 obsadzono
przypadający na kwadrat CP 5874 nowy rejon operacyjny. Jedenaście godzin
później o 15:10 (kwadrat marynarki CP 8333) dostrzeżono światło latarni
morskiej w Jaffie. Ósmego lipca o 11:00 (kwadrat marynarki CP 8347) idący na
powierzchni U 453 zmuszony został do wykonania alarmowego zanurzenia przez
nieprzyjacielski samolot (pobyt pod wodą do 13:44). Następnego dnia o 10:47 w
kwadracie CP 8344 z pomostu okrętu Schlippenbacha dostrzeżono smugę dymu, w
kierunku której niezwłocznie się skierowano. O 12:08 po zidentyfikowaniu
kontaktu jako samotnego frachtowca wykonano zanurzenie na peryskopową, ale w
związku z występującymi nadal problemami z peryskopem bojowym o 12:40 Egon
Reiner von Schlippenbach zarządził wynurzenie. Wkrótce po pojawieniu się na
powierzchni ponownie dostrzeżono frachtowiec oraz znajdujący się przed jego
dziobem niszczyciel, przed którym musiano schować się pod wodą. O 15:45 w
dalszej odległości od okrętu detonowała pojedyncza bomba głębinowa. Po mającym
miejsce o godzinie 17:05 wynurzeniu podjęto jak się później okazało
bezskuteczną próbę ponownego odnalezienia nieprzyjaciela, który w międzyczasie
zdołał się oddalić. Jedenastego lipca o 08:24 (kwadrat marynarki CP 8315) w
ucieczce przed nadlatującym samolotem wykonano alarmowe zanurzenie, w trakcie
którego trwania w pobliżu detonowały trzy bomby głębinowe, które na szczęście
nie spowodowały żadnych szkód. Następnego dnia na U 453 odebrano pochodzącą z
dowództwa depeszę z rozkazami o następującej treści
„Schlippenbach, rozpocząć powrót do Puli.”.
Pięć dni później 17 lipca o godzinie 20:36 osiągnięto przypadający na
kwadrat CK 7576 punkt wejścia na Adriatyk. Dwudziestego pierwszego lipca o
07:00 U 453spotkał się w kwadracie CJ 2367 z eskortą, w towarzystwie której o
08:15 osiągnął Pulę, kończąc w ten sposób trwający prawie pięć tygodni patrol
(33 dni). W trakcie jego trwania przepłynięto 2.920 mil morskich na i 777 mil
morskich pod powierzchnią.
Patrol 6 (31.08.1942 – 15.10.1942)
31.08. U 453 pod dowództwem Egona Reinera von Schlippenbacha o 18:30
opuścił Pulę, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską
żeglugę na Morzu Śródziemnym (w bazie pozostawiono wymagającego dłuższego
leczenia ObMasch Bocka). O 21:07 po osiągnięciu punktu H obrano kurs 238˚, idąc
następnie na powierzchni z prędkością 12,5 węzła. Drugiego września na
przebywającym w kwadracie CJ 6226 okręcie wykryto nie dającą się usunąć
dostępnymi na pokładzie środkami nieszczelność dławnicy sterburtowego wału
napędowego, która wymusiła powrót do bazy w Puli, gdzie przybyto jeszcze tego
samego dnia o 18:00, trafiając na pływający dok miejscowej stoczni. Po
usunięciu zgłaszanego defektu następnego dnia o 23:24 ponownie opuszczono bazę,
by kontynuować dalej patrol. Tuż przed północą 5 września idąc na powierzchni z
prędkością 12 węzłów minięto cieśninę Otranto. Następnego dnia o 07:54 w
kwadracie CK 7861 w ucieczce przed nadlatującym samolotem wykonano alarmowe
zanurzenie, pozostając pod wodą do 09:03. Ósmego czerwca o 11:30 (kwadrat
marynarki CO 5139) na polecenie dowódcy przeprowadzono ćwiczebne zanurzenie,
podczas którego trwania ponownie wykryto nieszczelność dławnicy sterburtowego
wału napędowego, która to dawała się silnie we znaki na średnich i dużych
głębokościach. W związku z w/w defektem Egon Reiner von Schlippenbach uznał, że
jego okręt nie jest zdolny do służby frontowej i nakazał obrać kurs na
znajdującą się najbliżej bazę w Salaminie, którą to osiągnięto dwa dni później
10 września trafiając na dok tamtejszej stoczni, gdzie zdemontowano szwankujący
wał poddając go drobiazgowej kontroli. W jej wyniku wykryto na jego powierzchni
3 mm głębokości wżery, które następnie usunięto. Po zakończeniu wszystkich prac
17 września o 11:00 opuszczono Salminę, by kontynuować dalej dwukrotnie już przerywany
patrol. Trzy godziny później o 14:00 U 453 rozpoczął marsz kanałem Korynckim w
stronę portu Patras, którego redę osiągnięto o 19:00 przyjmując na pokład
miejscowego pilota. Po wpłynięciu do tamtejszej bazy Egon Reiner von
Schlippenbach udał się na odprawę do miejscowej komendantury, gdzie dowiedział
się, że jego wyjcie zostało przesunięte na 19 września w związku z brakiem
dostępnych jednostek eskorty oraz spodziewanym na dzień 18 września przybyciem
dużego konwoju włoskiego. Mając w wyniku zaistniałej sytuacji dzień wolnego
dowódca U 453 wypożyczył dwa LKW, którymi wraz ze swoją załogą odwiedził
miejscowe łaźnie. Poza tym 17 szeregowych członków załogi oraz 3 oficerów
zostało zakwaterowanych na lądzie. Dziewiętnastego września zgodnie z
ustaleniami z komendanturą o 18:15 opuszczono Patras z poleceniem skierowania
się do Messyny. Dwa dni później 21 września o 06:00 osiągnięto punkt S, gdzie
przed dziobem okrętu po stronie sterburty dostrzeżono bliźniaczy U 559, z
którym to o 08:25 wspólnie zawinięto do Messyny, gdzie przystąpiono do
uzupełniania zapasów. Po zakończeniu tej operacji jeszcze tego samego dnia o
18:00 opuszczono Messynę, kierując się na patrol w zachodniej część Morza
Śródziemnego. Dwudziestego drugiego września o 05:15 (kwadrat marynarki CJ
9445) z pomostu U 453 dostrzeżono wybrzeża wyspy Ustica. Tego samego dnia
doszło też do wypadku z udziałem kucharza, który podczas przyrządzania kawy
oblał się znajdującym się w czajniku wrzątkiem ulegając poważnemu poparzeniu
pośladków, torsu oraz obu rąk. Po opatrzeniu ran przez mającego przeszkolenie
medyczne członka załogi poszkodowany kucharz został położony w koi. Tuż przed
północą następnego dnia osiągnięto przypadający na kwadrat CJ 7324 punkt
wejścia na zachodnią część Morza Śródziemnego. Dwudziestego szóstego września
na pokładzie U 453 odebrano pochodzącą z FdU depeszę z rozkazami o następującej
treści:
„Schlippenbach jako pozycję wyczekiwania obsadzić północną i środkową
część kwadratu CH 91. Hamm przebywa w południowej części.”.
Trzy dni później 29 września o 08:50 (kwadrat marynarki CH 9134) z
pomostu okrętu Schlippenbach dostrzeżono wybrzeża Majorki. Następnego dnia
odebrano kolejną depeszę z dowództwa z instrukcjami o następującej treści:
„Schlippenbach i Hamm przesunąć rejon operacyjny na południe.”.
Tego samego dnia o 14:20 w kwadracie CH 8193 z pomostu U 453
dostrzeżono wybrzeża Algierii. Trzeciego października po podleczeniu ran do
służby powrócił poszkodowany w dniu 22 września kucharz. Następnego dnia o
23:09 w kwadracie CH 9149 dostrzeżono światła jednostek nawodnych, które
okazały się należeć do Vichystowskiej Francji. Szóstego października o 15:42 w
kwadracie CH 9157 U 453 nawiązał kontakt wzrokowy ze znajdującym się przed
dziobem samotnym statkiem, który także okazał się należeć do Vichystowskiej
Francji. Dwa dni później 8 października ze względu na problemy z mięśniem
sercowym oraz dusznościami ze służby wypadł MtrGfr Horst Saupe (urodzony 18
maja 1922 roku marynarz należał do załogi U 97, na którym to odbył trzy patrole
bojowe. Po ostatnim z nich na skutek problemów z sercem został skierowany do
kraju na leczenie, po którym powrócił do służby z poleceniem udania się do bazy
w La Spezia. Na pokład U 453 przybył w zastępstwie chorego członka załogi). Dwunastego
października po zauważeniu o 15:44 (kwadrat marynarki CH 9175) przebywającego w
pobliżu nieprzyjacielskiego eskortowca wykonano alarmowe zanurzenie, pozostając
pod wodą do 19:49. Tuż po północy następnego dnia o godzinie 00:29 w kwadracie
CH 9182 dostrzeżono światła samotnej jednostki, która także okazała się być
francuskiej bandery statkiem handlowym. Tego samego dnia o 11:15 w trakcie prowadzonej
w dziobowym przedziale torpedowym czynności czyszczenia karabinu maszynowego
doszło do wypadku z jego udziałem, w wyniku którego ciężko ranny został
odpoczywający w związku z problemami z sercem Horst Saupe (postrzał w głowę) a
lżej ranni zostali I WO Peter-Jochan Gerlach (raniony odłamkiem w kolano),
MtrGfr Stehl oraz MaschGfr Stallmann. Ze względu na stan zdrowia poszkodowanych
Egon Reiner von Schlippenbach postanowił przerwać patrol i wracać do bazy. O
16:53 najciężej ranny Horst Saupe pomimo udzielonej mu doraźnej pomocy umiera.
Dwa dni później 15 października o godzinie 08:00 w punkcie H doszło do
spotkania U 453 z eskortą, w towarzystwie której półtorej godziny później
osiągnął on bazę w La Spezia. W trakcie trwającego nie licząc przerw na naprawy
prawie sześć tygodni patrolu (10 + 29 dni), przepłynięto 4.377 mil morskich na
i 331 mil morskich pod powierzchnią.
15.10.1942 roku na cmentarzu Costermano w obecności całej załogi
pochowano tragicznie zmarłego MtrGfr Horsta Saupe.
W przerwie pomiędzy patrolami w celu mającego wzmocnić uzbrojenie
przeciwlotnicze montażu działka przeciwlotniczego Breda na U 453 przeprowadzono
przebudowę pomostu.
Patrol 7 (29.11.1942 – 17.12.1942)
29.11. U 453 pod dowództwem Egona Reinera von Schlippenbacha o godzinie
16:10 opuścił La Spezię, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać
nieprzyjacielską żeglugę w zachodniej część Morza Śródziemnego. O 17:25 minięto
sieć zaporową, przedtem jednak wykonując zakończone pomyślnie próbne zanurzenie
oraz trymowanie okrętu. Następnego dnia na okręcie odebrano pochodzącą z FdU
depeszę z rozkazami o następującej treści:
„Schlippenbach, jako rejon ataku obsadzić CH 95.”.
Trzeciego grudnia idący na powierzchni U 453 o godzinie 12:54 w
kwadracie CH 9519 został zaskoczony przez nieprzyjacielski dwusilnikowy
samolot, który w wykonanym następnie ataku oprócz ostrzału z działek
pokładowych zrzucił też trzy bomby głębinowe, które na szczęście nie spowodowały
żadnych szkód. Wkrótce potem Egon Reiner von Schlippenbach zarządził alarmowe
zanurzenie. Piątego grudnia operujący w zanurzeniu w odległości zaledwie trzech
mil morskich od brzegu (kwadrat marynarki CH 9547) U 453 pomimo podjętych
starań nie uzyskał ani jednego kontaktu z nieprzyjacielem. Dwa dni później 7
grudnia w trakcie marszu na powierzchni o 13:02 (kwadrat marynarki CH 5973), w
związku z dostrzeżeniem nadlatującego dwusilnikowego samolotu wykonano alarmowe
zanurzenie, w trakcie którego trwania nieprzyjacielska maszyna w ślad za
okrętem zrzuciła serię czterech bomb głębinowych, które silnie nim wstrząsnęły
czyniąc niegroźne szkody w systemie napędowym. Jedenastego grudnia o 01:00 w
kwadracie CH 7665 nawiązano kontakt wzrokowy z płynącą z zapalonymi światłami
jednostką handlową, którą okazał się być szwajcarskiej bandery frachtowiec.
Następnego dnia o 02:57 (kwadrat marynarki CH 7394) uzyskano kontakt
akustyczny, który zidentyfikowano jako znajdujący się w odległości 1000 metrów
niszczyciel, przed którym wkrótce potem schowano się pod wodą (w takcie pobytu
w zanurzeniu na U 453 odbierano impulsy echosondy). Po mającym miejsce o 05:55
wynurzeniu rozpoczęto poszukiwania wroga. O 12:52 (kwadrat marynarki CH 7636) w
związku z brakiem kontaktu z nieprzyjacielem Egon Reiner von Schlippenbach
zarządził zanurzenie i przesłuchiwanie akwenu hydrofonami, co z kolei pozwoliło
na uzyskanie o 13:45 kontaktu akustycznego z jednostkami nawodnym. Po zbliżeniu
się do celu i przeprowadzonej o 14:33 przez peryskop obserwacji zidentyfikowano
kontakt jako idący w eskorcie niszczyciela pojedynczy frachtowiec. Trzynaście
minut później o 14:46 w kierunku niszczyciela U 453 wystrzelił pełną dziobową
salwę torpedową, która jednak chybiła celu. Cztery minuty później niedoszła
ofiara zlokalizowała okręt Schlippenbacha przystępując do kontrataku, podczas
którego zrzuciła serię pięciu dobrze wycelowanych bomb głębinowych, które
spowodowały liczne szkody (m.in. rozszczelnienie wyrzutni torpedowych nr I i
II) oraz liczne przecieki. Po odpłynięciu prześladowcy i spędzeniu jeszcze
jakiś czas w zanurzeniu o 19:57 (kwadrat marynarki CH 8414) okręt
Schlippenbacha z powrotem pojawił się na powierzchni rozpoczynając wentylowanie
wnętrza oraz ładowanie baterii akumulatorów. Niestety trzy minuty później po
uzyskaniu namiaru na przebywającego w pobliżu nieprzyjaciela przerwano tę
operację a następnie wykonano alarmowe zanurzenie pozostając pod wodą do
północy. Trzynastego grudnia w związku z niedającą się usunąć nieszczelnością
dwóch w/w wyrzutni torpedowych o godzinie 00:24 Egon Reiner von Schlippenbach
podjął decyzję o przerwaniu patrolu i powrocie do bazy. Tego samego dnia o
17:24 w trakcie marszu na powierzchni w pobliżu hiszpańskiego wybrzeża z
pomostu U 453 dostrzeżono zabudowania miasta Alicante. Cztery dni później 17
grudnia o godzinie 07:45 w punkcie C doszło do spotkania z kutrem torpedowym, w
eskorcie którego niecałą godzinę później (08:50) osiągnięto bazę w La Spezii. W
trakcie trwającego prawie trzy tygodnie patrolu (18 dni) U 453 przepłynął 2.293
mile morskie na i 355 mil morskich pod powierzchnią.
W trakcie naprawy odniesionych uszkodzeń w składzie załogi doszło do
przetasowań i tak pokład U 453 opuścili główny mechanik, I WO i 9 szeregowych
członków załogi.
20.12.1942 podczas spędzanego w kraju urlopu tragicznie zginał jeden
z członków załogi okrętu – MtrGfr Helmuth Lorenz (ur. 12.08.1922).
Patrol 8 (11.01.1943 – 16.02.1943)
11.01. U 453 pod dowództwem Egona Reinera von Schlippenbacha o godzinie
16:00 opuścił bazę w La Spezii, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać
nieprzyjacielską żeglugę w zachodniej części Morza Śródziemnego. Godzinę
później minięto sieć zaporową, przedtem jednak wykonując zakończone pomyślnie
próbne zanurzenie oraz trymowanie okrętu. Następnego dnia okręt Schlippenbacha
w kwadracie CJ 4155 natknął się na fatalne warunki pogodowe (orkan, 7 - 8˚,
NNW), które w znaczący sposób utrudniały mu prowadzenie obserwacji wzrokowej.
Tego samego dnia o 20:44 (kwadrat marynarki CJ 4413) przedzierając się przez
orkan w pobliżu dostrzeżono idący kursem przeciwnym bratni U-boot, którym był
powracający do bazy U 73. Trzynastego stycznia na pokładzie U 453 odebrano
pochodzącą z FdU depeszę z rozkazami o następującej treści:
„Schlippenbach według B-Dienst ruch odbywa od CI 7761 przez CH 9639,
9684, 9556, 9458.”.
Następnego dnia o 12:00 osiągnięto przypadający na kwadrat CH 9234
północny narożnik wyznaczonego rejonu operacyjnego. Sześć dni później 20
stycznia przebywający na pomoście wachtowi o 15:50 (kwadrat marynarki CH 8288)
zameldowali o dostrzeżeniu chmury dymu, w stronę której niezwłocznie się
skierowano a która to okazała się być dużym konwojem. Wykrytym zgrupowaniem był
składający się z 49 statków, idący z Clyde do Algieru konwój KMS.7. w trakcie
prowadzonej przez peryskop obserwacji nieprzyjaciela (okręt w międzyczasie
zszedł na peryskopową) zauważono, że każdy ze statków trzyma na uwięzi balon
zaporowy. Po wyjściu na dogodną do ataku pozycję pomiędzy 16:33 a 16:35
(kwadrat marynarki CH 8521) w kierunku dwóch frachtowców oraz dwóch
transportowców oddano cztery pojedyncze strzały torpedowe rejestrując odgłos
czterech detonacji. Na podstawie prowadzonego podsłuchu hydroakustycznego Egon
Reiner von Schlippenbach zgłosił zatopienie trzech jednostek na łączną sumę
20.000 ton oraz uszkodzenie kolejnej o tonażu ca. 6.000 ton. W rzeczywistości
na skutek tego ataku trafiony i zatopiony został tylko jeden statek – należący
do belgijskiego armatora Compagnie Maritime Belge (Lloyd Royal) SA z Antwerpii
frachtowiec Jean Jadot (5.859 ton). Trzynaście minut po wystrzeleniu ostatniej
z czterech torped rozpoczął się trwający do 18:55 kontratak jednostek eskorty,
który na szczęście nie spowodował na U 453 żadnych poważniejszych uszkodzeń. O
19:31 na polecenie dowódcy wynurzono okręt rozpoczynając ładowanie baterii
akumulatorów oraz wentylowanie wnętrza. Dwadzieścia jeden minut później nad U
453 przeleciał dwu silnikowy samolot, który jednak nie dostrzegł wynurzonego
U-boota. O 20:14 (kwadrat marynarki CH 8275) okręt Schlippenbacha nie miał już
tyle szczęścia, bowiem został wykryty przez kolejny samolot, który w wykonanym
następnie ataku oprócz ostrzału z broni pokładowej zrzucił też cztery bomby
głębinowe, które spowodowały powstanie drobnych uszkodzeń. Dwudziestego
czwartego stycznia o 19:54 na U 453 odebrano pochodzącą z dowództwa depeszę o
następującej treści:
„Nowy rejon ataku dla Schlippenbacha to CH 83 i 85.”.
Trzy dni później 27 stycznia o godzinie 06:30 (kwadrat marynarki CH
9556) w odległości zaledwie pięciu metrów minięto dryfującą minę morską zerwaną
z łańcucha kotwicznego. Dwudziestego dziewiątego stycznia po uzyskaniu o
godzinie 06:16 (kwadrat marynarki CH 9543) namiaru na pracujący w pobliżu radar
wykonano alarmowe zanurzenie. W trakcie pobytu pod wodą o 07:55 uzyskano
kontakt akustyczny, którym dwadzieścia minut później po wyjściu na peryskopową
i przeprowadzonej przez peryskop lustracji okazał się być odległy o 6 – 8 mil
morskich wrogi konwój. Ze względu na duży dystans, porę dnia oraz fakt, że
nieprzyjacielskie zgrupowanie szło w pobliżu brzegu Egon Reiner von
Schlippenbach zrezygnował z jego zaatakowania, nakazując po mającym miejsce o
10:04 wynurzeniu rozpoczęcie marszu w kierunku zachodnim. Piątego lutego na
polecenie dowódcy przeprowadzono ćwiczebne strzelanie z broni przeciwlotniczej,
w wyniku którego stwierdzono poważne uszkodzenie obu działek (Breda i MG C/30),
które do czasu powrotu do bazy musiały zostać wyłączone z użytkowania (do
obrony przed samolotami pozostały na okręcie tylko dwa karabiny MG C/15).
Następnego dnia o 05:30 obsadzono przypadający na kwadrat CH 8159 nowy rejon
operacyjny. Ósmego lutego o 20:25 Egon Reiner von Schlippenbach zarządził
rozpoczęcie marszu powrotnego do bazy w Puli. W trakcie jego trwania doszło do
usterki sprzęgła, która wymusiła konieczność obrania kursu na Messynę.
Dwunastego lutego o 15:30 w kwadracie CJ 9558 U 453 spotkał się z wysłanym mu
naprzeciw dozorowcem, w eskorcie, którego o 18:20 zawinął do Messyny. W trakcie
pobytu w tamtejszej bazie przy pomocy specjalistów ze stoczni usunięto defekt,
po czym tuż po północny następnego dnia wyruszono w dalszą drogę kierując się w
stronę cieśniny Otranto. Dwa dni później 16 lutego w punkcie N U 453 spotkał
się z eskortą, w towarzystwie której o 10:30 wpłynął do bazy w Puli, kończąc
trwający ponad pięć tygodni patrol (36 dni). W trakcie jego trwania
przepłynięto 3.340 mil morskich na i 763 mile morskie pod powierzchnią.
Patrol 9 (01.04.1943 – 05.05.1943)
01.04. U 453 pod dowództwem Egona Reinera von Schlippenbacha o godzinie
14:10 opuścił Pulę, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską
żeglugę na wodach zachodniej części Morza Śródziemnego. Kwadrans później na
redzie przeprowadzono zakończone pomyślnie próbne zanurzenie oraz trymowanie
okrętu, po czym w towarzystwie eskorty skierowano się w stronę punktu H. Po
jego osiągnięciu, co miało miejsce o 16:05 pożegnano się z eskortą, po czym
obrano kurs 155˚ , rozpoczynając następnie marsz na powierzchni z prędkością
13,5 węzła. Trzeciego kwietnia o 04:00 minięto przypadający na kwadrat CK 7527
punkt Adria a dwa dni później 5 kwietnia przepłynięto przez cieśninę Messyńską.
Siódmego kwietnia o 04:50 osiągnięto przypadający na kwadrat CJ 7383 punkt
docelowy. Sześć dni później 13 kwietnia na pokładzie U 453 odebrano pochodzącą
z FdU depeszę z rozkazami o następującej treści:
„U 565, U 602, U 453, U 375, U 371 w następującej kolejności
obsadzić od zachodu na wschód obszar rozciągający się od kwadratu CH 7574 od CH
7546.”.
Siedemnastego kwietnia o 23:30 (kwadrat marynarki CH 8277) z pomostu U
453 dostrzeżono nadlatujący od strony sterburty samolot. Ze względu na brak
czasu na wykonanie alarmowego zanurzenia Egon Reiner von Schlippenbach nakazał
obsadzić działka przeciwlotnicze oraz otworzyć w kierunku napastnika ogień
zaporowy. Pomimo ostrzału nieprzyjacielska maszyna wykonała atak prowadząc
ostrzał z broni pokładowej oraz zrzucając cztery bomby głębinowe. Wkrótce potem
U 453 wykonał alarmowe zanurzenie. Trzy dni później 20 kwietnia o 21:24
(kwadrat marynarki CH 8513) nawiązano kontakt wzrokowy z idącym w pobliżu
brzegu wrogim konwojem o którym zameldowano dowództwu. Wykrytym nieprzyjacielskim
zgrupowaniem był składający się 24 statków, eskortowany przez krążownik
przeciwlotniczy HMS Carlisle oraz cztery korwety konwój UGS.7. Po wyjściu na
dogodną do ataku pozycję o godzinie 22:43 (kwadrat marynarki CH 8288) w
kierunku grupy statków wystrzelono salwę czterech torped a dwie minuty później
w kierunku idącego w środku frachtowca znajdującą się w wyrzutni nr V piątą
torpedę. Ze względu na zbliżającą się korwetę nie można było wzrokowo
zweryfikować skutków ataku, rejestrując jedynie odgłosy czterech trafień oraz
dźwięki tonięcia. Na ich podstawie Egon Reiner von Schlippenbach zgłosił
niepotwierdzone przez aliantów zatopienie dwóch statków oraz uszkodzenie dwóch
kolejnych. Wkrótce potem rozpoczął się trwający do godziny 06:55 następnego
dnia kontratak w wykonaniu jednostek eskorty, w trakcie którego w pobliżu U 453
detonowało łącznie 50 sztuk bomb głębinowych. Po spędzeniu całego dnia w
zanurzeniu o 21:17 (kwadrat marynarki CH 8218) U 453 z powrotem pojawił się na
powierzchni, rozpoczynając niezwłocznie ładowanie baterii, wentylowanie wnętrza
oraz usuwanie odniesionych uszkodzeń. Dwudziestego trzeciego kwietnia o 20:45 na
okręcie odebrano pochodzącą z dowództwa depeszę z rozkazami o następującej
treści:
„Zachodnie okręty, jako nowy rejon ataku obsadzić kwadrat CH: U 565
7574 – U 407 8445 – U 602 8275 – U 453 8374 – U 561 9445 – U 371 9515.”.
Tuż po północy następnego dnia o godzinie 00:12 (kwadrat marynarki CH
8241) po uzyskaniu na fali 1,69 m silnego namiaru na zbliżający się kontakt
lotniczy Egon Reiner von Schlippenbach ogłosił alarm bojowy nakazując
obsadzenie działek przeciwlotniczych oraz przygotowanie się do otwarcia ognia.
Cztery minuty później po stronie sterburty dostrzeżono zbliżający się
dwusilnikowy samolot, którym okazał się być należący do 500 Sqn RAF/N,
pilotowany przez W/O Obee bombowiec Hudson. Na skutek celnego ognia
prowadzonego przez U 453 nieprzyjacielska maszyna otrzymała szereg trafień, w
wyniku których śmierć poniósł pilot/dowódca W/O Obee i tylko dzięki szybkiej
reakcji bombardiera, który przejął stery z rąk denata za cenę nie zrzucenia
bomb głębinowych udało się ją uratować przed rozbiciem o powierzchnię wody.
Nawigator Sgt. A. Bushell, który wkrótce potem przejął stery od bombardiera
planował doprowadzić maszynę do bazy w Tafaroui ale po uświadomieniu sobie, że
nie umie lądować nakazał załodze wyskoczyć na spadochronach. Moment opuszczenia
bombowca przez załogę został dostrzeżony z pomostu U 453, który skierował się w
stronę miejsca ich upadku. Zanim jednak tam dotarto uzyskano kolejny kontakt z
wrogiem i Egon Reiner von Schlippenbach chcąc uniknąć ewentualnych strat
zarządził zanurzenie. Dwudziestego piątego sierpnia o 05:58 (kwadrat marynarki
CH 8169) po prawo przed dziobem okrętu dostrzeżono cienie wielu jednostek, w
stronę których niezwłocznie się skierowano zwiększając prędkość. Siedem minut
później U 453 został wykryty przez okręty eskorty, które zmusiły go do
wykonania alarmowego zanurzenia. Trzy dni później 28 kwietnia w rufowej kabinie
WC doszło do silnego przecieku, który na szczęcie udało się z powodzeniem
usunąć. Tego samego dnia na skutek choroby ze służby wypadł I WO. Następnego
dnia w związku z kończącymi się zapasami o godzinie 05:05 przebywający
aktualnie w kwadracie CH 5962 okręt Schlippenbacha rozpoczął marsz powrotny do
bazy w Puli. Pierwszego maja o 20:15 (kwadrat marynarki CJ 9829) w towarzystwie
przydzielonej eskorty (towarzyszyła ona okrętowi do 21:45) rozpoczęto marsz
przez cieśninę Messyńską. Cztery dnia później 5 maja o godzinie 08:00 w punkcie
H U 453 spotkał się z eskortą, w towarzystwie której o 10:00 osiągnął Pulę,
kończąc trwający prawie pięć tygodni patrol (34 dni). W trakcie jego trwania
przepłynięto 4.092 mile morskie na i 817 mil morskich pod powierzchnią.
Patrol 10 (23.06.1943 – 24.07.1943)
23.06. U 453 pod dowództwem Egona Reinera von Schlippenbacha o godzinie
14:10 opuścił bazę w Puli, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać
nieprzyjacielską żeglugę we wschodniej części Morza Śródziemnego. Po
zakończonym pomyślnie na zewnętrznej redzie próbnym zanurzeniu oraz trymowaniu
okrętu, w towarzystwie eskorty minięto zaporę, po czym obrano kurs na punkt H,
który osiągnięto o 16:17. Po pożegnaniu się z eskortą Egon Reiner von
Schlippenbach nakazał obrać kurs 140˚ oraz zwiększyć prędkość do 14 węzłów.
Tydzień później 30 czerwca operujący u wybrzeży Libii U 453 o godzinie 22:21 w
kwadracie CO 5712 przed dziobem, po stronie sterburty uzyskał kontakt wzrokowy
z cieniami jednostek nawodnych, w stronę których niezwłocznie się skierował.
Dostrzeżone jednostki tworzyły składający się 27 statków, idący z Port Saidu do
Gibraltaru konwój GTX.3. Prawie czterdzieści minut później o 22:57 w kierunku
grupy nakładających się na siebie jednostek odpalono salwę czterech torped,
rejestrując po kilku minutach trzy odgłosy detonacji oraz pojedynczy rozbłysk
eksplozji. W wyniku tego ataku pojedynczą torpedą trafiony został należący do
Royal Fleet Auxiliary tankowiec floty Oligarch (6.894 ton), który pomimo odniesionych
uszkodzeń zdołał jednak dojść o własnych siłach do portu w Tobruku (ze względu
na zaawansowany wiek statku nie podejmowano się już jego remontu i po wojnie 14
kwietnia 1946 roku po załadowaniu zdobyczną amunicją został on zatopiony na
wodach Morza Czerwonego). Tuż po północy następnego dnia, przebywający wciąż w
pobliżu konwoju okręt von Schlippenbacha zszedł w zanurzenie, w celu ponownego
załadowania wyrzutni torpedowych. O 03:17 U 453 z powrotem pojawił się na
powierzchni rozpoczynając poszukiwania wroga. Czterdzieści trzy minuty później na
kursie 120˚ uzyskano nieokreślony kontakt a wkrótce potem zarejestrowano
dochodzące z dużego dystansu liczne detonacje bomb głębinowych. Szóstego lipca
o godzinie 04:04 (kwadrat marynarki CO 5713) na polecenie dowódcy zanurzono
okręt a wkrótce potem na kursie 80˚ i 105˚ uzyskano kontakt akustyczny. O 05:25
po wyjściu na peryskopową przez peryskop zidentyfikowano śledzony kontakt,
którym okazał się być nieprzyjacielski konwój, w stronę którego niezwłocznie
się skierowano. Dostrzeżonym wrogim zgrupowaniem był idący z Alexandrii w
kierunku Sycylii, składający się 33 statków konwój MWS.36. O 09:20 podczas
kolejnej obserwacji celu ustalono, że składa się on z ca. 20 statków, do
których przymocowane są balony zaporowe. O 10:05 (kwadrat marynarki CO 5721) w
kierunku grupy nakładających się na siebie jednostek Egon Reiner von
Schlippenbach wystrzelił salwę czterech torped, rejestrując eksplozje oraz
dźwięki tonięcia. Z w/w torped tylko jedna okazała się być celna, powodując
ciężkie uszkodzenia należącego do brytyjskiego armatora Asiatic Steam
Navigation Co Ltd z Londynu frachtowca Shajenan (5.454 ton), który w trakcie
próby holowania już następnego dnia poszedł jednak na dno (pozycja
32.55N/21.10E). Wkrótce po tym ataku miał miejsce kontratak sił osłony, który
zmusił Egona Reinera von Schlippenbacha do wydania polecenia sprowadzenia
okrętu na głębokość 2A (160 metrów). Po odpłynięciu prześladowców, o 20:59 U
453 z powrotem pojawił się na powierzchni a jego załoga przystąpiła do usuwania
powstałych drobnych uszkodzeń. Następnego dnia ze względu na problemy zdrowotne
ze służby wypadli: MtrGfr Willi Stephan (mający problemy z ropiejącą prawą ręką)
oraz MaschObGfr Ernst Scholz (mający ropiejące kolano). Dwunastego lipca stan
obu chorych uległ znaczącej poprawie, dzięki czemu mogli oni w ograniczonym
zakresie ponownie podjąć służbę na okręcie. Cztery dni później 16 lipca o
godzinie 02:06 w kwadracie CN 2664 U 453 nawiązał kontakt wzrokowy z jednostką
do przewodu czołgów, w kierunku której niezwłocznie się skierował z zamiarem
jej zaatakowania. Kwadrans później w stronę ściganego celu z wyrzutni nr V
wystrzelono torpedę, która jednak spudłowała. Ze względu na posiadanie na
pokładzie już tylko dwóch torped Egon Reiner von Schlippenbach zrezygnował z
przeprowadzenia kolejnych ataków, postanawiając zachować je na większe cele. Po
południu tego samego dnia o 13:25 (kwadrat marynarki CN 2636) dostrzeżono
kolejną jednostkę, którą tym razem okazał się być duży transportowiec, z ataku
na który ze względu na zbyt duży dystans jednak zrezygnowano. Siedemnastego
lipca o godzinie 21:05 w kwadracie CN 2636 uzyskano następny kontakt, którym
niestety okazał się być idący kursem zachodnim statek szpitalny, z ataku na
który z oczywistych względów także zrezygnowano. Następnego dnia o 08:38
(kwadrat marynarki CN 2389) nawiązano kontakt wzrokowy z dużą grupą jednostek
do przewozu czołgów, jednym niszczycielem oraz frachtowcem. Pięć minut później
w kierunku przedstawiających większą wartość niszczyciela oraz frachtowca
wystrzelono ostatnie dwie torpedy, które jednak spudłowały. Dziewiętnastego
lipca o godzinie 01:13 przebywający aktualnie w kwadracie CN 2691 U 453
rozpoczął marsz powrotny do bazy. Pięć dni później 24 lipca o 06:50 minięto
punkt Willy a o 10:00 osiągnięto bazę w Puli, kończąc trwający ponad cztery
tygodnie patrol (31 dni). W trakcie jego trwania U 453 przepłynął 3.340 mil
morskich na i 763 mile morskie pod powierzchnią.
W trakcie pobytu w bazie wszelkie planowane przez załogę wyjścia na ląd
zostały wstrzymane ze względu na ogłoszony stan alarmu. Poza tym po raz kolejny
doszło też do przetasowań w załodze i tak pokład U 453 opuścili:
- Lt.z.S. Peter-Joachan Gerlach, który udał się na kurs dla dowódców.
- ObMasch Helmut Sommwadossi – skierowany na wypoczynek,
- ObMaschMt. Burkhardt – przekazany na ląd jako rezerwa personalna,
- MaschObGfr Becher – przekazany do komisariatu,
- Mtr Hoffman – przesunięty do służby w bazie.
Na ich miejsce na U 453 przybyli:
- ObStrm Herbert Schubert,
- Ob.Masch Hofmann,
- MaschMt Hattge,
- MaschGfr Hans Tange,
- MtrGfr Erwin Reinisch
- MtrGfr Schulze.
Patrol 11 (31.07.1943 – 14.08.1943)
31.07. U 453 pod dowództwem Egona Reinera von Schlippenbacha w
towarzystwie eskorty o godzinie 15:30 opuścił bazę w Puli, by zgodnie z
otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielskie siły inwazyjne u wybrzeży
Sycylii. O 18:10 po osiągnięciu punktu W pożegnano się z eskortą, rozpoczynając
następnie indywidualny marsz w stronę wybrzeży Sycylii. Pierwszego sierpnia z
powodu choroby ze służby wypadł MaschObGfr Hans Schwarz a dwóch pozostałych
MaschObGfr Ernst Scholz i Alois Barthelme zdolnych było do służby tylko w
ograniczonym zakresie. Następnego dnia o 08:10 w kwadracie CK 7524 z pomostu U
453 dostrzeżono dwa unoszące się pontony z ośmioma lotnikami, którymi po
zbliżeniu się okazali się być Brytyjczycy. Ze względu na ich ilość Egon Reiner
von Schlippenbach stanął przed wyborem albo zabrać ich na pokład ale wtedy
musiałby wracać do bazy albo pozostawić ich w wodzie i kontynuować dalej
patrol. Wygrała druga opcja i dowódca U 453 nakazał zmienić kurs a następnie
rozpocząć poszukiwania dwóch zestrzelonych lotników niemieckich. Czwartego
sierpnia o 20:30 (kwadrat marynarki CN 3291) z pomostu okrętu zaobserwowano
światła portu w Syrakuzach. Następnego dnia o 04:17 (kwadrat marynarki CN 3281)
w związku z nadchodzącym dniem na polecenie dowódcy zanurzono okręt. Ponad pięć
godzin później o 09:51 na kursie 310˚ uzyskano kontakt akustyczny z jednostkami
nawodnymi, którymi po przeprowadzonej o 09:51 lustracji przez peryskop okazały
się być: 2 kutry trałowe, 2 ścigacze torpedowe, 1 LCT, duża liczba niszczycieli
a także przebywający w pobliżu brzegu pancernik. O 11:27 (kwadrat marynarki CN
3273) w kierunku wrogiego zgrupowania (niszczyciele i pancernik) wystrzelono
salwę czterech torped, rejestrując dwie odległe detonacje. Szóstego sierpnia o
20:20 (kwadrat marynarki CN 3235) nakazany przez dowódcę marsz wzdłuż wybrzeża
w stronę Catanii został uniemożliwiony przez opary gęstej mgły. Następnego dnia
ze względu na czyraki ze służby wypadli kucharz oraz jeden z maszynistów.
Ósmego sierpnia o godzinie 20:50 w kwadracie CN 3267 po stronie sterburty przed
dziobem okrętu dostrzeżono jasno oświetlony statek szpitalny. Dwa dni później
10 sierpnia o 03:32 (kwadrat marynarki CN 3259), wkrótce po uzyskaniu silnego
namiaru na pracujący w pobliżu radar dostrzeżono snop reflektora lotniczego,
przed którym schowano się pod wodę wykonując alarmowe zanurzenie. O 03:45 w
dużej odległości od okrętu detonowały bomby głębinowe, które nie poczyniły
żadnych szkód. W południe o 12:30 (kwadrat marynarki CN 3255) Egon Reiner von
Schlippenbach postanowił zaatakować dostrzeżony niszczyciel ale ze względu na
wykryty w trakcie marszu na peryskopowej defekt peryskopu bojowego zmuszony był
z niego zrezygnować. Jedenastego sierpnia do służby powrócił kucharz natomiast
wypadał z niej jeden z radiotelegrafistów. Dwa dni później 13 sierpnia o 01:04
(kwadrat marynarki CK 4873) z pomostu U 453 zaobserwowano wynurzający się w
pobliżu okręt podwodny zidentyfikowany jako nieprzyjacielski, który wkrótce
potem ponownie schował się pod wodą. Zarządzone przez pełniącego obowiązki
dowódcy wachty I WO manewry alarmowe pozwoliły wymanewrować wystrzelone przez
nieprzyjaciela torpedy, których detonacje zarejestrowano po 7 – 11 minutach ich
biegu. Czternastego sierpnia o 10:00 osiągnięto punkt W, gdzie spotkano się z
eskortą, w towarzystwie której dwie i pół godziny później wpłynięto do bazy w
Puli, kończąc trwający równo dwa tygodnie patrol (14 dni). W trakcie jego
trwania U 453 przepłynął 1.871 mil morskich na i 352 mile morskie pod
powierzchnią.
W trakcie pobytu w bazie doszło do przetasowań w załodze i tak pokład U
453 opuścili:
- ObStrm Paul Huuk – przeniesiony na ląd po odbyciu 10 patroli bojowych,
- ObMasch Opitz – ze względu na fakt bycia jedynym synem,
- MechMt Werner Bergmann i ObFkMt Hermann Rautzenberg – skierowani na
kurs oficerski,
- MaschMt Battge – skierowany do szpitala w celu wyleczenia żółtaczki,
- MtrObGfr Josef Beer, MtrOBGfr Hegewaldt, MaschObGfr Hans Schwarz i
MaschObGfr Ernst Spormann – skierowani na kurs podoficerski,
- MtrGfr Schulze – ostatni syn (dwóch braci poległo na froncie),
- MtrGfr Seidler – ostatni syn (dwóch braci poległo na froncie),
a na ich miejsce na pokład przybyli:
- Torp.MechMt Dyonis Satzger
- SanMt Werner Pagel
- FkMt Friedrich Gallmüller,
- MaschMt Paul Bäthies,
- Masch Gfr Hans Schöppner,
- MaschGfr Otto Schmidt,
- Art.Mech.Gfr Heinz Strickling,
- MtrGfr Schnellbächer,
- MtrGfr Edgar Gettke lub Gadke.
Poza tym w związku z przeglądem okrętu część jego załogi tj. 12
podoficerów i szeregowych zostało zaokrętowanych na kuter torpedowy S-30, na
pokładzie którego odbyli czterodniowy wypad do Wenecji. Pozostali członkowie
załogi U 453 skorzystali z przysługujących im dłuższych urlopów.
Patrol 12 (21.10.1943 – 27.10.1943)
21.10. U 453 pod dowództwem Egona Reinera von Schlippenbacha o godzinie
16:00 opuścił bazę w Puli, by zgodnie z otrzymanym rozkazem postawić na
podejściu do Brindisi, składające się z 24 min TMB pole minowe. O 16:50 minięto
zaporę, po czym bez eskorty skierowano się w stronę punktu wyjścia z Adriatyku.
Dwa dni później 23 października, po osiągnięciu o godzinie 00:20 kwadratu CJ
6356 obrano bezpośredni kurs na Brindisi, schodząc dwie godziny później w
zanurzenie. Następnego dnia w trakcie rutynowej obserwacji okolicy przez peryskop o
09:00 (kwadrat marynarki CK 4761) z pokładu krążącego w zanurzeniu w pobliżu
Brindisi U 453, dostrzeżono oprócz dobrze widocznego brzegu, wpływające do i
wypływające z portu kutry torpedowe, trałowe oraz liczne jednostki rybackie. O
12:50 zlokalizowano położoną na Castell Mare latarnię morską a prawie trzy
godziny później o 15:43 zajęto pozycję wyjściową przed redą. O 16:35 U 453 na
którym to w międzyczasie przygotowano miny rozpoczął skryte podejście w
zanurzeniu w stronę punktu ich stawiania. Po jego osiągnięciu (kwadrat
marynarki CK 4756) o 17:08 rozpoczęto trwającą do 20:39 operację minowania
(miny postawiono na pozycji 40˚39,7' - 40˚39,3'N/17˚59'O w odstępach 150 – 200
metrów, na głębokości 12 – 16 metrów). Po jej zakończeniu o 21:32 U 453 pojawił
się na powierzchni napotykając na unoszące się nad wodą opary mgły
ograniczającej widoczność do 500 metrów. Mimo tego utrudnienia a jednocześnie osłony
wkrótce potem dostrzeżono zbliżający się snop reflektora lotniczego, w ucieczce
przed którym wykonano alarmowe zanurzenie, pozostając pod wodą do 04:25.
Dwudziestego piątego października na idącym do bazy U 453 odebrano pochodzącą z
FdU depeszę z rozkazami o następującej treści:
„Schlippenbach dobrze wykonana robota. W Puli pobrać torpedy.”.
Dwa dni później 27 października o 07:00 w złej pogodzie (opady deszczu)
minięto punkt H, po czym o 09:15 osiągnięto bazę w Puli. W trakcie trwającego
sześć dni patrolu U 453 przepłynął 652,8 mili morskiej na i 142,8 mili morskiej
pod powierzchnią.
Podczas pobytu doszło do kolejnych rotacji w składzie i tak pokład U
453 opuścił:
- MaschGfr Kratzenberg – skierowany na szkolenie dla podoficerów,
a na pokład przybyli:
- MtrObGfr Nabholz,
- Mtr I Hugo Kerkering,
- MaschGfr Erwin Weidner.
Patrol 13 (02.11.1943 – 13.11.1943)
02.11. U 453 pod dowództwem Egona Reinera von Schlippenbacha o godzinie
16:15 opuścił bazę w Puli, by zgodnie z otrzymanym rozkazem na podejściu do
portu w Bari postawić składające się z 24 min TMB pole minowe. Dziesięć minut
później na redzie przeprowadzono zakończone pomyślnie trymowanie okrętu, po
czym o 17:00 minięto sieć zagrodową obierając kurs w stronę pozycji minowania.
Czwartego listopada o 05:27 (kwadrat marynarki CJ 6689) okręt Schlippenbacha
osiągnął redę jasno oświetlonego Bari, rozpoczynając następnie skryte podejście
w stronę wejścia do portu. O 11:00 podczas prowadzonej co jakiś czas rutynowej
obserwacji okolicy przez peryskop dostrzeżono wychodzący z portu niszczyciel
oraz kutry trałowe. Siedem godzin później w celu naładowania baterii i przewentylowania
wnętrza U 453 pojawił się na powierzchni. Ósmego sierpnia o 05:41 krążący cały
czas w pobliżu Bari okręt Schlippenbacha zeszedł w zanurzenie rozpoczynając
nowe podejście w kierunku wejścia do portu. W trakcie jego trwania o 11:44
skutecznie wymanewrowano wykryte wcześniej przez hydroakustyka trzy zbliżające
się niszczyciele (w momencie kiedy doszło do tej sytuacji w dziobowym
przedziale torpedowym przygotowywano do stawiania nie mieszczące się w
wyrzutniach torpedowych a spoczywające na specjalnych leżach miny). O 13:15
uzyskano kolejny namiar akustyczny na zbliżające się trzy jednostki, które
ponownie zidentyfikowano jako niszczyciele, które zresztą wkrótce potem
rozpoczęły trwające przez ponad dwie godziny polowanie z wykorzystaniem azdyku
(w trakcie jego trwania miny ponownie umieszczono w ich leżach). O 18:30 U 453
z powrotem pojawił się na powierzchni obierając kurs na kwadrat CK 4415.
Dziesiątego listopada o 21:00 (kwadrat marynarki CJ 6665) Egon Reiner von
Schlippenbach ogłosił alarm bojowy dla swojej załogi a pięć minut później
zarządził wynurzenie i pójście z prędkością całą naprzód w stronę wybrzeża. O
21:58 U 453 ponownie skrył się pod wodą rozpoczynając następnie skryte
podejście w stronę pozycji minowania(kwadrat marynarki CJ 6689). Po jej
osiągnięciu, co miało miejsce już następnego dnia, o 02:09 rozpoczęto trwającą
do godziny 03:45 operację stawiania min, które postawiono na pozycji 41˚08,8' -
41˚09,05'N/16˚51,2' O, w odstępach 150 – 200 metrów, na głębokości od 19,5 m do
20 m. Po zakończeniu zadania Egon Reiner von Schlippenbach nakazał obrać kurs
na bazę w Puli. Trzynastego listopada o 06:50 w kwadracie CJ 2639 na polecenie
dowódcy zestrzelono dostrzeżony chwilę wcześniej biały balon. Dwadzieścia pięć
minut później U 453 osiągnął punkt H, gdzie spotkał się z eskortą, w
towarzystwie której o 09:30 dotarł do bazy w Puli. W trakcie trwającego ponad
tydzień patrolu (11 dni), przepłynięto 757 mil morskich na i 340 mil morskich
pod powierzchnią.
Na postawione tym razem przez U 453 miny w krótkim odstępie czasu
weszły aż trzy jednostki:
- 15.11.1943 – brytyjski niszczyciel HMS Quail (G 45) -1.705 ton, który w
wyniku tego odniósł poważne uszkodzenia (po przeprowadzeniu prowizorycznych
naprawa w Bari, w kwietniu 1944 roku jednostkę odholowano do Tarentu, gdzie
przygotowano ją następnie do rejsu na Maltę. Osiemnastego czerwca w trakcie
holowania na skutek nieszczelności kadłuba uszkodzony niszczyciel, znajdujący się
w tym momencie na wodach zatoki Tarenckiej poszedł na dno),
- 20.11.1943 – należący do jugosłowiańskiego armatora Marjan Kozulic z
Ist trzymasztowy szkuner Jela (335 ton), który na skutek tego poszedł na dno,
- 22.11.1943 – prowadzący trałowanie brytyjski trałowiec HMS Hebe (835
ton), który na skutek tego poszedł na dno.
19.11.1943 r. w uznaniu zasług w walce z nieprzyjacielem na
trudnym nawigacyjnie obszarze Morza Śródziemnego KL Egon Reiner von
Schlippenbach został odznaczony Krzyżem Rycerskim Żelaznego Krzyża.
Patrol 14 (24.11.1943 – 01.12.1943)
24.11. U 453 pod dowództwem Egona Reinera von Schlippenbacha o godzinie
16:20 opuścił bazę w Puli, by zgodnie z otrzymanym rozkazem po raz drugi
postawić na podejściu do Brindisi, składające się z 24 min TMB pole minowe.
Dziesięć minut później na redzie przeprowadzono trymowanie okrętu, po czym po
minięciu sieci zagrodowych bez eskorty skierowano się w stronę punktu wyjścia z
Adriatyku. Dwa dni później 26 listopada dotarto na wysokość Bari, gdzie o 19:00
(kwadrat marynarki CK 4417) zaobserwowano światło dużego reflektora
przeczesującego powierzchnię pobliskich wód. Następnego dnia o 01:24 osiągnięto
rejon Brindisi, gdzie także zaobserwowano przeszukujący powierzchnię morza
reflektor. Tego samego dnia po południu o 17:25 (kwadrat marynarki CK 4735) w
odległości zaledwie 20 metrów wyminięto zerwaną z łańcucha kotwicznego
dryfującą minę morską a pięć minut później dostrzeżono latarnię morską w
Castell Mare. Dwudziestego ósmego listopada o 05:32 (kwadrat marynarki CK 4753)
Egon Reiner von Schlippenbach ogłosił alarm bojowy dla swojej załogi, nakazując
rozpoczęcie przygotowań do stawiania min. Pomiędzy 07:15 a 07:38 w kwadracie CK
4755 postawiono pierwszą składającą się z 12 min partię pola minowego, po czym
w związku z wykryciem wrogiego niszczyciela zrobiono przerwę. O 10:25 na
polecenie dowódcy posadowiono okręt na dnie, podczas gdy załoga przystąpiła do
załadunku pozostałych min do wyrzutni torpedowych. Prawie półtorej godziny
później o 11:45 Egon Reiner von Schlippenbach zarządził oderwanie się od dna i
obranie kursu 170˚. O 12:13 (kwadrat marynarki CK 4755) rozpoczęto trwające do
godziny 12:30 stawianie drugiej partii 12 min (obie partie min postawiono na
pozycji 40˚39'-40˚40,03' N/17˚59' O, w odstępach: 150 – 200 m, na głębokości 15
– 31,5 m). Po zakończeniu zadania U 453 niezwłocznie rozpoczął odejście z miejsca minowania, idąc kursem 50˚ z
prędkością cała naprzód. Dwudziestego dziewiątego listopada na pokładzie U 453
odebrano pochodzącą z FdU depeszę z rozkazami o następującej treści:
„Schlippenbach dobra robota. Wracać do Puli.”.
Pierwszego grudnia o 07:30 w punkcie H doszło do spotkania z eskortą, w
towarzystwie której o 09:15 osiągnięto bazę w Puli, kończąc trwający tydzień
patrol (7 dni). W trakcie jego trwania U 453 przepłynął 558 mil na i 190 mil
morskich pod powierzchnią.
06.12.1943 KL Egon Reiner von Schlippenbach zdał obowiązki
dowódcy U 453 przechodząc na stanowiska sztabowe w OKM a na jego miejsce
następnego dnia przybył dotychczasowy WO z U 569 OL Dierk Lührs
Patrol 15 (12.01.1944 – 09.02.1944)
12.01. U 453 pod dowództwem Dierka Lührsa o godzinie 16:50 opuścił bazę
w Puli, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę we
wschodniej części Morza Śródziemnego. Po przeprowadzeniu na redzie trymowania
okrętu o 17:37 minięto zagrodę sieciową, po czym skierowano się w stronę
wyjścia z Adriatyku. Następnego dnia o 21:40 (kwadrat marynarki CJ 6372) po
uzyskaniu namiaru na wrogi radar wykonano alarmowe zanurzenie, pozostając pod
wodą do godziny 23:10. Po wynurzeniu na polecenie dowódcy w celu zmylenia wroga
w powietrze wypuszczono dwa pozoratory radarowe Aphrodite. Czternastego
stycznia o 18:57 w kwadracie CK 4814 w bezpiecznej odległości wyminięto
dostrzeżony chwilę wcześniej przez wachtowych szwedzki statek szpitalny.
Tydzień później tuż przed północą, 21 stycznia osiągnięto przypadający kwadrat
CF 5913 (akwen w pobliżu portu Jaffa) wyznaczony rejon operacyjny. Następnego
dnia w trakcie prowadzonej przez peryskop obserwacji, o 05:10 (kwadrat
marynarki CP 5929) dostrzeżono znajdujące się w dalszej odległości trzy statki
handlowe, z ataku na które ze względu na w/w dystans jednak zrezygnowano.
Dwudziestego czwartego stycznia o godzinie 02:20 (kwadrat marynarki CP 5922)
nawiązano kontakt z kolejną jednostką, którą tym razem był nieprzyjacielski
dozorowiec, w kierunku którego dwanaście minut później z wyrzutni nr V
wystrzelono jak się to później okazało niecelną torpedę. 27 stycznia o godzinie
20:49 w kwadracie CP 6114 uzyskano kontakt z kolejnym dozorowcem, którego tym
razem już jednak nie atakowano. Następnego dnia w trakcie prowadzonej przez
peryskop obserwacji okolicy o 16:00 (kwadrat marynarki CP 5399) dostrzeżono
cztery znajdujące się pobliżu jednostki żaglowe, w stronę których niezwłocznie się
skierowano. Godzinę później Dierk Lührs zarządził wynurzenie i obsadzenie
stanowisk artyleryjskich. Wkrótce potem przed dziób pierwszej z jednostek
oddano strzał ostrzegawczy, po którym to wszystkie zastopowały. Po opuszczeniu
pierwszej z nich przez jej załogę U 453 przeprowadził nieudaną próbę jej
staranowania. Wkrótce potem po zorientowaniu się, że załogi zatrzymanych
jednostek są narodowości tureckiej Dierk Lührs wysłał do dowództwa meldunek z
zapytaniem o następującej treści:
„Tureckie żaglowce płynące nieoświetlone, zatopić.”.
W niedługi czas potem otrzymano odpowiedź o następującej treści:
„Atakowanie tureckich jednostek jest zabronione.”.
W związku z w/w depeszą zaprzestano dalszych ataków. Dwudziestego
dziewiątego stycznia po dostrzeżeniu o godzinie 18:52 (kwadrat marynarki CP
7177) sylwetki niezidentyfikowanego okrętu podwodnego wykonano prewencyjny
zwrot rozpoczynając odejście z miejsca kontaktu. Pierwszego lutego o 04:45
(kwadrat marynarki CP 2975) na kursie 270˚ dostrzeżono motorowy żaglowiec,
który następnie zatrzymano strzałem przed dziób. Zatrzymaną jednostką którą
dziesięć minut później poprzez trzy taranowania posłano na dno był grecki
szkuner Agia Pareskevi (80 ton). Wieczorem tego samego dnia po stronie bakburty
o 21:25 (kwadrat marynarki CP 2696), w odległości 30 mil morskich od Soueidie
dostrzeżono drugą w tym dniu jednostkę żaglową, którą po uprzednim zatrzymaniu
i opuszczeniu przez jej załogę zatopiono poprzez taranowanie. Tym razem ofiarą
okrętu Lührsa padł libański szkuner Salem (81 ton). Godzinę później o 22:30 w
odległości 8 mil morskich od Soueidie dostrzeżono kolejną jednostkę żaglową,
którą po zatrzymaniu i opuszczeniu przez jej załogę także posłano na dno, z
tymże dopiero po wykonaniu aż czwartego taranowania, mającego miejsce o 23:55.
Zatopionym statkiem był pływający pod libańską banderą szkuner Himli (67 ton).
Drugiego lutego o 02:49 (kwadrat marynarki CP 3478) poszukujący nowych ofiar U
453 natknął się na czwartą w przeciągu dwóch dni jednostkę żaglową, którą po
zatrzymaniu i opuszczeniu przez jej załogę posłał o 03:40 poprzez taranowanie
na dno. Tym razem ofiarą był syryjski szkuner Yahiya (64 ton). Tego samego dnia
odebrano też pochodzącą z FdU depeszę z rozkazami o następującej treści:
„Lührs obsadzić północny obszar CP 4355. Korndörfer, obszar w
południowej części CP 5464 i wschodniej CP 4355.”.
Następnego dnia o godzinie 04:50 (kwadrat marynarki CP 2387)
przeprowadzono rekonesans redy i portu w Mersin, gdzie dostrzeżono 1 turecki
frachtowiec oraz jeden nieprzyjacielski parowiec o tonażu ca. 4.000 ton. Ze
względu na w/w nieprzyjacielski statek Dierk Lührs nakazał o 11:12 posadzić
okręt na dnie, gdzie przebywał do 16:53 oczekując na jego wypłynięcie. Ponieważ
do wypłynięcia jednak nie doszło U 453 rozpoczął marsz w stronę Bejrutu. W
trakcie jego trwania o 20:14 odebrano kolejną pochodzącą z FdU depeszę z
rozkazami o następującej treści:
„Lührs w celu przeprowadzenia przeglądu okrętu skierować się do
Salaminy.”.
Zgodnie z tym rozkazem niemal półgodziny później Dierk Lührs nakazał
rozpocząć marsz powrotny do bazy. Czwartego lutego idący na powierzchni okręt o
19:44 w kwadracie CP 5244 został wykryty a następnie w dwóch podejściach
zaatakowany przez nieprzyjacielski myśliwiec zidentyfikowany jako typ Mosquito
(w rzeczywistości był to bombowiec Ventura należący do 17 Sqn SAAF/Y – pilot
Lt. A de Jong). Na ataki te odpowiedziano silnym i celnym ostrzałem z broni
przeciwlotniczej, który doprowadził do zestrzelenia napastnika. Pięć dni
później 9 lutego o 06:00 osiągnięto punkt spotkania z eskortą, w towarzystwie
której obrano następnie kurs na Salaminę, gdzie przybyto pięć godzin później. W
trakcie trwającego równo cztery tygodnie patrolu (28 dni) U 453 przepłynął
2.708 mil morskich na i 774 mile morskie pod powierzchnią.
25.02.1944 w trakcie przestrzeliwania broni na skutek wypadku z
użyciem karabinu maszynowego śmierć ponieśli ObStrm Herbert Schubert i należący
do personelu bazy KK (Ing) Willi Müller.
Patrol 16 (08.03.1944 – 25.03.1944)
08.03. U 453 pod dowództwem Dierka Lührsa o godzinie 14:50 opuścił
Salminę, by zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę we
wschodniej części Morza Śródziemnego. Szesnastego marca z pomostu okrętu Lührsa
o 20:02 w kwadracie CK 7514 dostrzeżono światła latarni morskiej St.Maria de
Leuca. Dwa dni później 18 marca o 04:05 na południe od Tarentu (kwadrat
marynarki CK 7441) U 453 nawiązał kontakt z nieprzyjacielskim konwojem, w
stronę którego niezwłocznie się skierował. W mającym miejsce osiemnaście minut
później ataku w stronę grupy trzech statków wystrzelono trzy torpedy,
rejestrując po 10 minutach i 45 sekundach ich biegu odgłos trzech detonacji (na
ich podstawie Dierk Lührs zgłosił niepotwierdzone przez aliantów zatopienie
jednego statku o tonażu ca. 8.000 ton i uszkodzenie dwóch kolejnych na sumę ca.
10.000 ton). Wzrokowa obserwacja skutków ataku była niemożliwa ze względu na
konieczność wymknięcia się okrętowi eskorty, którego w odpowiednim momencie
planowano dodatkowo zaatakować przy pomocy umieszczonej w wyrzutni nr V torpedy
akustycznej. Ponieważ szansa taka nie pojawiła się o 05:00 schowano się pod
wodę, dodatkowo wypuszczając w celu zmylenia przeciwnika jeden pozorator Bold.
Wkrótce potem w pobliżu okrętu na średnim dystansie poczęły detonować pierwsze
bomby głębinowe. Po dziesięciu godzinach polowania U 453 udało się wreszcie zgubić
prześladowców, dzięki czemu mógł on kontynuować dalej patrol. Dwudziestego
marca o godzinie 03:06 (kwadrat marynarki CK 7445) na przebywającym pod wodą
okręcie zarejestrowano impulsy echosondy oraz uzyskano kontakt akustyczny z
pracującymi śrubami jednostek nawodnych. Po mającym miejsce cztery minuty
później wynurzeniu zarówno po stronie bakburty jak i sterburty dostrzeżono dwa
nieprzyjacielskie dozorowce, które następnie z powodzeniem wyminięto. Dwa dni
później 22 marca o godzinie 01:33 w kwadracie CK 7254 z pomostu idącego na
powierzchni U 453 po stronie bakburty dostrzeżono cienie małych jednostek,
które zidentyfikowano jako kutry torpedowe, przed którymi dwie minuty później
schowano się pod wodę, rozpoczynając podwodny marsz przez cieśninę Otranto.
Dwudziestego czwartego marca na przebywającym w zanurzeniu okręcie, o 11:32
(kwadrat marynarki CJ 3871) zarejestrowano odległe odgłosy detonacji bomb
lotniczych. Tajemnica ich pochodzenia wyjaśniła się wieczorem tego samego dnia,
kiedy to na idącym od jakiegoś czas z powrotem na powierzchni U 453 o godzinie
23:45 odebrano pochodzącą z FdU depeszę o następującej treści:
„Szwedzki statek czerwonego krzyża „Hallaren” melduje o 17:54 z
kwadratu CH 3484 o ataku bombowym brytyjskiego samolotu. O 19:30 odszyfrowano
nieprzyjacielską depeszę z CJ 3481. Odwołuję meldunek alarmowy. Lührs przez
wspomniany kwadrat kierować się do punktu spotkania.”.
Następnego dnia zgodnie z rozkazem o 03:00 osiągnięto nakazany kwadrat
nie odnajdując tam jednak żadnych śladów bytności wroga bądź neutralnej
jednostki. Trzy godziny później w kwadracie CJ 2633 U 453 spotkał się z
eskortą, w towarzystwie której o 09:00 zawinął do bazy w Puli, kończąc trwający
ponad dwa tygodnie patrol (17 dni). W trakcie jego trwania przepłynięto 1.120
mil morskich na i 429 mil morskich pod powierzchnią.
Patrol 17 (30.04.1944 – 21.05.1944)
30.04. U 453 pod dowództwem Dierka Lührsa opuścił bazę w Puli, by
zgodnie z otrzymanym rozkazem zwalczać nieprzyjacielską żeglugę w pobliżu
wybrzeży Sycylii. Drugiego maja na okręcie Lührsa odebrano pochodzącą z FdU
depeszę z rozkazami o następującej treści:
„Lührs, na Morzu Jońskim obsadzić północną część kwadratu CK 7728.”.
Sześć dni później 8 maja odebrano kolejną depeszę tym razem o
następującej treści:
„Lührs, po odejściu U 407 operować u południowo – wschodnich
wybrzeży.”.
Dziewiętnastego maja przebywający aktualnie w kwadracie CJ 9919 U 453
nawiązał kontakt z nieprzyjacielskim konwojem, którym był idący z Bari do
Augusty na Sycylii lokalny konwój HA.43. W przeprowadzonym o 17:55 ataku, w
kierunku płynących w nim statków Dierk Lührs wystrzelił salwę torped zatapiając
należący do brytyjskiego armatora T. Dunlop & Sons z Glasgow wojennej
budowy frachtowiec Fort Missanabie (7.147 ton), który jak się to później
okazało był ostatnią zatopioną przez U-boota na akwenie Morza Śródziemnego
nieprzyjacielską jednostką. Wkrótce po tym ataku miał miejsce kontratak
tworzących eskortę włoskich torpedowców, od których pałeczkę następnie przejęły
brytyjskie niszczyciele HMS Liddesdale, HMS Tenacious i HMS Termagant. W celu
zmylenia przeciwnika Dierk Lührs nakazał osadzić okręt na znajdującym się w tym
miejscu na głębokości 180 metrów dnie, gdzie następnie spędził całą noc z 19 na
20 maja. Zastosowany manewr okazał się jednak być nieskuteczny, gdyż brytyjskie
jednostki pozostały w pobliżu i w momencie kiedy o świcie 20 maja U 453
wynurzył się aby spróbować ucieczki na powierzchni, te wykryły go a następnie
zmusiły do ponownego zanurzenia. Około południa rozpoczęły się trwające przez
następne dwanaście godzin ataki z wykorzystaniem bomb głębinowych i pocisków
jeża, w wyniku których na U 453 doszło do poważnych uszkodzeń, które razem z kończącymi
się zapasami powietrza i energii w akumulatorach spowodowały, że tuż po północy
21 maja Dierk Lührs wydał rozkaz wynurzenia i przygotowania się do
opuszczenia oraz zatopienia okrętu. Wkrótce po pojawieniu się U 453 na
powierzchni brytyjskie jednostki rozpoczęły jego ostrzał w wyniku którego
śmierć poniósł jeden z członów załogi. Po zatonięciu okrętu, które miało
miejsce o godzinie 00:30 (kwadrat marynarki CJ 9924) pływający w wodzie
członkowie jego załogi zostali z niej podniesieni przez brytyjskie jednostki i
tak HMS Tenacious i HMS Termagant uratowały 15 osób a pozostałych 34 HMS
Liddesdale.
* * *
|
Bibliografia:
|
|
http://uboat.net
|
|
www.ubootwaffe.net
|
|
http://uboatarchive.net/
|
|
http://www.wlb-stuttgart.de/seekrieg/chronik.htm
|
|
http://www.u-boot-archiv.de/
|
|
http://www.u-historia.com/
|
|
Blair Clay - Hitlera Wojna U-bootów tom I i II
|
|
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die
U-boot-Kommandanten tom 1
|
|
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Der U-Boot-Bau auf
Deutschen Werften von 1935 bis 1945 tom 2
|
|
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche
U-Boot-Erfolge von September 1939 bis Mai 1945 tom 3
|
|
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Deutsche
U-Boot-Verluste von September 1939 bis Mai 1945 tom 4
|
|
Busch Rainer/Röll Hans-Joachim: Der U-Boot-Krieg: Die
Ritterkreuzträger der U-Boot-Waffe von 1939 bis Mai 1945 tom 5
|
|
Ritschel Herbert - Kurzfassung Kriegstagebücher Deutscher U-boote
1939 - 1945 Band 6 KTB U 223 - U 300
|
|
Rohwer Jürgen: Axis Submarine Successes 1939 - 1945
|
|
Trojca Waldemar - U-bootwaffe 1939-1945 cz. 1, 2, 3
|
|
Wynn Kenneth U-Boot-Operationen im Zweiten Weltkrieg
Einsatzgeschichte U1-U510 tom 1
|
* * *
Poniżej godło U 453 (źródło: http://uboat.net)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
